Skinfaxi - 01.11.1921, Blaðsíða 2

34
S K I N F A X I
Skinfaxi
Mánaðarrit U. M. F. í.
Verð 2 krónur. — Gjalddagi fyrir 1. júlí.
Ritstjóri: Helg'i Valtýsson, Pósthólf 533
Afg'reiðsla og innheimta — 516
Sérstaklega eru tveir síðustu liðirnir eftir-
tektarverðir fyrir oss Austur-Islendinga.
kar er skýrt frá, að tilgangur félagsins sé:
2. Að styðja og styrkja íslenska bók-
vísi í Vesturheimi.
3. Að efla samúð og samvinnu milli Is-
lendinga austan hafs og vestan.
Tilgangurinn leynir sér eigi, enda er
takmarkið skýrt og ákveðið. Skömmu
síðar var félagið »íslendingur^ stofnað í
Reykjavík, og vann það þegar hið mikla
þarfaverk, að senda síra Kjartan vestur.
Er enginn vafi á því að þar var vel og
farsællega riðið úr hlaði.
A aðalfundi »íslendings« hér í Reykja-
vík í fyrrasumar sagði síra Kjartan ferða-
sögu sína og skýrði ítarlega frá vesturför
sinni. Eg var þá nýkominn heim úr 7—8
ára dvöl í Noregi. Frásögn síra Kjartans
gerði mér svo hlýtt í hjarta, að stundin
varð mér dýrmæt og ógleymanleg. Og
mest gladdi það mig, að áhugi virtist
ijiikill meðal félagsmanna, og bættust
margir við í félagið á fundinum.
Nú voru draumarnir mínir um samvinnu
milli Islendinga báðu megin hafs að ræt-
ast!
En, því miður, síðan hefi eg engin lífs-
mörk séð með »íslendingi«. — En »Þjóð-
ræknisfélagið« vestra hefir á ný sent út
hið fjölbreytta og myndarlega Tímarit
sitt, og ber það ljósan vott um hinn öfl-
uga áhuga íslensks þjóðernis vestan hafs.
Þá er eg kominn að kjarna málsins eða
því atriði sem eg ætlaði að hreyfa í Skin-
faxa. Og það er hlutdeild ungmennafélag-
anna í þessari samvinnu; því það eru j
raun og veru bau, sem fyrst riðu á vaðið
á réttri leið, með því að bjóða Steph. G.
Stephanssyni heim til Islands. Með þeirri
heimsókn var hafin þjóðræknissamvinna
milli Islendinga heggja megin hafs. Þá
var lagður grundv'óllurinn!
Þessvegna geta eigi ungmennafélögin
staðið hlutlaus í þessu máli og horft á
aðeins. Þau eru sjálfkjörinn aðili í þess-
ari samvinnu. Þau eiga að sækja sér vakn-
ing og styrk á ný til þessarar samvinnu
og í henni. Trúfesti og trygð bræðra
vorra vestra á að vera oss öflugri hvatn-
ing en nokkuð annað. Og þeirrar hvatn-
ingar höfum vér brýna þörf núna, þegar
þjóðernismetnaður og ættjarðarást virðist
vera að hríðfalla í verði.
Islenskur æskulýður vestra og eystra
þarf að komast í náin kynni, tengjast vin-
áttuböndum og skiftast á gjöfum — þeim
dýrmætu kjörgripum, sem æskan ein á í
fórum sínum.
U. M. F. I. ætti að senda vestur einn
úr sínu liðí, góðan dreng, er talað gæti
máli æskunnar og borið kveðjur vorar
vestur um haf. Myndu þá Vestur-íslend-
ingar scinna senda oss einn æskumanna
sinna og endurgjalda heimsóknina.
Annars eru hugnryndir mínar um æski-
lega og væntanlega samvinnu við Vestur-
Islendinga svo víðtækar, að þær eru lang-
samlega ofviða stuttri blaðagrein. »Fram-
tíðar-pólitik« mín Islandi til handa er ein-
mitt náin samvinna og viðskifti við bræður
vora vestan hafs. Og þar eigum við að
geta mæst á miðri leið. Eg að eins drep
hér á einstök atriði og ýmsa frumdrætti
samvinnu þessarar.
Að Hudsonsflóa-brautinni lokinni fastar
skipaferðir þaðan til íslands með korn og
aðrar vörur frá Kanada. Kornskemmur og
myllur hér heima, bygðar af báðum að-
ilum í samvinnu, fyrir fé et þeir hafa lagt
fram í samlögum, með vinnukrafti, er