Ísafold - 12.10.1895, Blaðsíða 4

832
í »Glasgow« er stórt og gott húsi-úm
til að haJda í brúðkaupsveizlur, dansleiki
og aðrar samkomur.
Eeykjavik 9. október 1895.
Margrjet Zoega.
Til vesturfara.
Allan-línan hefir tilkynnt mjer nú með
siðasta skipi, að ameriskir dollarar verði
ekki teknir upp í fargjöld eptirleiðis fyrir
meira en kr. 3,60.— Einnig að far frá ís-
landi til iendingarstaðar í Ameriku verð-
ur eptirleiðis................kr. 115,00
fyrir hvern sem er yfir 12 ára,
fyrir börn frá 1 tii 12 ára . . — 57 50
— — á fyrsta ári ... — 10,00
Sigfus Eymundsson
aðal-umboðsmaður Allan-línunnar á íslandi.
Samkvæmt reglum um »Gjöf Jóns Sig-
nrðssonar« staðfestum af konungi 27. apr.
1882 (Stjórnartíðindi 1882 B. 88 bls.) og
erindisbrjefi samþykktu á alþingi 1885
(Stjórnartíðindi 1885 B. 144 bls.), skal hjer
xneð skorað á alla þá, erviija vinna verð-
laun af tjeðum sjóði fyrir vel samin vís-
indaleg rit viðvíkjandi sögu landsins og
bókmenntum, lögum þess, stjórn eða fram-
förum, að senda slík rit fyrir iok febrúar-
mánaðar 1897 til undirskrifaðrar nefndar,
sem kosin var á síðasta aiþingi, til að
gjöra að álitum, hvort höfundar ritanna
sjeu verðlaunaverðir fyrir þau eptir til-
gangi gjafarinnar.
Eitgjörðir þær, sem sendar verða í því
skyni að vinna verðlaun, eiga að vera
nafnlausar en auðkenndar með einhverri
einkunn. Nafn höfundarins á að fyigja í
lokuðu brjefi með sömu einkunn, sem rit-
gjörðin hefir.
Eeykjavík 10. okt. 1895.
Björn M. Ólsen. Eirikur Briem.
Stgr. Thorsteinsson.
Hjá Ásgríml Gíslasynl stelnsmlð í
Beykjavík fæst tramvegis tilhögginn íslenzk-
nr grásteinn i ofnplötnr, reykháfa og strompa,
sem reynast mun margtalt varanlegri og tals-
vert ódýrari en vanalegur múrsteinn.
Verzlunarm. Helgi Jönsson í Þorláks-
höfn kaupir og borgar vel þessar bækur:
Kort Underretning om den islandske Han-
dels Förelse, eptir O. St„ Khöfn 1798.
Þjóðsögur Jóns Arnasonar, bæði bindin.
Eptirmæli 18. aldar, (M. St.).
Vefarinn með tólf kónga vitið, (Sv. H.).
Evík 1854.
Hjá mjer fæst alls konar áteiknað klæði
og allt þar til heyrandi; hjá mjer fást og
aliavega iitar ijósverjur á lampa; einnig
geta stúlkur fengið kennslu í alls konar
hannyrðum.
Eeykjavík 11. okt. 1895.
Francizka Bernhöft.
Fundizt hefir víravirkis brjóstnál í Skóla-
vöröuholtinu. Eitstj. visar á finnanda.
í verzlunimii í „Glasgow"
— f æ s t: —
kaffi, sykur, tóbak, brennivín, rúsínur,
sveskjur, rúgmjö', grjón, hveiti, o. m. fl.
Allir, sem kaupa þar, munu viðurkenna,
að hvergi í bænum sje eins gott verð og í
»Glasgow«.
Kennsla. Undirritaður tekur að sjer
kennslu í frakknesku, ensku og dönsku.
Málin eru töluð í tímunum. Undirbún-
ingskennsla undir skóla. Allt mót vægri
borgun.
Eeykjavík, Aðalstræti 7, 8. okt. 1895.
Jón Þorvaldsson.
kand. phil.
Proclama.
Samkvæmt opnu brjefi 6. jan. 1861 og
ögum 12. apríl 1878 er hjer með skorað á
þá, er til skulda telja í dánar- og þrotabúi
Guðbrandar Sæmundssonar, er andaðist 2.
febr. þ. á. að Tjörfastöðum í Landmanna-
hreppi, að lýsa kröfum sinum i búið og
sanna þær fyrir undirrituðum skiptaráð-
anda innan 6 mánaða frá síðustu birtingu
þessarar auglýsingar.
Skrifst. Eangárvallasýslu 28. ágúst 1895.
Magnús Torfason,
settur.
Tapazt hefir úr haga á Hólmi jarpur folí
2 v., mark: standfj. apt. hægra og hangandi
fjöður apt. vinstra, og jarpstjörnótt meri mark:
sneitt fram., standfj. aptan hægra, blabstýft,
apt. biti fram. vinstra. Finnandi beðinn a5>
koma til skila að Hólmi eða til kaupmanns
E. Eelixsonar í Keykjavik.
Sófl óskast tiJ leigu. Eitstj. vísar á.
Stór og góftur hengilampi fæst til kaups
með góðu verði. Eitstj. vísar á.
Skiptafundm*.
