Ísafold - 28.05.1910, Side 2

130
ISAFOLD
. Hérmeð sendi eg beztu
pakkir mínar til allra þeirra.
sem með fjölmennu samsæti
í gœr og á annan hdtt heiðr-
uðu 80. afmœlisdag minn.
Reykjavik 27. maí 1910.
G. Zo'éga.
laglegu spjaldbréfi (hvítur skjöldur í
blárri umgerð, og gylt röndin). Þetta
spjaldbréf, með árituðu nafni hins látna
og minningargjöfinni, sendum vér því
næst i umslagi heim á sorgarheimilið
í stað kransins.
Þann veg sýnum vér vinarþel vort
til hins látna og samúðarvott syrg-
jendunum alveg eins vel og með kröns-
unum.
En sá mikli munur er á, að þá
gengur féð til eins hins þarfasta mann-
úðar- og liknarstarfs, en með kransa-
gjöfunum fer það beint í moldina, al-
veg til ónýtis. Hver eyrir, sem Heilsu-
hælinu er gefinn, á að verða til þess
þess að létta böl þeirra manna, sem
baráttu heyja við þungan sjúkdóm.
Allar gjafir til þess eiga að verða til
þess að færa þjáðum mönnum gleði
og heilsubót.
Með því að breyta krönsunum í
minningargjafir, látum vér söknuðinn
eftir hina dánu bera þann arð, sem
vekur gleði í brjóstum þeirra lifandi
manna, er hvað mest þarfnast þess —
berklaveikra manna í Vífilsstaðahæl-
inu.
En þá aðfinslu má koma með, að
með þessu sneyðist að nokkuru fegurð
útfarar-athafnarinnar. Má vera að nokk-
uð sé satt í þeirri mótbáru. Jafnvel
þótt kransarnir séu gerðir af tilbúnum
blöðum og blómum, þá prýða þeir
samt kistuna. Mörgum finst þeir draga
úr sorta hennar. Ber kistan er í aug-
um margra svo eyðileg.
Svarti iiturinn á kistunum á sinn
þátt í þessu. Öld eftir öld hafa menn-
irnir óttast dauðann. Og hinn ægi-
legi dauði hefir ávalt verið svartur í
ímyndun mannanna. Enn er hræðsl-
an við dauðann rík hjá mörgum.
Og enn minnir svarti liturinn svo á
dauðann og sorgina. — En hætta ætti
að auka á sorgartilfinninguna með
jarðarfararsiðunum.
Margir eru því hættir að hafa svarta
litinn á kistunum. Sumum finst gul-
brúni liturinn viðkunnanlegri. Þaðan
af belur kunna aðrir við hvíta litinn,
sem nú er farið að tíðka sumstaðar
erlendis.
Vel má vera að vér feldum oss bet-
ur við kransalausa kistu, ef hún væri
ekki svört, heldur gul eða hvít.
En uni menn því illa að hafa enga
kransa á kistunum, þá má t. d. fara
þann meðalveg að reyna að koma
þeirri venju á, að nánustu ættingjar
einir gefi kransa á kistuna, en kransa-
gjafir annara snúist upp í minningar-
gjafir.
En hvað sem nú krönsunum líður,
þá hygg ég að ártíðaskrárhugmyndiu
sé góð, og hana vildi ég styðja með lín-
um þessum. Sá siður verður vafalaust
almennur með þjóð Vorri, að menn
gefi Heilsuhælinu gjafir til minningar
um dána ástvini, er menn sjá mjög eftir,
ekki sizt til minningar um unglinga og
börn. Enda getur varía nokkur siður verið
fegurri. Þá láta menn sárasta hrygð-
arefni sitt verðá þjáðum mönnum til
góðs. En það er reynsla margra al-
vörugefinna manna og trúhneigðra, að
það sé mesta lækningin í hrygð og
harmi, að reyna að verða einhverjum
sem bágt á til blessunar.
Liknarstofnanir eru fáar til enn á
íslandi. Heilsuhælið á að verða ein
þeirra. Og það á að eiga sína öflug-
ustu stoð í ástúðarþeli íslendinga.
Og ástúðarþelið gerir sjaldnast jafn-
glögglega vart við sig og þegar ein-
hver deyr.
Núna finnum vér svo oft til þess,
hve mikið ber á óvildinni í þjóðlífi
voru.
