Ísafold - 10.11.1917, Blaðsíða 4

4
IS AFOLD
////////////////////////////////////////////,////,/////
J 11 I i 1111 111111111111II1111111III IIIII111 11111 IIIII I I L,
El/ /////// /7/7 tl / / // // // / Í7 /7 /7 #-y / I I I I I I /J/7 fl I / / / // // IH
\i 111111 i'iegn 11111111 nugn /111111 ifiegn 1 /1111 /Y
11111111111111111111 j 111111111111111111111111111 11
I I I I I I 11 I I ! I I I I 11 I I I 11 I I I I I 1111 1111 I I I I 11 111 I I I I I I I I I
WA
l
\
n
n
n
Jiinar þjóðfrægu
uííar-,, waferproofs “-
kápur
mínar hafa reynst ve a þær einustu Regnkápur sem standast hið
íslenzka veðurlag.
Jafn nothæfar í frosti, hrið og í regni.
/. 7/ Tflufíer,
7fusfursfræfi 7.

enn, en hann hrfir gengið
að kröfum meiri hluta
fiokkanna.
K.höfn 3. nóv.
í gær söktu brezkir tunc7-
urspillar einu þýzku bjálp-
arbeitiskipi og 4 vopnuð-
um botnvörpungum hjá
Kullen við Eyrarsund.
16 særðir sjóliðsmenn
hafa verið fluttir til Kaup-
mannahafaar.
Michaelis hefir nú látið
af rí kiskanslar aembættinu
Blöðin segja að Hertling,
hinn nýi kanslari, sé fyrsti
ríkiskanzlarl Þýzkalands,
sem valinn hafi verið sam-
kvæmt þingviljanum.
K.höfa 4. nóv.
Frakkar hafa náð Che-
min des Dames og sótt
fram um kílómetrn á 20
kílómetra svæði. Eru þeir
komnir að Ailette.
Það er svo að sjá sem
landvinningastefnu Pan-
Þjóðverja sé að aukast
fyigi-
Borgarastyrjöld jfirvof-
andi í Petrograd. Stjórn-
in ætlar að þröngva „inaxi
ma’istum" tik ficss að halda
sér í skefjum. Verkhot-
sky ráðherra heflr verið
rckinn í útlcgð. Stjórnín
hefir viðurkent sjálfstæði
Finnlands.
Fi á Berlín er símað að
Bretar hafa hafið grimmi-
leða stórskotaliríð hjá
Passchendaele.
Kaupmannahöfn 8. nóv.
„Eokalanzeiger“ skýrir
frá því, nð ríkisráðið hafi
samþykt að Austurrikis-
keisari skuli vera konung-
urPólland- og Þýzkalauds-
keisari stórhertogi yfir
Kúrlatidi og Lithauen.
,Vorwarts‘ mótmælir þessu
skipulagi.
Maximalistar hafa gert
uppþot í Petrograd.
ítalir halda áfram und-
anhaldi sinu til Piave.
Bretar hafa tekið Pass-
chendaele. Það er búist
viðþví að Þjóðverjar muni
TrmjatiTi’Tjrrri/i mr
« Larsen & Peíersen ^ Pianofabrik. Köbenhavn. N 1 « Einkasala fyrir í s I a n d í Vöruhúsinu. þ ■ Nokkur Piano fyrirliggjandi hér á * staðnnm; sömnleiðis " pianostólar og DÓtnr. rÁ * d * • ■i N ■1 K
Bnnmini nn uuhu U
Hestur tapaðist
siðastl. vor á Arnarv.heiði, brúnn,
en gráyrjóttur í öðru læri og lltið
eitt gránaður undan reiðveri, 7 vetra,
mjög lítill, vakur en vix’aður, ómark-
aður (?) hægra, heilrifrð vinstra. Að-
vart sé gert eða hesturinn sendur
Sgurði Jónssyni, Hofsstöðum i
Hálsasveit
verða að yfirgefa vígstöðv-
ar sínar í Flandern.
Kaupm.höfn 9. nóv.
Uppreistarmenn* í Rússlandi
hafa tekið vetrarhöll keisarans
og hnept alla ráðherra i varð-
hald nema Kerensky, en hann
ákæra þeir fyrir landráð.
Tiíkijnnmg frá
Hfæðaverksmiðjunni TJfafoss.
Allar pantinir, bréf og reikningar verða að stílast til Klæðaverksm.
Alafos', en ekki til einstakra hluthafa.
Adr. Klæðaverksmiðjan Alafoss, Laugavegi 34, Reykjavík,
Pósthólf 404. Sími 404.
Krone Lager
• < |
Ol
cro
CTíO
„ >
»—*- re Ji,
2L B sr
e n- g
I ~ ?
5 ar

