Réttur - 15.03.1935, Qupperneq 13

skyldum þeirra — frelsi. Hún fær togarasjómönnum,
hafnarverkamönnum, prenturum, járnsmiðum, bíl-
stjórum og öllum öðrum verkamönnum landsins'vald-
ið yfir togurunum og línuveiðurunum, gufuskipunum
og hafnarmannvirkjnum, prentsmiðjunum, járnsmiðj-
unum og bílunum — yfir framleiðslu- og samgöngu-
tækjum burgeisastéttarinnar. Þeir þurfa þá ekki dag-
lega að bjóða sig til kaups og ýmist vera neitað eða
þrælað út burgeisunum til gróða. A^erkamennirnir eru
þá sjálfir herrar framleiðslutækjanna — og lífs síns,
ekki lengur undirokuð, heldur ráðandi stétt. Og í
krafti sinna valda taka verkamennirnir þá til óspilltra
málanna með að framleiða allt, sem hægt er að fram-
leiða. Þeir njóta á meðan þeirra auðæfa, sem bur-
geistastéttin hefir eftir skilið. Þeir flytja þá, sem urðu
að hírast í verstu pestarhíbýlunum, í ,,villur“ burgeis-
anna, úthluta fisk og kjötbyrgðum, sem burgeisarnir
geymdu til skemmdar og eyðileggingar, — en aðal-
starfið verður strax: hver hönd að verki, útrýming
atvinnuleysis og vaxandi velmegun hinnar drottnandi
alþýðu. Framkvæmd sósíalismans í Sovétríkjunum nú
sannar oss, að þetta muni.einnig takast hér, enda öll
sú aðstoð, sem sigrandi vei*kalýður Sovétríkjanna get-
ur í té látið, einnig okkur vís.
Smábændum sveitanna og fiskimönnum sjávarþorp-
anna flytur verklýðsbyltingin fyrst og fremst frels-
ið af klafa bankanna og auðhinnganna, sem nú gera
þá í rauninni að kauplitlum þrælum sínum. Með ríkis-
verzlun út á við, sem eingöngu hefír hag hinna virki-
legu framleiðenda fyrir augum, yrði núverandi milli-
liðagróði fiskhringanna og söluhringanna (salt, kol,
beita, veiðarfæri) veitt til framleiðendanna sjálfra,
sjómanna, verkafólks í landi, smábátaeigenda. Okrið
á hafnarmannvirkjum, lóðum og lendum kauptúna
og þorpa, sem oft ætlar smáútveginn alveg að drepa,
yrði afnumið — og notkunarrétturinn á þessu fenginn
hinum vinnandi lýð í hendur. Með my.ndun samyrkju-
13