Þess væri óskandi, að Heilsuhælið
fengi að sjá þess merki, að ástúðar-
þelið er miklu meira i íslendingum
en oft sýnist á yfirborðinu.
Rvík 6. maí 1910.
H. N.
Ath. Grein þessa hefir dregist að
birta, sökum þrengsla í blaðinu.
R i t s t j.
Ferðalag Roosevelts.
Fagnaðarviðtökur um alla Evrópu.
---- Kh. »/5 ’10.
Roosevelt, fyrverandi forseti, er enn
á leiðangri sínum milli höfuðborganna
í Evrópu. Hann er ótiginn maður
nú, — ekki annað en réttur og slétt-
ur ofursti, en þó er honum hvar-
vetna tekið sem mikilsvirtum þjóð-
höfðingja. Það er sjálfur maðurinn
Theodore Roosevelt, sem verið er að
fagna. Um hann hefir það verið sagt,
að hann hafi til að bera alla kosti
Ameríkumannsins. Það eru yfirburð-
ir hans, eðliseinkunn, lunderni og
hugsjónir, sem gera för hans að þeirri
sigurför, sem hún er orðin.
Undir eins og Roosevelt kom úr
Afríku, frá dýraveiðum sínum í bruna-
beltinu hóf hann för sína um hinn
gamla heim. Hann fór fyrst til
Rómaborgar, þaðan til Wien, Buda-
Pest, Parísar, Briissel, Amsterdam,
Berlínar, Kaupmannahafnar, Kristjaníu
og Stockhólms. Þar er hann stadd-
ur þessa dagana.
Hvar sem hann hefir farið um hafa
konungar, ríki og borgir slegið upp
stórveizlu og alstaðar hefir Roosevelt
fluttræður um þjóðveldisborgara, dygð-
ir og skyldur borgaranna o. s. frv.
Hefir inntakið í ræðum þessum þótt
lítt nýstárlegt, en fluttar hafa þær
verið af mikilli mælsku og festu og
auðséð, að manninum var alvara.
Hér til Khafnar kom hann skömmu
eftir dauða Björnstjerne Björnsons og
viðtökurnar urðu hér sem annarsstaðar
miklar og virðulegar og veizlur óspart
haldnar, þótt eigi væri viðstaðan löng.
Héðan fór hann til Noregs og kom
þangað daginn eftir jarðarför Björn-
sous. Þar mun harmurinn eftir skáld-
ið hafa dregið úr mesta fagnaðar-
glaumnum. Þar varð hans heiðurs-
doktor við háskólann í Kristjaníu.
Nú er hann í Svíþjóð eins og áð-
ur er sagt og er það af honum að
frétta þaðan, að i hann er hlaupinn
hinn versti kverkaskítur út af öllum
þessum ræðuhöldum. Hann verður
því að halda þar kyrru fyrir um stund-
arsakir.
Frá Svíþjóð fer hanri' til Ameríku,
heim í ættland sitt. Um það hvort
hann verði í kjöri við næstu forseta-
kosningar verst hann allra frétta, en
i Ameríku er þegar hafin barátta fyr-
ir forsetatign hans, þó að langt sé í
land til kosninga. Meðal annars hefir
félag eitt verið myndað í New-York,
er nefnist »Heimkoman frá Elbu«,
sbr. sögu Napóleons. ■
Siðasta fregn.
Roosevelt er að mestu batnað og
hélt hann af stað frá Sviþjóð í dag
yfir Þýzkaland áleiðis heim til Ame-
riku.
Islenzk ull til Italíu.
Feiknin öll af ull eru notuð í Ítalíu.
Þangað flytjast ógrynniti öll af ull frá
Marokkó, sem flutt er á asna- eða úlfalda-
baki, mörg hundruð mílur innan úr Af-
ríku. Hún er síðan þvegin og send til
Ítalíu og seld þar: hver 200 pund í stór-
kaupum á 380 líra eða 273 kr., með
öðrum orðum pundið á 1 kr. 36 aura.
Fyrir tilstilli viðskiftaráðunautsins er
nú að komast rekspölur á tilraunir
með að reyna að útvega markað fyrir
íslenzka ull í ítaliu. Er því máli
komið svo langt, að kaupmaður einn
í Genúa, hefir ritað viðskiftaráðunautn-
um og beðið um milligöngu hans til
þess að fá sér sent til sölu eitthvað
af íslenzkri ull þveginni.
Endurskoðunarskrifstofa.
