Ísafold - 24.11.1917, Blaðsíða 4

4
I S A F O L D
t
Sigurður Srandsson
dáinn af kalsárum 10. dag ágústmán. 1914.
Undir nafni ekkju hans.
Mór gleymist ei það gamlárskvöld.
Ó góði vinur minn.
ÞaS fóll til jarðar fónnin köld
og frostiS beit á kinn.
En þreyttur gekstu úti einn
á eySi flóum þeim
þar hvorki varSa var nó steinn,
sem vísaS gæti heim.
Eg heimti þig úr helju fyr,
þó hættan væri stór,
nær benti þór á dauSans dyr
hinn djúpi kaidi sjór.
Og sonum okkar áamt þér
var einnig búiS grand,
er bátnum hvolfdi brims viS sker,
en breiSur sjór í land.
En voldug er sú verndar hönd,
sem voSa bægir frá,
hvort bylur eSa brim viS strönd
er banadóm aS há.
Og þó aS klakans hvassi hjör
þig helsar bæri á,
þá veitti guS þér von og fjör
til vina húsa aS ná.
f>ú æsktir hór ei lengra líf,
en iöngun þín var heit
aS hverfa eftir heimsins kíf
í horfinna vina sveit.
Sú ósk var mér og einnig veitt
viS andlátsbeSinn þinn
aS vaka, þó eg væri þreytt
og vættu tárin kinn.
Þó örSug sýndist æfi stund,
mór alt af fanst hún lótt,
þín hlýju orS, þín hrausta mund
til hjálpar var mór rótt.
Og þó ei geymdum gull í sjóS,
oss gafst þó nægta brauS
og börnin okkar blíS og góS
viS beztan töldum auS.
Eg stend nú ekki á auSum hól
þó andi tíSum svalt,
því kærra barna boSiS skjól
mér böliS léttir alt.
Eg anda þinn og okkar fel
í almættisins hönd,
eg veit aS aldrei heggur hel
þau helgu kærleiks bönd.
Kr. Þ.
skrúfuna við Örfirseyjargarðinn hér
á höfninni og í Hafnarfirði rak upp
8konnortan Syltholm og fór algerlega
í strand, var hnn hlaðin saltfiski er
skemdist mjög mikið.
Úthlutunardeild, en ekki matvæla
stofa (eins og hún stundum hefir ver
ið kölluð) heitir sú deild landverziun
arinnar, aem eafna á skýrslum um
birgðir landsmanna af matvælum og
öðrum uauðsynjum, til afnota við
skiftingu landssjóðsvaranna milli hér-
aða landsins.
Messað á morgun < þjóðkirkjunni
í Reykjavík kl. 11 síra Jóhann þor-
kelsson, kl. 5 síra Bjarni Jónason.
ÓI. Þorsteinsson læknir veiktist
skyndilega af botnlangabólgu á mánu-
daginn og varð að flytja hann á
Bpltalann um kvöldið og ekera. Hann
er nú á batavegi.
Hafnarreglugerð fyrir Reykjavík
er nú Btaðfest af Stjórnarráðinu (12.
nóv.) og komin út.
Arni Eiríksson kaupmaður liggur
veikur á Landakotsspítala. Var
gerður skurður á honurn fyrir nokkru,
kvað hann nú vera á batavegi.
Messað á morgun f þjóðkirkjunni
í Hafnarfirði kl. 6 síðd.
Árekstnr varð á höfninni á þriðju-
daginn. Botnvörpungurinn Baldur,
sem nú er orðinn frakkneskur, ætl-
aði að flytja sig yfir að kolaskipinu
til þess að taka kol, rakst á véibát
inn Úlf og skonnorturnar Mevenklint
og Helenu og skemdi öll skipin tölu
vert, meat þó Helenu. Við ejálft lá
að flóabáturinn Ingólfur yrði fyrir
barðinu á Baldri líka, en úr því varð
þó ekfci, sem betur fór.
Tryggvi Þórhallsson, hinn nýi rit-
stjóri Tímans, hefir sótt um lauan
frá prestsembætti, og verið veitt hún
án eftirlauna.
Georg Georgsson héraðslæknir var
20. þ. raán. af Stjórnarráðinu skip-
aður póstafgreiðalumaður á Páskrúðs-
firði.
Leikfélag Reykjavíkur hefir nú
undanfarið leikið Tengdapabba nokk-
ur akifti fyrir fullu húsi, en vegna
veikinda tveggja leikenda hefir ekki
verið hægt að leika BÍðastliðna viku,
eins og ákveðið hafði verið.
Erl. simfregnir
frá fróttaritara Isaf. og Morgunbl.).
K.höfn 17. nóv.
herra í Frakklandi, en
Stephan Pichon utanríkis-
ráðherra.
