Ísafold - 14.08.1915, Síða 4

4
ISAFOLD
H.f. „Nýja lðunn“
kaupir ull og ullartuskur
hæsta verði,
vinnur vandaða diika, kembir, spinnur, þæfir, pressar, lósker,
afdampar og litar.
H.f. Eimskipafélag islands
Hlutafjársafnendur úti um landið, sem ennþá hafa ekki sent oss af-
TÍt af listum þeim með númerum hlutabréfanna, sem á sínum tíma voru
sendir með hlutabréfunum, eru góðfdslega beðnir að senda oss sem
allra fyrst þessa lista, og bæta við á bá heimilum hluthafa.
Sömuleiðis eru allir þeir hluthafar f Rej’kjavík og nágrenni, sem
ennþá hafa ekki sýnt hlutabréf sin, góðfúslega beðnir að sýna þau á
skrifstofu félagsins i Hafnarstræti 16 (uppi) sem er opin frá kl. 9 árd.
til kl. 7 síðdegis.
Uppboðsangiýsing.
Að undangengnu fjárnámi 3. og 5. þ. m., og eftir kröfu Eggerts
Briems frá Viðey, nú i Reykjavik, verða, við opinbert uppboð, er haldið
verður i Viðey miðvikudaginn þann 25. þ. m., kl. 12 á hád., seldar
292.7 smál. af skipskolum, 160 smál. af ofnkolum, 4 »Kippsporvagnnr«
úr járni, 15 sporvagnar úr tré og járni, 30 »Pressenningarc j’fir fisk, 2
uppskipunarbátar, 15 og 9 smál. að stærð, 1 bjcrgunarbátur, 1 skipsbátur,
1 vélarbátur með 8 hesta vél, nefndur »Viðey«, 1 peningaskápur og 1
>Rambuk« eða staurhnyðja, með tilheyrandi gufuvél og 13 hundruð tóm
lifrarföt, alt eign h.f. P. I. Thorsteinsson & Co.
Uppboðsskilmálar verða birtir á uppboðsstaðnum fyiir uppboðið.
Skrifstofu Gullbringu- og Kjósarsýslu 9. ágúst 1915.
Magnús Jónsson
Alþýðuskóli Húnavatnssýslu
byrjar 1. nóvember og stendur 6 mánuði. Aðgang fá bæði piltar og
stúlkur. Skólagjald 15 kr. Námsgreinar: islenzka, reikningur, saga,
náttúrufræði (einkum heilsufræði og eðlisfræði), landafræBi, enska, hag-
fræöi, leikfimi, hannyrðir, teiknun og söngur. Námsgreinar þessar eru
áframhald af því, sem kent er i barnaskólum, en engin endurtekning.
Nemendur fá heimavist. Hún kostaði síðastliðinn vetur 123.25 kr. fyrir
stúlkur, en 156.51 fyrir pilta. Umsóknir sendist undirrituðum, sem gefur
frekari upplýsingar og annast alla aðdrætti til skólans.
Hvammstanga 29. júlí 1915.
Asgeir Magnússon.
36
37
Að gefnn tilefni lýsom vér undirritaðir yfir þvi,
að frá 1. juli þ. á. að telja er verðlag á allri bók-
bandsvinnn hjá okknr eitt og hið sama.
Reykjavik 9. ágúst 1915.
Arinbj. Sveinbjarnarson. Guðm. Gamalielsson. Sig. Jónsson.
HlutafélagiB FélagsbókbandiB Reykjavik:
Ingvar Þorsteinsson. Þorl. Gunnarsson. Björn Bogason.
Magnús Vigfússon. Runólfur GuBjónsson. Bókbandsverkst. Isafoldarprentsm.
Tíversvegna eiga aííir isíenskir sauðfjáreigendur
að eins að nofa
Coopers baðítjf?
Vegna þess að:
Þau eru aðal sauðfjárböð heimsins; notuð full 70 ár og árlega
framleitt af þeim nægilega mikið til böðunar á 260 miljónum fjár.
Þau eru lögleidd til sauðfjárböðunar í öllum helstu fjárræktar-
löndum.
Þau eru einu baðiyfin sem Alþingi íslendinga hefir sérstnkiega
mælt með og óskað að yrðu notuð í landinu.
Þau eru áhrifamikil; útrýma allskonar óþrifum, bæta og auka
ullarvöxtinn. Á landbúnaðarsýningum hefir fé, baðað úr þeim
hlotið langflest verðlaun.
Þau eru ódýr og handhæg í notkun; kosta 3 til 4 aura á
» kind; íslenskar notkunarreglur á umbúðunum.
Þau fást í stórkaupum hjá G. Gíslason & Hay,
________Leith og Reykjavík.
Áriðandi að pantanir séu sendar sem fyrst svo hægt sé að koma
baðlyfjunum um alt landið í tæka tíð.
