Ísafold - 05.09.1896, Blaðsíða 3

Bnn nm botnvörpvyeiðar ogÁlptnesinga.
Epn & ný iieflr ritstjóra »Fj.konunnar'! þótt
við eiga að ávarpa oss Alptnesinga í 29. tbl.
síns alkunna m&lgagns. í hans sporum mundu
þó allir, sem hirða um hvort þeir haía rjett
eða rangt mál að flytja, hafa þagað við hinni
mjög hógvseru grein frá nokkium Álptnesing-
uœ, sem birtist I 49. tbl. »ísafoldar« þ. á., en
ritstjórinn er ekki, eða virðist ekki vera, af
því sauðahúsi; þess vegna er l!ka íramkoma
hans i þessu máli mjög svo eðlileg.
Ekki er þó svo að skilja að honum hafi
t^kizt betur nú ritsmíði sitt. en í hið fyrra
sþipti, því jafnvel í sjálfri »Fj.konunni« þarf
lengi að leita að annarri eins ómynd, eins og
þessi áminnzta grein er, og verður maður þó
að játa að »djúpt sje dýft í árinni«.
Það leynir sjer ekki að ritstjórinn flnnur
til þess, að hann er búinn að segja of mikið
um þetta »trölla«-mál; þvi reynir hann nú að
klóra yfir sumt af þvi, er hann hefir áður
sagt, en rangherma það, sem um málið heflr
staðið i öþrum blöðum.
Það er rangbermi^ að í ísafold hafi Álpt-
nesingum nokknrn tima yerið jatnað yið Eíi
altes. Hún jafnaði þeim einum við hann, sem
visuðu botnvörpumönnum á beztu fiskimið
landsmanna, kenndu þeim að verka fisk, og
svo framv. Þar er hvergi sagt, að Álptnes-
ingar hafi gjört þetta. Ekkert blað nema
»Fj.konan« heflr orðið til að fullyrða slíkan
lyga-óhróður. Þvi er þetta atriði gsgnvart
ísafold alveg rangt eins og annað fleira hjá
ritstjóranum. Eptir þvi sem skilja má á
nefndii »Fj.konp« grein litur helzt út fyrir
að ritstj. ímyndi sjer að »Alptnesingar< þeir,
sem viðskipti höfðu við »botnvörpumenn«,
þyrðu ekki að kannast við það opinberlega-
Á það benda þau orð hans, að það sje kost.
ur við grein Álptnesinga, að menn nú vitb
hverjir þessir piltar sjeu, sem helzt hafi átt
skipti við þessa útlendinga; en einnig í þessu
atriði hefir ritstjóra-garminum skjátlazt. Jeg
get frsett hann á því, að þeir eru alls ófeimn-
ir bseði við hann og aðra, og geta með fullri
einurð komið fram hvar sem er, þess vegna.
Ritstjórinn segir, að grein »Álptnesinga«
sje óáreiðanleg og ósönn, enda taki enginn
gildan framburð þeirra í eigin máli. Hvað er
óáreiðanlegt og ósatt i grein Alptnesinga?
Ritstjórinn hefir reyndar gleymt að segja frá
i hverju þau óáreiðanlegheit og ósannindi
eru fólgin, en svona smáyfirsjónir eru svo al
tiðar hjá ritstjóranum, að menn eru hsettir að
K.jöra neina atbugasemd við það. »Það er
komið upp i vana«
Það er nú eptir að vita, hvort almenningui
trúir betur fleipri ritstjórans um þetta mál
sem ekkert hefir að styðjast við, nema ef ti
vill ómerkilegt götudrengjahjal, heldur en fram
burði áreiðanlegra kunnugra sjómanna. Alpt
nesingar eru ekki neitt hræddir við þanr
dóm.
Svo segir ritsjórinn, að drykkjuskapur 0|
slark muni eiga sjer stað hjá »botnvörumönn
um«. Því til sönnunar kemur hann með mjög
ósennilega sögu, sem hjer virðist ekki þört aí
minnast frekar á. Hver hefir nú neitað þv:
að drykkjuskapur eða slark geti átt sjer staí
hjá mönnum þessum? Jeg veit ekki til, a?
neinn hafi gjört það. En það vilja Alptnes
ingar enn sem fyrri efa, að allir þessir botn-
vörpumenn sjeu undantekningalaust skrilúr-
þvsetti, drykkjurútar og slarkarar, eins og
E.j.konuritstjórinn leyfir sjer að íullyrða i
hinni íýrri grein sinni, en hálfpartinn skamm-
nst sin þó fyrir að viðurkenna, eins og nátt-
úrlegt er. .
