Verklýðsblaðið - 11.08.1930, Blaðsíða 3

Þing ,Rauða verkamanna-alþjóða
sambandsíns* í Moskva.
Islenzkir verkamenn senda fulltrúa.
15. ágúst hefst 5. þing „Rauða Alþjóðasam-
bandsinsu í Moskva. Verkalýðssambandi Norð-
urlands hefir verið boðið að senda einn full-
trúa.
Samtími8 hefst Alþjóðaþing byltingasinnaðra
byggingaverkamanna á sama stað. Verkalýðs-
sambandi Norðurlands hefir verið boðið að
gangast fyrir því, að íslenzkir verkamenn sendu
tvo fulltrúa á það þing.
í félögunum Norðanlands hafa farið fram at-
kvæðagreiðslur um það, hvort þau vildu senda
fulltrúa á þingin. Hefir það alstaðar verið sam-
þykt einum rómi og fulltrúar kosnir. Jafnframt
hefir verið safnað fé til að standast ferðakostn-
að. Fulltrúarnir eru þegar lagðir af stað til
Moskva.
Boð þetta gildir alla íslenzka verkamenn,
sem starfa vilja á grundvelli stéttabaráttunnar.
Verkamenn um allt land þurfa því að gera sér
grein fyrir hvað „Rauða alþjóðasambandiðu er
og hvaða þýðingu það hefir fyrir fyrir íslenzk-
an verkalýð að komast í samband við það.
Hvað er „Rauða verkamanna-
alþjóðasambandið“ ?
Þegar sósíaldemókratarnir sviku í styrjöldinni
miklu, fóru verkalýðsfélög þau, sem stóðu undir
yfirráðum þeirra, sömu leiðina og sósíaldemó-
krataflokkarnir. Foringjarnir tóku að leita sam-
vinnu við auðmannastéttina í stað.þess að berj-
ast á móti henni. Það varð því nauðsynlegt,
að mynda ný samtök um allan heim á grund-
velli stéttabaráttunnar. III. Internationale, al-
þjóðasamband kommúnista, tókst þetta hlutverk
á hendur á sviði pólitísku málanira, en „Rauða
alþjóðasambandiðu á sviði verkalýðsmálanna.
Árið 1920 ’var „Rauða alþjóðasambandið stofn-
að í Moskva. Það setti sér það markmið, að
safna innan vébanda sinna öllum þorra verka-
lýðs um allan heim, bæði í Evrópu og í öðrum
heimsálfum. Síðan heflr það staðið í broddi
fylkingar í hinni hörðustu baráttu verkalýðains
um allan hnöttinn. Aldrei hefir það svikist und-
an merkjum, allt af hefir það leitt baráttuna
allt til enda. I hvert skifti, sem baráttan héfir
harðnað, hafa sósíaldemókratar, og engu síður
þeir, sem hæst hafa glamrað, gerzt liðhlaupar.
En „Rauða alþjóðasambandiðu hefir jafnan bar-
izt til hins ýtrasta. Undir forustu þess var kola-
verkfallið mikla, sem varð til þess, að allt
brezka heimsveldið nötraði, háð. Undir forustu
þess börðust finnsku hafnarverkamennirnir
hraustlegast. Undir forustu þess býður nú verka-
lýður Indlands og Kína og annarra undirok-
aðra þjóða stórveldunum byrginn. Þegar verka-
mannasamband það, sem er undir yfirráðum
sósíaldemókrata og hefir sæti í Amsterdam
(venjuléga kallað Amsterdamsambandíð) neitaði
um allan styrk, hefir „Rauða alþjóðasambandiðu
safnað meðal verkalýðsins tugum miljóna til
etyrktar í baráttunni.
Og „Rauða alþjóðasambandinu“ hefir tekizt
að safna verkalýðnum í ölluin heimsálfum und-
ir merki sitt. Meirihluti félagsbundinna verka-
manna víðsvegar um heim, eru nú beinlínis
undir handleiðslu þess. 1928 voru fylgjendur
„Rauða sambandsin8u ca. 17 milljónir en með-
limir Amsterdamsambandsins aðeins tæpar 13
milljónir. Af þessum 13 milljónum fylgja fjölda
margir „Rauða sambandinuu.
