Ísafold - 22.12.1897, Blaðsíða 2

Leikfjelag Reykjavíkur heitir flokkur
manna, karla og kventia, sem er farinn að halda
uppi gleðileikum í húsi Iðna'ðarmahnafjelags-
í 11»; hyrjaði á Jaugardaginn var. Frammistað-
an er mjög misjöfn, góð hjá sumum, en í lak-
ari lagi hjá öðrunt. Söngurinn vfirleitt mjög
Ijelegur. I nœsta blaði veröur minnzt nokkru
nákvæmar á leiki þessa.
Messugjöi'ðii' uin hátiðirnar: aðfangadags-
kvöld kl 5 e. h.: cand. theol. Sig. Sivertsen,
júiadag 1., kl. 12: herra biskupinn,
—— - — ó e. h.: dómkirkjupresturinn;
— — 2. — 12: cand. theol.Sigtr. Guðlaugsson.
gamlárskvöld, kl. 5 e. h.: cand. theol. Friðrik
Hallgrímsson.
nýársdag, kl. 12: dómkirkjupresturinn.
V estni an n ayj a ki r k.j a
fjárveitingavaldiö
Kirkjan lijer á harmonium, sem etazráð Jíryde
gaf henni fyrir 19 árum, en það hljóðfæri er fyr-
ir löngu svo bilað, að eigi var unnt að nota það
lengur við guðsþjónustuna, og hefir organleikar-
inn um mörg ár Ijeð sitt harmoníum ókeypis; en
er ekki var von um að hann mundi fáanlegur til
}<ess lengur, sótti sóknarpresturinn eptir áskorun
safnaðarfnndar til þingsins um allt að 600 kr., til
þess að keypt yrði fyrir þá upphæð hljóðfæri
lianda kirkjunni, þvi þeir, sem hjer háru skyn á
œálið, töldu að ekki mundi veita af svo miklu fje,
ef fá skyldi nægilega vandað og hljómmikið har-
mónínm eptir stærð kirkjunnar. Þessa upphæð
færði stjórnin svo niður í 650 kr. i siðasta fjár-
lagafrnmvarpi, taldi að hún mundi nægja, og fór
fram á, að hnn yrði veitt.
(indirtektir þingsins nrðu þær, að ekkert var
veitt, hvorki hin meiri nje minni upphæð, og virð-
ist þó, að það hefði verið siðferðisleg, ef ekki
lagaleg skylda, þar sem kirkjan er eign landssjóðs,
enda gjörðnm vjer oss því hctri vonir um góðar
undirtektir, sem þingið 1895 veitti fje til hljóð-
færakaupa handa 3 laudssjóðskirkjum; virðist hjer
því kenna áþreifanlegrar hlutdrægni.
Um málaleitan þessa frá vorri hálfn fer fjár-
laganefndin svofellduni orðum (Alþ.tið. 1897 C.
hls. 293):
»Annars vegar er það alkunnugt, að eyjabúar
eru ófúsir eða ófáanlegir til að taka að sjer um-
sjón og fjárhald kirkjunnar — þótt þess hafi verið
leitað við þá. líefndinni þykir furðu gegna, að
]ieir sknli koma fram með þessa heiðni, einmitt
uni leið og þeir neita að taka við umsjón þess
fjár, er þeir ætlast til að hljóðfærið sje keyptfyrir,
og leggur þvitil, að tölul. sje að svo stöddn felld-
ur hurtu«.
! þessum ummælnm kennir hæði ónákvæmni og
miður viðurkvæmilegra kalameingaðra svigur-
mæla.
Satt er það að visu, að eyjahúar munu ekki
liafa mikinn áhuga á að taka við urnsjón og fjár-
lialdi kirkjunnar, en í því eiga þeir sammerkt
bæði við Reykjavíkursöfnuð og fleiri söfnuði; en
að }ieir sjen úfáanlegir til þess, hafði fjárlaga-
nefndín engan rjett til að fullyrða.
