Ísafold - 26.03.1910, Blaðsíða 3

I8AF0LD
71
Laura gereyðilögð.
Á fimtudagskvöldið gafst björgunar-
skipið Geir upp við að ná Lauru út.
Hafði þá verið að fást við að bjatga
henni í 6 daga.
Óveður mikið á köflum, er smátt
og smátt liðaði skipið sundur og mun
nú botninn algerlega undan Lauru.
Vörur þær, er hún hafði innanborðs
munu og að mestu eyðilagðar.
Geir lagði á stað hingað suður á
fimtudagskvöld og hafði með sér far-
þega og póstflutning úr Lauru á Isa-
fjörð og Patreksfjörð. Geir kom hing-
að til bæjarins í dag kl. 2.
Nákvæmar fregnir af Laurustrand-
inu koma í næsta blaði.
Skólahúsið á Hólum.
Alþingi síðasta veitti 18500 kr. til
byggingar skólahúss á Hólum. Gerði
ráð fyrir, að það yrði timburhús, hefir
búist við, að steinhús yrði alt of dýrt.
Þegar byggingaráðunautur stjórnar-
innar,hr. llögnv. Ólafsson húsameistari,
fór að undirbúa þetta mál eftir þing,
komst hann að þeirri niðurstöðu, að
steinsteypuhús mundi aðeins kosta
nokkrum þúsundum meira en timb-
urkús.
En timburhús gengur fljótt úr sér.
Steinsteypuhús stendur hins vegar um
aldur og æfi.
Ráðunauturinn réði þvi stjórninni
eindregið til að láta heldur byggja
steinsteypuhús. Þótt það yrði nokk-
uð dýrara að koma því upp, væri það
þó miklu meiri sparnaður, er til lengd-
ar léti. Stjórnin félst á tillögur Rögn-
valds, en vildi hinsvegar eigi ráðast í
að byggja steinsteypuhús, fyrr en al-
þingi hefði um málið fjallað, með því
að um nokkurra þúsunda meiri fjár-
útlát er að tefla en alþingi gerði ráð
fyrir.
Fyrir því ákvað hún að fresta skyldi
byggingu skólahússins til næsta árs —
eða til byrjunar næsta þings. Hún
hugsaði sem svo: Ur því að. komið
er upp úr kafinu, sem þinginu var ó-
kunnugt um, að iosinnum endingar-
betra hús verður bygt fyrir litln meira
verð, get eg ekki varið það fyrir þingi
og þjóð, að þjóta til og byggja timb-
urhús. Það væri óðs manns æði. —
Skagfirðingum er á öðru leytinu eigi
vorkunn að bíða eitt ár enn eftir skóla-
byggingunni, úr þvi að öll líkindi eru
til þess, að þeir fái pá miklu, miklu
betra hús.
Hver einasti ráðdeildarsamur ein-
staklingur mundi hafa farið eins að
ráði sínu og stjórnin hefir gert. —
Hver sanngjarn maður og heilskygn
kannast við, að það, sem stjórnin hefir
gert, sé hið eina rétta.
En minni hluta blöðin, pau ausa
hana skömmum fyrir tilvikið.
Meira af svo góðu! ségjum vér.
Því meira sem stjórnin er skömmuð
af andstæðingum sinum ’fyrir svona
tilvik, því meiri verður andstygð góðra
manna á bardagabragnum af þeirra
hálfu, en fylgi stjórnarinnar eykst að
sama skapi.
Reykjavikur-annáll.
Aðkomumenn: Pétur Á. Olafsson kon-
súll frá Patreksfirði kom með Geir að
vestan i dag.
Bjarni Jónsson, hinn nýi prestur Reyk.
vikinga er væntanlegur hingað um miðjan
júni. Hann getur ekki fyrr skilið við skóla
þann, er hann nefir veitt forstöðu á ísa-
firði. Síra Friðrik Friðriksson þjónar fyr-
ir hann til þess tlma.
Dáinn: Arngrlmur Gnnnlaugsson, gamal-
menni. Dó i Landakotsspitala 20. marz.
Guðsþjónusta.
Paskadag kl. 8 árd. Dómkirkjupresturinn.
kl. 12 hád. Biskupinn.
kl. 5 siðd. síra Fr. Fr. (Dönsk
guðsþjónusta).
