Ísafold - 03.09.1902, Page 3

227
slæmri stjórn, en mennirnir verið all-
ir ölvaðir meir og minna. Segir Bjarki
svo frá eftir sögn sjónarvotta, að hálf-
full vínflaska vaggaði sér* á öldunum
rétt þar yfir, er maðurinn hafði sokk-
ið, eins og hún væri að hrósa unnum
sigri«.
Mútumálin ísfirzku.
Svo er sagt, að amtmaður hafi þó
sent setudómara til Isafjarðar, Halldór
sýslumann Bjarnason á Patriksffrði, til
að halda áfram rannsóknum þar út af
kærum gegn Skúla Thoroddsen og H.
Hafstein sýslumanni, fyrir að hafa hor-
ið fé á kjósendur í vor. Hann hafði
ekkert átt við það framar, hinn reglu-
legi sýslumaður (H. H.), eftir hina
árangurslausu atlögu í þingbyrjun til
að hrinda Sk. Th. frá þingmensku
þeir þingmenn ísfirðinga skrifuðu
og ráðherranum þá þegar um málið,
og má vera, að það hafi haft sín á-
hrif.
Skóræktarfélagið. Þess láðist að
geta um daginn, að girðingin um skógrækt-
arteiginn hjá Rauðavatni er að lengd 950
faðmar, og kostaði faðmurinn í íienni upp
korninn 1 kr. 67 a. (en ekki 1 kr. 88 a.,
eins og stóð i siðasta bl. — rangt reiknað).
Gufuskip Modesta (318, B. 0. Boye),
sem rak hér upp í Skanzinn í vetar 6. febr.
og kaldið var óbjargandi — það sökk —,
lagði á stað héðan til Noregs í fyrra dag
og með því bjargráðasKipið Achilles, er hefir
verið frá því í vor að ná þvi upp og gera
við það — með köfunarmönnum og ýms-
nm tólum. En þau komu aftur í nóttbæði
saman; komust ekki lengra en undir Yest-
manneyjar, með því að þar bilaði einhver
pípa í gufuvélinni í Modesta, sem verður
verið 2—3 daga að gera við.
Gufuskip Kronprindsesse Vic-
toria (259, Hauge) kom í gær frá Leitb
með alls konar vörur til Ásgeirs kaupmanns
Sigurðssonar.
Strandb. Hólar (0st-jakobsen) kom
sunnud. 31. f. m. austan að með strjáling
af farþegnm.
Fórn Abrahams.
(írh.).
Svo var að sjá, sem fyrirliðarnir
hefðu dregið dám af því, hve dátarnir
voru öruggir og oflátungslegir. þegar
þeir höfðu hugsað sig um eina vikuna
enn og járnbrautarlestin ólata hafði
flutt 2 úlfgrá fótgönguliðsfylki norður
að ánni, var Bkipað fyrir um atlögu.
f>á nótt svaf herinn betur en hann
átti að s4r, og í dögun vöru allir við-
látnir og öruggir til sóknar.
Hennar hátignar drotningarinnar
írsku riddarar voru vaktir um miðja
nótt og sendir á stað í móti Búaliði
því, er Bretar óttuðust að koma mundi
þeim í opna skjöldu. Dátarnir hlógu
og fyrirliðarnir yptu öxlum; þeir kunnu
illa við, hve vendilega var skipað fyr-
ir um atlöguna. Væri farið aðberjast
á annað borð, þá væri óþarfi að hafa
neinar serimoníur við það. Og á-
hyggjulaust hélt síðan herfylkið leiðar
sinnar að ókunnu endimarki. Bftir
nokkurra stunda reið um mjög örð-
uga leið og þreytandi fyrir hestana
var farið af baki og varðgæzlu-flokkar
sendir í allar áttir. Allir voru her-
mennirnir eins og á nálum, þótt ótrú-
legt væri, og allra augu vissu áfjáð í
norðurátt. Áin var f hvarfi og ekki
heyrðist nokkurt hljóð. Hér var því
ekkert annað að gera en að bíða, og sú
list var þeim nú orðin sæmilega töm.
Svo sem á að gizka einni stund eft-
ir sólarupprás heyrðu þeir alt í einu
ákafa fallbyssuhríð að baki sér. f>eir
sneru sér við allir átta hundruð, og
reyndu í sér augun eins og þeir gátu
framast, en sáu ekkert; og átta hundr-
uð hestar spertu eyrun og hættu að
tyggja morgunhafrana sína. Að fjórð-
ungi stundar liðnum voru þeir allir
orðnir vanir við hvellina og gaura-
ganginn. En þó fór óhugurinn í þeim
vaxandi. Pyrirliðarnir bitu í efri-var-
arskeggið, þeir sem höfðu það nógu
mikið til þess, og alt herfylkið varpaði
öndinni léttilega; því nú vissu þeir þó,
að Búar mundu vera á næstu grösum.
f>eir fögnuðu þeirri vissu eins og gjöf
af hæðum. Riddurunum varð það jafn-
vel eins og að furðulegri huggun. f>eir
höfðu verið nærri því hræddir um, að
ekki yrði úr þessu nema mjög illa til
fundið gabb.