Þá er það mál var borið hjer síðast upp, sum-
arið 1896, var meira en þriðjungur þeirra manna,
er til kirkju gjalda, fjarverandi í öðruni hjeruðum,
og af þeim, sein heima vorn, mættu ckki nærri
því allir, svo sem víðast nnin eiga sjer stað, og
á aukafundi, er haldinn var um haustið i sama
tiigangi, mættu heldur ekki nærri nógu margir,
svo að á hvorugum fnndinum var hægt að gjöra
neina ályktun, }>ar sem tveir þriðjungar allra
þeirra, sem til kirkju gjalda, þurfa samkvæmt lög-
um 12. maí 1882 að gefa samþykktaratkvæði, til
þess að fjárhald kirkju geti komið í hendur safn-
aðar. Það er þannig löggjafarvaldið sjálft, sem
með ákvæðnm tjeðra laga nm 2/s allra atkvæða í
söfnuðinum hefir gjört sitt til, að það yrði sem
torveldast, að kirkjur kæmnst í umsjón safnað-
anna.
Hvenær skyldi verða fundarfært i Reykjavikur-
söfnuði? Hvenær skyldu þar mæta 2/s á safnað-
arfundi?
En ]ietta sannar alls ekki, að stór minni hluti
eða jafnvel meiri hluti safnaöarins sje ófáanlegur
til að taka að sjer fjárhald kirkjunnar með við-
unanlegum kostum, og eyjahúar Iiafa aldrei neitað
að taka við kirkjunni; aðeins hefir eigi orðið
fnndarfært; sú staðhæfing nefndarinnar er þvi ó-
sönn; þvi síður hafa þeir »neitað að taka við
umsjón þess fjár, sem þeir ætluðnst til að hljóð-
færið væri keypt fyrir«, þvi að þeir ætluðust eigi
til að fá neitt fje i hendur til umsjónar, heldur
hljóðfæri, sem þingið veitti fje til, og yfirstjórn
kirkjunnar sæi um kaup á; eru þvi hin tilgreindu
orð ritnð út. í hött. En tilgangur nefndarinnar
og þingsins hefir eflaust verið sá. að reyna að
neyða eyjabúa til að taka við kirkjnnni, nieð þvi
að neita þeim uni nauðsynlegt áhald ha-nda henni,
og um leið láta i Ijósi hefndarhug til eyjabúa fyr-
ir óvilja eða áhugaleysi þeirra á að takn við um-
sjón kirkjunnar; en hvort hann næst með þessari
að þvi er oss virðist miðnr viðnrkvæmileg að-
ferð, mun framtiðin sýna. Það kennir hvorki
lireysti nje drengskapar fyrir ]mnn voldugri, að
beita óbilgirni við þann, sem er minni máttar.
Annars er kirkjan hjer að mörgu leyti í lakiegu
standi, og eigi til sjerlegs sóma fyiir eiganda
hennar, og því eigi árennilegt fyrir söfnuðinn að
taka hana að sjer, nema með miklu fjárframlagi
frá liálfu eiganda. Arið 1875 var þakið rifið af
kirkjunni sakir leka, og á hana lagt spónþak úr
eik (sem reyndist endingarslæmt, spónninn Ijeleg-
ur), en þá fjekk yfirsmiðurinn að hirða sjálfnr
allt hið bezta úr þakinn, en nota hið lakasta og
elzta unilir spóninn — umsjónin og eptirlitið verra
en ekkert af hálfu þáverandi umhoðsmanns —;
að þessari meðferð hýr kirkjan auðvitað eptir-
leiðis. Svo var fyrir 7—8 árum spónninn rifinn
af, og járnþak lagt á liana, en járnið var eigi
betra en svo, að það er þegar tekið að ryðga á
mörgtim stöðuni, og þarfnast þvi hráðrar aðgerðar.