Engar áreiðanlegfar fregn-
ir kotna frá Rússlandi. —
L.eiknr sá orðrómur á, að
Kerensky sé í samninga-
umleitunnm við Max mal-
ísta.
í Finnlandi er alt í npp-
nkmi.
K.höfn 18. nóv.
Brezk herskip réðust á
þýzk iéttibeitiskip í Helgo-
laml»fléa. i»jóðverjar lögðu
á flótta.
Maximalistar hafa tekið
Czarkoje Selo.
Lauáatregnir herma það,
að Kerensky og Lenin séu
nú sáttir og að samvinna
verði framvegis þeirra á
milii.
— Herskip bandamanna
bafa hafið stórskotahríð á
Galúpoli og Konstantino-
pel.
Bretar hafa tekið 9000
ianga i Gyðingalandi.
Tyrkir hörfa óðfluga und-
an á aliri herlínunni.
K.höfn 19. nóv.
Maximalistar ráða lög-
um og lofum í Petrograd.
I»eir hafa haudtekið her-
stjórnarmeðlimi Keren-
sky’s.
Herlið er á leið til Petro-
grad gegn Maximalistum.
Bretar hafa tekið Jaffa.
Kböfn 20. nóv.
Baodarfkin eru óánægð
með hermálasamkundu
bandamanna og krefjast
þess að skipaður sé einn
ailsherjar-yfirforingi(Over
Generalissiinus).
Maximalistar hafa Pe>ro
grad, Helsingfors, Moskva
á sínu valdi.
MaudehershöfðingiBreta
í Mesopotamia, er látinn.
ítalir veita viónám hjá
Piave.
Kböfn 2i. nóv.
Aðalfundur Fornleifafélagsins
verður haldinn þriðjudaginn 27. þessa mán.
kl. 5 e. hád. í húsi Búnaðarfélags Islands,
Lækjargötu 14.
Reykjavik, 22. nóv. 1917.
Eiríkur Briem.
Tiffajnning.
Aætlunarferð Ingólfs þann 20. des. næstkom-
andi til Borgarness feílur niður. Síðasta ferð
hans þangað verður því þann 16. desember.
71 ic. Bjarnascn.
mikils meiri liltit i þings-
ins.
Stórskotalið-íorustur á
vígstöðvum ítala.
Bretar nálgast Jerú-
salem.
Finnar hrekja Rússa.
Frá Sviss kemur sú fregn
að Nikulás stórhertogi hafi
gert félag við Kaledin.
Maximaiistar hafa gert
Lenin að forsætisráðherra.
Khöfn, 22.
Bretar hafa gert skyndi-
sókn milli St. Quentiu og
Arras. Hafa þeir sótt fram
um 5 kilometra, riáð mörg-
um þorpum og handtekið
þúsundir manna.
♦
Þjóðverjar hafa fært út
hafnbannssvæðið, sérstak-
lega veslur á við.
Maximalistar tilkynna að
þeir hafi unnið fullnaðar-
sigur f Rússlandf og búa*t
við því að sættast við
Kaledin.
Trotsky er utanríkisráð-
herra Maximalista. Hefir
hann skorað á bandamenn
að breyta friðarkröfum
sfnum og gefa ákveðin
svör fyrir 23. nóvember,
fiandreiðin
eftir Renedikt Gröndal
ðskast keypt
á skrifstofn Isafoldar.
amiAniu-mrrjqini n
1 Larsen é Peíersen!
PiaDofabrik, Köbenhavn.
E i n k a s a 1 a fyrir í s 1 a n d
í Vöruhúsinu,
Nokkur Piaco fyrirliggjaridi hér á
staðnnm; sömnleiðis
pianostólar 0g nótnr.
Passíusálmar
Hallgr. Péturssonar,
44. útgáfa
er komin út.
Kostar kr. 2,00.
Fæst hjá bóksölum.
Isafold — Ólafur Björnsson.
Dómasafnið 1916
(24 arkir) er komið út; með því er
IX. heítinu lokið. Fæst á skrifsto,'u
Skemdir urðu talsverðar af óveðr- Clemeucau er forsætis-
nu um síðustu helgi. Jarlinn braut ráðherra og hermálaráð-
Hernaðarstefua Clem-
encau heflr hlotið fylgi
ella hafi Rússar rétt til
þess að semja sérfrið.
ísafoldar og
kostar kr. 4.80.
Samvizknbit. 81 82
Samvizkubit.
Samvizkubit.
88 84
Samvizkubit.
— Það er satt, — sagði Englendingur-
inn, — en hér er líka fegurra ea á nokkr-
um öðrum stað! Hafið þið ekki heyrt það,
herrar mÍDÍr og frúr, hvernig fór fyiir út-
lendu ræningjunum, sem ætluðu að herja á
friðsama íbúa lands þessa, — í það skiftið
voru það Þjóðverjar eða Ungverjar, að því
er mig minnir — þegar þeir komu i pp á
Jarran-tindinn og sáu ofan yfir Genfarvatnið ?
