Ísafold - 15.06.1910, Blaðsíða 2

150
ISAFOLD
Vefnaðarvara.
Jijólatau
Pvoftafau
Ttlorgunkjótatau
Dömukíæði Htæði
Ensk vaðmál
Léreft.
Verzí. Björn Jiristjánsson.
þjóðinni, að hún kaus þá sem fulltrúa
sina, og flesta með geysimiklum at-
kvæðamun, og einn gagnsóknarlaust.
Ólík bardaga-aðferð.
Þegar Eggert Stefánsson símaþjónn
— og einn aí átrúnaðar- og uppáhalds-
goðum Hafsteinsflokksins á Akureyri
— varð uppvís að símskeytafölsuninni
um sambandsmálið sl. haust, nefndu
sum blöð sjálfstæðismanna þetta ekki
á nafn, t. d. Þjóðviljinn og Þjóðólfur,
og var það þó bæði sögulegt og eftir-
tektavert. En þegar Magnús Th.
Blöndahl, alþm. í Reykjavík, fór úr
stjórn Völundarfélagsins — sem voru
svo sem engin stórtíðindi — þá bauð
Lögr. hverjum sem vildi rúm »til að
fletta ofan af honum«, og hefði vafa-
laust tekið það með þökkum, þó það
hefði verið gert undir dularnafni, og
hin blöð flokksins töluðu öll um þetta
í þeim tón, að hér væri eitthvað sögu-
legt á ferðum. Ekki væri búið að
halda honum burtfararsamsæti, m. fl.
En líklega hefir hér ekki verið um auð-
ugan garð að gresja, því enginn laun-
skriftarmaðurinn — stigamaðurinn —
(ekki einu sinni Lárus) hefir enn lagt
út í þetta, þrátt fyrir boð Lögr. Naum-
ast þarf þó að gera ráð fyrir því, að
viljann hafi vantað.
í þessu sambandi má líka geta um
það, er Jón Ólafsson skýrði í Reykja-
víkinni frá stuldi tveggja drengja í
Rvík, en bætti þvi við, að »feður þeirra
tilheyrðu báðir stjórnarflokknum«. Get-
ur óskammfeilnin og ódrengskapurinn
komist á hærra stig?
Eitthvað er eftir af grein A. }. J.
ókomið i Heimskringlu.
H^=r«i===í-
Skógræktarferðalögum
skógræktarstjóra (K.-H.) verður hag-
að í sumar sem hér segir.
Hann fór n. þ. m. austur til Seyð-
isfjarðar á Botniu og ætlaði þaðan
upp að Hallormsstað.
Þaðan fer hann seint í mánuðinum
norður á Möðrudal, að skoða þar upp-
blásturssvæði, og undir mánaðamótin
vestur í Fnjóskadal að skoða skóginn
að Hálsi og Vöglum.
Laust fyrir miðjan júlím. fer hann af
Akureyri til ísafjarðar og ferðast um
3. skógvarðarhérað til að leiðbeina
mönnum í skógarhöggi, og velja og
merkja þar skóglendi það, sem á að
friða.
Seint í ágústmánuði fer hann upp
Borgarfjörð að Kalmanstungu og þá
til Þingvalla.
Um miðjan september fer hann
loks austur um Árnessýslu og Rang-
árvalla að líta eftir sandgræðsluvinnu
þar og skógræktar.
Tvisttau
Rúmteppi
Stumpasirz
Rekkjuvoðir
í Yerzl.
Björn Kristjánsson.
Islandsglíman 1910.
Sigurjón Pétursson
glímukonungur íslands.
Íslandsglíman fór fram á sunnudag-
inn, eins og til stóð.
Timburpallur mikill hafði verið reist-
ur í miðjum Barnaskólagarðinum fyrir
glímumenn, en múgur og margmenni
(undir þúsund manns) skipaði sér kring-
um pallinn og austur af honum í hlið-
ina upp að Laufásvegi. '—
Þegar til kom, urðu þeir ekki fleiri
en 9, glímumennirnir. Austanmenn
komu ekki; nokkrir aðrir gengu og
úr skaftinu. —
Þessir 9 vorur reykvíska kappa-
þrenningin: Hallgrímur, Sigurjón og
Guðmundur; Norðlendingarnir 3 : Kári
Arngrímsson, Sigurður Sigurðsson og
Eiður Guðmundsson, og loks 3 Reyk-
víkingar: }ónas Snæbjörnsson, Sig-
valdi Sveinbjarnarson og Jón Vigfús-
son.