Þar næst spyr ritstjórinn, hvaðan »botn-
vörpumenn« hafi sín góðu »botnkort«. Fyrst
ritstjórinn veit það ekki, þarf að fræða hann.
um það. Þeir hafa þau vist frá Dönum, sem
tóku þau af herskipinu Ingólfi hjer um árið-
Annars munu þau ekkert sjaldgæf og ersjálf*
sagt hægt fyrir rjtst. að útvega sjer npkkur
eintök af þeim, ef honum þykir þess við
þurfa.
Nú segir ritstjórinn að »botnvörpumenn«
stundi ekki þorskveiðar, en í hinni fyrri grein
sinni segir þann, að »Alptnesingar« iái ekki
annað hjá þeim en hausarusl og annan úr.
gang, af því að þeir hirði sjálfir allan annan
afla. Þetta er nú samkvæmni, sem vert er
um að tala; alveg samboðin »Fj.konu«-ritstjór-
anum.
Það virðist nú ekki þörf á að svara rit-
stjóranum frekara í þetta sinn, og jeg þykist
vita, að honum muni verða lofað að eiga sein
asta orðið í þessu máli, þó með því móti, að
hann misbrúkf ekki málírelsi sitt svo, að
hann neyði Alptnesinga til frekari aðgjörða.
Sviðholti 20. ágúst 1896.
Guðjón Erlendsson
í umb. Alptnesinga.
Vestmannaeyjum 28. égúst. í fyrra
kvöld kl. 10 kom hjer snarpur landskjálfta-
kippur, er stóð yfir um hálfa mínútu; litlu
siðar annar nokkru minni og nokkru seinna
2 aðrir vægir kippir. Aptur í gærmorgun kl.
9l/a fannst fyrst vægur kippur, og um 2 min-
útum siðar annar mjög harður, en stóð mjög
skamma stund, og í nótt fundust enn nokkrir
hægir kippir. Vegsummerkin eptir kippinn i
gærmorgun urðu meiri en lítil. Skriður fjellu
úr fjöllum yfir graslendi, og sumstaðar i sjó
niður, annarsstaðar hrundu stykki úr fjöllum
og stærri og miuni björg niður i sjó; úr öllum
hinum lausari fjöllum kom meira eða minna
grjóthrap. Svæði af fuglabyggðum eru víða
meira eða minna eydd og skemmd. Þá er
kippprinn kom, voru menn á 3 stöðum við
fýlungaveiðar (að enda við þær), Einn hópur-
inn var neðst i Dufþekju (Dufþaksskor) norðan
i Heimakletti, 5 menn uppi og 5 neðan undir
á 2 bátum til að taka á móti fuglinum. [Mis-
munandi frásögn í siðasta blaði var höfð eptir
farþega á póstskipinu]. Við kippinn kom þar
feiknalegt grjóthrap ofan úr brúnum; veiði-
menn gátu að eins hlaupið lítið eitt til hliðar,
og svo kastað sjer á, grúfu; mikið af grjó.t-
hrapinu fór allt i kringum þá og yfir þá og
allt í kringum bátana neðan undir; stór steinn
snart einn manninn, sem uppi var, meiddi
hann viða á baki og lendum, og veitti honum
mikið svöðusár & hægra hupp; hina sakaði
ekki; en um 10 mínútum fyr höiðu þeir allir
verið litlu austar, og þar varð hrapið svo
mikið, að það mundi hafa sópað þeim öllum
dauðum niður í sjó, hefðu þeir þ& verið þar.
I húsum heltist vatn og mjólk út úr ilátum,
en litlar sem engar urðu skemmdir á húsum.
Skipstjóri á ensku fiskigufuskipi, sem var við
fiskiveiðar með lóð í gsermorgun eina eða 2
vikur sjávar suður af Súlnaskeri, en kom
hingað i gærkvöldi. sagði svo frá, að skipið
heiði allt nötrað við kippinn, og áhöld og ilát
fallið niðyr. Mönnum bafa iundizt kippirnir
ganga frá norðaustii til suðvesturs. Fýla-
ferðir baf'a gengið mjög stirt sakir slæmrar
veðráttu, storma og rigninga, og fýlungi við-
ast hvar með t'æsta móti. T'öður allar náðust
hjer óskemmdar, og beyfengur í meðallagi, að
visu talsvert minni en i fyrra. Af sjó hefur
að mestu verið aflalaust.