2. páskad. kl. 12 hád. síra Fr. Fr.
kl. 5 Ástv. Gfslason.
F r i k i r k j a n: Hádegismessa báða páska-
daga: Fríkirkjuprestunnn.
Hjúskapur: Sigurjón Markússon hæjar-
fógetafulltrúi og ym. Sigr. Þorbjörg Björns-
dóttir, 12. marz.
Sigurþór Sigurðsson og ym. Halldóra
Ingibjörg Halldórsdóttir, 19. marz.
Jón sagnfræðingur flytur alþýðuerindi sögu-
legs efnis i Iðnaðarmannahúsinu 2. páska-
dag og 4 næstu sunnudaga.
Látin er hér i hænum þ. 20. marz frú
Ragnhildur Þorsteinsdóttir Briem, ekkja
slra Eggerts Ó. Briem (f 1893), en systir
frú Torfhildar Holm skálds, 67 ára að aldri.
Sýning Ásgríms. Nú eru seinustu forvöð
fyrir þá, er sjá vilja málverk Asgrims. Sýn-
ingunni verður hætt annan páskadag um
kvöldið. Páskadagarnir einir eftir. ísafold
r æður lesendum sínum, þeim, er enn hafa
eigi kotnið á sýninguna, að nota tækifærið
þessa daga, sem eftir eru.
Svar frá Jóh. Jósefssyni.
Hverjum gat til hugar komið, að
hin meinlausa grein mín í ísafold þ.
27. nóv. f. á. yrði notuð af þeim hin-
um gömlu félögum mínum og Neve
til þess að ausa á mig óþverra lygum
og skömmum, svo sem raun varð á
í ísafold þ. 19. febr. þ. á.
í áður umgetnum bréfkafla mínum
frá Pétursborg reyndi eg eins og unt
var að draga svo alla beiskjuna úr
sannleikanum viðvíkjandi félögum mín-
um og framferði þeirra gagnvart mér,
að það gæti engan sært, hvorki þá
né aðra þeim nákomna.
Ástæður þær, sem hvöttu mig til
þess að búa svo um bréfkafla þennan
hinn fyrnefnda, að hann særði hlutað-
eigendur sem minst, voru þær, að
mér g a t ekki staðið á sama um þá,
þar eð þeir höfðu verið félagar mínir
svo lengi, og eg þolað með þeim súrt
og sætt. Ennfremur hélt eg, að þetta
væri ef til vill óhugsuð fljótfærni
þeirra, sem ’þá myndi fljótlega iðra,
og alt getað orðið gott aftur. Svo og
það, að mér hefir ekki hlotnast sama
þýlyndi, sem þeir nú hafa sýnt að í
þeim býr. Því saur sá, er Neve sendir
mér í Isafold þ. 19. febr., hlýtur að
vera soðinn saman að undirlagi þeirra,
eins og líka bréfsneplar þeir benda á,
er eg hefi fengið frá þeim félögum.
En auðvitað stendur þeim opin leið
til þess að hreinsa sig af þeim áburði
mínum, að þeir hafi staðið bak við
grein Neve. Enda myndu þeir þá
álitnir menn að meiri. Því flestum
íslendingum mun finnast það ófagurt
verk, að landar séu að æsa útlendinga
til þess að bera níð á íslendinga.
Neve byrjar ósannindagrein sina í
ísafold 19. febr. á því, að reyna að
telja ísl. trú um, að hann hafi gjört
góðverk á okkur félögum eða einkum
á mér, og færir til þess þær ástæður,
að hann læzt vera svo mikill íþrótta-
vinur, að hann hafi viljað hlynna að
glímunum, vegna þess, að þær væru
svo fögur íþrótt. En eg hefi hans
e i g i n o r ð fyrir því, að hann hafi
gjörst leiðtogi okkar e i n u n g i s til
þess að græða fé.
Ekki mun honum of gott að sanna
það, að »öll sund hafi verið lokuð«
fyrir okkur, bæði utanlands og innan,
því til þess tíma höfðum við starfað og
fengið atvinnu án hans hjálpar. Jafn-
langt frá sannleikanum er og hitt, að
við höfum fyrst farið að tala um fé-
lagsskap eftir að við höfðum unnið í
Khöfn, því áður en við byrjuðum að
vinna í Cirkus Varieté hafði piltur þessi
komið til mín og boðist að gjörast
leiðtogi okkar. En þá gat eg eigi
sint því í bráð, þar eð eg var samn-
ingum bundinn við annan mann.