Tynedale baðlyfið
hefir fengið fjölda af meðmælum frá fjáreigendum hér á hndi. í því eru
engin skaðleg efni; það græðir sár og rispur sem kunna að vera á hör-
undi skepnunnar sem böðuð er úr því; útrýmir ailskonar óþrifum; bætir
og eykur ullarvöxtinn betur en þau baðlyf sem menn hafa haft áður.
Bezta sönnunin er, hve vel mönnum líkar Tynedale bað-
lyfið, eftir þau 2 ár sem það hefir verið notað hér á landi, að til næstu
naustbaðana eru uú þegar afgreiddar pantanir til verksmiðjunnar, sem
býr það til, í meira eu eiun fjórða hluta af öllu sauðfé lands-
manna. Notkunarreglur á íslensku.
Tynedale baðlyfið er löggilt af stjórnarráðinu til hinna lögskipuðu
sauðfjárbaðana.
Það fæst hjá öllum helstu kaupmönnum og kaupfélögum á landinu,
og f stórkaupum hjá
Sigurgeir Einarsson, Reykjavík.
Minningarritið
um Björn Jónsson, fyrra bindi með mörgum myndum, er komið út og,
fæst í bókaverzlunum. Verð: 1.50.
39
40
eftir uppreietina 1772. Sawelitech
hluetaði á þetta og var heldur ófrýnn.
Hann leit ýmist á gestgjafann eða
fylgdarmanninn næata tortryggnielega,
þvi að gistihúsið var afskekt mjög
þarna á flatneekjunni og nauðalíkt
einhverju ræningjabæli. En til hvers
var að fást um það? pað var ekki
viðlit að balda áfram og eg hafði
gaman af grémjuuni í Sawelitsch.
Eg fór svo að hagræða mér til
næturinnar og lagðíst þar á bekk.
Sawelitach kotraði Bér niður hjá ofn-
inum og gestgjafínn fleygði aér á
gólfið. Féllu menn svo brátt í svefn
og eg sofnaði fast.
Eg vaknaði fremur seint um morg-
uninn og var þá komið gott veður.
|>að var glaða sólskin og drifhvítur
Bjórinn lá eins og áklæði á endalausri
flatneskjunni. Hestunum var beitt
fyrir vagninn og eg borgaði gestgjaf-
anum næturgreiðann en hann setti
bvo lítið upp, að jafnvel Sawelitsch
þótti það sanngjarnt og þótti hann
nú ekki eins grunsamlegur og kvöldið
áðurj
Eg kallaði á fylgdarmanninn, þakk-
aðl honum hjálp hans og bað Sawel-
Alexander Puschkin: Pétur og Marfa.
itsch að fá honum hálfa rúblu i
þóknunarskyni, en það fauk strax í
karlinn.
•Hálfa rúblu í þóknunarskyni!«tók
hann upp aftur. »|>óknun fyrir hvað?
Fyrir það að láta hann aka hingað
í vagninum þínum ? Nei, herra I
Við megum ekki fleygja peningunum
svona í sjóinn. Ef við eigum að
fara að borga hverjum náunga,
þá rekur brátt að því, að við verð-
um að svelta sjálfír*.
Eg gat ekki farið að stæla við
Sawelitsch fyrst eg á annað borð
hafði lofað honum því, að hann skyldi
vera gjalkerinn. Eií mér þótti leitt
að geta ekki sýnt þessum manni
neinn þakklætisvott, því að hann
hafði þó komið mér úr vondum krögg-
um, þó að ekki væri beinlínis um
stórhættu að ræða.
•Látum svo verai, sagði eg með
mestu hægð. »Komdu þá með eítt—
hvað af fötunum mínum fyrst að þú
vilt ekki gefa honum peningana. Hann
er fátækur, það er bezt að þú fáir
houum hérafeldinn minn«.
»Fyrir guðs muni, góði Pétur Andrej-
itsch!« hrópaði Sawelitsch. »Hvað á
það að þýða að gefa honum feldinn.
Saumur,
allar stærðir, nýkominn.
Verzl. B. H. Bjarnason.
Frá HjálmstöBum i Laugardal tap-
aðist 5. þ. m. jarpur hestur 7 vetra,
merktur á hægra eyra, að mig minn-
ir: Sneiðrifað fr. biti a. Hesturinn
er vel í meðallagi stór, vakur og
viljugur, var keyptur i vor frá Stóru-
Asgeirsá i Húnavatnssýslu.
Hver, sem kynni að hitta ofan-
greindan hest, er vinsamlega beðinn
að gera undirrituðum viðvart.
Hjálmstöðum 10. ágúst 1915.
Páll GuÖmundsson.
þ. á. meðal:
Maskinupottar, email., allar stærðir,
Katlar, Könnur,
Skaftpottar, Bakkar, Mjólkurföt,
MjólkurfötUr,
Vatnsfötur, Hakkavélar o. fl. o. fl.
alt nýkomið
og selst með lágu verði.