Dómnefnd skipuðu þeir: Jón frá
Múla, Jónatan Þorsteinsson, Halldór
Hansen, Guðmundur og Karl Sigur-
jónssynir.
Þeirglímdu fyrstir, Sigurður að norð-
an og Sigvaldi sunnlendingur.
Hver verður ofan á, Norðlending-
urinn eða Sunnlendingurinn ? Mönn-
um fanst sem það væri fyrirboði úrslit-
anna, hvernig fyrstu glímunni reiddi af.
Norðlendingurinn sigraði!
Skyldu norðanmennirnir ætla að
hafa það?
Það fór að fara um ýmsa.
En í næstu glímu kom Guðmundur
Stefánsson til skjalanna og barg heiðri
Sunnlendinga með því að skella Eiði
Guðmundssyni — á klofbragði.
Yfirleitt var því bragði beitt lotulítið.
Svo rak hver glíman aðra og sigr-
arnir dreifðust á Suður- og Norður-
land.
Guðmundur glímukóngur — Hall-
grímur Benediktsson, hrópar glímu-
stjórinn. — Dynjandi lófatak, er þeir
koma fram á pallinn. —
Þeir takast á! Fólk stendur á önd-
innil Hver hefir það? — Guðmund-
ur er sterkari! Hallgrímur er liprari 1
Guðmundur sveiflar Hallgrimi kring-
um sig af afli miklu. En Hallgrímur
kemur niður á fæturna, mjúklega eins
og köttur. Guðmundur freistar klof-
bragðs, en Hallgrímur sér sér færiog
»á einu augnabliki« smellir hann meist-
aralegum hælkrók á Guðmund — og
glímukóngurinn liggur. — Dynjandi
húrrahróp og lófatak.
En nú kemur undir því, hvor þeirra
ber sigurinn úr býtum, Hallgrímur
eða Sigurjón, er þeir eigast við.
Fólk bíður með óþreyju. Það ætlar
aldrei að koma að viðureign þeirra!
}ú, loksins! Þeir ganga fram á pallinn.
Klappdrunur geysa um loftið, svo að
»undir tók, svo grundin nærri stundi*.
Guðmundur Sigurjónsson flautar I
Þeir renna saman, og nú gafst á að
líta snarpleg tök og hreyfingar. Til og
frá um pallinn berst leikurinn. Glímu-
skjálfti gagntekur gervallan mannfjöld-
ann. Það dylst engum, að petta er
úrslitaglíman um íslandsbeltið og kon-
ungsnafnið,því að þriðji kappinn,Guðm.
Stefánsson, hefir lítið átt við glímur
í vetur og er því stirðari en hann
á að sér. — Hvert bragðið rekur ann-
að. Sókn af hendi Sigurjóns, en Hall-
grímur verst frækilega — kemur fót
um undir sig hvað eftir annað — og
»spenningurinn« eykst afskaplega. —
Þeir takast nú á all-ákaflega svo að
glímugjarðirnar springa utan af Hall-
grími. Stundarbið og gliman hefst
af nýju. Þar kemur að lokum, að
Sigurjón fær lagðan Hallgrím á snörpu
klofbragði, en áhorfendur guldu þakkir
gjöllu lófataki, Enda var þessi glím-
an sjálfsagt snjöllust og drengilegust,
og unnu menn vel sigursins hvorum
sem var, Hallgrími eða Sigurjóni.
Nokkru seinna glimdu þeir Guðm.
Stefánsson og Sigurjón og féll Guðm.
fyrr en nokkurn varði á utanjótar hcel-
króki. Þá voru úrslitin orðin með
öllu ugglaus. Engum hinna hent að
fella Sigurjón. Þó varð úr bræðra-
bylta, er þeir glímdu Sigurður og hann.
11 glímur voru háðar eftir viður-
eign Sigurjóns og Guðmundar, marg-
ar sérlega fallegar, t. d. viðureign þeirra
Jónasar Snæbjörnssonar og Guðm.
Stefánssonar, en áhugi fólksins var
orðinn minni.
Af öðrum fallegum glímum mætti
t. d. nefna glímuna milli Hallgríms
og }ónasar, Guðm. Stef. og Sigvalda. —
Það var skrítið, að bezti glímumaður-
inn þeirra norðanmanna, Kári, féll að
heita mátti óðara en þeir tóku á hon-
um Sigurjón og Hallgrímur, en hinir
norðanmennirnir stóðu þó nokkuð í
þeim.