Barátta fyrir sameiniug
verkalýdsina.
Jafnhliða því, sem auðvaldið sameinast í al-
þjóðlegum hringum og risasamsteypum, verður
það nauðsyuiegt, að verkalýðurinn um allan
heim búist sameinaður til varnar, að hann sam-
einist i eitt alþjóðasamband til sóknar og varn-
ar í hinni einföldustu dægurbaráttu, án tillits
til almennra lífsskoðana. I þessu máli, sem öðr-
um, hafa sósíaldemókratar svikið verkalýðinn
og rekið erindi auðvaldsins. Um öll lönd hafa
þeir unnið sleitulaust að því, að sundra verka-
lýðsfélögunum og rekið kommúnista og róttæka
verkamenn úr þeim, þar sem þeir hafa haft
meirihluta. Þau verkalýðsfélög, sem hafa barizt
baráttu stéttar sinnar í trássi við „fjötra for-
ingjannau hafa þeir rekið úr verkalýðssam-
böndunum. (Búast má við, að þessi sundrung-
arstefna fari að skjóta upp kollinum hér á landi
þegar baráttan harðnar. Þá er það skylda hvers
verkamanns, sem vill hag stéttar sinnar, að
stimpla hvern þann, sem bryddir á slíku, sem
erindreka auðvaldsins i verkalýðshreyfingunni,
sem rekur erindi húsbænda sinna undir kjör-
orðinu: „Deildu og drottnaðu“).
Islenskir alþýðumenn fara
á 5. þing rauða alþjóðasam-
bandsins í Moskva.
Eins og getið er
um í greininni að
ofan fóru 3 full-
trúar ísl. verka-
lýðsfélaganna á 5.
alþjóðaþing rauða
fagsambandsins í
Moskva.
Þessir fóru: Jón
Rafnsson, sjómaður
úr Vestmannaeyj-
um, form. verka-
mannafél. „Dríf-
andiu, Tómas Jóns-
son verkamaður í
Reykjavik og Aðalbjörn Pétursson, iðnaðar-
maður, Akureyri.
„Rauða alþjóðasambandiðu hefir barizt fyrir
því árum saman, að sameina „Amsterdamsam-
bandiðu og „Rauða sambandiðu í eitt allsherjar
heimssamband á lýðræðisgrundvelli. Herrarnir
í Amsterdam hafa barizt á móti sameiningunni
og kallað hana herbragð bolsjevíka. „Rauða
sambandiðu hefir svarað: „Já, víst er hún her-
bragð. Hún er herbragð verkalýðsins í barátt-
unni við auðvaldið“. Og þess vegna eru líka
foringjar „Amsterdamsambandsinsu á móti henni.
Þeir eru á móti henni vegna þess, að hún er
hættuleg fyrir auðvaldið, sem þeir þjóna.
Starfsskrá
„Rauða alþjóðaaambandsins“.
„Rauða sambandiðu hefir á undanförnum ár-
um barist fyrir þvi að verkalýðurinn um allan
heim sameinaðist í baráttunni fyrir eftirtöldum
málum:
1. Barátta gegn lengingu vinnudagsins, fyrir
7 stunda vinnudegi og 6 stunda vinnudegi í
neðanjarðarnámum, við heilsuspillandi vinnu
og fyrir unglinga yngri en 18 ára. (Þetta er
alt saman komið í framkvæmd í Rússlandi).
2. Barátta gegn öllum ráðstöfunum auðvalds-
ins, sem standa í sambandi við gjörnýtingu
þess á framleiðslutækjunum, með því að hækka
launin og bæta vinnuskilyrðin í hinum gjör-
nýttu fyrirtækjum o. s. frv.
3. Barátta gegn lækkun lífeyrisins, fyrir
hækkuðum launum, fyrir sömu launum við sömu
vinnu.
