Ísafold - 05.07.1898, Side 3

171
Stóbkaupm. J. Vídauín kom hér um
daginn með Thyru ásamt frú sinni, til
venjulegrar sumarvistar í »Vinaminni«.
Labs Oftedal, presturinn nafnkunni
frá Stafangri og fyrrum mikilsháttar
stórþingismaður, er hér á ferð; kom
með hrossaskipi Zöllners og Vídalíns
30. f. mán. frá Skotlandi, og reið til
fingvalia fyrir 2 dögum. Hann er og
blaðamaður, og mun fara ferð þessa
helzt í þágu blaðs síns.
Gwent (398, R. Titland) heitir gufu-
skipið frá þeim Zöllner og Vídalín, er
hingað kom 30. f. mán. eftir hross-
um, en hafði komið við áður á Seyðis-
firði og Húsavík með pöntunarfélags-
vörur. það fer aftur eftir 1—2 daga.
Dk. þoEVALDUR Thoeoddsen kom
nvi með Botníu. Hann ætlar nú að
ljúka ferðum sínum um landið í sum-
ar, kanna óbygðirnar upp af Húna-
vatnssýslu m. m,
Kapt.Daniel Bkuun fornmenjafræð-
ingur kom einnig með þessari ferð til
Vestmannaeyja, og fór þaðan upp á
Eyrarbakka, ásamt stórkaupm. Andr.
Lefolii, á gufubátnum »Oddi«. Hr.
Bruun ætlar vestur í Reykhólasveit að
skoða þar dysin, sem þeir hafa verið
að róta um þar síðustu missirin, á
Hofsstöðum, Berufirði og víðar.
Hb. biskupinn, Hallgk. Sveinsson,
leggur á stað iO. þ. m. með »Hólum«
til Austfjarða í vísitazíuferð um Suð-
ur-Múlasýslu og Austur-Skaftafells.
Um ribbaldana í hempu skýrir pró-
fastur Arnesinga oss frá, að ályktunin
á héraðsfundinum þar hafi vei'ið nokk-
uð öðruvísi orðuð en hermt var í ísa-
fold síðast, eftir einum fundarmanni.
Hún var þannig látaudi:
»Fundurinn lét í ljósi, að hann áliti
það siðferðislega skyldu þeirra presta,
sem einhverra hluta vegna geta ekki
komið sér saman við söfnuði sína til
lengdar, að leggja niður prestskap,
nema þeir geti fengið annað presta-
kall, þar sem betur gengur«.
Af enskum fekðamönnum kom hér
dálítill hópur með Botníu í gær, á
vegu hr. F. W. W. Howells Öræfa-
jökulsfara.
Til háskólans í Khöfn er nú mælt
að sigli í sumar 16 af þeim 17 stúdent-
urn, er útskrifuðust hér uin dagiun.
Verður þá alls einn eftir, sem þeir
verða að bítast um, prestaskólinn og
læknaskólinn.
Frá Bjökgvinaksýningunni kemur
fróðlegur fréttapistill í næsta blaði eftir
skólastjóra Jón þórarinsson.
Heiðurssamsæti
var síra Valdimar prófasti Bkiem, r.
af dbr., haldið.hér í bænum í Iðnað-
armannahúsinu 29. f. mán., að aflok-
inni synodus, af rúmlega 40 manna,
utanbæjar (synoduspresta) og innan,
— allmargra heldri mentamanna bæj-
arins, skólabræðra hans og annara
(elzti þjóðkunnur mentamaður lands-
ins, Páll Melsted var einn í þeim hóp),
í minningu um 25-ára-prestskap hans
og hjúskap m. m., en einkanlega þó
í viðurkeuningarskyni fyrir hina miklu,
góðu og fögru hlutdeild hans í bók-
mentaiðju vorri með sinni snildarlegu
ljóðagerð. Var rækilega við það kom-
ið í aðalræðunui fyrir minni hans, er
herra biskupinn tíutti, en sungið á
undan eftirfarandi ágætt kvæði til
heiðursgestsins, er Stgr. Thorsteinsson
hafði ort samdægurs í rúmi sínu veik-
ur:
í Austurveg trúarlifs árbrúnin skm
Á austurbeims tindum lnin ljomar fyr syn;
Það ljúsið úr austri frú árdögum bjart,
|>að anda þinn lýsti og hjarta þitt snart.