l>e forenede Bryggerler.
IVestminster
cigarettur eru þektar um
ailan beim.
Westminster
cigarettur fást af mörgum
tegundum, hjá kaupmönn-
um um alt land.
Biðjið um
JVestminsier
því það eru cigarettur sem
allir lofa og mest eru
reyktar hér á landi.
C. Schjöth,
Willemoesgade 11. Köbenhavn
Annasl kaup og upplýsingar á þvl,
sem þér ekki vitið hvar er að fá.
Samvizkubit.
69
70
Samvizkubit,
Samvizkubit.
71
72
Samvizkubit.
illa eðli mannsivs hefði snúist öndvert gegn
þessari mikilfenglegu hugsjón.hvernig mann-
kynið hefði skift sér í þjóðir, sértrúarflokka
og menningarstefnuflokka. En hann lét
líka í ljós þá öruggu von, að frumatriði
kristninnar tr.undu bráðlega verða að raun-
veruleika. Ræða hans stóð yfir að eins
fjórðung stundar, og að henni lokinni bar
hinn fram stutti bæn til guðs, guðs hins
almáttuga, án þess að nefna Jesú, Maríu
mey, Nikulás, Anastasíus eða nokkurt ann-
að nafn, er mint gæú á r.okkra sérstaka
trúarjántingu og vakið óþægilegar hugleið-
ingar.
Herra von Bleichroden vaknaði eins og
af draumi. Hann hafði þá verið f kirkjul
Hann, sem vegna smávægilegs trúirjátninga-
ágreinings hafði ekki sótt guðsþjónustu í
fimtán ár. Og hérna, hérna í geðveikra-
hælinu átti hann að finna kirkju, sem var
fríkirkja í raun og veru, frikirkja í orðsins
fullu merkingu. Hér sátu rómversk-kaþólskir
menn, grisk-kaþólskir menn, Lúterstrúar-
menn, Kalvinstrúarmenn, Zwinglistrúarmenn
og menn úr ensku biskupakirkjunni, hver
við annars hlið, og lyftu allir sama huga
til hins sama guðs. Hvilikt rothögg var
þessi kirkjusalur á allar þessar sértrúar-
kreddur, sem eignigirni mannanna hefir gert
að jafn mörgum trúbragðaflokkum, er ber-
ast á banaspjótum, höggva hver annan,
skjóta hver annan, brenna hver annan og
svívirða hver annanl Hvilík viðurkenning
fyrir árásir »vantrúar«-kirkjunnar á þessa
pólitisku þjóðhöfðingjrætta kristni I
Herra von Bleichroden rendi augunum
um sdinn, þennan unaðslega sal, til þess
að reka á flótta grýlur þær, sem þessir
hugleiðingar höfðu vakið i hugskoti hans.
Hann hvarflaði augunum fram og aftur, unz
honum að lokum varð starsýnt á gaflinn
andspænis gluggaskotinu. Þar, á miðjum
gaflinum, hékk afarstór laufsveigur, og inn-
an í honum voru fjórir bókstafir, gerðir úr
grenilimi. Hann stafaði þar frakkneska
orðið: Noél, og endurtók með sjálfumsér
Weihnacht (jól). Hvaða skáld hafði gefið
salnurn þennan ljóðþýða blæ ? Hvaða mann-
þekkjara, hvaða máttaranda hafði hugkvæmst
að' vekja þær endurminnigar, sem öllum
öðrum eru hreinni og fegurri? Skyldu
þessar þokuhjúpuðu mannssálir ekki finna
til brennandi löngunar eftir birtu og heið-
ríkju, þegar þær mintust hátíðar ljóssios,
er dimmu skammdegisdagarnir fyrir ára-
mótin tóku enda, eða að minsta kosti áttu
að taka enda? Skyldu ekki endurminning-
arnar um æskuárin, þann kafla æfinnar, er
engar trúrrjátningadeilur, ekkert stjórnmála-
hatur, engir auvirðilegir metorðagirnis
draumar myrkvuðu enn þá réttlætistilfinn-
ingu hins hreina hugarþels — skyldi þetta
ekki hreyfa strengi í sálunum, strengi, sem
hljómuðu hærra heldur en alt villidýra-ýlfr-
ið, er þær siðar heyrðu úti í lífinu, í bar-
áttunni fyrir matnum, oftar þó fyrir met-
orðunum I Hann hugsaði og hugsaði, og
hann spuiði sjálfan sig: Hvernig getur
maðurinn, sem er saklaus i bernsku, orðið
svo illur er hann eldist? Er það uppeldið,
skólinn, þetta margvegsamaða blóm menn-
ingarinnar, sem gerir oss illa? Getur veriðl
Hvað kenna fyrstu • kenslubækurnar oss?
hugsaði hann. Þær kenna oss að guð sé
hefnigjarn guð, sem vitjar feðranna misgerða
á börnunum í þriðja og fjórða lið; þær
kenna oss að það séu hetjur, sem etja þjóð
gegn þjóð og ræna löndum og ríkjum; að
það séu mikilmenni sem náð hafa metorð-
um, er allir sækjast eftir, þótt allir sjái
tómleik þeirra; að það séu stjórnvitringar,
sem með lævfsi hafa náð tilgangi sinum,
miklum en lágum, þar sem allir yfiiburð-
irnir eru fólgnir i samvizkuleysi, er ætíð
sigrar í baráttunni við þá sem samvizkusam-
ir erul Og til þess að börn vor geti lært
alt þetta, leggja foreldrarnir fram sinn síð-
asta eyri, neiti sér um alt, og verða að
þola sársauka saknaðarins, er börnin eru
farinl Ef heimurinn var ekki allur eitt
vitfirringahæli, þá var þetta ekki heldur
unaðslegasti staðurinn, sem hann hafði nokk-
urn tíma komið ál
Hann leit nú aftur á þetta eina letraða
orð, sem í kirkjunni var, og hann stafaði
að þvf aftur. í instu leynifylgsnum huga