4. Barátta gegn hverskonar skattlagningu á
laun verkamanna, fyrir því að ríkjandi stétt
beri allar skattabyrðarnar.
5. Barátta fyrir því að ríkið tryggi atvinnu-
lausa menn og verkamenn, sem hafa ekki stöð-
uga ntvinnu. Barátta fyrir sömu réttindum til
handa atvinnulausum konum.
6. Barátta fyrir mæðravernd og vernd kvenna
og barna.
7. Barátta fyrir fullkomnu lýðræði í verka-
lýðsfélögunum, gegn öllum tilraunum til að tak-
marka rétt meðlimanna, gegn brottrekstrum og
þvingunarráðstöfunum af hendi fagfélaga brodd-
anna, fyrir fullkomnu málfrelsi og skoðanafrelsi
innan verklýðsfélaganna.
8. Barátta fyrir því að óiðnlærðir og ófélags-
bundnir verkamenn, vinnandi konur og ungl-
ingar verði tekin upp í verkalýðsfélögin.
9. Barátta gegn öllum kynstofnatakmörkun-
um innan verklýðshreyfingarinnar, gegn sundr-
un fagféiaganna af þjóðernislegum eða trúarleg-
um ástæðum.
10. Barátta gegn fasistiskum, gulum og „þjóð-
legumu fagfélögum, fyrir fullkomnu frelsi stétt-
arfélaganna, fyrir fundafrelsi, verkfallsfrelsi og
fullkomnu prentfrelsi fyrir blöð verklýðsfélaga.
11. Barátta gegn lögboðnum gerðardómum,
gegn því að deilur milli auðmagns og vinnu
séu lagðar fyrir borgaralega dómstóla, gegn
stuðningi rikisins við verkfallsbrjóta, gegn því
að lögregla og réttarfar skifti sér af vinnudeil-
um.
12. Barátta fyrir samfylkingu verkalýðsins,
fyrir bróðurlegu sambandi verkamanna, sem
hafa ýmsar skoðanir í baráttunni móti auð-
magninu og ríki borgaranna.
13. Barátta gegn sundrun verkalýðsins, fyr-
ir myndun sameiginlegs verkalýðssambands á
grundvelli stéttabaráttunnar í sérhverju landi.
14. Barátta gegn hverskonar samvinnu milli
stéttanna, gegn iðnaðarfriði, borgarafriði, ágóða-
hluta, gegn því að fagfélög og rekstursráð taki
þátt í því að auka framleiðslumagn vinnunnar
í auðvaldsfyrirtækjum.
15. Barátta fyrir því að breyta samvinnu-
félögunum í auðvaldslöndunum í raunverulegan
verkalýðsfélagsskap, sem er þess megnugur að
styrkja verkamenn í baráttu þeirra gegn auð-
valdinu.
16. Barátta fyrir bróðurlegri samvinnu milli
verkamanna í auðvaldslöndunum og hins sigri
hrósandi öreigalýðs í ráðstjórnarríkjunum.
17. Barátta fyrir myndun alþjóðlegra sam-
vinnunefnda allra verkamanna, sem vinna í
sörau iðnaðargrein.
18. Barátta fyrir myndun sameiginlegs stétt-
ar-alþjóðasambands, sem hefir innan sinna vé-
banda verkalýðsfélög allra landa, allra kynstofna
og allra heimsálfa.
Hvaða þýðingu hefir það fyrir ía-
lenskan verkalýð að leita samvinnu
við „Rauða alþjóðasambandid“?
Hið alþjóðlega auðmagn er nú farið að teygja
klær sínar svo eftirminnilega til landsins að
það er nauðsynlegt fyrir íslenzka verkamenn
að búast skjótlega og kröftuglega til varnar.
Verkalýðurinn hér á landi er nú einangraður
og skipulagslaus. Hann á ekkert allsherjar
verkalýðssamband og Alþýðusambandið er hon-
um með öllu ónýtt og foringjar þess- orðnir
haft á hreyfingunni. Ef íslenzkur verkalýður
stendur tvístraður og einangraður í baráttu