Ísafold - 12.02.1910, Blaðsíða 3

ISAFOLD
35
Mjólkurskólinn
H vítárvöllum.
Kenslaskeiðið næsta, 1910—1911,
stendur yfir frá 15. okt. til 15. maí.
Námsmeyjar greiða fyrir fæði 16 kr.
50 a. um mánuðinn. Þær sem nokk-
uð langt eru að fá ferðastyrk.
Umsóknir sendist Búnaöarfó-
lagi Islands.
Slátrunarnám.
Eftir samningi við Búnaðarfélag ís-
lands veitir Sláturfélag Suðurlands
nokkrum mönnum kenslu í slátur-
störfum í haust, 1910. Námstíminn
verður frá 15. sept. til 15. nóv. Þó
geta tveir nemendur fengið 3 mánaða
kenslu, frá x. sept. til 30. nóv. Slátur-
félagið greiðir hverjum nen.anda 30
kr. á mánuði í fæðispeninga, en bún-
aðarfélagið námsstyrk, xs kr. á mán-
uði, og ferðastyrk, 10—50 kr. Þeir
verða látnir ganga fyrir, sem ráðnir
eru til sláturstarfa framvegis eða fá
styrk til námsins anjxarstaðar að. Um-
sóknir sé sendar Búnaðarfélag-
inu fyrir x. júlí og þess getið í
umsóknunum, ef óskað er 3 mánaða
kenslu.
Úr andþófsherbúðunum.
Lögréttu-sannleikur.
»Það er hreinasti Lögréttu-sannleiknr«
— yarð einum rseðutnanninum i Iðnaðar-
mannahúsinn að orði. Hann var að segja
frá einhverjum ósannindum.
Hvort orðið Lögréttu-sannleikur bolair
orðinu »ósannindi« úr málinu, er ekki unt
að fullyrða neitt um. En ósleitilega er að
þvi unnið i málgagni þvi, að söm verði
hugmynd lögð i bæði orðin af alþýðu
hálfu.
Eregnmiða-ósannindin og rangfærslurnar
um hotnvörpusektirnar, viðskiftaráðunaut-
nn og samb andsmálið — skirrist Lögrétta
ekki við að selja sem góða og ósvikna vöru
i síðasta blaði, þrátt fyrir það, að ráð-
gjafi, i eyru ritstjórans, skýrði frá hinu
rétta á Iðnaðarmannahúsfundunum.
Atkvæðin, sem greidd voru á Iðnaðar-
mannahúsfundunum gegn tillögunum þar,
telur ritstjórinn að réttu lagi eiga að beet-
a«t við atkvæðin á Framfundunum, með
þvi að mennirnir, er svo greiddn atkvæði,
mundu hafa samþykt Pram-tillögurnar *ef
þeir hefðuverið d fundi þar.«
Nú veit ritstjórinn, að hérumbil allir,
sem atkvæði greiddu á Iðnaðarmannahúss-
fundunum gegn tillögunum þar, voru búnir
að greiða atkvæði á Framfundunum.
Þvi hefði að réttu lagi annaðhvort átt að
draga, mótatkvæðin í Iðnaðarmannahúsinu
frá Fram-atkvæðunum, eða reikna þau alls
ekki i Iðnaðarmannahúsinu.
Hér er tvær sannanir fyrir þvi, að
Lögréttu-sannleikur er ósannindi eða
útúrsnúningur.
Samvizkusemi (!)
Jón 01 kvað segja i Rvik i dag, að
stjórnarmenn sé að bera það út um H. H.
að hann skuldi 120 þúsund i Landsbank-
anum.
Nýstárleg aðferðl
Enginn sjálfstæðismaður hér i bee mun
hafa heyrt þessa getiö.
Skýringin kynni að vera þessi: Þeir
Heimastj. búa til ósannar sögur um sina
eigin menn og skrökva því síðan, að sjálf-
stæðismenn búi þær til og beri ut.
Samvizkusemin (!) er 1 margra kvikinda
liki i herbúðunum þeim!
-----.f------
Úr sveitinni.
(Kafli úr bréfi).
