Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1968, Qupperneq 3

og þeir veröa aö sameinast um þá
kröfu, að þessu verði breytt og
þjóöinni gerö Ijós sú blekking,
sem um áratugi hefur veriö viö-
höfö, þegar atvinnuvegirnir eru
bornir saman. Þaö er ekki sjávar-
útvegurinn, sem er vandræöa-
barniö á heimilinu, þó aö hann sé
þar öskubuskan, heldur eru hin
börnin alveg vafalaust ofmetin og
þar í liggja öll okkar vandræöi.
Nú hefur oröiö um 30% rýrn-
un hjá sjávarútvegsmönnum og
þá heföi virzt eölilegast, þar sem
sjávarútvegurinn er eöa ætiti aö
vera viömiðunaratvinnuvegur, aö
tekjur allra stétta yröu rýröar
sem þessu næmi, en í staö þess
viröist eiga aö hækka ýmsar
stéttir, t.d. afuröaverö bænda um
stóran hlut. Starfsmenn — ríkis
og bæja — hafa uppi kröfur um
styttan vinnudag og jafnvelkaup-
hækkanir. Á aflaárunum 1962—
66 höföu sjómenn á toppskipun-
um allríflegar tekjur, er sköpuö-
ust af uppgripaafla, og þá æpti
allur landslýöur, jafnvel læknar,
sem eru þó ómissandi og alls góös
maklegir, hástöfum á hækkun til
samræmis viö þennan topp í afla-
árum viö sjómenn, sem eru nú
orönir langsamlega tekjulægsta
stéttin.
Þaö er ekki nema um tvennt aö
ræöa, ef eitthvert réttlæti á aö
gilda, annaö er þaö, aö færa niö-
ur tekjur allra stétjta í samræmi
viö sjávarútveginn og láta þá
markaösverö í nágrannalöndum
okkar, sem viö séljum sjávaraf-
uröir til, gilda jafnt fyrir alla at-
vinnuvegina, eöa umreikna fram-
leiösluverömæti sjávarútvegsins
til hækkunar og sama gildis og
framleiðsla þeirra stétjta, sem
skammta sér verö í skjóli inn-
flutningshafta og tolla.
Þetta er aöeins sett hér
fram sem dæmi til einföldunar,
en meginatriöiö er, aö sama gild-
ismat sé notaö viö framleiðslu
allra atvinnuvega okkar. Þaö er
ekki hægt lengur aö láta eina
stétt þjóöfélagsins berjast á
heimsmarkaöi og hlýta þeim kjör-
um, sem þar er aö hafa hverju
sinni, en aörar stéttir skammta
VÍKINGUR
sér sjálfum verölagiö innan viö
hafta- og tollmúr og síðan lifir
landfólkiö í véllystingum pragt-
uglega meöan blekkingin endist.
Þaö dugir ekkert minna en þaö,
aö allir, sem viö sjávarútveg
vinna, sjómennirnir og úfgeröar-
mennirnir, iönverkafólk % hraö-
frystihúsum, frystihúsaeigendur
og fiskikaupmenn sameinist um
þá grundvallarkröfu aö allsherj-
ar uppstokkun fari fram á hag-
kerfi okkar, þannig aö fundiö
veröi sameiginlegt form eöagildi,
t.d. markaösverö í viðskiptalandi,
á allri okkar framleiöslu, og þaö
liggi síöan jafnan Ijóst fyrir,
hvert hiö raunverulega gildi
framleiösla hvers atvinnuvegar
um sig sé. Þaö dugir ekki lengur
aö reka þjóöfélagiö meö þeim
hætti, að ekki sé þékktur nema
einn atvinnuvegurinn í þjóöarbú-
skapnum, allt hitt sé meiri eöa
minni hugarsmíö og kannski
blekking, þaö veit í rauninni eng-
inn, því grundvallaratriöiö hefur
aldrei veriö rannsakaö.
Sjómenn og sjávarútvegsmenn!
Sameinist um þá kröfu, sem er
hagsmunamál ykkar allra að ann-
að tveggja verði verðlag sjávar-
afurða hækkað til samræmis við
verðlag annara atvinnuvega, eða
verðlag þeirra lækkað til sam-
ræmis við verðlag sjávarafurða.
Krefjist þess um leið að alls-
herjarúttekt fari fram á öllum
atvinnuvegum þjóðarinnar og
fundið verði form eða gildi, sem
hægt er að miða við í framtíð-
inni.
Þetta eru hugleiðingar ieik-
manns án sérþekkingar á tölv-
unni, sem mundi ekki skila réttri
útkomu við útreikning sjávarút-
vegsins ef hún væri mötuð með
fleiri fiskum en á bátinn koma.
Guöm. H. Oddsson.
ENGIN KEÐJA
ERSTERKARI
EN VEIKASTI
HLEKKURINN
TRYGGING ER
NAUOSYN
ALMENNAR
TRYGGINGARf
PÓSTHÚSSTRÆTI 9
SfMI 17700
275