Fálkinn - 26.08.1933, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
1 2 3 if 4 Sl 5 6 7 8
9 |i!f n 10 11 M Ií|f 12
M 13 14 15 16 m
17 H 18 381 19
m 20 21 Si 22 m 23
m 24 25 m m 26 27 J8E
28
m 29 m 1! 30 3ft
31 m 32 M 33 34 35 m 36
37 38 39 Ht 40
m 41 42 43 m
44 45 m m 46 m 47
48 m m 49 9m
Krossgáta nr. 95.
Lárjett Skýring.
1 svæði. 5 híma. 9 mælitæki. 10
standa. 12 hæð. 13 stígur. 17 pípa.
18 langað. 19 fugl. 20 vegna. 22
for. 23 bor. 24 forn rithöfundur.
26 gubba. 28 mikilmenni. 29 spil.
30 hryggjum. 32 slæm einkunn í
dönskum skólum. 33 tímabils. 35
32 lárjett. 37 gerðu Ingimundur og
hundur hans. 38 fót. 40 hár. 41
slangur. 44 skima. 46 flana. 47 tón.
48 ástundunarsamur. 49 tína ur.
Lóðrjett. Skýring.
1 snyrta. 2 sem. 3 tala. 4 list. li
frægð. 7 viðurnefni. 8 matarílát.
10 borg í vesturasiu. 11 fiskur. 13
hesturinn. 14 gróðurblettur. 15 trylt.
16 svipillur. 21 óhrein. 23 hæðast.
24 uppfylt. 25 tvenning. 26 lítils-
virða. 27 ijeleg. 31 til að hengja á.
33 tala. 34 visin strá. 36 íþrótt.
38 inanað. 39 þyngdareining. 42
stök. 43 útsendari norðegskonungs.
45 numið staðir. 47 mynni.
Lausn á krossgátu 94.
Lárjett ráðning.
1 Delhi. 5 drabb. 9 er. 10 stó. 12
úr. 13 skreyting. 17 Búi. 18 arkað.
19 ung. 20 la. 22 Okl. 23 an. 24
runa. 26 anna. 28 jónsmessunótt. 29
agat. 30 míla. 32 sr. 33 Góa. 35 ef.
37 tjá. 40 urg. 41 reiðmaður. 44 nú.
46 aur. 47 et. 48 dregg. 49 stakt.
Lóðrjettt, ráðning. .
1 demba. 2 er. 3 hik. 4 Stykkis-
hólmur. 6 rán. 7 bú. 8 brugg. 10
sero. 11 ótal. 13 silungsár. 14 Ra. 15
ið. 16 Gunnólfur. 21 ansar. 23
Annie. 24 róa. 25 amt. 26 aum. 27
ata. 31 stund. 33 guða. 34 atar. 36
ágætt. 38 Si. 39 að. 42 egg. 43. urt.
45 úr. 47 ek.
PERI raksápuþynna (creme) er orðin við-
fræg, af því hversu ótrúlega fljótt tiún gerir
skeggbroddana mjúka. Þegar búið er að bera
PERI á, rennur raktækið á augnabliki geg--
num skeggbroddana og skilur ekkert eftir.
PERI raksápuþynna (creme) gerir húðina
slélta og mjúka, og PERI rakblað
sparar yður tima og peninga. Hafið
. þér rakað yður með
PERI raktarkjum?
FRANKFURT/M. - PARIS - LONDON
Umboðsmenn H. ÓLAFSSON & BERNHÖFT.
* Allt með íslenskiim skipum! *
MeistariVorst
Skáldsaga eftir Austin J. Small (,Seamark‘)
valla lialdið á sjer jafnvægi, en reyndi þó
að átta sig, enda þótt heili lians væri rugl-
aður. Hann rjetti út heridina eftir borðhníf,
sem lá þar ofan á diski með gömlum brauð-
sneiðum í. Hann greip hnifinn, stökk til baka
og froðufeldi eins og dýr.