Veturinn befir verið óvanalega harður
núna um tima, Jarðleysi og víða allhart i
búi. Skuldir miklar og kröggur manna á
milli . • •
Núna heyri eg að sumir eru að reyna að
að fá hændur og búalið til þess að æskja
eftir aukaþingi. Hvilik fásinnat Hvað
þurfum vér með aukaþing ? Htur ekki
út fyrir, að peninga skorti, ef menn vilja
fleygja út fé í aukaþing. Það væri réttast
að jafna aukaþingskosnaði niður á þá, sem
eru svo gálausir með fé landsins. Mikið
þarf nú að gera vegna þessarar hlessaðrar
gömlu bankastjórnar. Hún hefir nú kostað
landið milli 30 og 40 þúsund kr. á hverju
ári siðan Tryggvi tók við, og svo þarf
endilega að bæta 40 þúsundum ofan á úr
landssjóði. Margir hafa gert minna fyrir
sér og þó engnm dottið i hug að reisa
þeim minnisvarða (aukaþing), er kostaði
um 40 þúsund krónur. Hér i kringum mig
eru menn alment algerlega á móti auka-
þingi og vér venum fastlega, að stjórnin
láti sér ekki detta slikt i hug . . . . .
' ----.*.-----
Sauðárkróksfundurinn
8. janúar þ. á.
Litlu fyrir jólin rituSu alþingismenn
Skagfirðinga, umboðsm. Ólafur Briem og
Jósef kennari Björnsson, öllum oddvit-
um sýslunnar og skoruðu á þá, að boða
til fundar hver í sínum hreppi, og sjá
um, að 2 fulltrúar yrðu kosnir fyrir
hreppinn á allsherjarfund fyrir alla sýsl-
una, er þeir kváðust ætla að halda á
Sauðárkrók 8. janúar þ. á. Verkefni
þessa fundar ætti að verða ræða um
síðustu ráðstöfun stjóruarinnar í banka-
málinu, sórstaklega frávikningu banka-
stjórnarinnar og þá hættu, er af því
kynni að stafa fyrir viðskiftalíf bankans.
Þegar þessi bróf alþingismannanna
urðu heyrinkunn, róðu Heimastjórnar-
menn sór ekki fyrir kæti, og lofuðu al-
þingismennina á hvert reipi fyrir tilvikið
Þeir litu svo á, að nú — einmitt nú —
byðist ágætt tækifæri til þess að velta
Birni Jónssyni ráðherra úr valdastólnum,
sem þeir þrá út af lífinu, og uú riði
um fram a!t á að sækja vel hreppa-
fundina, og fá úr sínum flokki valda
fulltrúa á alisherjarfundinn á Sauðár-
krók. Skyidu fulltrúarnir fá þar sam
þykta aunaðhvort duglega vantrausts-
yfirlýsingu á ráðherra, ’eða áskorun um
að boða nú þegar til aukaþings. Þeir
vonuðu, að nú kæmist það los á Sjálf-
stæðisflokkinn á næsta þingi, að þeirra
flokkur kæmist að völdunum aftur.
Sjálfstæðismenn litu aftur á móti á
annan veg á málið. Þeim virtist al-
þingismennirnir nokkuð bráðir á sór, og
óskuðu helzt, að ekkert yrði aðhafst fyr
en nægur umhugsuuartími væri fenginn
og mönnum hefði gefist kostur á að
kynna sór skýrslu rannsóknarnefndar-
innar um það efni. Þeir litu einnig svo
á, að engu þyrfti að hraða hinnar frá-
viknu bankastjórnar vegna; og sízt sæti
á Skagfirðingum að verða fyrstir til að
tortryggja gjörðir ráðherra. Næsta þing
mundi veita bankastjórninni fulla leið
réttingu mála sinna, þar á meðal fult
kaup, ef afsetningin reyndist ranglát og
ástæðulaus, en ráðherra makleg mála-
gjöld. Hór þyrfti að eins litla biðlund.
Væri ráðherra á hinn bóginn að taka
fyrir megna óreglu og trassaskap, sem
ýmislegt virtist benda á, en yrði eigi
fullsannað fyr en skýrsla rannsóknar-
nefndarinnar væri fengin, þá ætti hann
lof skilið, og ósvinna, að taka fram fyrir
hendur þess manus, sem æðsta eftirlit
ætti að hafa samkvæmt lögum, hvort
heldur væri með banka eða öðru, og
þagga með því niður lofsamlega skyldu-
rækni í embættisfærslu. í sumum hrepp-
um sýslunnar lótu Sjálfstæðismenn sór
því hægt, sóttu eigi fundi og vildu bíða
eftir sönnunum eða frekari vitneskju; en
þetta varð til þess, að stjórnarandstæð-
ingar urðu í meirihluta á fundunum í
þeim hreppum og fengu fulltrúa kosna
úr sínum flokki.