Yeðrátta hefir verið mjög umhleypingasöm;
mikið regn með köflum, mest var úrferðin 16.
þ. mán. 30 millímetrar. Síðustu 5 daga hefir
verið mjög kalt, og norðanstormur 24.—26.,
sem skemmdi mjög kartöplugarða; er þvi útlit
fyrir mjög slæma jarðeplauppskeru.
Þ. J.
Nákvæmar landskjálftafrjettir. Hr.
Björn Jónsson, ritstjóri þessa blaðs, lagSi í
gærmorgun af staS austur til þess að skoða
vegsummerkin eptir landskjálftana á Rangár-
völlum, á Landi, í Hreppunum og í Biskups-
tungunum — þar sem nýir hverir eru komn-
ir upp — og kynna sjer sem bezt tjón það,
er landskjálftarnir hafa valdið og hagi þeirra,
er fyrir því hafa orðið. Hans er von heim
aptur á þriðjudaginn. í næsta miðviltudags-
blaði ísafoldar fá menn því væntanlega ná-
kvæmari fregnir af landskjálftanum heldur en
nokkurt blað hefir enn átt kost á að flytja,
og má ganga að því yísu, að mönnum sje
kært að fá þær fregnir sem fyllstar og áreið-
anlegastar, jafn-einlæga hluttekning sem voða-
viðburðir þessir hafa vakið. — Landskjálfta-
samskotunum er eins veitt viðtaka á skrifstofu
ísafoldar, þótt ritstjórinn, gjaldkeri samskota-
nefndarinnar, sje fjarverandi.
Póstskipið »Laura« lagði af stað hjeð-
an í gærdag kl. 4. Með henni tóku sjer far
Dr. Þorv. Thoroddsen, Þórður læknir Thor-
oddsen með frú sinni, Jón læknir Jónsson,
Guðbr. konsúll Finubogason, frú Nielsen af
Eyrarbakka með dóttur sinni, stúdentarnir
Friðrik og Sveinn Hallgrímssynir og Ágúst
Bjarnason, Ó. Á- Olafsson verzlunarstjóri frá
Keflavík og nokkrir enskir ferðamenn.
Slysfarir. Maður drukknaði um miðjan
f. m. í Bjargós við Miðhóp (vatnið), Jón
Arnason frá Stöpum á Vatnsnesi, á heimleið
frá Blönduós.
Þeir voru þrír saman fjelagar, og varð Jón
aptur úr við ósinn, hafði farið af baki og
ætlað að komast fyrir hest sinn, en varð þá
gengið fram af marbakkanum við ósinn og
drukknaði þar. Var dimmt orðið nokkuð,
og lentu hinir á sundi í ósnum, höfðu farið
of utarlega. Annar þeirra var mikið drukk-
inn.
Maður fyrirfór sjer um sama leyti þar í
sama byggðarlagi, vinnumaður frá Hnausum,
Þorsteinn að nafni; drekkti sjer í Hnausa-
kvlsl.
Hitt og þetta.
Frúin (við nýju vinnukonuna): Við erum
vön að drekka kaffi kl. 8 á morgnana.
Stúlkan: Einmitt það; en þess bið jeg
yður lengstra orða, frú mín góð, að bíða ekk-
ert eptir mjer, ef jeg skyldi ekki verða kom-
in á fætur um það leyti.
Hestsafl og hvalsafl. Nylega hafa
skozkir stærðfræðingar reiknað muninn á afli
hestsins og hvalsins, og komizt að þeirri nið-
urstöðu, að til þess að draga hval, sem fyrir
skömmu rak á vesturströnd Skotlands, gegnum
sjóinn með 12 enskra mílna hraða á kl.stund
þyrfti 145 hesta afl.
Telegrafþræðir heimsins eru samtals
222,000 enskar mílur á lengd. Þeim mætti
vefja næstum því 37 sinnum utan um jörð-
ina.
Franskur greifi, sem á heldur örðugt
uppdráttar, hefir fundið nýtt ráð til þess að
bæta efnahag sinn. Hann auglysir )>lotterí«
í frönskum blöðum, og sjálfur er hann hlut-
urinn, sem um er dregið. Númerin eru 5000,
hvert þeirra kostar 20 franka, sem samtals
verður 100,000 frankar. Stúlkan, sem hlytur
rjetta númerið, getur valið um, hvort hún
vill heldur giptast greifanum með þessum
100,000 frönkum, eða fá helming fjárins og
sleppa öllu tilkalli til eiginorðs við hann.