Spegillinn - 29.11.1940, Page 9

XV. 22.
SPEGILLINN
lieimila bruggun á sterku öli
Jxauda breska setuliðimx.
Hræðslan við ríkissjóðinn
Stofnun, sem vér höfum ekki áður heyrt nefnda, og kall-
ar sig „Tilraunaráð búfjárræktarinnar“, en mun reyndar
vera mæðuveikinefndin í nýrri innpakkningu, hefur fyrir
skömmu látið á þrykk út ganga spakmæli, sem víst fáir
hafa heyrt áður, en hljóðar þannig: ,,Fé er afl þeirra hluta,
sem gera skal“. Yið fyrsta lestur gætu menn haldið, að hjer
væri um smekklega auglýsingu að ræða fyrir mæðuroll-
urnar, en bæði er það ótrúlegt, að mikið afl sje í þeim og
svo kemur líka rjetta skýringin í næstu línum. Tilrauna-
ráðið hefur komið auga á nýjan tekjustofn til framdráttar
starfsemi sinni, og vill nú leggja hann undir sig með þeim
forsendum, að það hafi orðið fyrst til að sjá hann, sbr.
annað spakmæli, sem gjarna hefði mátt prenta þarna líka:
„Sá á fund, sem finnur“. (Spakmælið mun vera samið á Al-
þýðusambandsþinginu, þegar Finnur var fundarstjóri).
Það er tollurinn af ástandsölinu, sem Tilraunaráðið hef-
ur komið auga á. Ölið er nú að vísu hálfhrátt enn og eng-
inn tollur greiddur, en ráðið vill vera viðbúið, eins og
skátarnir.
Þó vjer værum allir af vilja gerðir að hrósa mæðuveiki-
nefndinni fyrir frumleik, gætum vj.er ekki gert það fyrir
þessa uppáfinningu, því hún er eldgömul í landinu, og hef-
ir hvergi náð jafn miklum þroska og einmitt hjer á landi.
Og eins og endranær er það neyðin, sem hjer hefir kennt
nöktu konunni að spinna. Yfir ríkissjóðnum hafa jafnan
ginið glefsandi vargar, til að hramsa jafnharðan það, sem
í hann hefir verið látið, svo þessi venja hefir skapast næst-
um af sjálfu sjer að láta tekjur hans ganga beint frá upp-
sprettunni og þangað, sem þeim er ætlað að koma að gagni,
án viðkomu í sjóðnum, því reynslan hefir sýnt, að þær
drýgjast ekkert við þá viðkomu. Þannig átti að láta allan
skemmtanaskatt ganga til Þjóðleikhússins og ágóða happ-
drættisins til háskólans. En með einu pennastriki var
skemmtanaskattinum veitt beint í ríkissjóð og atvinnu-
deildin sett á happdrættið. Sömu förina fór landhelgissjóð-
ur; hann kom líka við í ríkissjóði með þeim árangri, að
hann varð alveg að hætta að kaupa hesta og gat varla
einusinni tekið bíl, þó lífið lægi við.
Tilraunaráðið veit því hvað það syngur, er það vill fá
öltollinn heilan og óskertan til starfsemi sinnar. Þarf ekki
að taka það fram, að vjer mælum eindregið með þessari
ráðstöfun og vonum bara, að ástandið drekki sem allra
mest, þó það kunni að kosta lítilsháttar óeirðir, því ekki
veitir ráðinu af einhverju rekstrarfje. Má minnast þess
með trega, að hrossin standa enn uppi og heimta drepsótt-
ir í sig, og má ekki minna vera en að þarfasti þjónninn fái
einhverja bölvun í sig, eins og heimsk sauðkindin er þegar
búin að fá. Ef ástandið verður hjer nógu lengi, mætti jafn-
vel kaupa einhverja pest í flestar þær dýrategundir, sem
hjer eru til í landinu og enn hafa orðið út undan. Og ef af-
gangur verður, ætti að muna eftir honum Snæbirni.
SPEGILUNN
RITSTJÓRI: PÁLL SKÚLASON
Ritstjórn og afgreiðsla: Smáragötu 14 — Reykjavík.
Sími 2702 (kl. 12—13 daglega).
Árgangurinn er 24 tbl. — um 200 bls. Áskriftajverð
10 kr. Einstök tbl. 50 aura. Áskriftir greiðist fyrirfram.
Blaðið er prentað í ísafoldarprentsmiðju.
181