Ennfremur segir hann í grein sinni,
»að hann hafi nolað hina næstu tvo
mánuði til þess að bæta því við sýn-
inguna er þyrfti og koma í kring aug-
lýsingum um okkur um alla Norður-
álfu o. s. frv.«. Mér er forvitni á að
vita hverju hann hefir bætt við sýn-
ingu okkar! Þann tíma er Neve á
hér við vorum við að vinua í Cirkus
Roberto í héraðsbæjum í Dan-
mörku og Cirkus Olschansky í Noregi.
En þann tíma allan sat garpurinn Neve
í Khöfn og kom hvergi nærri íþrótta-
sýningum okkar. Enda var þá sjálfs-
varnarkerfi mitt samansett að fullu.
Hvert einasta bragð I því hafði eg
fundið upp sjálfur og ekki einu sinni
félagar mínir bætt þar neinu við, svo
nærri má geta, hversu miklu Neve
hefði getað »bætt við sýningu okkar«,
sem sjálfur þekti ekki eitt einasta ís-
lenzt glímubragð. En með hverju
hann hefir bætt »númerið« eftir að
við skyldum, er mér ekki kunnugt.
En það sagði okkur íþróttamaður, er
samtímis þeim vann í Cirkus Ciniselli
í Warschau, að þá hefðu þeir verið 6,
3 isl. og 3 útl., að sýna ísl. glímuna
og sjálfsvörn mína.
Að láta útlendinga sýna isl. glímu-
íþrótt getur mér eigi skilist að auki
veg íþróttarinnar.
Enn hærra tyllir Neve sér á ósann-
indatær sínar, og hlakkar auðsjáanlega
yfir þeirri »fyndni« sinni, »að eg hafi
verið svo hræddur í hvert sinn, er eg
hafi átt að glíma við erleudu heljar-
mennin, að orðið hafi að bera fé á
þá til þess að falla fyrir mér«.
Oft hefir mér verið brugðið um
ýmislegt um æfina — þótt ekki sé
hún löng — en aldrei það, að eg væri
kjarklaus eða deigur. Það hélt eg satt
að segja að væri »list«, sem eg væri
ekki gæddur.
Ef einhverir hafa orðið til að trúa
þessu, geta þeir sannfært sig um sann-
leikann af bréfi því sem hér fylgir frá
Cirkus Busch:
»Herra Paul Neve o. s. frv.1 *)
Ur blaðinu »ísafold« sjáum vér yfir-
lýsingu frá yður, þar sem þér haldið
þvi fram, að þegar glímuflokkur yðar
sýndi sig í Hamborg ar-cirkus vorum
hafi hver glímumaður, er gllma átti
1) Þetta bréf sendi stjórn Cirkus Bnseh
umboðsmsnm Jóhannesar í Berlín og bað
hann sjá um, að þessi mÍBsögn yrði leiðrétt
t Isafold. — En frá hr. Neve höfum vér
ekkert heyrt um það. Ritstj.
við jósefsson, verið keyptur til að
falla.
Vér verðum allra skorinorðast að
beiðast þess, að eigi séu slíkar rangar
fregnir bornar út af stofnun vorri.
Oss hefir aldrei til hugar komið að
múta glímumanni, og vér teljum það
sérstaklega þegar við Jósefsson var að
eiga algjörlega óþarft, með því að
eftir vorri skoðun átti t. d. glímumað-
ur eins og Winzer, sem Jósefsson
glímdi við, alls enga sigurvon í glimu,
eftir orðum Winzers sjálfs.
Vér getum eigi hindrað að þér með
öllum meðulum vinnið gegn fyrver-
andi félaga yðar Jósefsson, en verðum
þó eindregið að biðja yður að láta
nafn vort ónotað til þess.
Virðingarfylst
Stjórn Zirkus Busch.
W. Schmidth.
Það hlýtur að vera leitt, að standa
þannig sem ber ósannindamaður fyrir
heilli þjóð eins og Neve nú, eftir að
hann hefir boðist til að v i n n a e i ð
að ósannindunum.