Hr. Jón Laxdal, fyrv. verzlunarstjóri
á ísafirSi, hefir sett á stofn hór í bæ
skrifstofu með þessu nafni, eins og aug-
lýsing hór í blaðinu ber með sér.
Þessi skrifstofa kemur sér óefað vel
fyrir margan mann hór í bæ — ekki sízt,
að vór hyggjum, fyrir ýmsa kaupmenn,
sem óvanir eru bókfærslu. Hin nýju lög
um verzlunarbækur binda kaupsýslu-
mönnum miklar skyldur á herðar. Bók-
færsla á jafnan að vera svo, að hagur
verzlunarinnar só augljós af bókunum.
Til þess að koma góðu lagi á þetta,
skortir marga þekkingu — og er þá gott
fyrir þá að geta snúið sór til svofeldrar
skrifstofu, sem þessi á að verða.
Þetta er sjálfsagt gagnlegt fyrirtæki
og vildum vér því leiða athygli lesenda
vorra að því.
Heilsuhælið.
Stórhöfðinglegar gjafir.
Minst hefir verið á það lítillega í
ræðu og riti, hve sú stofnun, heilsu-
hælið á Vífilsstöðum, sem er nú langt
komið, væri vel til kjörið að þiggja
meiri háttar dánargjafir eða hins veg-
ar, — sams konar gjafir þeim, er
nefndar voru sálugjafir fyrrum, í
kaþólskum sið, en lögðust niður með
siðbótinni, svo sem margt gott annað,
og hafa ekki risið upp aftur.
En lítinn eða engan ávöxt hefir
það skraf borið til þessa; enda heilsu-
hælið ekki fullgert enn.
Þar til nú fyrir 2 dögum.
Þá eignaðist Heilsuhælið heldur 2
gjafir en 1, og þær óvenju-rausnar-
legar, eftir því sem hér gerist; og það
enn merkilegra þó, að gefendur að
þeim báðum eru sömu menn að
miklu leyti.
Það er hið þjóðkunna og stórum
þjóðnýta öldungmenni, Geir Zoega
kaupmaður, er þá, 26. þ. m., var orð-
inn áttræður að aldri, og kona hans,
frú Helga Jónsdóttir frá Armóti.
Þau gáfu húsbiínað allan i ekki
fceni en 10 einbýlisherbergi í hælinu.
Það er að peningaverði
5* 1 2 3 4 5/*—6000 kr. gjöf.
Gjafarbréfið er svo látandi:
. Eg undirskrifaður G. Zo'éga dsamt
konu minni gefum hér með á 80 ára
afmœlisdegi minum Heilsuhœlinu á
Vífilsstöðum húsbúnað allan i þau 10
einbýlisherbergi, sem eru í téðu Heilsu-
hœli. Húsbúnaður fiessi (legubekkir,
stólar, skápar, rúmstœði og rúmföt o.
fl.) er að tilhlutun Heitsuhælisstjórnar-
innar og fyrir milligöngu >National-
foreningen til Tuberk. Bekœmpelse< i
Danmörku keypt hjá Magasin du
Nord i Kaupmannahöfn og koma hing-
að eigi siðar en i miðjum júlimánuði
nœstkomandi.
Húsgögnin eru úr poleret Satin, og
kosta, að því er Heilsahœlisstjórnin hef-
ir skýrt mér frá, ca. 5,540 kr.
Reykjavik 26. mai 1910.
G. Zoega. Helga Zoega.
Þá gefa þau hjón í annan stað
ásamt 2 systkinum frú Helgu, síra
Halldóri Jónssyni á Reynivöllum (ásamt
konu hans frú Kristínu Hermanns-
dóttur) og Sigurjóni Jónssyni verzlun-
armanni í Reykjavík heilsuhælinu
10,000 — tíu þúsund — krónur
í peningum, er vöxtum sé af varið
í leigukostnað 1 sjúklings í hælinu.
Gefendur tjá sig gera þetta sem
erfingjar Kristjáns heit. Jónssonar lækn-
is í Clinton (f 26/2 1910).
Gjafarbréf það er svo orðað, sem
hér segir: .
Við undirritaðir erfingjar Kristjáns
sál. Jónssonar lœknis frá Clinton, Iowa,
ánöfnum hérmeð kr. 10,000 — tíu þús-
und krónur — til stofnunar sjóðs, er
vera skal til endurminningax um hann
og bera nafn hans. Skal vöxtum af
því fé varið til að borga legukosntað
eins sjúklings i berklahælinu á Vifils-
stöðum, — i einbýlisstofu.