Verzl. B. H. Bjarnason.
Bræðurnir
Eggert og Þórarinn GuBmundss.
Laugavegi 79,
kenna: Piano-, FiBlu-, Orgel og
söngfræBi.
— Heima kl. 10—11 árdegis —
H. Andersen & Sön
klæðaYerzlun, Áðalstræti 16
Stofnsett 1888 — Sími 32.
F*ar eru fataefnin flest.
Par eru fötin saumuð bezt.
Aggerbecks Irissápa
er óvibjafnanlega góU fyrir háMna. UppAhald
allra kvenna. Besta barnaaápa. Bibjib kaap-
menn ybar um hana.
38
Hann drekkur hann út á fyrstu knæp-
unni, sem hann rekst á, hundspottið
að tarna«.
•Skiftu þér ekkert af þvf, karltet-
ur«, sagði fylgdarmaðurinn, »hvort eg
drekk hann út eða ekki. Náðugur
herranu vill nú gefa mér þenna feld,
það er hans lofsamlegur vilji, og þú,
sem ert þjónn haus, átt að hlýða
mögluuarlaust«.
»Ertu þá gersneyddur öllum kristi-
legum tilfinningum, ræninginn þinn«,
sagði Sawelitsch, og var nú farið að
síga í hann. »Sérðu ekki að þetta
er unglingur, sem varla er kominn til
vits og ára og þú ætlar að nota þér
fákænsku hans til þess að féfletta
hann. Til hvers væri að gefa þér
svona fallegan feld? Hann kemst
ekki einu sinni á baunsettanu skrokk-
inu á þér«,
»Hættu nú þessum gauragangi og
fáðu honum feldinn«,
•Drottinn minn dýril« veinaði
Sawelitsch, »Feldurinn má heita nýr,
Ja, það væri annað mál hefðirðu ætl-
að að gefa hann einhverjum öðrum
en þessum alstrípaða fyllirafti*,'
Sawelitsch kom nú með feldinn og
fygldarmaðurinn reyndi að fara í hann
en hann stóð honum allur á beini,
því að hann var auk heldur orðinn
mér of þröngur. Samt gat hann troð-
ið sér f hann að lokum, en það rifn-
aði út úr saumunum og Sawelitsch
lá við að tárfella þegar hann heyrði
hvernig brakaði og brast f honum.
En fylgdarmaðurinn var hinn ánægð-
asti með gjöfina. Hann fygldi mér
út að vagninum, hueigði sig og sagði:
»Eg þakka yður innilega, uáðugi
herra ! Guð launi yður góðvild yðar
og eg skal aldrei gleyma yður þessu«.
Hann gekk svo burtu, eg hélt áfram
ferð minni og lét sem eg heyrði ekki
nöldrið í Bawelitsch. Leið svo ekki
á löugu, að hríðarbylurinn, fylgdar-
maðurinn og feldurinn liðu mér úr
minni.
jpegar eg kom til Orenburg, fór eg
til yfirhershöfðingjans. Hann var
hár maður vexti, en nokkuð lotinn
og hvftur fyrir hærum. Éinkennis-
búningur haus var gamall og upp-
litaður og Ifkur því sem tfðkaðist á
dögum Önnu keisaradrotningar. Fram-
burður hans á rússneskunni var með
talverðum þýzkum blæ. Eg rétti hon-
um bréf föður míus, en hann Ieit
snögglega á mig þegar hann heyrði
nafu haus.
»Herra minn trúr«, sagði hann,
»Hvað ætli sé nú langt sfðan Andrós
Petrówitsch var á þínum aldri — og
nú á hann svona stóran strák, Skelf-
ing Iíður tfmiuu fljótt«.
Hann opnaði svo bréfið og las það
hálfupphótt, en skaut inn í athuga-
semdum hiugað og þangað.
»Hæstvirti ívan Karlówitsch! Eg
vona að yðar hágöfgi* — — já-já,
hvaða serimoniur eru nú þetta! Svei
aftau ! Hann ætti að skammast sfu.
það er aldrei nema satt, að heraginn
gengur fyrir öllu, en svona skrifar
enginn maður gömlum félaga.---------
•Yðar hágöfgi muu ekki hafagleymt*
— — humml — »og« — — »þegar
herstallarinn sálugi hann Mun-------
í berferðinni------og eg líka-------
Karlówitsch*.------Ha-ba-ha, gamli
vin! Hantr'man þá enn éftir æsku-
brellum okkarl--------»En nú er að
snúa sér að málefninu. Eg sendi
yður hér með galgopa nokkurn, sem
er sonur minn«-------Humml----------
*J>að verður að klappa honum með
broddgaltarhönzkum*--------»Hvaðer