En líklega verður slíkum mönnum
eigi bumbult af óþverranum.
Til þess ennfremur að sýna sann-
indi(l) þau, er hr. Neve fer með. læt eg
ein nig fylgj a hér m eð vottorð frá C i r k u s
B u s c h, sem eg neyddist til að biðja
um, þar eð Neve og félagar hans (d:
þrímenningarnir) voru búnir að dreifa
þeim ósannindum út um alt, jafnt til
leikhússtjóra sem annara, að það hefði
verið Jón Pálsson, sem verið hefði
fyrir glímuflokknum hjá Busch, að eg
væri ekki og hefði aldrei verið til neins
nýtur, að eg væri féglæframaður og
annað ekki.
V o 11 o r ð. Hér með gefum vér
herra Jóhannesi Jósefssyni vottorð um,
að hann haustið 1909 var ráðinn i
stofnun vorri í Hamborg og Berlín,
þar sem hann var glimukappi og aðal-
maður hins svo nefnda glimuflokks.
íþróttir hans voru eflaust beztar af
því, sem flokkurinn hafði að sýna.
Berlin 1. febr. 1910.
Stjórn Zirkus Busch.
W. Schmidth.
Að þeir félagar hafi beitt mig þess-
um brögðum, sést á meðfylgjandi
grein úr »Lodz Zeitung«, sem auð-
vitað er skrifuð af Neve eða eftir hans
undirlagi, meðan þeir voru þar að
sýna fyrir eigin reikning:
»Útlend blöð fara um þetta (þ. e.
ísl. glímuna) svofeldum orðum: Meðal
fremstu íþróttamanna heimsins, er
sumarið 1908 tóku þátt í ólympisku
leikunum í London, var og lítill flokk-
ur íslenzkra glímumanna undir forustu
ungs manns, er Jón Pálsson heitir«.
Síðar í greininni stendur:
»Jón Pálsson vakti því með félög-
um sínum geysimikla athygli, og drógu
þeir svo mjög að sér almennan áhuga,
að hin ensku dagblöð og tímarit rit-
uðu dálklangar greinar um þessa nýju
glímuaðferð«.
Viðskiftapappír (bréfhausar) þeirra
sýnir og, að Jón Pálsson nefnir sig:
Heims-gUmu-meistara, eða á þýzku:
»WeltGlíma-Meister«. Meðhvaðarétti
hann gjörir það, er víst engum kunn-
ugt nema honum og Neve.
Hvað viðvíkur umsögn Neve um
viðureign okkar Pílakows, þá er það
auðvitað sami sannleikurinn og hitt
annað, er hann ber mér á brýn. Mér
þykir leitt, að eg er enn ekki búinn
að fá vottorð frá Ciniselli leikhússtjóra
í St. Pétursborg viðv. þessu atriði, sem
og öðrum, er Neve drepur á þar. En
eg vona að fá það innan skamms, og
þá sendi eg það auðv. stax til ísaf.
Að láta sér það um munn fara, að
Pílakow hafi skelt mér 3 á r/4 minútu
— minna mátti nú gagn gjöra — það
eru svo auðsæ ósannindi, að
eg get varla ímyndað mér, að nokkur
hafi fest trúnað á slíkt. Eins og líka
hitt, að Pílakow hefði svo — ofan á
það að vera búinn að skella mér 3 á
r/4 mínútu —• lofað mér fyrir 20
rúblur einar 20 rúblur — að skella
sér — og eiga pó heimtingu á joo
rúblum. Hvílík bíræfnis-ósannindi!
Að bera slíkt á borð fyrir heila þjóð
í viðlesnu blaði! Hann heldur víst
að íslenzka þjóðin sé ekki meir en í
meðallagi vel viti borin eða góðgjörn,
ef hann ætlast til að hún fallist á þetta.
Getur nokkrum manni komið til
hugar, að Pílakow — sem er heims-
meistari — léti kaupa sig fyrir 20
rúblur til þess að hafna sigri sínum og
500 rúblum, ef hann í raun réttri
hefði unnið?
Nei, honum mun vera sárara um
heiður sinn en Neve.
