Spegillinn - 29.11.1940, Side 11

XV. 22.
Hákarl f kjölfarinu.
SPEGILLINN
Barlómssöngur.
Sjá Rússann í austri, hann brýtur sjer braut
og brunar a?S Finnlandi senn.
Já, samherjar Mólotovs sigra í þraut
og setja þar rjettláta menn.
Þú skrautbúni Stalin, sem skaffar oss braufc,
hver skóp y?Sar drottnandi auíS?
I
A hertSar oss ok fyrir öldum var lagt,
af íhaldi, er lamafti fjör.
Til bölvunar var þaíS í sannleika sagt.
Já, sár voru öreigans kjör.
Hvort vakir þú, Stalin, oss vantar nú brauíS
og veraldar margþráíSa autS.
í heiminum ví?Sa er hungur og sorg
og hábölvaíS atlæti og kalt.
f svindlarans gluggum, sem glitra vi?S torg,
er glóandi af ljósadýríS alt.
Ó, hlustaíSu Stalín, — æ, heyr vora nauí.
Vjer heimtum af stjórninni brau?S!
Vjer lifíSum í ánauð og áttum ei völ
á öíSru en þrældómi hjer.
Og prestarnir hótuíSu oss Helvíti og kvöl,
en Himininn ætlutSu sjer.
Ó, verndaíSu Stalin hvern syndugan sauíS,
er sveltur og langar í brauÖ.
Til grunna skal brátSlega hrynja sú höll,
sem hýrist nú ÞjóíSstjórnin í.
Þá mun úr Helvíti hlátrar og sköll
heyrast og daga á ný.
Þú fjelagi Stalin, sem framleiÖir autS,
æ, færíSu oss Vodka og brauíS I
Orkt fyrir nýafstaðið
SÓ8ÍalÍ8tarlandsmót.
Um daginn og veginn
Þó veturinn sje nú kominn, ætla jeg samt að tala við
ykkur um daginn og veginn, því ekki er dagurinn kominn
í myrkur og vegurinn í kaf. Samt megið þið eins vel kalla
þetta vetrarþátt, ef ykkur þykir það nokkuð betra. Jahá,
jeg ætlaði nú eiginlega að tala við ykkur um blessaða
unglingana, sem eru vegalausir þegar þeir sleppa úr sið-
menningunni frá okkur hjerna í barnaskólunum. Því þó
höfðingjarnir geti byggt sjer fínar og dýrar villur, þá hugsa
þeir ekki um skóla handa unglingunum, svo nú er þeim
allt lokað nema ástandið, en það hefir elcki brúk fyrir ann-
að en stelpurnar, svo strákarnir eru alveg á galeiðunni.
Jahá, svona gengur það meðan hin opinbera samviska sef-
ur og lætur það viðgangast, að fína fólkið leikur sjer í dýr-
um villum, en blessuð alþýðan hefir ekki pláss fyrir eitt
sláturkvartjel eða skot handa börnunum að fæðast í. Þó
tekur út yfir, að Laxness, skáldið og sveitarómaginn, skuli
geta existerast sem ein persóna.
Nú eru skólarnir að byrja, en samt er æskan á vergangi
og nútíðin fyrir löngu komin. Vilhjálmur Stefánsson segir
að menn eigi að jeta ket, en jeg segi: „Jetið þið kartöfl-
ur, bara kartöflur, því ketverðið er hátt, en kartöfluverð-
ið tiltölulega enn hærra, og bóndinn stritar miklu meira
fyrir einum ketskrokk .en einni kartöflu. Fátæk alþýðan á
að jeta síld og kartöflur. Á þeirri síld, sem mokað var í
sjóinn í sumar, og á þeim kartöflum, sem ónýttust í görð-
unum í haust, getur öll þjóðin lifað. Það þarf ekki að
spandera í það dýru kryddmeti, eins og sveitakonan sagði
mjer, að væri gert á námsskeiðunum.
1 sumar fór jeg austur í Skaftafellssýslu og þá heyrði
jeg Skaftfellinga segja: „Fyrir eld“ um það, sem gerðist
183