Svo þegar kom á Sauðárkróksfundinn,
urðu 15 atkvæði með því að skora á
ráðherra að boða til aukaþings, en 11
á móti. Sýndu þessir 11 og fleiri glögg-
lega fram á, að þetta væri fásinna ein,
því aukaþing gæti, hvernig sem færi,
ekki komist á fyr en nær væri komið
fram að tíma þeim, er reglulegt þing
kæmi saman, og yrði þá að eins til
kostnaðarauka fyrir landið, en engis
gagns. Þeir litu einnig svo á, að engin
hætta gæti stafað að því fyrir bankann
og hina fráviknu bankastjórn, þótt nán-
ari rannsókn þessa máls biði til reglu-
legs þings. Nokkrir bentu og á, að ráð-
herra hefði eigi gengið feti framar í
bankaráðstöfun sinni en skýr og ákveðin
lög hefðu heimilað honum.
Eins og hór að ofan er getið, urðu
þeir að nafninu til 15, er aukaþing
vildu fá, en hinir, sem móti mæltu, að
eins 11. En þegar betur er rannsakað,
verða allmörg af þessum 15 atkvæðum
marklaus, svo sem nú skal sýnt verða.
Hér á Sauðárbrók sóttu Heimastjórn
armenn einir undirbúningsfundinn, en
við Sjálfstæðismenn höfðum fund þenna
að vettugi og komum þar ekki. Þeir
gátu því kosið i næði sína menn. Eg
efa ekki, að við hefðum getað komið
okkar mönnum að, ef við hefðum smalað
eins og þeir.
í Staðarhreppi var áhuginn á fundin-
um af beggja flokka hálfu ekki meiri en
það, þrátt fyrir lífróður Jóns á Haf-
steinsstöðum, að einir 7 menn komu að
sögn til kosninganna, og var þá uýárs-
dagur notaður til fundarhaldsins; annari
var talið líklegt, að enginn mundi koma
nema Jón og oddvitinn, er boðað hafði
fundinn. Að eins 4 af fyrnefndum 7
mönnum kusu síðan Jón hreppstjóra á
Hafsteinsstöðum og 4 eða 5 Arna son
hans, bónda í Vík, og á þessu fjögra-
maunafari flaut svo Jón hreppstjóri inn
SauðárkróksfuDdinn sem fulltrúi. Þetta
Styðjið íslenzkan iðnað!
Útgerðarmenn og liásctar kaupið Islenzka öngla velstilta
með ágætu lagi, sem með síld kosta aðeins 0,20 pr. stk. minna ef mik-
ið er keypt.
Pöntun utan af landi afgreidd gegn fyrirfram borgun eða eftirkröfu.
önglarnir fást aðeins hjá
Verzlun Ásg. G. öunnlaugsson & Co
Austurstræti 1 og
Kristófer Egilssyni
járnsmið Vesturgötu 52.
Síðustu fregnir.
Þjóðfundm’ ákveðinn.
Konungur hefir áformað, að stefnt
skuli til þjóðfundar og jafnframt hefir
Mauromichalis sagt af sér. Draqumis
erfalið að mynda embættisstjórn til
bráðabirgða.
sýnir, að á atkvæðum fulltrúanna úr
Staðarhreppi er ekkert mark takandi.
í Seiluhreppi hafði verið skotið á fund-
um að aflokinni messu í Glaumbæ og á
Víðimýri. Þar höfðu þeir Þorvaldur
Arason og Tobías bóndi Magnússon í
Geldingaholti verið kosnir fulltrúar með :
15 atkvæðum Heimastjórnarmanna, sumir
segja ekki nema 13, því Sjálfstæðismenn
þar hirtu ekkert um fundi þessa, en
sendu síðan í talsverðum meirihluta skrif-
lega áskorun til fundarins á Sáuðárkrók
þess efnis, að aðhafast ekkert að svo
stöddu í tilefni af bankaráðstöfun ráð-
herra, unz nánari skýringar væru fengnar.
Fellshreppur sendi enga fulltrúa á
fundinn. Sjálfstæðismenn eru þar í mikl-
um meirihluta; en vegna einhverra örð-
ugleika, sem mér eru ekki kunnir, gat
enginn þeirra farið, enda munu þeir
hafa talið Sauðárkróksfundinn markleysu.
Tveir menn, báðir Heimastjórnarflokkn-
um fylgjandi, höfðu boðið sig til farar,
en hinir vildu heldur hafa autt rúm en
illa skipað.