Mér voru afhentar 500 rúblur á
sýningarsviðinu, svo að Neve og hinir
félagarnir horfðu á. Það var síðasta
kvöldið, sem við vorum saman.
Að eg eða konan mín höfum nokkru
sinni komið svo fram við Neve, að
við höfum þurft að friðmælast við
hann, það er helber Neve-sannleikur
(= ósannindi), sem hann sjálfsagt er
reiðubúinn að vinna eið að ! 1
Hitt er satt, að konan mín fór heim
til hans til þess að fá hjá honum kaup
mitt, en hann kvaðst ekkert ætla að
borga mér. Og þegar hún lét í ljósi,
að við myndum reyna að ná því með
aðstoð laganna, hló hann að eins og
mælti: »Reynið pað. Eg er ómyndugur*.
Þá bað eg Cirkustjórann — þ á
f y r s t — um liðveizlu, sem hann
og hét mér og efndi einnig.
Seinna í greininni er Neve að basl-
ast við að reyna að láta það skína
milli línanna, að hann álíti mig minst-
an glímumann okkar fjögra. Ekki
þorir hann þó að segja það berum
orðum — hefir líklega þótt hæpið að
íslendingar myndu fá melt þann sann-
leik(I) Eða mundi hann halda að
glímuþrek Jóns Pálssonar hafi aukist
svo við titilinn, sem hann gaf honum,
að hann sé orðinn þess megnugur, að
leggja mig að velli(!) Það sést á sin-
um tíma.
Nú fara menn ef til að renna grun
í, hver samið hefir söguna í »Politik-
en« um »handleggsbrotna manninn«
í Odessa. Reyndar hefir Jón nokkur
Helgason skrifað bréf til Hafnar (til frú
Dahlmann Ole Suhrsgade 163) og hælst
um það, að það hefði verið hann, sem
handleggsbraut manninniOdessa. Hvað
segja félagar hans um það?
Ennfremur segir Neve í grein sinni,
að eg hafi átt að hafa þau ummæli:
»Að eg gjöri auðvitað alt til að skaða
þá«.
Þetta hefi eg aldreitalað! En hann
hefir framkvæmt þessi orð s í n í verk-
inu gagnvart mér.
Það sem hann líkiega á við, en hefir
auðvitanlega snúið við, eru orð mín
i ísafold 27. 'nóv., þar sem eg segi,
»að eg auðvitað reyni að koma í veg
fyrir að þeir, haldi áfram að tjalda
nafni mínu á auglýsingum sínum og
líklega á leiksviðum líka«.
Svo endar Neve grein sina á þvi,
að sér þyki leitt að eg skuli fara í
hundana, af því að hann sjálfur hafi
skapað mig« !!
Áumingja maðurinn! Svo ímyndun-
arveikan hugði eg hann ekki. Eg var
löngu »skapaður« og orðinn maður
— og meira að segja þektur íþrótta-
maður, áður eg kyntist honum. En
sízt of gott, að vona, og telja sjálfum
sér trú um, ef hann hefir ánægju af
því, »að eg fari í hundana« af því
hans misti við. En eitthvað fram eftir
verður það þó væntanlega ekki nema
v o n i n. Þótt hann reyndar gjöri alt,
sem i hans valdi stendur til þess að
koma mér þangað — og meira en
það.
Að endingu legg eg það ótrauður
á vald allra réttsýnna landa minna
heima, að dæma milli min og fyrv.
félaga minna, þeirra Jóns Helgasonar,
Jóns Pálssonar og Kristjáns Þorgils-
sonar, eftir þeim staðreyndu gögnum,
sem nú liggja fyrir og síðar munu
verða áréttuð.
Við Guðmund Sigurjónsson þykist eg
ekki þurfa að eyða orðum. Hann
hefir að sjálfsögðu hlaupið þar á streng-
inn, sem hann fann sér bezt hæfa.
Og þá er honum líka svarað með því,
sem að framan er sagt. Þó vil eg
enn visa til meðfylgjandi bréfs frá hr.
