Verklýðsblaðið - 04.12.1933, Page 3

Dómsmorð & Dimitroff og
félög’um yfirvofaudi.
Aðeius öflugasta mótmælabarátta verka-
lýðsins getur bjargaÖ þeim.
Tveir mánuðir eru nú ^íðan
„réttarhöldin" út af ríkisþings-
brunanum hófust og um miðjan
desember verður dómurinn kveð-
inn upp. Hitler-stjómin dregur
málið svona á langinn til að reyna
að draga úr áhuga verkalýðsins
fyrir málunum. En það má ekki
takast.
Hin hetjulega framkoma Dimi-
trovs,, sem tætir sundur blekk-
ingavef fasistanna, hefir vakið
ást alls verkalýðsins og aðdáun
jafnvel svæsinna andstæðinga, —
jafnvel lítilmenni Alþýðuflokks-
ins geta ekki að sér gert að dást
að honum, til að níða svo flokks-
bræður hans því svívirðilegar um
leið. Dimitroff stendur frammi
fyrir „rannsóknarrétti“ fasismans
sem byltingasinnaður fulltrúi
sinnar stéttar, sem foringi í for-
ustuflokk verkalýðsins, sem með-
limur í framkvæmdanefnd AI-
þjóðasambands kommúnista. Sem
tákn hreystinnar og fórnfýsinn-
ar, sem einkennir hinn byltingar-
sinnaða verkalýð, svarar hann
spurningum dómarans um hvort
hann hafi verið dæmdur til dauða
í Búlgaríu, með setningunni:
„Það kemur mér ekki við“! Með
skarpleik hins þaulæfða marxista
rekur hann lygarnar ofan í ljúg-
vitni nazista og notar réttarsal-
inn óhikað til að bera kommún-
ísmanum vitni.
Það er sem mætist tákn hins
unga, risandi öreigalýðs — í
Dimitroff — og tákn hins spillta
og hrörnandi auðvalds — í Gö-
ring, þegar þessi morfínisti og
stórglæpamaður, innanríkisráð-
herra og blóðhundur mætir fyrir
réttinum sem „vitnk'. Með ræðu
sinni, heimskulegri og þóttafullri,
tætir Göring óvart sundur „megin-
sannanir“ þær, sem „rétturinn“ j
ætlaði að byggja á. Iiann lýsir j
því sem sem skoðun sinni að
brennuvargarnir hafi komið gegn-
um neðanjarðargöngin! Og þegar
Dimitroff, hæðinn og kaldur, —
þótt skugga böðulsaxarinnar beri
við höfuð hans — spyr Göring
spjörunum úr og flældr þennan
heimska „hershöfðingja“ svo
hrottalega í mótsagnir, að Göring
æpir upp, að hann skuli láta drepa
hann strax og hann nái í hann
og skipar hann fluttan út. Og það
er auðséð að „vitnið“ Göring
ræður réttinum, sem bara hlýðir.
Dimitroff er fluttur út, en
heimsblöð auðvaldsins meira að
segja neyðast til að viðurkenna
algeran ósigur Görings í þessu
sögulega einvígi.
En hótun Görings vofir yfir
Dimitroff og félögum hans. Dauð-
inn undir böðulsöxi fasismans
bíður þessara ágætu fulltrúa
verkalýðsins, ef allur verkalýður
án tillits til stjómmálaskoðana
ekki sameinast til mótmælabar-
áttu.
Verkalýður íslands má ekki
láta sitt eftir liggja að reyna að
bjarga Dimitroff og félögum.
Baráttunefndin gegn fasisma er
sú samfylkingarnefnd, sem hvað
eftir annað hefir beitt sér fyrir
mótmælunum héðan og hélt mót-
mælafund síðast í gær. En í milli-
tíðinni hafa Alþýðuflokksforingj-
arnir opinberað sig sem banda-
menn og þjónar Hitlersstjórnar-
innar til að reyna að kljúfa þessa
samfylkingu með því að skora á
Alþýðuflokksmenn að taka ekki
þátt í þessari nefnd. Þannig vega
þeir aftan að samtökum verka-
lýðsins gegn fasismanum.
En verkalýður Reykjavíkur
mun svara með því að fylkja sér
enn ákveðnar gegn fasismanum
hér og erlendis, til bjargar Dimi-
troff og félögum með efldri bar-
áttu á vinnustöðvum og í verk-
lýðsflögum gegn fasismanum og
brautryðjendum hans, sósíalfas-
istunum gegn hakakrossinum,
morðtákninu þýzka og ofbeldi ís- !
lenzku ríkisstjómarinnar.
Verkamenn! Kjósið fulltrúa í j
baráttunefndina gagn fasisma á
vinnustöðvunum! Mótmælið yfir- j
vofandi dómsmorðum í Leipzig j
með fundum og verkföllum á
vinnustöðvunum! Samþykkið mót-
mælatillögur á vinnustöðvun og j
sendið þær þýzku konsúlunum! ,
Sendið verkamannanefndir af j
vinnustöðvunum til fulltrúa Hitl- j
ers á íslandi til að votta þeim ;
hatrið gegn fasismanum og hinar j
öflugu kröfur verkamanna um j
frelsi fyrir Dimitroff, Torgler og j
félaga, um frelsi fyrir Thálmann, !
og alla andstæðinga fasista úr
dýflissum Þýzkalands!
Stjórnarkosnmg i
Sjomannatélg'inu.
Kosning í stjórn Sjómannafé-
lags Reykjavíkur er byrjuð fyrir
nokkru, og stendur yfir út þenn-
an mánuð.
