Fálkinn - 15.06.1929, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
L ár j e 11.
1 yfirbragð, 5 lík, 7 líkamsliluti, 10
kafald, 14 sleip, 15 höfuðborg, 18
botna, 20 sendill, 21 fornafn, 22 logn-
:ir, 23 skaga fram, 24 hrylla, 26 gróða,
27 hrós, 39 kvenmannsnafn, 31 ílát,
34 glaður, 36 afkvæmi, 38 í útlönd-
um, 39 bókvitið t. d., 40 póstmál, 41
efnisögn, 43 kjáni, 44 arða, 43 veiði-
tæki, 48 skel, 49 hreyfingarlaus, 50
synir, 52 í meis, 54 þrep, 55 matur,
56 bönd, 58 vernd, 60 taka fyrir, 62
sonur, 64 vaðali, 67 þjóðkunn nös, 68
brygð, 69 fornafn, 71 fótaferð, 73
ruddi, 74 er Haraldur sagður, 76 vax-
ið iilgresi, 77 fúska, 78 víkur, 80
gráða, 82 brodd, 84 hlífð, 85 á nauti,
87 líkamshluti, 89 gerir eldakonan, 91
barn, 92 guð, 93 oft við sendna strönd,
95 uppbarin, 96 liæna,' 97 sápuvatn,
98 ekki þessir, 99 stingur, 100 aðstoð,
101 mjótt.
Það er ekki unt að rægja sjálfan
sig ver, en með því að i'ægja sina
fyrri vini.
Þúsundir manna lifa á því að rita
bækur, sem aftur aðrar þúsundir lifa
á að raða i bókahillur.
KROSSGÁTA nr. 15.
1 2 3 m 4 fefð WPl 5 6 QS 00 17 7 8 9 00 10 [»r»i, n 12 13
14 15 16 KKi 18 19 | KKi 20
21 22 gg 23 | 24
25 00 {•Jjj 26 gg 27 28 KKi 29 I {tfiij 1 30 I »|»|
31 32 33 §§ 34 35 KKi 36 37
38 es 00 39 42 ~
40 — — 00 KKi §1 41
43 ffi* 44 45 00 00 46 47 §1 48
f$i 49 — 50 55 51 — KKi 52 53 KKi
54 gg m KKi m 56 |»|^
57 gg 58 59 gg 60 00 61 gg 62 KKi 63
64 65 66 gg 67 68 KKi 69 70
71 72 gg 00 ©0 00 1 • i i 73
74 75 00 00 76 ^|»|
77 KKi 78 79 gg KKi 80 81
89 82 83 •yyj 84 91 85 86 £$ §1
87 88 90 {!$ KKi 92
93 94 95 H gi 96 97
98 fíKi 99 yy 100 101
Lóðrjett.
1 skilyrðisbundið loforð, 2 tunna, 3
spangól, 4 bíða, 5 fyrir dyrum úti, 6
kyrlátur, 8 reiðskjóti, 9 leyndu, 10
fóðra, 11 skima, 12 vísir til plöntu,
13 asíubúi, 16 úr vaðmáli, 17 viðbit,
19 óái-eiðanlegur, 25 tímabil, 27 fyrir
dyrum, 28 fálm, 30 vega, 32 land-
spilda, 33 segir klukkan, 34 ilát, 35
dýr, 36 eira, 37 skip, 40 atliygli, 42
þræll, 44 ilát, 45 gengið, 46 vökva, 47
fjall, 49 lirúga, 51 forarflói, 53 feit-
meti, 57 dyngja, 59 tamin dýr, 60
fætui-, 61 störf, 62 forn íþrótt, 63 mjög
65 dreifaj 66 drekka í botn, 69 stór-
ÍO spurði, 72 ílát, 73 ílát, 75
gláp,, 76 fornafn, 77 fiskur, 79 tungl,
ííT fjörugt, 82 fjárdráttur, 83 áburð-
ur,'85 fórJfcfn, 86 band, 88 þyngdar-
eininjj, 90 .álpast, 91 nafn, 92 letur,
94 einkennistala, 97 tónn.