Fr. Willutin, Lodz, 25. des. f. á., sem
tjáist hafa verið sjónarvottur að því,
að Nevesveitin notaði bæði í Warschau
og Odessa auglýsingar með myndum
af mér og með mínu nafni. Hið sama
ber og stökkmannahópur (»Max Frank-
lin Truppe«), sem þar var þá áamtímis,
enda margar þúsundir manna til vitnis,
ef með þarf. Og þá er Jón Pálsson
gerður aðheimsmeistara í ísl.
glímu, aðalmaður í Lundúnaför-
inni 1908, honum tileinkaður sá
orðstír, sem e g hlaut þar o. s. frv.
Eg hefi ekki trú á því, að orðstír
þeirra Neve og sveina hans verði svo
mikill, að vanfiöif verði þar á liðsinni
Guðmundar Sigurjónssonar, og því
segi eg honum — fyrir mitt leyti —
velkomið að fylgja þeim að málum.
P. t Miinchen, 13. marz 1910.
Jóh. Jósefsson.
Aths. Vottorð þau, og bréf og blaða-
úrklippur þær, er Jóh. Jósefsson getur
um í grein sinni, eru í fórum ritstj.
Isafoldar og til sýnis hjá honum á
frummálinu og í frumriti.
Skipaferðir.
Botnia kom hingað þ. 23. þ. mán.
og hafði verið 4 r/2 sólarhring frá
Færeyjum, svo var veðrið ilt. Far-
þegar: jungfrú Hendrikka Finsen,
Einar Benediktsson, Sigurður Magn-
ússon læknir, Kofoed-Hansen skóg-
ræktarstjóri, Egill Jakobsen og Garðar
Gíslason kaupmenn. Frá Vestmann-
eyjum: Pétur J. Thorsteinsson kaupm.
Friðrik Kristjánsson,
hinn horfni utbússtjóri, er ófundinn
enn. Hvað muni valdið hafa hvarfi
hans er og ókunnugt enn.
Aukaútsvör í Reykjavík.
---- Nl.
180 kr. Daníel Bernhöft, dr. Jón Þor-
kelsson.
175 kr. Bj. Guðmundsson kaupm, Egill
Jacobsen, Hannes Thorsteinsson, Jón
Herinannsson skrifstofustj., Sveinn
Jónsson, Trolle kapteinn.
150 kr. Albert Þórðarson bókari, Ari
Jónsson alþ.m., Björn Símonarson
kaupm., Chr. Zimsen afgreiðslum.,
Gíslason & Hey kaupm., Gunnar Gunn-
arsson kaupm., Halldór Þorsteinsson
skipstjóri, Jóh. Jóhannesson bóksali,
Jónatan Þorsteinsson kaupm., Kofoed-
Hansen skógr.stjóri, Lárus G. Lúðvíks-
son skósm., Ludvik Kaaber kaupm.,
Ólafur Johnsson kaupm., Pálmi Páls-
son adjunkt, Sameignarkaupfólag Rvík-
ur, Schoepke gasingeniör, Sig Krist-'
jánsson bóksali, Sophie Thorsteisson
ekkjufrú, Sveinn Hallgrímsson banka-
fóhirðir, Sveinn Sigfússon kaupm.,
Thorvald Krabbe verkfr., Þorl. H.
Bjarnason adjunkt.
140 kr. Björn M. Ólsen prófessor, Jón
Helgason lektor, Jón Jensson yfirdóm-
ari, Lárus Benediktsson emeritprestur.
135 kr. Vilh. Bernhöft tannlæknir.
130 kr. Jón Jakobsson landsbókavörður.
125 kr. A. Bertelsen verkfr. Bjarni Sæ-
mundsson adjunkt, Eyólfur Eiríksson
tapetseri, Guðm. Helgason prófastur,
Hannes Thorarensen, Knud Zimsen
verkfr., Magnús Helgason skólastjóri,
Morten Hansen skólastjóri, Paternoster
verkfr., Pótur Brynjólfsson Ijósmynd-
ari, Rögnvaldur Ölafsson húsameistari,
Schmidt correspondent, Sæm. Bjarn-
hóðinsson læknir, T. Frederiksen timb-
urkaupm., Vilhjálmur Bjarnarson Rauð-
ará.
120 kr. Carl Olsen verzl.fulltr.. Einar
Arnórsson lagaskólakennari, Magnús
Einarsson dýralæknir, Matthías S.
Þórðarson fornmenjavörður, Nathan
agent, Þórður Sveinsson læknir.