Að utan er kirkjan öll móskjótt sakir vantandi
eða hilaðrar steinlimshúðar; að innan hefir hún
eigi verið máluð meira en 10 ár, og heldur eigi
dregin kalkhúð á veggina. Kirkjan stendnr á
bersvæði, en enga girðingn hefir eiganda enn
]ióknast að setja kringum hana, svo að allir fer-
fætlingar geta lagt af sjer saurindi sin alstaðar
undir henni og jafnvel við sjálfar dyrnar, svo sem
opt hefir raun gefið vitni um.
Þetta er i stuttu máli hið núverandi ástand
Vestmanneyjakirkju, sem þingið vill troða upp á
oss; munu }ió vissulega ýmsir fleiri gallar hjer ó-
taldir.
Ritað i nóvhr. 1897.
Slceygi.
Hálft Akrakotið á Alptauesi fœst til
kaups eða til ábúðar í næstkomandi fardögtim.
Menn snúi sjer til C. Zimsens í Hafnar-
firði.
Síðastliðinn 20. október andaðist hjer ú lieim-
ilinti eptir rúma 16 ára farsæla sambúð, kona mín
Helga Jónsdóttir, og var jarðsungin að Odda 4.
núvember. < )llum sem heiðrnðu útför hennar með
návist sinni og á annan liátt sýndu mjer hluttekn-
inguí raunum minum, flyt jeg lijermeð alúðarfyllst
þakklæti mitt.
Ægisíðu í Holtum í des. 1897.
Felix Guðmundsaon.
Jörðin Minna-Mosfell i Mosfellssveit fæst
til ábúðar í næstkomandi fardögum 1898. Lyst-
hafendur snúi sjer til G-uðrúnar Gisladóttur á
Norðarkoti í Vogum eða til C. Zimsens i Hafn-
arfirði, sem gefur nákvæmari ujiylýsingar.
Ásætt rauðvín 1 krónu pr. flöskn hjá
C. Zimsen.
Ný bók.
Endurkoma Jesú Krists Hvenær
og hvcrnig ketnnr 11111111] Hvnð muu þá
verða? 32 bls. 15 au.
David Ostlund,
adr. Olafur Norðfjörd,
Grjútagata.
I gær tapaðist 1 Oaloche á götum bæjarins,
finnandi er beðinn að skila i afgreiðsln ísafold-
ar.
Tapazt haf'a karlmannshanskar. Einnandi er
heðinn að skila til (). Norðfjörd.
Nýtt kjöt af veturgönilu fje'fæst í Kirlcju-
strceti 10. Einnig fást rjúpur
Jóladaginn (1. í jóium) kl. 10 befst
aptur opinber guðþjónusta í
kaþólsku kirkjunni
með vígslu, hámessu og prjedikun. Eptir-
leiðis verðnr Imldin regluleg guðsþjónusta :í
öllum snnnudögum og hátíðisdögum kl. 10.
Bibelsk foredrag í goodtemplarlokalet
juledag seui. kl 6. Fri adgang. D. Östlund.
„The Edinburgli44
öld Higliliind Whisky
James Haddow’s, er bcz.ta tegUndiu sem
flyt.'/t til bæjarius og þó gefur
Wm. Ford’s
Old scotch AVhisky
því lítið eptir uð gæðum og fæst hvorutveggja
í verzlun
Eyjiórs Felixsonar.
Með árinu
1898,
byrjar ÍSAFOLD sinn
25. árgang,
í hjer um bil
þriðjungi stærra
broti en nú, 80 arkir í minnsta lagi, og þó
með sama verði.
Hún verður þá landsins
langstærsta
og
langódýrasta
blað eptir stærð.
Þar á ofan fá
nýir kaupendur skilvísir
ókeypis
2 árganga aí
SÖGUSAFNI ÍSAFOLDAR.
tNýir kaupendur gefi sig fmm
sem fyrst.
Utgef. og ábyrgðarm. Björn Jónsson.
Meðritstjóri Einar Hjörleifsson.
Isafoldarpi entsmiðja