Það er ekki unt að slá fram svo
svivirðilegri lýgi, að það sje ekki æf-
inlega einliver, sem trúir henni.
Hvað stoðar það að bókin sje góð
Jiegar það er asni sem les hana.
Kaupum lifandi refi og allar íslenskar skinnavörur. íslenska refaræktarfjelagið. Sími 1221. Símnefni: Fux.
jeg hafi ekkert á móti því, ef þú leyfir henni
það.
— Já, Billy, það eina, sem nú vantar, er
þitt leyfi. En jeg get vonandi talið það vist?
— Nei, það geturðu einmitt ekki ....
— Virginia skotraði til hans augunum í
þeirri von, að hann væri að gera að gamni
sínu. En svipur hans tók af allan efa: —
hann var verulega reiður.
— Þetta getur ekki verið alvara þín.
— Jú, það geturðu verið viss um. Staður
konunnar er heimili hennar. Þú gerir svo vel
að skilja, að þti verður ekki í kjöri til þings,
því það legg jeg blátt bann fyrir.
VI.
— Þú bannar það, endurtók Virginia.
— Þii hlýtur að vera að gera að gamni þínu.
— Þú getur náttúrlega hlegið að því ef þig
Jangar til, svaraði hanri í sama tón og áður.
— Já, en þetta er mál, sem þig varðar
ekki um, glopraði hún út úr sjer. — Það get-
ur ekki gert þjer neitt til eða frá.
—■ Einmitt .... Jeg fer að skilja, að ef
tillit er tekið til þess, að þú ert konan mín,
gerir þú mjer furðanlega lítið til eða frá.
Stjórnmálin þín fjarlægja okkur meir og
meir hvort öðru. Þingið er ekki hinn rjetti
staður giftra kvenna .... að minsta kosti
ekki minnar konu.
Virginia horfði á hann í sívaxandi æsingi.
En hún gat ekkert sagt; hún hafði sjúlf beð-
ið hann að vera harður xið sig í návist
frænku hennar.
— Við skulum tala betur um þelta
seinna, sagði hún fljótt, — og þá verðurðu
lminn að fá annað álit á málinu.
— Nei, fjandinn hafi það. Jeg hef þegar
sagt þjer mína meiningu, og þarmeð er mál-
ið lít af dagskrá, sagði hann ákveðinn.
— Ef svo er, sagði frænka, — verð jeg að
halda fast við mína fyrri ákvörðun. Um þetta
mál ræður atkvæði mannsins þíns.
— Þetta er alls ekki alvara hans, frænka.
Þú skilur hann ekki. Eftir fáa daga skulum
við tala betur um þetta ....
— Þú meinar víst, að þú ætlir að telja
honum hughvarf?
Það gerir hún ekki, sagði Hemingway.
Hann sneri sjer að Virginiu og sagði: — Þjer
er víst best að skrifa Söru Mortimer strax í
kvöld og tilkynna henni, að heimilisskyld-
ur meini þjer að taka starfandi þátt í stjórn-
málum. Þetta er mitt síðasta orð í málinu.
Það var gremjulegt að sjá hana standa
þarna brosandi með krosslagða handleggi,
samtíinis því að upplifa sárustu vonbrigði
lífs síns. Hún gekk að honum með krepta
hnefa: — Jeg hata þig, sagði hún. Heming-
way brosti enn. Hún lyfti ósjálfrátt hnefan-
um, og í næsta vetfangi hjelt hann hendi
hennar í járnkrumlu sinni. — Reyndu að
stilla þig dálítið þegar i'rænka er viðstödd,
sagði hann kuldalega. Hann dró Virginiu að
sjer og neyddi hana til að líta upp.
Einhver undarleg tilfinning fór um taugar
hennar. Hefði hún ekki verið Virginia
Trevor, vel upp alin og vandlega uppfrædd í
heldri manna siðum, hefði hún bitið hann.
Það var að vísu viðbjóðsleg tilhugsun, and-
styggileg og ósiðleg, en þó hugsanleg meðal
lægstu einstaklinga af hennar kyni.