Þeir héldu að himininn hefði fallið niður á
jörðina, og urðu svo hræddir, að þeir sneru
við hið skjótasta! En um þetta getið þið
víst lesið í »Handbók ferðamanna* I
— Eg held, — mælti annar Rússinn, —
að það sé hreina og ómengaða andrúms-
loftið, er vér öndum að oss hérna, sem
veldur því, að oss virðist alt svo fagurt,
jafnvel þótt eg geti ekki neitað þvi, að
þessi átakanlega náttúrufegurð hafi haft
aíturvirk áhrif á geðsmunina, og forðað
þeim frá að flækja sig i dróma vorra eigin
hleypidóma. En bíðum bara við, þegar
arfþegar hins »hei!aga bandalagsc eru dauð-
ir, þegar hæstu trén hafa verið toppstýfð,
6
þá munu einnig vorar jurtir gænka aftur
og njóta sólarinnar.
— Þér segið satt, — mælti herra von
Bleichroden, — en við eigum ekki að þutfa
að toppstýfa trén I Það eru til aðrar mann-
legii aðferðir I Það var einu sinni rithöf-
undur, sem hafði samið í meðallagi gott
leikrit, og var vonin um það, að góður
rómur yrði gerður að þvi á leiksviði, ein-
göngu undir því komin, hvernig aðal-kven-
blutverkið yrði af hendi leyst. Hann fór
til snjöllustu leikkonunnar og spurði hana
að þvi, hvort hún vidi leika hlutverkið.
Hún færðist undan þvi. Hann var þá svo
ógætinn að minna hana á það, að samkvæmt
leikhússreglugerðinni mætti neyða hana til
þess að leika hlntverkið. — Satt að vísu,
— svaraði hún, — en — eg get smeygt
því fram af mérl — Vér getum lika smeygt
fram af oss aðal-þjóðfélagslygum vorum!
Á Englandi er það nú og héðanaf ekki ann-
að en fjárlaga-atriði! Riki^þingið fellir blátt
áfram lífeyri þjóðhöfðingjanna — og þeir
verða að fara frá! Það er vegur hinna
löglegu endurbóta! Er þetta ekki rétt, herra
Englendingur?
— Öldungis rétt, — svaraði Englending-
urinn. — Drotning vor hefir rétt til þess
að leika krókitleik og aðra knattleika, en
hún má ekki skifta sér neitt af stjórn-
málum!
— En styrjaldirnar ! styrjaldirnar ! Skyldu
þær nokkurn tíma hætta að fullu og öllu?
— skaut Spánverjinn inn í.
— Þegar konurnar fá atkvæðisrétt, munu
herfylkingarnar þynnast, — svaraði herra
von Bleichroden. — Er það ekkki satt, góða
mín?
Konan hans kinkaði kolli til samþykkis.
— Því að hvaða móðir skyldi vilja sleppa
syni sínum, hvaða eiginkona manni sínum,
hvaða systir bróður sinum út i þessar
mannaslátranir! — hélt herra von Bleich-
roden áfram. — Og þegar engir eru til
framar, sem siga möpnunum hverjum gegn
öðrum, þá mun hið svokallaða þjóðkynja-
hatur hverfa. Maðurinn er góður en menn-
irnir illir, sagði vinur vor Jean Jacques,
6*
og hann hafði rétt fyrir sér! Hvers vegna
eru mennirnir hér í þessu fagra landi frið-
samari en annarsstaðar? Hvers vegna líta
þeir út fyrir að vera ánægðari með lifið?
Það er vegna þess, að þeir hafa ekki si og
æ þessa kennara yfir sér, til þess að segja
þeim hvað þeir eigi að gera eða láta ógert,
Þeir vita, að þeir ákveða það sjálfir, hver
skuli stjórna þeim, og þeir hafa, framar
öllu öðru, svo lítið að öfunda aðra af, og
svo fátt sem særir þá. Engar konunplegar
skrúðgöngur, engar varðliðskannanir, engan
hirðveizlugauragang, sem freistar þeirra sem
breyskir eru, til þess að bera virðingu fyrir
glysinu og prjálinu með öllum sínum tóm-
leikl — Sviss er ofurlitil fyrirmynd,
sem Norðurálfa framtíðarinnar verður snið-
in eftir I
— Þér eruð bjartsýnismaður, herra minn?
— mælti Spánverjinn.
— Já, — svaraði herra von Bleichroden;
— var áður bölsýaismaður I
— Þér haldið þá, — mælti Spánverjinn,
— að það sem á við og reynist hagfelt í