Alls voru glímurnar 3 6. Fóru þær
svo, að
Sigurjón Pétursson vann 8
Hallgrímur Benediktsson — 7
Guðm. Stefánsson — 6
Kári Arngrímsson — 5
Eiður Guðmundsson — 4
Sigurður Sigurðsson — 3
Jónas Snæbjörnsson — 2
Sigv. Sveinbjörnsson — 1
Sigurjón fekk enga byltu. Að glímu-
lokum afhenti formaður Grettisfélags-
ins á Akureyri, hr. Karl Sigurjónsson,
Sigurjóni Islandsbeltið, en það er
leðurbelti dýrt og mikið og fagurlega
silfurbúið. Spenti h!lnn beltið utan
um Sigurjón og úthrópaði hann
glímukonung Islands.
En þingheimur fagnaði hinum nýja
»konungi« með húrrahrópum og lófa-
taki.
Sigurjón hefir í vetur borið hæstan
hlut í nær öllum íþróttakappleikum,
sem farið hafa fram hér í höfuðstaðn-
um. Hann hefir unnið Braunsbikar-
inn fyrir skautahlaup, Ármannsskjöld-
inn fyrir glímur. Hann vann fyrstu
verðlaun í kapphlaupunum um daginn
og loks íslandsbeltið á sunnudaginn.
Hann leggur og mikla rækt við í-
þróttir, er mjög framsækinn og dug-
andi í hvívetna og á því fullkomlega
skilið sigursveiga þá, er honum hafa
hlotnast.
Langoftast var byltubragðið klofbragð
eða í 15 glínaum alls. í njö gllmum réði
hælkrókur byltunni, í 7 sniðglíma (þar
af tvisvar öfug sniðgl.). í einni glím-
unni lagði Hallgr. á leggjarbragði, í
annari á klofbragði og krók og í þeirri
þriðju á klofbragði með sveiflu og loks
lagði Guðm. Stef. einu sinni á klofbragði
með sveiflu. Slys og bragðleysa réði
úrslitum tveggja af glímunum.
Það var í f i m t a sinni, að glímt
var um íslandsbeltið í þetta BÍnni, en
ekki fjórða, eins og sagt var í síðasta
blaði og hlaut það fyrstur mauna Ó1-
a f u r verzlunarmaður Davfðsson,
en síðan þeir Jóhannes Jósefsson tvisvar
og Guðm. Stefánsson 1 sinni.
Eftir sunnudagsviðureignina verður
eigi annað séð en að ilt verði fyrst um
sinn fyrir Norðlinga að sækja beltið í
hendur sunnlenzku kappanna. Það skar
svo greinilega úr um yfirburði Sunn-
lendinganna — og glímdi þó t. d. Kári
bæði fimlega og knálega. Hann er og
sagður mestur snillingur í hæðarstökki
nyrðra.
Myndir voru teknar margar af kapp-
glímunni og höfum vór sóð nokkrar
stereoskopmyndir frá Magnúsi Ólafssyni,
ljómandi góðar, því að þær sýna sjálfa
glímuna mætavel, ein þeirra t. d. tekin
augnablikið, sem Sigurjón er að ganga af
Eiði lögðum.
Glímustaðurinn var allgóður í þetta
sinni. Gott að geta gripið til Barna-
skólagarðsins, m e ð a n ekki er fenginn
reglulegur íþróttavöllur. En væntan-
lega verður hann kominn áður en næsta
Íslandsglíma verður háð.
Landmælingar
herstjórnarráðsins danska hér á landi,
er landssjóður leggur til 5000 kr. á
ári, fara í sumar fram um Mýrar,
Snæfellsness- og Hnappadalssýslu og
suðurhluta Dalasýslu. Þeim stýra
i herstjórnarráðsfyrirliðar, Heiberg-
Jiirgensen höfuðsmaður og Tretow-
Loof yfirlautinant. Þeir hafa með
sér 8 mælingamenn og 20 vinnudáta.
Kom þetta lið alt á Sterling um dag-
inn. Það skifti sér i 2 deildir, er
önnur fór þegar upp í Borgarnes,
með forustu Tretow-Loofs, en hin
vestur að Búðum með höfuðsmannin-
um að fyrirliða. Með hvorri sveit-
inni um sig fylgir íslenzkur fylgdar-
maður, Bjarni Valdason Mýrasveitinni,
en Sveinbjörn Sæmundsson hinni.
Af þessum bæjum m. m. verða
gerðir uppdrættir eftir miklu stærri
mælikvarða (1 : 1000) en ella: af
Hvanneyri, Reykholti, Borg, Borgar-
nesi, Sandi, Ólafsvík.
Nýr konsúil.
Franskur konsúll (consularagent) í
Vestmanneyjum er skipaður Halldói
Gunnlaugsson héraðslæknir.