Og eilifðarljósi þú ungur tókst við;
Á árunum manndóms það birtist í klið,
í Ijóðum, sem gulliuu listar þú býrð,
í ljóðum, sem hrifandi mæra gnðs dýrð.
Og Karpa þín, Zíon! með himneskan róm
Xær Heklu gat, aöra með samhoðnum óm,
ðleð móðurmáls orðprýði mærðar á stig
i mjúklegum samræmis anda við þig.
Vort trúskáldið bezta! ó signist það sáð,
Er súirðu i hjörtun um ættjarðar lúð;
[>að þín skuld er ei, ef það ávöxt ei ber:
í andanum helgum það niður sáð er.
Og minst skal þess einnig, að anda þíns
ljós
í öðru sig vottar, er skapar |>ér hrós:
1 athöfn og ráði, því eins og þin ljóð
Er æfi þin stórmerk og fögur og góð.
Að lijartað ei minna en harpan er vert,
Það hefir þig mörgum svo ástfólginn gert,
Að lífsins með starfi þú stétt prýðir bezt
Og styður hið góða sem orkar þú mest.
Yér óskum að mörg verði enn þá þin úr
Og Alvalds að styrki þig mátturinn húr,
Að vera hvað varstu með vinunum hér,
Og vinna sem vanstu unz dagurinn þver.
Stijr. Th.
Strokumaðurinn
vestfirzki, Halldór Halldórsson, er
nefbraut faktorinn á Önundarfirði, gaf
sig fram hér sjálfkrafa og var látinn
fara vestur í fyrra dag með Thyru, með
umsjón cand. jur. Marino Hafstein, sem
mun ætla að gjörast talsmaður hans
fyrir rétti.
Lík E. Tvede lyfsala kvað nú
eiga að tíytja til Khafnar og jarðast
þar. Systir hans, fröken L. Tvede kom
hingað um daginn með Thyra; var á
leið hingað í kynnisför til bróður síns,
en frótti lát hans á Seyðisfirði. Nú
kom bróðir hans, Tvede verksmiðju
eigandi, með Botníu, til að ráðstafa
búi bróður sín, og munu þau systkin
sigla bæði með líkið.
|>að hefir verið mishermt hér í blöð-
um, að E. Tvede heit. hafi ekki kom-
ið fyr en 1891; hann kom 1890, seint
á sumri, og hafði þá keypt lyfjabúð-
ina af fyrirrennara sínum, Kriiger.
Hekskipið Heimdal kom 30. f. mán.
af Austfjörðum og hefir staðið hérvið
síðan. Enda mun nú mjög lítið um
botnverpinga hér í flóanum.
Herskipið Diana, kapt. F. G. Holm,
sá er réð fyrir Heimdalli í fyrra, kom
hingað 28. f. mán að austan; er við
mælingar hér við land í surnar.
Norskur mannvirkjafkædinguk,
Barth að nafni, kom hingað með
Botníu og hélt áfram með Thyra sam-
dægurs norður fyrir land, til þess að
rannsaka brúarstæði á nokkrum stór-
ám landsins, eftir ályktun síðasta al-
þingis.
Til þiNGVALLA brugðu þeir sér núna
fyrir helgina, kapteinarnir Middelboe
(af Heimd.), ogRyder (af Thyra) ásamt
konu sinni og syni ungum. Sömu-
leiðis intendant Hansen af Heimd. og
nokkrir yfirmenn af Díönu.
B.tarni Sæmundsson, cand mag. og
fiskifræðingur, lagði á stað 3. þ. m. með
Thyra áleiðis á Björgvinjarsýninguna.
Sigukður prófastur JENSsoN,sem dval-
ið hefir hér í bænum nokkrar vikur í
vor við yfirskoðun landsreikninganna,
fór lieimleiðis aftur 3. þ.m. með Thyra.