Hvernig kosningar hafa gengið í Skefils-
staðahreppi, er mór enn þá ekki kuun-
ugt, en næsta ólíklegt þykir mór, að
margir Skagabúar hafi kosið síra Arnór
Árnason fyrir fulltrúa sinn í þessu máli,
því þeir hafa í stórum meirihluta fylgt
hingað til Sjálfstæðisflokknum að málum
við kosningar. Hinu gæti eg betur trú-
að, að síra Arnór hafi flotið inn á fund-
inn á nauðafáum atkvæðum, og að þeir
Skagabúarnir sóu í raun og veru fleiri,
sem vilja ekki hlaupa á sig í þessu máli.
Þegar rétt er aðgætt, eru þeir Skag-
firðingar í raun og veru m i k 1 u f 1 e i r i,
sem vilja ekki aukaþing, held-
ur láta tímann skera úr, hvað rétt er í
málinu.
Vór vonum, að sannleiki og réttvísi
fái að lokum borið sigur úr býtum i
þessu máli sem öðrum.
Skagfirðingui’.
Kúgun Finna.
67 þýzkir og austurriskir visindamenn
senda ávarp til rússnesku stjórnarinnar.
---- Khöfn: 8VX ’IO.
67 þýzkir og austurriskir vísinda-
menn hafa nýlega sent stjórn Rúss-
lands ávarp, þar sem því er lýst yfir,
að atferli Rússa gegn Finnlandi sé
svo dæmalaust, að það hljóti að vekja
óvild og furðu í öllum menningar
og réttarlöndum.
Síðan geta þeir þess, að það sé auð-
vitað fjarri þeim að skifta sér af inn-
landspólitík Rússlands. Hinsvegar
geta þeir þess, að til þessa sé Finn-
land sjálfstætt riki í sambandi við
Rússa og því segi þeir það, sem hér
fer á eftir og telja það sannfæringu
Þjóðverja yfirleitt:
Eftir nærri einróma áliti fiestra
málsmetandi réttarfræðinga af öllum
menningarþjóðum skipaði Alexander
I. Finnlandi þannig vaxna stöðu, ár-
ið 1809, þegar Rússland og Finnland
sameinuðust, að það yrði sjálfstætt
ríki. Eyðing eða þó ekki sé nema
skerðing á pólitisku sjálfstæði Finn-
lands er brot á helgum loforðum og
afnám réttarskipunar, sem er viður-
kend óraskanleg í marga ættliðu.
Ef Finnar ættu að missa sjálfstæði
sitt, mundi oss taka það mjög sárt,
því að þá mundi að sjálfsögðu öll
sérkennileg finsk menning líða undir
lok, sú er þjóðin hefir aflað sér af eigin
rammleik — með miklum erfiðismun-
um, sú menning sem nú er orðin
mjög mikilsverður liður í menningar-
lífi nútímans.
í ávarpinu er að lokum sagt, að
menn geti ekki trúað því, að rúss-
neska þjóðin og sérstaklega þjóðkjörn-
ir þingmenn geti aðhafst það nú.
Þjóðin er að byrja að öðlast stjórn-
málaréttindi — að drýgja augljóst
stjórnarskrárbrot og tortíma dug-
legri þjóð og trúlyndri eins og Finn-
ar hafi altaf verið.
Af þeinx er undir hafa ritað má
nefna þessa nafnkunnu menn: Hans
Dclbrúck, (Berlín), Gemperz, þingmann
og prófessor (Wien), Haeckel, pró-
fessor (Jena), Jellinek prófessor (Heidel-
berg), Max Klinger (Berlín), Meyer
Lubcke (Wien), Wilamowitz-Moellen-
dorff (Berlín), lögfræðisprófessorana i
Beúin,Gerhard Anschútz og Otto Gjercke,
Rúdolý Eucken prófessor i Jena (þann er
hlaut Nobelsverðlaunin í fyrra fyrir
bókmentir)-
Ástandið á Grikklandi.
--- Kh. 2*/i ’10
Tillögur urn þjóðfund.
Dettur herforingjasambandið
úr sögunni?
Sinnaskifti.
Alt virðist enn í óreiðu á Grikk-
landi. Herforingjasambandið hefir
gengið svo hart að þinginu, að það
hefir orðið að vinna dag og nótt til
þess að ræða allan þann fjölda af
frumvörpum, sem herforingjarnir hafa
samið og lagt fyrir þingið. í raun
og veru hafa herforingjarnir haft á
hendi löggjöf landsins og stjórn, þó
að aðrir hafi skipað hana að nafninu.
