Mánudagsblaðið - 24.04.1972, Side 8

! Óvæntur árangur af jafnréttisbaráttu kvenfólksins
Jóhann Hafstein — Þunnur — Forseti ánægður — Sírenu-
æði — Hrossamenn og drykkja — Þjófar — Biskupsritari og
„græjurnar11 —
BRANDARINN um ,,Óla jó“-sjússinn (einfaldur asni) kom illa
við ýmsa stuðningsmenn núverandi stjórnar, og urðu hinir
yngri menn ævir við, töldu hart deilt og háðslega á hinn
mikla forustumann, Ólaf. Einn þeirra gerði sér sérstaka ferð
á hótel Holt, beint á barinn og spurði barþjóninn með miklum
þjósti hvort þeir hefðu ekki „Jóhann Hafs“-sjúss, fyrst þeir
hefðu ,,Ólajó“? Barþjónninn kvað nei við enda hefði hótelið
aldrei afgreitt slíka drykki. Hvers vegna í helvítinu hafið þið
ekki svoleiðis sjússa, eruð þið pólitískir? spurði komminn.
,,Það er vegna þess“ sagði þjónninn, með þeirri rólegu
yfirvegun, sem barþjónum í sífelldri nálægð hinna „sterku"
er gefin, ,,að við blöndum aldrei hvítvín með vatni."
ÞÁ TILKYNNTI forseti Islands, að hann væri ánægður með
embættið og myndi halda því áfram, enda fáir, ef nokkrir,
sem ætla sér að bjóða sig fram gegn honum. Meðan embætt-
ið er ekki annað en titillinn einn, forseti skipar að vísu í lækna-
embætti og hæstaréttardómara, samkvæmt tillögum annarra,
þá er víst, að ekki verður keppt um titilinn. Nú er sú tíð liðin
að væntanleg forsetaefni verði að koma fram í fjölmiðlum og
sanna eða afsanna hvort þeir drekki vín eður ei, eins og gert
var í rógskosningunum síðustu, einum skammarlegasta bletti
— af mörgum — sem til eru á kosningum okkar.
ÞAÐ HLÝTUR að vera ansi spennó fyrir lögregluna og slökkvi-
liðið að aka á fullum „sírenum" að slysum og eldsvoðum.
Þó orkar nokkuð tvímælis hvort nauðsyn sé að aka vælandi
um götur borgarinnar á nóttum, þegar lítil eða engin umferð
er. Þessi háttur tíðkast í amerískum bíómyndum og má vera
að íslenzku pólitíunum og brunaköppunum finnist, að þeir
séu hetjur í bíómyndastíl, en raunverulega er þetta ekki annað
en röskun svefns hjá borgurunum svo og alvarlegri truflun
hjá sjúklingum spítalanna sem sízt þola hávaðann. í flestum
tilfellum mætti notast við rauðu blikkljósin á nóttum, en sleppa
vælinu.
ÞAÐ FER mikið í vöxt, að hestamenn, eða ríðandi menn, eru
drukknir á essum sínum sérstaklega í nágrenni hesthúsanna
sem Fákur hefur reist ofan Blesugrófar. Að fá sér bragð á
hestbaki er eins sjálfsagt og það er óviðunanlegt að vera
fullur á hesti. Þessi ofdrykkjuskapur var um tíma nær úr sög-
unni, en hefur mjög aukizt síðustu árin. Út yfir tekur, að vissar
konur eru farnar að gera það að venju sinni að stíga ekki á
hest nema út úr drukknar. Fáksforustan ætti að brýna það
fyrir fólki sínu að þetta sé hneysa og fela hestahirðum sínum
að hafa eitthvað eftirlit með hve drukknir knaparnir eru áður
en þeim er hleypt á bak.
ÞEGAR Sveinn Víkingur var biskupsritari, var kirkja í smíðum
eystra. Á tilsettum tíma hringir Sveinn austur í nafni embætt-
is síns og spyr að yfirsmið. Yfirsmiður kom í símann og spurði
Sveinn hann hvort kirkjan væri ekki svo tilbúin, því biskup
ætti leið austur og vildi vígja. „Jú“ svaraði yfirsmiðurinn með
semingi, „kirkjan er næstum því til að innan og alveg ytra,
en ekki vígir biskup hana að sinni, því enn vantar ýmislegt".
Sveinn var hugsi um stund, en spurði síðan: „Hvað er það
eiginlega sem vantar smiður?" — Heita mátti að liði yfir
biskupsritara, þegar smiðurinn svaraði eftir stutta þögn:
„Það vantar til dæmis græjurnar sem Kristur hangir á“
(krossinn).