Yfirréttabmálaflutningsmaðukinn
nýi, cand. jur. Oddur Gíslason, kom
með Botníu ásamt konu sinni.
f>á kom og hr. D. Östlund advent-
istatrúboði híngað aftur 3. þ. m. með
Botníu frá Noregi með konu sína og
2 börn ung, ti) bólfestu hér; fór héð-
an að áhðnum vetri til Kristjaníu að
sækja þau.
Embættisprófi i lögum við Khafn-
arháskóla lauk f>. Guðmundur Svein-
björnsson (háyfirdómara) 24. f. mán.
með 11. eink.
Ferðamannafélagið danska hefir
gert út hingað með Botníu 12 manna
hóp frá Danmörku, Svíþjóð og þýzka-
landi. |>eir fara tii þingvalla, Géysis
og Heklu í dag og ræður N.
Thomsen kaupmaður frá Iíhöfn fyrir
ferðinni, eins og áður, en fulltrúi fé-
lagsstjórnarinnar á ferðalagi þessu er
Honnens de Lichtenberg »hofjæger-
mester«; sonur hans og tengdadóttir eru
og í förinni.
Einar Hjörleifsson kitstjóri lagði
á stað norður í Húnavatnssýslu 1. þ.
m. í kynnisför til föður síns; verður
að heiman rúmar þrjár vikur.
Strandferðaskipid Thyra lagði á
stað 3. þ. m. seint vestur fyrir land og
norður til útlanda og með henni tals-
vert af farþegum.
Búnaðarbálkur
Að afkastamiklu með lit-
illi fyrirhöfn ætti að vera hvers
verkmanns mark og mið. Hagsýni í
verknm, samfara iðni, getur orðið mesti
dugnaður. Sá maður, sem er laghent-
ur, og hefir útsjón á því, að ekkert
handtak fari til ónýtis, eða að vinna
sér í hag, en ekki óhag, vinnur marg-
falt meira en hinn, sem kann ekki
handtök á störfunum og hefir enga
útsjón á þeim. Sumir halda það vera
duglegustu mennina, sem bera hendurn-
ar fljótast og ólmast mest við vinnuna.
En það er misskilningur. Mest er
undir iðni og kunnáttu á störfunum
komið. Að vísu eru þeir menn til, sem
eru bæði iðnir og verklægnir og vinna
þó allan daginn nærri því í skorpu.
En þeir eru fáir, sem hafa þol til þess.
Vel nýtur verkmaður vinnur sig engu
síður þreyttan með starfsemi heilans
en líkamans. Hugurinn verður að
starfa jafnframt því, sem hendurnar
vinna. þ>að eru ónytjungarnir einir,
sem vinna hugsunarlaust. Tveir menn
standa við slátt og eru jafn-iðnir, bera
orfið jafn-fljótt. En þó getur það
viljað tii, að annar slái nær helmingi
meira en hinn. f>að kemur af því, að
menn kunna misjafnt að beitaljánum
svo, að hann taki sem stærst ljáfar.
Oflangur vinnutími er það,
sem víða tíðkast hér á landi, 14—
lSBtundirá sólarhringnum. Bændur
gera sér oft mikinn skaða með því
ráðlagi. f>að hafa ýmsirhygnir menn
fundið bæði hér á landi og í öðr-
um löndum, bæði af reynslu og
vísindalegri þekkingu á mannlegum
líkama, að menn ættu ekki að jafnaði
að vinna erviðisvínnu lengur en 10—
12 tíraa á dag, ekki nema í viðlögum,
og að menn afkasta engu meira að
öllu samantöldu, þótt lengur sé unnið.
Sé vinnutíminn hæfilega langur, vinna
flestir almennilegir menn með meiri
skerpu, með meiri ánægju og vilja;
langur vinnutími gerir menn leiða á
vinnunni og stundum lata.
<1
Innilega hrossa. Sumir hafa
þann sið, að rétta hross á nóttum að
sumrinu, einkum stóðhross. Og er
það að mörgu leyti hyggilegt. |>að
sparar oft mann að vaka yfir túnum
og engjum fyrir hrossa-ágangi, þar
sem svo hagar til, að hesta verður að
hafaá heimahögum. Etin einna mesta
hagnaðurinn að innilegu hesta tel óg
ábnrðinn undan þeirn, sem er bæði
mikill og góður. Ekki háir það hross-
unum neitt, þótt þau séu látin vera f
rétt blánóttina. f>au halda sig því
betur að haga að deginum.