En nú er svo að sjá, að herfor-
ingjasambandið muni fara að lognast
út af — og það af fúsum vilja her-
mannanna sjálfra. Einhver helzti
stjórnmálamaður Krítverja Venizelos
kom nýlega til Aþenuborgar og stakk
þar upp á að kveðja til þjóðfundar,
til þess að ráðgast um og sam-
þykkja stjórnarskrárbreytingar þannig
vaxnar, að þær leiddu til lykta flokka-
drættina í landinu og jafnframt harð-
stjórn herforingjanna. Herforingja-
sambandið aðhyltist strax tillögur þess-
ar, enda virðast þeir sjá, að einveldi
þeirra getur ekki verið til frambúðar,
Auk þess mundi nýjum þingkosning-
um verða frestað, ef stofnað yrði til
þjóðfundar og þá fyrst um sinn séð
við hættu þeirri, er af því leiddi, að
Krítverjar færu að senda fulitrúa á
gríska þingið. Þenna þjóðfund mundi
og verða ilt að samrýma stjórn
skipun landsins — en þar er nú ekki
hvítu að velkja hjá Grikkjum.
Þá er þessi tillaga var kunn orðin,
varð breyting mikil á flokkaskipun
þingsins. Andstæðingaforingjarnir
Theotokis og Rhallys tjáðu sig hlynta
tillögunni, en Mauromichalis yfirráð-
gjafi andmælti henni harðlega. Taldi
hann slíka grundvallarlagasamkomu
mundu valda hinni mestu umturnun
og kvað yfirleitt stjórnina og þingið
geta komið fram hverskonar stjórnar-
bót, sem vera skyldi.
Nú varð fullur skilnaður með þeim
yfirráðgjafa og herforingjasambandinu
Hann hafði hugsað sér dauða herf.-
samb. alt öðruvísi. Hann ætlaði að
fá formann þess, Zorbas hershöfðingja
til þess að gerast ráðgjafi í ráðuneyti
sínu og láta sambandið deyja á þann
hátt — en Zorbas og aðrir sambands-
foringjar vildu ekki hætta félagsskapn
um fyr en stofnað væri til alþjóðar-
samkomu, sem gæti haldið áfram og
lokið starfi sambandsins.
Nýlega átti Venizelos tal við Theo-
tokis og þá lýsti hann (Teot.) yfir
því fyrir hönd flokks síns, að hann
léti konung ráða um það, hvortkvatt
yrði til þjóðfunar. Ef konungur
fellst á þetta, verður ekki þegar ákveð-
inn viss dagur, hvenær samkoman
eigi að hefjast, heldur það eitt ákveð-
ið, að hún eigi að halda fundi áð
ur en nýja þingið komi saman.
Konungur er þessa dagana að semja
við flokksforingjana um þetta — og
liklegast er talið, að hann fallist á
þjóðaíundinn, því að þá dettur her
mannasambandið úr sögunni. Það er
þvi og undir konuhgi komið, hvort
Mauromichalis situr áfram að völdum
eða ekki.
Leikfélagið leikur i fyrsta sinni i kvöld
sjónleikinn Sinnaskifti eftir kinn nafnfræga
rússneska höfund, nihilistann Stepníak.
Leikurinn er í 4 þáttum — og aðalinni-
hald i stuttu m&li þetta:
Rikur kaupmaður (Árni Eiriksson), mikil
oddborgarasál er að reyna að gifta dóttur
sína gjafvaxta (Guðrún Indriðadóttir) her-
foringja einum (Þorst. Jónsson), sem er ná-
frændi eins ráðherrans (Herbert Sigmunds-
son). Er þetta af fordild einni og hégóma-
skap, að kaupm. fer þessu fram. Herfor-
inginn er að engu leyti samhoðinn stúlkunni.
Hún er honum og afhuga, en aftur komin i
mikil kynni við stúdent einn (Helgi Helga-
son) af nihilistaflokki og farin að drekka í
sig skoðanir hans.