Samfylkingarlið sjómanna mæl-
ir með eftirfarandi mönnum, sem
eru í kjöri við kosningarnar.
í formannssæti: Ásgeir Péturs-
son.
í varaformannssæti: Enok
Ingimarsson.
1 gjaldkerasæti: Sólberg Eiríks-
son.
íþróitafélag verkamanna
Skemmíun
verður haldin í K.-R.-húsinu laugardaginn 9. des. kl. 8V2
Fjölbveyít skemmtiskrá! « Dans!
Við,
sem vinnum
eldhússiövfin
Fæst í
bókabúðum
Kjör sjömanna
Auövaldið sendir
Sigurjon Olatssou
út at örkinm.
Sigurjón Á. Ólafsson, formað-
ur Sjómannafélags Reykjavíkur,
hefir í umboði auðvaldsins tekið
að sér að nota Alþýðublaðið til
þess að sundra sjómönnum í bar-
áttunni fyrir bættum kjörum á
vertíðinni í Vestmannaeyjum. Að-
ferð hans er þessi:
Hann skrökvar því að fulltrú-
amir á samfylkingarráðstefn-
unni á Stokkseyri hafi ekki verið
kosnir af sjómönnum og verka-
mönnum.
Það þarf ekki að eyða orðum
að því, að þetta eru ósannindi.
Fulltrúarnir voru kosnir. En Sig-
urjón kom austur ókosinn.
Þá segir hann, að þama hafi
verið saminn taxti fyrir vertíð-
ina í Vestm.eyjum.
Allir vita að þetta er tiihæfu-
laus og hlægileg skröksaga.
Þarna voru aðeins samþ. leiðbein-
andi tillögur til Sjóm.fél. Vest-
mannaeyj a, um nokkur aðalatriði
taxtans.
Þá reynir hann að telja lesend-
unum trú um, að ráðstefnan hafi
lækkað kaupið frá því í fyrra(!!)
í fyrra segir hann, að mánaðar-
kaupið hafi samkv. taxta verið
275—563 kr., lágmarkstrygging
háseta, ef um hlut var að ræða,
900 kr., en vélamanns 1350 kr.
og lágmarksverð fyrir fisk 40
aurar á st. hækkandi eftir gang-
verði(!)
En nú hafi þessi óhræsis ráð-
stefna lækkað kaupið niður í 300
á mán., lágmarkstrygginguna nið-
ur í 600, en tekið hana algerlega
af vélamönnunum, og samþ. að
verð fiskjarins megi ekki fara
fram úr 40 aurum á st.!
O-jæja. I öðru orðinu talar Sig-
urjón um hin hörmulegu kjör
sjómanna í Vestm.eyjum, en í
hinu segir hann, að þeir hafi í
fyrra haft 275—563 kr. mánaðar-
kaup, eða 900 kr. lágmarkstrygg-
ingu auk hlutarins(!) Slík kjör
þekkjast nú raunar ekki ennþá í
íslenzkum verstöðvum.
Sannleikurinn er sá, að í fyrra
í Vesfm.eyjum
höfðu sjómenn í Vestm.eyjum
hvergi fastakaup né tryggingu.
Það þótti sæmileg afkoma, ef hlut-
urinn reyndist 5—600 kr. í 4
mánuði, þrátt fyrir framúrskar-
andi afla, og aðeins aflahæstu
bátarnar höfðu yfir 600 kr. í
hlut. Svo mikið reyndist vald Al-
þýðusambandsbroddanna, erind-
reka auðvaldsins í verkalýðs-
hreyfingunni, að ekki tókst að
fylkja sjómönnum til baráttu til
að hrinda af sér þessum smánar-
kjörum.
Hugsum okkur nú sjómann úr
Vestmannaeyjum, sem les grein
Sigurjóns, og ekki áttar sig á
hverskonar maður greinarhöfund-
ur er. Ilvað dettur honum fyrst
í hug? Tvímælalaust að greinin
sé skrifuð af fávita.
Greinin er eklci skrifuð af fá-
vita, heldur af formanni stærsta
sjómannafélagsins á landinu. Hún
er skrifuð í þeim tilgangi að
sundra sjómönnum í baráttunni
fyrir bættum kjörum. En hér hef-
ir Sigurjón látið áhuga sinn til
þess að þjóna auðvaldinu fara
með sig í gönur. Hann hefir orð-
ið sér til skammar og stendur ber-
strípaður frammi fyrir sjómanna-
stétt landsins. Þessarar greinar
verða sjómenn að minnast, nú
þegar þeir eru að kjósa sér for-
mann fyrir næsta ár.
Kröfur sjómanna.
Það sem Sigurjón er að þvæla
um, eru kaupkröfur sjómanna í
Vestmannaeyjum frá í fyrra, og
skýrir hann í blekkingaskyni
svo ruglingslega frá, að ekki er
hægt að skilja hvað hann er að
fara, né bera saman við tillögur
Stokkseyrarráðstefnunnar. Ráð-
stefnan gerði t. d. engar tillögur
um kaup vélamanna, enda voru
ekki mættir fulltrúar frá þeim.
Af þessu dregur Sigurjón þá
ályktun, að ráðstefnan vilji hvorki
að þeir fái kaup né lágmarks-
tryggingu. Sjómannafélag Vest-
mannaeyja mun nú ræða kaup-
taxta þeirra, í samráði við þá
sjálfa, og kaupkröfur fyrir þeirra
hönd munu áreiðanlega ekki verða
lægri en í fyrra, ef vélamenn eru
reiðubúnir að berjast fyrir þeim.