115 kr. Geir T. Zoega adjunkt.
110 kr. Halldór Þórðarson bókbindari.
100 lcr. Ásgeir Torfason efnafræðingur,
Elína Sveinsson ekkjufrú, Friðrik Jóns-
son kaupm., Gísli Finnsson járnsmið-
, ur, Guðm. Jakobsson trósm., Guðm.
Olsen kaupm., Halldór Briem bóka-
vörður, Hjalti Jónsson skipstj., John
Fenger, Jóhann Þorkelsson dómkirkju-
prestur, Jóhannes Hjartarson trésm.,
Jón Helgason kaupm., Jón Pálsson
organisti, Karl Krautwurstmontör, Kr.
0. Þorgrímsson konsúll, Lorentz Miiller
verzl.stjóri, Magnús Benjamínsson úr-
smiður, Magnús Magnússon kennari,
Mattías Einarsson Læknir, Paul Smith
símamaður, Pótur Halldórsson bóksali,
Pótur Hjaltested úrsmiður, Ólafur
Jónsson vólamaður, Ól. Ólafsson frf-
kirkjupr., Sápuverzlunin, Steingrímur
Guðmundsson snikkari, Þorsteinn Guð-
mundsson yfirfiskimatsm., Þórður
Thoroddsen læknir.
---------------
Tilkynning
frá stjórnarnefnd hafrannsóknanna.
(Kommissionen for HavundersSgelser).
Frá ómunatíð hafa frakkneskir sardínu-
veiðendur brúkað söltuð þorskhrogn (gotu)
við veiðar sínar, á þann hátt, að hrogn-
in eru mulin og þeim kastað f sjóinn f
nánd við netin. Þegar hrognkornin
sökkva nú hægt og seint, eitt og eitt,
lokka þau sardínuna að, því að hún er
mjög sólgin í fiskahrogn, en um leið
g;engur hún í net, sem fyrir hana eru
lögð, og festist í þeim (ánetjast). Með
þessari aðferð fást stærstar og beztar
sardínur, og það eru nú eigi aðeins
frakkneskir fiskimenn, er hafa hana, held-
ur fer hún einnig í vöxt meðal spánskra
og portúgiskra sardínuveiðenda. Við
þetta hefir eftirspurnin eftir agninu —
söltuðu hrognunum — vaxið svo mjög,
að framleiöslan fullnægir henni akki
lengur.
Sökum þess, að málefni þetta er mik-
ilsvarðandi fyrir sardínuveiðendur á Frakk-
landi, hefir stjórnin þar skipað nefnd
manna, er á að vinna að því, að fram-
leiðsla saltaðra hrogna verði aukin sem
mest má verða. Nefndin hefir snúið sór
til manna, er hafa á hendi stjórn fiski-
veiðamála í ýmsum löndum, skýrt frá
málavöxtum og bent á, að hrognfram-
leiðslan yrði eigi aðeins frakkneskum sar-
dínu veiðendum til góðs, heldur einnig
framleiðendum á Norðurlöndum, sem að
líkindum geta gert sór von um mikla
sölu á söltuðum hrognum með ábatavæn-
legum kjörum.
Af þessari ástæðu vill stjórnarnefnd
hafrannsóknanna eigi láta hjá líða, að
vekja með þessum línum athygli ís-
lenzkra útgerðarmanna og fiskimanna
á því, að æskilegt væri, að framleiðsla
saltaðra hrogna (gotu) yrði aukin.
Nánari upplýsingar má fá með því, að
snúa ser til mín undirritaðs. Hór
skal að eins tekið fram, að áríðandi
er, að meðferð, söltun og aðgreining
hrognanna sé sem vönduðust, og að
þær hrognategundir, sem komið getur
til greina, þegar um íslenzk hrogn n
að ræða, eru, auk þorskhrogna, ufsa-,
löngu-, ýsu-, síldar-, og ef til vill einn-
ig keilu-hrogn.
Johs. Schmidt, dr. phil.
forstöðumaður fisbirannsóknanna við
Færeyjar og Island.
Jens Koefoedsgade 2.
Kjöbenhavn.
I Baukastræti 14 fást 3 her-
bergi fyrir einhleypa til leigu. Tvö
þeirra með húsgögnum. Forstofuað*
gangur.