— Það er rjett eins og þú ætlir að bíta
mig, Virginia, sagði hann hlægjandi og slepti
úlflið hennar, láttu það heldur ógert, að
minsta kosti meðan frænka horfir á.
Virgina hafði nær slept sjer, því hjer var
ekki um að villast, að hann ætlaði að halda
sínu máli frain til streitu. Hún leit illilega
til hans. Hana sárlangaði til að vera með
honum í einrúmi, til þess að geta sagt hon-
um álit sitt á þessari hneykslanlegu hegðun
hans. Þá skyldi hún ekki láta undan.
Hún fór út, en ekki var stilling hennar
meiri en svo, að hún skelti á eftir sjer hurð-
inni.
— Ágætt, sagði frænka og leit með aðdá-
unarsvip á Hemingway. — Þú ljeksl hlut-
verk þitt ágætlega, en, því miður er jeg hrædd
um, að Virginia hafi orðið meira en lítið
reið.
— Já, jeg hef litla trú á því, að hún fyrir-
gefi mjer nokkurntima. Jeg efast ekki um,
að hún hati inig eins og 'sjálfan flugnahöfð-
ingjann, núna sem stendur.
Virgina kom inn aftur.
— Er þetta þannig að skilja, að þú
leggir niður vopnin? spurði Hemingway.
— Reyndu ekki að vera fyndinn, svaraði
hún.
— Já, en, góða mín, jeg reyni hreint ekki
að vera annað en það, sem jeg er í raun og
veru. Bíddu dálítið, þá skal jeg sjá um að
temja þig. En nú finst mjer þú hafa unnið
fyrir kossi, fyrst þú kemur inn aftur sjálf-
krafa.
— Ef þú .... ef þú dirfist að kyssa mig,
lem jeg þig, sagði hún.
— Jeg neyðist víst til að trúa því, sagði
hann. Vertu nú sæl, frænka, jeg vildi óska,
að þú gætir gert Virginíu dálítið samninga-
liðugri. Skömmu seinna heyrðu þær hann
loka útidyrunuin.
Virginia braut heilann um það, hvernig
hún ætti að notafæra sjer hegðun manns síns
á sem bestan hátt. Nú hafði þó frænka sjeð
það svart á hvítu hvílikri meðferð hún sætti
hjá honum. Og nú var um að gera að hainra
járnið heitt.
— Þarna geturðu sjeð, hvaða meðferð jeg
verð fyrir, sagði hún. — Það er óþolandi og
hann er óheflaður ruddi. Jeg læt mjer þetta
ekki lynda stundinni Iengur.
— Svona, svona, barnið gott. Frænka sett-
ist við hlið hennar og strauk hönd hennar.
— Þú verður að læra að láta undan. Jafnvel
jeg og hann Davíð frændi þinn komumst
stundum í hár saman í fyrstunni.
—- Er það þannig að skilja, að þú hvetjir
Billy til að koma þannig fram gagnvart
mjer?
— Ekki heinlinis það, Virginia. En mjer
þætti vænt um, ef þið sýnduð hvort öðru
meiri skilning og samúð. Hann er ekki nærri
eins ráðríkur og þú heldur fram. -— En, iná
jeg annars í þessu sambandi spyrja þig um
hvað hann gerði við ávísunina, sem jeg gaf
honum?
— Hana gaf hann mjer — auðvitað.
—• Það var jeg einmitt hrædd um. En það
sýnir aðeins, að hann kærír sig ekki um að
auðmýkja þig, því vel hefði hann getað not-
að sjer þetta til þess að sýna þjer hversu
mjög þú ert háð honuin.
Virginiu hrá. Hún sá, að hjer hafði hún
hlaupið á sig.'og til þess að lýsa Heming-
way sem verst, bætti hún við: — Ef athug-
að er, að hann leggur ekki annað til heim-
ilisins, finst mjer það ekki bera vott um neitt
sjerstakt veglyndi, þó hann gefi mjer ávísun,
sem jeg á sjálf.