Frá þessum degi að telja reiknast
landsbankavextir af fyrnefndu fé, þar
til sjálfur höfuðstóllinn verður afhent-
ur hlutaðeigendum.
Jafnframt áskiljum vér okkur á sin-
um tima að setja ýms skilyrði, er nán-
ara verði tekið fram í vœntanlegri skipu-
lagsskrá.
Reykjavik, 26. maí 1910.
G. Zoijga. Helgá Zoéga.
Halldór Jónsson
(fyrir mina hönd og konn minnar
Kristínar Hermannsdóttur).
Sigurjón Jónsson.
Seint verður ofsögum af því sagt,
hve vel og drengilega hér er á stað
riðið — fyrirmyndin glæsileg til eft-
irbreytni.
Arfleiðandi sá, er fjárhæð þessi hin
síðari stafar frá, Kristján Jónsson
iæknir, hafði verið hinn mesti mann-
vinur, manna ástsælastur í sínu bygð-
arlagi og almenningi mjög harm-
dauður, að blöð votta einróma þar í
Clinton við fráfall hans. Gjöfin
mundi því hafa verið honum mjög
að skapi, ef lifað hefði.
Zahle fer frá vðldum.
Símskeyti frá Khöfn hermir frá því,
að Zahle hafi sagt lausum völdum fyr-
ir sig og ráðuneyti sitt.
Yiðskiftaráðunauturinn
Og
rógnrinn um hann.
Erindi það um Island, er viðskifta-
ráðunautur Bjarni Jónsson frá Yogi flutti
í haust í Kristjaníu í Bændaungmenna-
fólaginu þar og mikill rómur var að
ger, hefir hann látið birta orðrótt í Dag-
bladet í Kristjaníu í fyrra mánuði, eins
og getið var hór í blaðinu 11. þ. mán.,
og látið síðan sórprenta það, í smábækl-
ing, er nefnist Om islandsk Kunst
o g P o 1 i t i k (32 bls.). Auglýst hefir
hann og aftan við bæklinginn
I. erindisbréf sitt og
II. frumvarp alþingis 1909 um s a m-
b a n d i ð milli íslauds og Danmerkur.
Erindið eða fyrirlesturinn birtir hann
til að sýna og sanna, hvílík fjarstæða
eru brigzlin frá Dana hálfu um, að hann
hafi verið að reyna að spana Norðmenn
upp í móti Dönum og farið niðrandi
orðum um þjóðina dönsku.
Allir sjá, að það er þvert á móti.
Hann hefir einmitt farið mjög hlýjum
og virðulegum orðum um Dani, eins og
alveg er rótt gert — ekki síður fyrir
það, að þ e i r haga sór gagnólíkt um
þessar mundir við.
Erindisbróf sitt birtir hann til að láta
lesendur ganga úr skugga um, að því
fer fjarri, að það hafi hann brotið eða
út fyrir það farið.
Kvörtunin, sem kom í vetur frá utan-
ríkisráðgjafanum í Kaupmannahöfn til
stjórnarinnar hór út af framkomu ráðu-
nautsins, átti við að styðjast algert mis-
hermi frá áminstum fyrirlestri, er birzt
hafði í einhverju útkjálkablaði í Norvegi,
þar sem hafði verið beint höfð hausa-
víxl á hlutunum, snúið lofi í last o. s.
frv. Og hefir verið margs til getið ó-
líklegra en að það drengskaparbragð
hafi unnið verið af einhverjum — ís-
lending! Það sver sig nefnilega alveg í
ættina til þess, sem þeir eru að koma á
framfæri í dönskum blöðum og hafa verið
alla tíð frá því er stjórnarskiftin urðu í
fyrra. — Það er svo sem ekki mikil
trygging fyrir því, að þeirra alræmda
Efíaltesar-iðja só bundin við Danmörku
eina. Hennar þykir hafa orðið lítils hátt-
ar vart suður á Þýzkalandi. Hví skyldi
þá Norvegur vera undan skilinn?
Kvörtun utanríkisráðherrans var svar-
að svo sem kunnugt er af ráðherra vor-
um: að hann efaðist mjög um, að rótt
væri eftir haft þetta, sem ráðunautnum
var eignað í fyrnefndu norsku útkjálka-
blaði. En væri það rótt hermt, þá
hefði hann ekki haldið erindisbróf sitt
og mundi verða látinn sæta áminning
fyrir o. s. frv.