Hér um bil hálfri stundu eftir að
fallbyssuhn'ðin hófst, tóku handbyss-
urnar til verka. f>að var gríðar-skar-
kali, sem ekki var neinu líkt, er heyrat
hafði áður. Hinn stórgerði drynjandi
í fallbyssubáknunum hafði naumast
við ólmum smellunum í kúlnadælun-
um og handbyssunum. 1 þeim fjarska
var það að heyra álengaar eins og sífelt
járnbútaskrölt. jþetta rumdi og drundi,
öskraði og gargaði, svo að hljóðhimn-
urnar í eyrunum á dátunum nötruðu
allar og ætluðu að springa. f>á heyrð-
ust handbyssuskot á stangli og var
það fróun sárþjáðum heyrnartólunum.
f>ví næst brýndu 6 kúlnadælur rödd-
ina svo óþyrmilega, að þær tættu sund-
ur loftið og gerðu hljóðöldurnar líkastar
kvalaópum fordæmdra sálna í eilífum
eldi. Næsta augnablik sendu fallbyss-
urnar úr sér tortímingarhleðslur sínar,
‘og lá þá við, að himininn mundi rifna.
Hávaðinn magnaðist svo, að úndrum
sætti. Ollum hugsanlegum hljóðum
ægði saman í eitt. Ballbyssurnar
hertu enn á sér og drundu í gríð.
Kúlnadælurnar sungu lagið sitt enda-
laust og handbyssuskotunum rigndi
svo þótt, að mörg hundruð þeirra
komu á hverja sekúndu.
— Export — Kandís
Melis í toppum og högginn.
Strausykur og Púðursykur,
er selt mjög ódýrt við verzlun
C. Zimsen.
inikið úryal
hjá
C. Zimsen.
Rúðugler
og
allskonar Saumur,
hjá
C. Zimsen.
NíMtóffl
flestar
fást hjá
C. Zimsen.
Smáar járnvörur.
Isenkram,
GÓÐAR og ÓDÝRAR,
hjd c. ZIM8EN.
Veslan hafs o| austan,
þrjár sögur eftir
Einar Hjörleifsson.
Rvik 1901. Hefti'/a kr., i skraut-
bandi 2'/2 kr-
»Persénur þær, er uefndar eru í sögum
þessum, eru ekki margar. E11 þær eru all-
ar eins greiuiiegar og skýrar í huga manns
og fólk, sem maður liefir umgengist nm
lengri eða skemmri tima. Fyrirað hafa rit-
að þessar þrjár sögur er Einar Hjörleifs-
son óneitanlega kominn feti fram úr öllurn
þeim, er íit-að hafa skáldsögur á islenzku.
Öllum skilst, hvílíkur gróði það væri, að
eiga margt af svona sögum á voru rnáli,
hvilíkan þroska það mundi hafa í för með
sér fyrir þjóðina, hvílikur menningarmiðill
skáldskapurinn er, þegar hann er látinn
standa i þjónustu hins sanna, góða og fagra.
Einar Hjörleifsson á vissulega miklar þakk-
ir skilið af þjóð sinni fyrir þessar sögur.
Og eg þykist sannfærður um, að hana
þyrstir eftir fleirum«. (Aldamót, XI. 144).
• Vestan hafs og austan. er i mín-
um augum fnll sönnun þess, að söguskáld
vor þurfa ekki að sækja efnið lengra en
á hrjóst landa sinna, ef þeír leita nógu vel.
Penni Einars Hjörleifssonar er skorinn
úr góðri íslenzkri fjöður. Hann fer aldrei
geystur eða rasandi, gerir enga óþarfa út-
úrdúra með krókum og kringilátum. Drætt-
irnir eru hreinir, mjúkir og glöggir og festa
sig vel í meðvitund lesandans«. (Guðm.
Finnbogason í ísafold XXIX, 35. thl. 1902).
Um „Vonir:« »Hún er svo snildar-
leg, að nm hana hefir hinn mesti gagnrýnings-
höfundur á Norðurlöndum, dr. Georg Brand-
es, sagt, að betur yrði ekki frá henni geng-
ið. Þessi saga hefir sem sé verið prentuð
áður og verið þýdd hæði á dönsku og
þýzku, og öllum þótt mikið til hennar
koma«.
Um >LitIa-Evamm:< »Sag-
an er ljómandi vel rituð 0g lýsingarnar á
sálarstríði og hugsunarfari hinna einstöku.
persóna frábærlega góðar«.
Um cörðugasta hjallann<
»1 henni er dýpi mannlegrar sálar kannað
hetur en menn hafa nokkur dæmi til fyr á
íslenzku. Og allur frágangur á henni er
svo afbragðslegur, að vér hikum oss ekki
við að segja, að á hærra stig hefir islenzk-
ur sagnaskáldskapur ekki komist hingað
til, og vér efumst um, að fram úr þessu
verði farið«. (Eimr. VII, li7—151).