Skógræktarumdæmi
landsins eða réttara sagt skóglendi á
þvi og kjarrlendi hefir verið skift i
vor í 6 skógræktarumdæmi eða skóg-
arvarðarhéruð:
1. Gullbringusýsla með Reykjavík.
2. Kjósarsýsla,Borgarfjarðar, Mýra,
Hnappadals, Snæfellsness og Dala.
3. Vestur-Barðastrandasýsla, ísa-
fjarðar og Stranda.
4. Þingeyjarsýsla.
5. Múlasýslur og Austur-Skafta-
fells.
6. Vestur-Skaftafellssýsla, Rangár-
valla og Árness.
Skógræktarstjóri (Kofoed-Hansen)
hefir fyrst um sinn umsjón yfir 1.
og 3. umdæmi.
En í hin 4 eru þessir skipaðir skóg-
arverðir:
2. Sumarliði Halldórsson. Aðset-
ur Borgarnes.
4. Stefán Kristjánsson. Situr á
Vöglum.
5. Guttormur Pálsson. Situr á
Hallormsstað.
6. Einar Sæmundsson. Situr á
Eyrarbakka.
Skógarverðir eiga að fara á hverju
ári hver um sitt skóglendisumdæmi
og leiðbeina mönnum þar í skógrækt,
og að hafa umsjón með öllu því skóg-
lendi, sem á að vera friðað.
Biskupsvígsla.
Valdimar Briem vígslubiskupsefni
verður vígður í Skálholti í sumar þ.
28. ágúst.
Samsæti ,
var þeim haldið, norðlenzku glímu- !
mönnunum, i gærkveldi i Iðnaðar- .
mannahúsinu. Sátu það um 40 manns.
Þar var fagnaður mikill, ræðuhöld og
söngur og stóð fram yfir miðnætti.
Á heimleið frá samsætinu brugðu
þeir sér í sjó, nokkurir glímumann-
anna, og þótti rösklega gert.
Jóhannes Jósefsson
skrifar frá Bochum í Westfalen 5.
þ. m. og lætur vel af högum þeirra
félaga.
Þeir hafa sýnt íþróttir sínar í ýms-
um borgum í Suður- og Mið-Þýzka-
landi og hvarvetna hlotið góðan orð-
stír (sbr. úrklippur úr ýmsum þýzk-
um blöðum, er ísafold hafa borist).
Miklu lofsorði lokið á fimleik þeirra
og snarræði, og aðsókn óvenjumikil
um þetta leyti árs að leiksviðum, þar
sem þeirra félaga er von.
Jóhannes heldur uppteknum hætti
að bjóða fé, 300—500 mörk þeim,
er hann fái ekki lagt að velli á 5;
mínútum. Hafa ýmsir gefið sig fram,
en jafnan borið lægra hlut.
Um þessar mundir halda þeir félag-
ar til Frankfurt am Main. Eru þeir
fáðnir þar um tíma við ágætiskjör
við »Ausstellung jiir Sport und SpieU
— íþróttasýningar undir vernd keis-
araefnis.
Fuudið lík.
Eins og menn muna, tapaðist í
fyrra frá Vík i Mýrdal mótorbátur frá
Vestmanneyjum, með 2 mönnum á.
Báturinn fanst síðar á Þykkvabæjar-
fjörum óskaddaður með öllu, og smátt
og stórt á sínum stað, sem sýndi að
báturinn hafði aldrei fengið sjó yfir
sig, en þó var hann mannlaus, og
voru ýmsar getur leiddar að hvarfi
mannanna, en sönnur fengust engar.
Nú í byrjun þ. m. fanst lík annars
mannsins, form. Magnúsar frá Nýja-
bæ, — í svokölluðu Klasbarðaflóði í
Útlandeyjum; er mjög líklegt að lík
hins mannsins sé þar nálægt, og að
þeir hafi náð landi þar fram undan,
án þess vart yrði frá bæjum, auðvitað
eigi ráðið við að bjarga bátnum und-
an sjó, og hann svo tekið út og fært
miklu vestar, þeir ætlað til næstu
bæja, en druknað í flóðum;
(Suðurland).
Gullbrúðkaup
Jóns dbr.manns í Þorlákshöfn og
konu hans fórunnar Sigurðardóttur
stóð 5. þ- m. »Fáir hér munu eiga
yfir að líta jafndáðrík líf sem þau
hjón«, segir Suðurland um þau.
Verzl. Björn
Kristjánsson
selur
Sjöl
smekkleg;
vönduð
ódýr.