Fengu 8.000 kdl fyrir að sýna stœlta vöSva og karlmennskuþrótt í vetrargaddinum.
Það hlaut að koma að því að
hin mikia alda kvenréttinda-
hreyfinga og baráttu fyrir jafn-
rétti kvenna bæri einhvern
árangur. Þess sjást nú viss merki
í erlendum blöðum, enda þótt
árangurinn kunni að vera ó-
væntur og kannski ekki sá sem
hinar nýju kvenfrelsishetjur
hafa óskað eftir. Sú bylting sem
orðið hefur í kynferðismálum,
a. m. k. á ytra borðinu, á vest-
urlöndum undanfarin ár —
sumir kalla hana vafalaust klám-
öldina — hefur fram að þessu
einkum kpmið fram í því að af-
létt hefur verið h>önnum vio
birtingu mynda — ljósmynda
eða kvikmynda — sem sýndu
nakið kvenfólk og hefur þa,ð
veitt mörgum karlmanninum
stundargaman að virða þær
myndir fyrir sér. Það sanna
geysileg upplög þeirra rita sem
hafa verið byggð á slíkum
myndabirtingum, eins og t.d.
„Playboy" í Bandaríkjunum,
sem líklega er það rit í öllum
heiminum sem gefur af sér mest
an gróða.
Kvenfólkið hefur — að þessu
leyti sem flestum öðrum — ver-
ið beitt misrétti, myndir af
stæðilegum og vel vöxnum karl
mönnum hafa verið heldur fá-
séðar, enda þótt engin ástæða
sé til að ætla að konur, a.m.k.
svona upp og ofan, hafi síður
gaman af því en karlar að skoða
myndir af hinu kyninu. En nú
er semsagt farið að rætast úr
þessu. í nýrri þýzkri kvikmynd
kemur fram heill hópur karl-
manna og er ekki reynt að fara
í felur með neitt. Það er varla
tilviljun að kvikmyndin er gerð
af tveimur konum sem hafa
haft sig mjög í frammi í kven-
réttindabaráttunni nýju og boð-
skapur hennar er að konur hafi
engu síðri rétt til að leita full-
nægingar á kynhvöt sinni en
karlmenn. Reyndar lýsir kvik-
myndin karlmönnum sem hin-
um mestu amlóðum í bólinu,
Framhald á 7. síðu.
Heilsíðunektarmynd í virðulegasta
blaði Bretlands; „The Times"
í London
1 i i fcL 11 IVl HiO

Vildi ekki sýna meira, myndin
af Debbie ' Hanlon á kápu
„Playboys" í nóvember.
Við höfum hér í blaðinu oftar en einn sinni vikið að þeim um-
kvörtunum — að vísu fáum — sem okkur hafa berizt vegna þess
að við höfum dirfzt að birta myndir af fallegutn stúlkum sem eru
alls óhrceddar við að láta Ijósmynda sig eins og þœr eru skapaðar,
enda hafa þœr alls ekki nokkurn skapaðan hlut að fela. Við höfum
látið þessar umkvartanir sem vitid um eyrun þjóta, enda er hér
aðeins um fámennan og sem betur fer sífcekkandi hóp vandlceting-
arpostula að rceða setn dltaf finna sór eitthvað tilefni til að hneyksl-
ast. Við cetlum síður en svo að fara að bera fram afsakanir vegna
þessara mytidabirtinga okkar, ettda eru þcsr áreiðanlega vel þegn-
ar af ölíum þorra þeirra sem blaðið kaupa. En okkur'finnst samt
gatnan að birta myndina-hér að ofan, því að hún sýnir að við erum
hreint ekki í dónalegum — skyldi það ekki vera rétta orðið á
þessum stað —- félagsskap þegar utn er að rceða að birta myndir af
velsköpuðum konutn. Mytidin er af auglýsingu sem þakti heila
síðu í virðulegasta blaði Bretlatids, ,The Times", og hin spengi-
lega stúlka sem fyllir ncer alla síðu blaðsins heitir Vivien Neves,
22 ára götnul ensk jyrirsœta. Auglýsingin var fyrir megrutiarkex
og er sjálfsagt cetlunin að telja lesendum blaðsins trú um að með
því að óta kex þetta þurfi menn ,karlar sem konur, ekki að hafa
áhyggjur af líkamsvexti sínum, frekar ctt Vivien.