Herforinginn vill vinda hráðan bug að
kvonfangi sínu og kaupmannsdóttur, venur
þvi komnrsinar á heimilið og frændi hans,
ráðherrann, gerir slíkt hið sama. Eitt
kvöld eru þeir frændur háðir staddir hjá
kaupmanni — og vill herforinginn nú l&ta
hrökkva eða stökkva um bónorðið. Stú-
dentinn er þar einnig. Þ& her svo undir,
að ráðherrann finnur af tilviljun ávarp frá
nihilistaflokknum inni i nótnahók heima«
sætunnar og verður æði hvumsa við og fer
heldur en ekki að segja kaupmanni til
syndanna — en verður þá litið i eigin
harm og viti menn — þar i vasa hans
hefir einnig læðst samskonar ávarp. —
Verður hann þá að nema staðar i reiði-
lestrinum yfir kaupmanni — og snýr öllu
upp i hrós um nihilista fyrir það, hversu
sniðugir þeir séu að útbreiða kenningar
sínar. — Ávarpið í nótnahókinni er auð-
vitað komið frá stúdentinum Norov. —
Norov er einnig húinn að gera meira.
Hann hefir sagt kaupmannsdótturinni
Katíu frá því, að herforinginn hafi verið
nihilisti en svikið skoðanahræður sina i
trygðum og ofurselt þá lögreglunni til þess
að sleppa Bjálfur. Katía fyllist þegar fyrir-
litningu á foringjanum— og slettir þessu I
hann. Foringinn verður að játa & sig svi-
virðinguna, en til þess að frænda hans,
ráðherrann, gruui ekki neitt, slær hann þvi
fram, að hann geti ekki farið lengra I hón-
orðinu fyrr en skýring sé komin á þvi,
hvernig ávarpið sé komið í nótnahók Kat-
iu. Þeir frændur fara hurt frá kaupmanni
í fússi. Kaupmaður verður hamstola af
sorg yfir þessu og brigzlar Katíu nm, að
hún sé nú húin að eyðileggja lif sitt. —
Þannig endar 1. þáttur.
Annar þáttur fer fram 2 árum seinna.
Katia hefir stungið af frá heimahúsum,
hattur hennar finst á bökkum Nevafljótsins.
Foreldrar hennar telja hana dauða og syrgja
hana fram úr öllu hófi, gefa eigur sinar til
guðshúss i minningu hennar. En Katía er
ekki dauð — heldur hefir hún farið i flokk
nihilista. Nú i þessum þætti kemur hún
aftur heim til foreldranna i þjónustustúlku-
gerfi — og biður þau athvarfs fyrir lög-
reglunni, sem er á hælum hennar. Athvarfið
fær hún. En einu sinni er hún svo óvar-
færin að fara að syngja úti i glugga.
Gamli biðillinn hennar, herforinginn, er
orðinn lögregluþjónn — hann er þarna á
götunni. Þykist þekkja Katiu, kemur upp
í húsið. Hittir hana fyrst, siðan föður
hennar. Hann krefst af honum offj&r til
þess að segja ekki lögreglunni frá Katiu,
fær það, en kaupmaður ræður það af orð-
um hans, að hann eigi að siður muni ætla
að ofurselja Katiu, gerir sér litið fyrir og
skýtur hann með skammbyssu. Móðir
Katiu (Emilía Indriðadóttir) verður svo
mikið um, að hún fær hjartaslag og deyr.
Kaupmaðurinn selur sig i hendur réttvísinni.
Síðasti þátturinn fer svo fiam i fangels-
inu, þar sem kaupm. er. Katia vill endi-
ega fylgja honum til Síheriu — i útlegðar-
vistina þar. En kaupmaður tekur þvert
fyrir. Hann gerir þá játningu, að hann
hafi nú haft algerð sinnaskifti, sé nú kom-
inn á skoðun nihilista og telji hann Katiu
svikja það helga málefni, ef hún fylgi sér,
og krefst þvi, að hún verði eftir á Rúss-
landi og taki þ&tt i baráttunni gegn kúg-
uninni. »Hún er gjöfin min til málefnis
okkarc segir kaupmaður — og tjaldið fellur.
Þetta er innihaldið i stórum dr&ttum.
En margt er það, sem kemur fram i leikn-
um, um ástandið i Rússlandi, sem ekki
verður sagt frá, en er æði fróðlegt. Lyndis-
einkunnir sterkar, öflugar hugsjónir og lág-
ar og svívirðulegar hvatir — krydda leikinn.
Verði frammistaðan af leikenda hálfu
hærileg — er enginn vafi á þvi, að Reyk-
víkingar eiga i vændum góða og holla
skemtun i leikhúsinu.
Búiiaðarnáinsskoiðið. í grein hr. EU-
iða G. Norðdals hafa slæðst 2 prentvillor.
í 9. gr. 6. línu að ofan: »ekfct« falii bnrt,
i 10. línu: dilkar les dilkcer.
Embættisprófi
lauk Gisli Sveinssm á dögunum
lögum með II einkunn hinni betr