Aðlátahestagangaá cún-
u rn er búskusxa-siður. Á öllum tím-
um ársins, nerna í gróandann, er það
þeirra siður að taka beizlin af klárun-
um og sleppa þeim svo í hlaðvarpann.
Ég tel víst að færri mundu gera sig
seka í slíku en raun gefur vitni, ef
þeirn væri það vel ljóst, hve skaðleg-
ur hestkjafturinn er túnunum, þar sem
þeir rótskafa þau svo oft, að jörðin
verður nærri því eins og gróðurlaust
flag. f>ví má ekki heldur gleyma, að
hestar spora túnin í sundur, þegar þau
eru blaut og gljúp. Einkum er það
skaðlegt fyrir sléttur, að sporast.
f>annig er það eitt meðal annars,
sem er orsök til þess, hve sléttur þýf-
aBt fljótt. f>að er líka sannreynt, að
þau tún, sem höfð eru fyrir beitiland
handa hestum haust og vetur, þurfa
þriðjungi meiri áburð, til þess að spretta
eins vel og þau tún, sem vel eru var-
in skepuuágangi. Góðír búmenn beita
aldrei hesturo á tún sln. Búfr.
Keyptur á uppboði.
Saga
eftir A. Conan Doyle.
VII.
Daginn eftir að Smith hafði hitt
Monkhouse Lee, lokaði hann bókun-
um einum stundarfjórðungi eftir ki. 8.
f>á var hann vanur að leggja á stað
til vinar síns. En þegar hann var að
því kominn að fara út úr herberginu,
varð honum litið á eina af bókum þeim,
sem Bellingham hafði iánað honum,
og hann skammaðist sín fyrir að hafa
ekki skilað henni. Hvað óviðkunnan-
legur sem maðurinn var, þá átti ekki
að beita ókurteisi við hann. Hann
tók bókina í hönd sér, hélt ofan stig-
ann og barði að dyrum hjá sambýlis-
manm sínum. Enginn svaraði. En
þegar hanD sneri snerlinum, varð hann
þess var, að dyrnar voru ólokaðar.
Honum þótti gott að komast hjá því,
að hitta húsráðanda, fór inn og lagði
bókina og nafnspjaid sitt á borðið.
Ljósið hafði verið skrúfað niður í
lampanum til hálfs, en Smith sá þó
greinilega það, sem inni í herberginu
var. f>ar var yfirleitt einb umhorfs,
eins og í fyrra skiftið, sem hann kom
þangað inn — goðin með dýrahausun-
um, krókódíllinn, skjölin og þurkuðu
blöðin á borðinu o. s. frv. Smurlings-
kistan stóð á endann upp viðvegginn,
en smurlingurinn sjálfur var horfinn.
Engin merki sáust þess, aðneinnann-
ar hefðist við í herberginu, og þegar
hann fór út, fór hann að hugsa um,
að hann hefði að öllum líkindum haft
Bellingham fyrir rangri sök. Hann
hefði naumast skilið dyrnar eftir ólæst-
ar, ef hann hefði þurft að gæta nokk-
urs leyndarmáls, sem fyrir engan mun
mátti upp komast.
Niðamyrkur var í stiganum og Smith
fór hægt og gætilega ofan. f>á fann
hann alt í einu, að eitthvað fór fram
hjá honum í myrkrinu. Hann heyrði
lágt hljóð og fann að komið var við
olnbogann á honum; en hvorttveggja
varð með svo skjótri svipan, að það
var öllu til skila haldið, að hann gæti
verið viss um, að þetta væri nema hug-
arburður. Hann nam staðar og hlust-
aði, en vindurinn skrjáfaði í bergflétt-
unni fyrir utan dyrnar, og annað gat
hann ekki heyrt.
»Eruð það þér, Styles?* hrópaði
hann.
Enginn anzaði og alt var hljótt fyr-