Það er nú fullsannað, að ráðunautur-
inn hefir verið hafður fyrir alveg rangri
sök. Hann hefir þvert á móti unnið til
lofs en ekki ámælis af Dana hálfu fyrir
ummælin um þá, og eins af vorri hálfu
íslendinga, fyrir, hve vel hann hefir
rekið erindi sitt, bæði með þessu prýði-
lega samda erindi og á annan hátt.
Þessar misprentanir voru i áminstri
grein i ísafold (11. þ. m.):
Það fyrir Hún i klausunni III, 2. linu.
Yantar inn í ekki efst i 1. dálki á 2. bls.
af f. gegn i næstsiðnstu klausu 3. iínu.
Ennfremur á 2—3 stöðum ráðanautur f.
ráðunautur.
Markarfliótsfyrirhleðslan.
Byrjað var á henni 6. þ. m., dag-
inn eftir uppstigningardag, með 16
mönnum, en þeim fjölgað smámsam-
an, upp í 30 rúma, verða 40 í næsta
mánuði.
Búið var á helginni sem leið alveg
með 80 stikur af garðinum, en 190
hálfgerðar. Alls verður hann 700
stikur. —
Sögur ganga af töluverðri ósann-
girni eða ágengni af hálfu héraðs-
manna i viðskiftum við landssjóð að
þessu verki. Dýrseldir á vinnu, hest-
um og áhöldum. Það mælist illa fyrir,
sem von e:r, er verið er að hlaupa
undir bagga með sveitarmönnum í
neyð þeirra. En svo segir hr. Arni
Zakaríasson verkstjóri, sem er nýkom-
inn að austan og stýrði þar verkum
fram á síðustu helgi, að fremur muni
þetta stafa af misskilningi fyrir þeim
og ókunnugleika en ósæmilegri og
því miður eigi óalgengri græðgi í
landssjóðsfé, er svo ber undir. Þeir
vildu fá 3 kir. í kaup á dag, 1J/2 kr.
á dag fyrir hestinn auk fóðurs (75 a.
hálfan dag), og 1 kr. í vagnleigu á
dag. Vildu ekki vinna ella sumir hver-
ir. En þokað varð þeim þó niður í
21/2 kr. yfirleitt og 75 a. ívagnleigu;
engin til:slökun á hestaleigunni. Þetta er
miðað hjá þeim við vanalegt kaup eða
gjald dag og dag. En hér er samið
um 40—50 daga. Þann mikla mun
vilja þeir ekki láta sér skiljast. Eftir
hesta landssjóðs er reiknað 60 a. hálf-
an dag, og vagnana 18 a., til viðhalds.
Með 1 kr. verði væri vagninn borg-
aður eftir 1 sumar.
En hvernig sem þessu víkur við,
þá er leiít, ef mönnum fer ekki að
lærast úr þessu viðlíka sanngirni við
landssjóð eins og ef aðrir eiga í hlut.
Afleit framkoma var það af öðrum
jarðareigandanum að Seljalandi, er
heima á úti í Eyjum, að hann ritaði
verkstjóra. og harðbannaði honum að
eiga neitt við þessa garðhleðslu fyr en
samið heíði við sig eða sinn umboðs-
mann um skaðabætur fyrir landnám
og jarðrask, er tekið væri í garðinn,
grjót, möl og eitthvað af grassverði,
í óræktuðu landi hans. Hann veit
ekki það, að slíkt g e t u r enginn land-
eigandi bannað til vegagerðar, eftir 3 3.
gr. vegalaganna frá 1907, sem farið
mundi sjálfsagt eftir í þessu dæmi;
hann getur að eins fengið skaðabætur
eftir á, ej matsmenn telja hann hafa
nokkurn skaða beðið; ella engar. Lengra
nær ekki hans réttur. Engin lög til
að banna slík mannvirki. Enda var
pistlinum alls enginn gaumur gefinn.
Svo er jafnan, er vegabætur eru
gerðar eða önnur mannvirki á lands-
sjóðs kostnað, að héraðsmenn sækjast
mikið eftir þeirri vinnu, enda oftast
eftir þeim látið, þótt óvanir séu að
jafnaði. En þá mega þeir ekki setja
miklu hærra upp en aðrir bæði fyrir sjálfa
sig,hesta ogáhöld. Geri þeir það, hrekk-
jast þeir, sem verkinu stjórna, og kjósa
eðlilega heldur að hafa með sér verk-
vana utanhéraðsmenn og landssjóðs-
áhöld, sem eru bæði betri og ódýrari.
