Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1968, Qupperneq 25

„Hver eru helztu skilyrði til þess
að verða góður stjórnmálamaður?"
spurði amerískur blaðamaður eitt
sinn Churehill gamla.
„Framsýnn," svaraði hann um
hæl. „Hann verður að vita hvað
skeður næstu daga, næstu viku,
næsta mánuð, næsta ár, og svo... “
„Já, og svo?“ spurði blaðamaður-
inn ákafur.
„Svo verður hann að geta útskýrt
af hverju það skeði ekki!“
*
Guð gat ekki verið allsstaðar.
Þessvegna skapaði hann mæður.
Faðirinn við son sinn, sem var að
fara að heiman: „Þegar þú veizt
hvað þú vilt og aðeins vilt það sem
þú getur og getur það sem þú vilt
og veizt, að þú getur það sem þú
vilt. Þá mun þér vegna vel í lífinu.“
*
Kunninginn: „Hvað er að sjá þig
Sigurður. Þú ert allur bitinn og
klóraður í framan. Þú hefur rétt
einu sinni fengið þér of mikið í
staupinu."
Sigurður: „Ónei, því var nú helv.
ver. Þetta er eftir hundskrattann.
Ég kom ófullur heim í gærkvöldi og
hann þekkti mig ekki.“
*
Hún var nýtrúlofuð og kom til
saumakonu og pantaði brúðarkjól.
Hann átti að vera hvítur.
„Hvítur litur þýðir algjört sak-
leysi. Þér viljið hafa hann hvítan?“
Stúlkan hugsaði sig um stundar-
korn, en sagði svo: „Jæja, þér skul-
uð þá setja mjóa svarta rönd á pils-
faldinn."
— Þeir halda sig víst vera þríbura.
*
Sá, sem ekkert aðhefst, en bíður
þess, sem verða vill, lifir í lokuðum
heimi. Það sem opnar heiminn, er
hið óvænta; trúin á hinn óþekkta
möguleika.
Húsmóðir nokkur hitti lækni sinn:
„Ég get játað fyrir yður að mig
langar iðulega að fá taugaáfall, en
alltaf þegar ég ætla að láta verða af
því, þarf ég að fara að laga mat og
þvo stórþvott af fjölskyldunni."
*
Það er einn hlutur, sem flestar
húsmæður eiga sameiginlegt. Þær
geyma alltaf afganginn af mið-
degismatnum í nokkra daga áður
en þær fleygja honum.
❖
Að draga listina fram í dagsljós-
ið, og fela listamanninn, — það er
markmið listarinnar. (Wilde)
Bretar eru manna fastheldnastir.
Fyrir skömmu kom fram frum-
varp í Neðrideildinni um að nema
úr gildi lagaákvæði frá því árið
1600, þar sem eiginmönnum var
bannað að berja konur sínar milli
kl. 9 að kvöldi til 6 að morgni; til
þess að hljóðin í þeim röskuðu ekki
næturró nábúanna!
*
Það var í barnsfaðernismáli í af-
skekktri sveit. Eftir því sem á mál-
ið leið fjölgaði hinum „mögulegu" á
listanum.
Eitt sinn hittust tveir kunningj-
ar í sveitinni. „Ert þú ekki upp-
færður á listann?“ spurði annar
þeirra. „Jú, víst er ég það, en
hvernig er það með þig? „Hvort ég
er, meira að segja efstur á honum.“
Presturinn var í húsvitjun og
hitti eina konuna í sorgarklæðum.
„Hvað er þetta?“ spurði prestur-
inn. „Er seinni maðurinn yðar dá-
inn?“
„Ekki er það nú svo vel,“ svar-
aði konan. „En seinni maðurinn
minn er svo ómögulegur í alla staði,
að ég er farin að syrgja hinn fyrri.“
*
Yfirskattstjórinn, sem átti 65 ára
afmæli móttók svohljóðandi skeyti:
„Taktu þér nú hvíld, kæri borg-
ari, við höfum unnið til þess!“
*
Það vita fæstir hvað stríð er fyrr
en þeir eiga son á vígvellinum.
VAKTIN
VÍKINGUR
297