Réttur - 15.05.1935, Blaðsíða 10

eruð að státa ykkur með þessu Rússlandi og þykist vera
róttækari en allt sem róttækt er; þið eruð mestu spjátr-
ungar.
Og hann gekk burt frá mér í hálfgerðu fússi, án þess
að bjóða mér heim. Mér fannst hann hefði ekki fyrir-
gefið mér að ég skyldi hafa verið í Rússlandi níunda
nóvember.
— Heyrðu, kallaði ég á eftir honum. Ég held að þú
sért nú samt róttækari en ég. Þú hefir barizt í sam-
fylkingu verkalýðsins og lagt hausinn á þér tvisvar
undir lögreglukylfurnar sama daginn, — og sigrað.
Það er það, sem þeir hafa gert í Rússlandi.
— 0, það var nú aðallega vegna barnanna, sagði
hann afsakandi, og var á brott.
Halldór Kiljan Laxness:
S|álf§(ætt fólk
Eftir Kr. Andrésson.
Sjálfstætt fólk byrjar undarlega, í einhverri forn-
eskju. Sagan gerist inni í afdal, þar sem verið hefir
eyðibýli, draugagangur og forynjur öld fram af öld.
Þangað gengur Guðbjartur Jónsson, hinn nýi land-
námsmaður, með gula hundtík, og helgar sér býlið.
Hann óttast ekki forynjurnar. Hann hefir verið átján
ár vinnumaður hjá stórbóndanum og hreppstjóran-
um á Útirauðsmýri, reynt sitt af hverju. Hann er
búinn að koma sér upp dálitlum bústofni þessi átján
ár, nokkrum kindum, og hefir reynt ár eftir ár að
fá þetta kot leigt. En hreppsnefndin stóð á móti,
óttaðist um afkomu hans, ef hann færi að búa, hélt
hann myndi hlaða niður krökkum, komast í basl og
lenda með allt á hreppnum. Það var gamla sagan
um kotbændurna. En þá kom fyrir atvik á heim-
ili hreppstjórans, þetta, sem frúin kallar, að færi
74