Ferðasaga um árið 1899. Eftir
Fr. J. Bergmann.
Heft 2 kr., í skrautb. 3 kr.
»Eg fæ eigi hetur séð en að höf. þess-
arar ferðasögu hafi dregið npp fremur bjarta
mynd af Islandi. Honnm virðist hafa ver-
ið fult eins kært að lýsa framförnnnm, er
orðið hafa á síðustu timum, eins og hinn,
8em honum finst ábótavant.
Það er annars mesta furða, hve vel höf.
hefir tekið eftir öllu hér. Og þótt hann
sé prestur, og kristindómsástand þjóðar
vorrar sé hans mesta áhugamál, þá her
ferðasaga þessi glögg merki þess, að hann
hugsar mikið um verklegar framfarir lands-
manna og öll áhugamál vor; enda virðist
skilningur hans á þeim einkar-ljós. Og um
húskapinn talar hann svo, að maður fer að
halda, að hann sé engu lakara að sér í
þeirri grein en prestarnir hér, og eru þó
margir þeirra búhöldar góðir«. (H. N. í
ísafold XXVIII, 73. thl. 1901).
VEL
LAGRADIE
Hollenzkir vindlar
með mjög góðu verði,
fást hjá
C. Zimsen.
Bjarnarliöfn.
jö'rðin Bjarnarböfn í Helgafellssveit
í Snæfellsnessýslu með hjáleigunum
Efrakoti, Neðrakoti og Ámýrum að
dýrl. 76 hndr. að nýju mati, ásamt
eyðijörðunum Guðnýjarstöðum 6,9
hndr., Hrútej' 8,2 hndr. og Hafnar-
eyjum 27,6 hndr., alt að nýju mati,
fæst keypt frá næstu fardögum.
Jörðinni Bjarnarhöfn með 3 hjá-
leigum fylgja 10 kúgildi og á sjálfri
jörðinni er timburhús. Túnið er slétt
og gefur af sér ca. 400 hesta í með-
alári. Vetrarbeit lítil fyrir sauðfé, en
góð fyrir hross. Ámýrar I3,82hndr.
eru sér bygðar, en Efrakot, Neðrakot
sem og Guðnýjarstaðir notaðir frá
heimajörðinni (Bjarnarhöfn).
Elrútey gefur af sér c. 35—40
hesta af töðugæfu heyi, 3 pd. æðar-
dún og 2300—3000 kofur, og auk
þess beit þar góð fram eftir. Hafn-
areyjar gefa af sér ca. 3—4 kýrfóður
af töðugæfu heyi, 10 pd. dún, 6000
kofur og auk þess beit góð fyrir fol-
öld og frameftir fyrir lömb, seiveiði
nokkur og hrognkelsaveiði að vorinu.
Lysthafendur eru beðnir að snúa
sér. til herra verzlunarstjóra S. Rich-
ter í Stykkishólmi eða cand. juris
Hannesar Thorsteinsson í
Reykjavík.
Proclama.
Hér með er skorað á alla þá, er
telja til skulda í dánar- og félagsbúi
Benedikts Oddssonar hreppsnefndar-
oddvita, er andaðist að heimili sínu
Hjarðardal 4. marz þ. á. og konu
hans Olafar Jónsdóttur, er lézt i.júní
þ. á., að lýsa kröfum sínum og sanna
þær fyrir skiftaráðandanum i Isafjarð-
arsýslu áður en 6 mánuðir eru liðnir
frá síðustu (3.) birtingu þessarar aug-
lýsingar.
Skiftaráðandinn í Isafjarðarsýslu
1. ágúst 1902.
H- Haístein.
LAMPAR
alis konar, fallegir, góðir og ódýrir
nýkomnir í
v e r z 111 n
W. Fischer’s.
Ballancelampar — Hengilampar —
Borðlampar.
— Ganglampar — Eldhúslampar —
Náttlampar sérl. fallegir, marg. teg.
Ennfremur:
Lampakúplar — Lampaglös —
Lampakveikir, Lampabrennarar o.s.frv.
Proclama.
Með því að bú Sigurðar bónda
Þorsteinssonar á Berunesi í Fáskrúðs-
fj arðarhreppi hefir verið tekið til
skiftameðferðar sem þrotabú eftir
kröfu hans sjálfs samkvæmt lög-
um 13. apríl 1894, er hér með sam-
kværnt skiftalögunum frá 12. apríl
1878 og opnu bréfi 4. janúar 1061
skorað á alla þá, er telja til skuldar
hjá nefndum Sigurði, að lýsa kröfum
sínum og sanna þær fyrir skiftaráðanda
Suður-Múlasýslu áður en 6 mánuðir
eru liðnir frá síðustu (3.) birtingu
þessarar innköllunar.
Skrifstofu Suður-Múlasýslu,
Eskifirði, 22. ágúst 1902.
A. V. Tulinius.