Þjóðviljinn - 18.12.1977, Page 2

2 SIÐA ÞJÓÐVILJINN Sunnudagurinn 18. desember 1977
MYNDIRNAR TALA
mikill hestaunnandi og haföi bara
ánægju af. Oðru sinni heyrði hann
drunur i stiganum og þá kom i
ljós að upp hann gengu 13 eða 14
stúlkur og Jón hélt að þar væri
söngkór á ferðinni. betta reynd-
ust þá vera systur úr Sogamýri
ásamt móður sinni að koma til
myndatöku. Móðirin var jafn
ungleg og hinar.
stöðugt i eyrunum á mér. Jón
Páisson var eitthveð ergilegur út
i Kiljan og þegar minnst var á
hann sagði Jón:
„Hvað skyldi Shakespeare hafa
sagt?”
Einn náinn vinur okkar var Sig-
urður frá Brún. Hann var áreið-
anlega einhver besti hagyrðingur
og hestamaður landsins. Hér
Kona eftir Jón Kaldal, myndin er tekln I Kaupmannahöfn 1923 og hefur
verið á ótal ljósmyndasýningum.

|ij >« 11 X- V
. / ’• Wk*.,.SÆÍ1:

;? J k; lí Á- ‘aS

Röö mynda af hinum þekkta vfsindamannai dr. Carcot
Hér var heillandi atmosfera og
kom margt af listamönnum og
sérkennilegu fólki.
í nokkra mánuði kom Jón frá
Hlið alltaf kl. 11 og settist við
píanóið, sem hér var, og spilaði
sama lagiö, Dauöinn og stúlkan
eftir Schubert, og þetta hljómaði
mátti ég hluta á ættartölur hesta
daginn út og daginn inn. Siguröur
var mjög kaldhæðinn i tali. Ef
maður spurði hann hvort hann
hefði ekki alltaf verið mikið fyrir
hesta, svaraði hann:
„Nei mér hafa alltaf hundleiðst
hross.”
Eða þá að maður spurði hann
hvernig hann hefði það. Þá svar-
aði hann:
„Alveg djöfullegt”.
Sigurður var vaktmaður hjá
Shell siðustu árin. Hann var
spurður hvernig honum likaði
nýja staðan. Þá svaraði hann:
„Hér ætla ég að vera meöan ég
get tuggið smjör”.
-- Það hefur komið mikið af
listamönnum hingað?
— Já, mér er t.d. sérstaklega
minnisstæður Sigurður frá
Arnarholti sem kom hér oft.
Fyrst hljóp ég fyrir hann niður á
Ljið:
Pétur* GunnarS5on
W f(L-m
Lö^; Valgetr Gudjónsson
Leifur* HaukáSon
^ ______________^ —1
o£ ^aman — Dreifin^.'IÐUNN 5rgdra.borga.rgtJ6,gimiJ2923
mm
Laugaveg 5 að kaupa sérbökuð
vinarbrauð og borðaði hann þau
með kókói íheitu vatni með sykri
út i. Þetta þótti honum mjög gott.
Steinn Steinarr kom oft og var
yndislegur maður. Hann var oft
niðurdreginn. Einu sinni sem oft-
ar sagði hann:
„Ég var einu sinni sendur að
heiman i kaupstað og ég er löngu
búinn að gleyma hvert ég átti að
fara eða hvað ég átti að kaupa”.
— Þarna sé ég myndir af hinum
heimsfræga visindamanni dr.
Carcot sem fórst með Pourqua
pas? Tók Jón þær?
— Já, og ég man sjálf vel eftir
Carcot.Hann hafði viðdvöl annað
slagið i Reykjavik og gekk þá
eftir Laugaveginum og hafði lif-
andi áhuga á öllu sem fyrir augu
bar. Hann var búinn að vera i
myndatöku hjá Jóni og ég var þá
16 ára gömul og vann i Polýfóto á
Laugavegi 3, sem var útibú frá
honum. Carcot gekk oft inn og tal-
aði við mig og var alþýðlegur og
eins og strákur. Ég reyndi að tala
við hann á þeirri ensku sem ég
kunni.
— Mér skilst að það sé reimt i
þessu gamla húsi?
— Já, húsið er allt fullt af
draugum og margt undarlegt hef-
ur skeð hér. Ég var stundum
dauðhrædd þegar ég var búin að
slökkva. Einu sinni tók Jón mynd
af þremur skólasystrum úr Sam-
vinnuskólanum. Daginn eftir að
þær fengu lappana kom ein þeirra
til hans dularfull á svipinn og vill
tala við hann einslega og segir aö
það hafi dálitið undarlegt komi
komið fyrir. Fjórða skólasystirin
sé nefnilega með á myndinni, en
hún var dáin. Jón hefur aldrei
viljað neitt um þetta tala.
— Ja, það má segja að ýmislegt
hafi hér borið fyrir.
— Já, hér komu „orginalar”
sem burstuðu fyrst skóna sis.n. pg
fóru siðan fram að spila. Jón
hændi að sér bæði rika og fátæka
og ekki var ótitt að hann gæfi
skóna sina.
-GFr