Hitt væri óverjandi fyrir Iandssjóðs
hönd.
Sumum Eyfellingum ber hr. A. Z.
bezta orð í þessu máli, svo sem t. d.
einkum prófastinum i Holti (síra Kj.
E.) og hreppstjóra Magnúsi Sigurðs-
syni í Hvammi. Þeir eru og hæstir
á gjafadagsverkaskránni (25 og 22
dagsv.).
Við verkstjórn tók af Á. Z. Grím-
ur hreppstjóri í Kirkjubæ Skúlason.
Reykjavikur-annáll.
Aflabrögð. Botnvörpungarnir islenzku eru
öðru hvoru að koma inn; eru venjulega við
veiðar á nóttunni, en koma inn á daginn.
Afla mjög vel á köflum.
Ásgrímur málari fer í öndverðum næsta
mánuði austur á Síðu. Ætlar hann að
dveljast þar og stunda list sina í sumar.
Fasteignasala. Þingl. 26. mai.
Kristmundur Guðmundsson selur Guð-
mundi Guðmundssyni V, húseignina nr. 16
við Njálsgötn með tilheyrandi fyrir 3500
kr. Dags. 19. maí.
Páll Guðmundsson trésm. Njg. 14 selur
Kristni Sigurðssyni múrara lóð nr. 12 við
Njálsgötu, 484 feráinir, fyrir 600 kr. Dags
5. mai.
Guðsþjónusta á morgun:
í Dómkirkjunni: kl. 12 Dómkirkjuprestur,
---- — 5 S. Á. Gislason.
í Fríkirkjnnni: Hádegismessa.
Hjúskapur: Gísli Jóhannsson verzlunarm.
Skála við Grundarstíg og ym. MargrétSig-
urðardóttir. Gift 27. maí.
Lúðvik Lárusson verzlunarm. og ym. Ingi-
gerður Ágústa Eyjólfsdóttir. Gift 26. maí.
Hljómleikar Oscars Johansens i 'gærkvöldi
í Bárubúð voru allvel sóttir. Hann lék þar
7 lög frumsamin af honum sjálfum. Þar á
meðal sónötu langa i D-dúr. — Nánara i
næsta blaði.
Kennaraskólanum var sagt upp siðasta
vetrardag, eins og lög standa til. Kenn-
araprófi luku þessir nemendur:
stig.
1. Ásmundur Þórðarson úr Rvik . . 60
2. Egill Hallgrímsson Gullbrs. ... 81
3. Egill Þórðarson Eyjaf. . . . ! 77
4. Einar Sv. Frímann S.-Múlas . . 85
5. Evfemia Gisladóttir Mýras. ... 70
6. Guðmundnr Magnússon S.-Múlas. . 70
7. Guðmundur Olafsson Þing. ... 90
8. Helgi Salómonsson Hnapp. ... 90
9. Ingibjörg Sigurðardóttir Snæf. . 63
10. Jóhann Einarsson Þing..............85
11. Jóhann Jóhannsson Þing. ... 80
12. Kristbjörg Jónatansdóttir Akureyri 90
13. Kristiana Benediktsdóttir Hún.. . 78
14. Kristinn Benediktsson Eyjaf. . . 87
15. Kristján Sigurðsson Skagaf. . . 79
16. Kristmí nn Runólfsson Gull. . . 58
17. Margeir Jónsson Skagaf..............76
18. Páli Stefánsson lsafirði .... 73
19. Sigurður Kristjánsson Þing. . . 87
20. Sigurður Sigurðsson ísafirði . . 90
21. Svafa Þorleifsdóttir Þing. ... 89
22. Þorbjörg Þórðardóttir Rvik '. . 81
Einkunnir ern gefnar i 12 námsgreinum;
hæst getur stigatal orðið 96.
Prófdómara skipaði stjórnarráðið þá
Guðmund próf. Helgason, Jón fræðslnmála-
stjóra Þórarinsson og Þórhali bisknp Bjarn-
arson. Alls voru í skólanum 65.
Hinn 17. þ. m. byrjaði svo framhalds-
námsskeið fyrir kennara þar í kennaraskól-
anum; háfa 30 barnakennarar fengið að-
gang að því, en eru ekki allir komnir
enn þá.