Þar sem jeg undirskrifaður af Lands-
höfðingjanum yfir IsJandi hefi verið skip-
aður til þess sem skiptaráðaridi að skipta
eignum barna PáJs heitins Eggerz, bæði
þeim, sem eru í Vesturheimi, og þeim, sem
eru hjer á landi, þá hefi jeg ákveðið að
haida skiptafund í því efni mánudaginn
hinn 14. þ. m. bjer á skrifstofunni kl. 12'
á hádegi. Verður þá gjörð ráðstöfun við-
víkjandi eignum greindra barna.
Skrifst. Kjósar- og Gullbr.s. 7. okt. 1895.
____________Franz Siemsen.______________
»LEIÐAKVISIK TIL LÍFSÁBYEGÐAE.
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr.
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim,.
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg-
ar uppiýsingar.
OTf /"'1 rp Stúkan Verbandi heldur fund hver^.
•Xt;» .1- • þrihjudagskvöld kl. 8.
Veðurathaganir í Evík, eptir Dr. J. Jonassen-
okt. Hiti (á Oelsius) Loptþ.mæl. (millimot.) V eður Att
á nótt. um hd. fm. em. frn em
Ld. 5. — i + 6 729.0 729.0 o b 0 d
Sd. 6. i + 5 731.5 736.6 o b 0 b
Md. 7. — 3 + 4 739.1 744.2 0 b N h b
l>d. 8. 4~ 3 + 4 749.3 754.4 N h b 0 b
Mvd 9. 0 + 5 754.4 754.4 0 d V h d
Fd. 10 + 3 + (J 756.9 749 3 0 d S h d
Fad 11. + 5 + 4 741.7 741.7 Svhvd Sv h d
Ld. 12. + 4 740.8 S h d
UmJiðna viku hefir optast verið rjett Jogn,.
þar tii hann gekk til útsuðurs, h. 11. hvass
s»eð jeljum og regnskúrum. I morgun (12.)>
sunnan, dimmur.
Útgef. og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Meðritstjóri: Einar Hjörleifsson.
Prentsmiöja ísafoldar.
88
ana; þeir höfðu haldið hópinn og tekið strykið ofan veg-
inn. Ljónin lyptu upp höfðunum og hlustuðu og svo
stukku þau af stað steinþegjandi — og jeg leið í ómegin.
II. Kapítuli.
Ljónin komu ekki aptur um kveldið og morguninn
eptir var jeg nokkurn veginn búinn að ná mjer aptur,
en jeg var fokvondur, þegar jeg hug6aði um allar þær
þjáningar, sem þau höíðu valdið mjer, og um afdrif ux-
ans míns. Kapteinn var ágætur uxi og mjer þótti mjög
vænt um hann. Svo heimskulega reiður var jeg, að jeg
rjeð af að reyna að vinna á allri fjölskyldunni. Það var
líkast græningja, sem er á sinni fyrstu veiðiferð, en samt
sem áður rjeð jeg þetta af.
Því var það, þegar jeg hafði matazt morguninn eptir
og borið olíu á íótinn á mjer, sem var mjög sár eptir
tungu ljónshvolpsins, að jeg lagði af stað með Tom, öku-
manninum. Honum var ekkert um þetta ferðalag. Jeg
tók með mjer tvíhleypta beinhleypu, nr. 12, fyrsta aptur-
hlaðninginn, sem jeg eignaðist. Jeg tók beinhleypuna, af
því að kúlan gekk vel úr henni, og mjer hefir reynzt
kúla úr beinhleypu alveg eins góð við ljón eins og kúla
úr »express«-riffli. Ljónið er lint og ekkert örðugt að
gjöra út af við það, ef einhvernstaðar er hitt 1 búkinn á
því. Það þarf miklu meira til að skjóta hjört.
85
vagninn, en svo nam jeg staðar, eins og jeg væri hel-
stirður. Og það var engin furða, því að þegar jeg var
að stökkva upp í vagninn, heyrði jeg til ljónsins fýrir
aptan mig, og á næst sekúndu fann jeg til dýrsins —
jeg fann svo greinilega til þess eins og jeg finn til borðs-
jns þess arna. Jeg fann það vera að þefa af vinstra
fætinum á mjer, sem hjekk niður.
Jeg segi það satt, mjer fór ekki að verða um sel.
Jeg held ekki, að jeg hafi nokkurn tíma áður kunnað
jafn-iila við mig. Jeg þorði ekki með nokkru lifandi mó ti
að hreifa mig, og kynlegast af öllu var það, að mjer
fannst eins og jeg missa valdið yfir fætinum á mjer;
hann fjekk einhverja brjálsemiskennda tilhneiging til að
fara að sparka frá sjer alveg upp á eigin spýtur — rjett
eins og veiklað og vanstillt fólk, sem á örðugt með að
verjast hlátri, þegar það ætti að vera sem allra hátíð-
legast. En hvað sem því líður þefaði ljónið í sífellu^
byrjaði á öklanum á mjer og færði trýnið hægt og hæg
upp að mjöðminni. Þá hjelt jeg, það ætlaði að fara að
smakka á mjer, en það gerði það samt ekki. Það urraðj
að eins lágt og sneri svo aptur til uxans. Jeg mjakaðí
höfðinu á mjer ofurlítið til og sá þá dýrið vel. Það var
stærsta ljónið, sem jeg hefi nokkurn tíma sjeð, og hefi
jeg þó sjeð þau mörg, og það hafði afarmikið svart fax.