Fálkinn - 28.02.1931, Blaðsíða 1

16 slðnr 40 aura
Reykjavík, laugardaginn 28. febr. 1931
í VETRARHÖRKUNUM.
Þessi mynd stóð nýlega í amerísku blaði. Hún sýnir togara sem kominn er í höfn eftir óveður í hafi. Sjóarnir hafa gengið
yfir skipið í sífellu, hver dropi hefir orðið að is í frostinu, isinn og krapið hleðst utan á skipið, á þilfar og reiða. Ef ekki
er að gáð, er skipinu mikil hætta búin. Myndin gæti alveg eins verið af íslenskum togara. Allir togaramenn þekkja mynd-
ina. Þeir hafa allir verið úti í illviðrum, hörknm og sjógangi og vita vel hvað það er að vinna undir slikum kringumstæð-
um. Þeir vita líka mjög vel um hættuna, sem vofir yfir skipinu, er krapinn og klakinn hleðst á það. Við hinir, sem vinnum
í landi, vitum yfirleitt lítið um hættur sjómannanna. Við sjáum skipin okkar koma í höfn og láta í haf, en hugsum minna um
sjómennina. Við horfum undrandi á skipið, sem komið er í höfn klakað og kalt, og okkur þykir það fögur sjón, eins og
manninum, sem hafði orð á því við sjómanninn, en hann svaraði: „Já, það er fallegt — úr landi“. Fæstir okkar vita eða
skilja. 'að vel hefði getað farið svo, að skipið hefði sokkið undir þunga klakans og að öll stjórn á skipinu verður stórum
erfiðari þegar skipið er orðið alklakað. Og ekki er það heiglum hent, að standa við verk sitt á svona skipi.