Hann stökk - og beirit á fótinn á Maine,
sem kom á móti honum eins og múrbrjót-
ur og hitti hann beint undir bringsmalirn-
Kinverjinn tók andköf og varð gulgrænn í
framan, missti hnifinn úr hendi sjer og valt
um á gólfinu sem dauður væri. Maine
fleygði til hans fjelaga lians, sem xtú var
svarblár í framan og meðvitundarlaus eftir
fingratökin um barkann, sem höfðu kreist
úr lionum helminginn af lífinu.
- Svö þið ætlið að reyna að loka mig
inni í þessum helvísku greni ykkar? sagði
Maine, másandi og með blóðhlaupin augu.
Og svinin! Nei, nú skal ejg steikja ykkur
svo, að þið þurfið ekki heitara að haka!
Hann seildist inn fyrir skenkiborðið og
þeytti heljarstóri'i viskíflösku fram á gólfið.
Á eftir henni fylgdi ein stallsystir hennar
með konjaki og önnur með brennivíni. Alt
þtta góðgæti flæddi út yfir gólfið og vai'ð
að stórum pollum, sem stækkuðu stöðugt.
Nú hringdu hjöllur hakatil í húsinu og
þung hnefahögg heyrðust á læsta hurðina.
— Viljið þið hevra? sagði Maine. — Þetta
þýðir sama sem að slökkviliðið verður
komið hingað eftir fímm mínútur. Þessi
hrunahoði hringir beint á stöðina. Og fjand-
inn hafi það — jeg slcal ekki láta þá fara
erindisleysu!
Hann strauk eldspítu eftir skenkilxorð-
inu og áfengisgufan kviknaði jafnskjótt.
— Dansið þið nú morðingjahundar! öskr-
aði liann til þeirra. — Sýnið þið mjer
hvernig þið farið að þvi að narra bruna-
liðið , þegar það kemur. Jeg get ekki kom-
ist inn til ungfrú Wai'den, eða hvað? Kann-
ske ekki, en það getur siökkviliðsmaður,
og hún verður komin á spitalann eftir hálf-
tima!
Sá Kínverjinn, sem minna var særður,
liafði skriðið út að dyrúnum og var að tala
eitthvert lirognamál við vini sína úti fyrir.
Þá glamraði í hurðarskránni og lykilsstubb-
úrnn datt á gólfið. Annar lykill heyrðisl
skjótast inn í skráargatið og liurðin þaut
upp. —
Byssa Maines spýtti tvisvar og mennirnir
flýðu hver sem betur gat niður eftir gang-
ínum. Hvað svo sem þeim kunni að vera
í lmga, þá leist þeim að minnsta kosti ekki
á þennan vopnaða vitleysing, sem stóð í
dyrunum.
Maine elti þá, og kærði sig' kollóttan.
Hann kveykti i hverju gluggatjaldi, sem
liann fór framhjá. Logarnir sleiktust upp
eftir veggjunum og gluggagrindunum. IIús-
ið var gamalt, og timhrið þegar farið að
fúna. Á svipstundu var öll neðri liæðin í
einu báli, og eiturbyrlararnix', sem voru
hálfvitlausir af hræðslu, voru faruir að
dreifast út frá liúsinu. Og hindindis hótel
Hendrys var á góðum vegi upp í skýin i
gulum reykjarniekki.
Þegar slökkviliðið kom fanll það þessa
brennifórn, sem blossaði inni á milli
trjánna; heilan pýramída af eldi, og hátt
itppi í honum sáu þeir eins og flugu í kongu-
lóarvef, mannlega veru, sem var að berja
einn gluggann upp.
Þeir náðu í stúlku, sem var í dái af
svefnmeðali, og Maine stóð yfir þeim nxeð-
an á því stóð, reiðubúinn til að slá livern
þann mann niður, sem ekki hlýðnaðist
lionum.
Heill mannsöfnuður var kominn saman
úti á veginum, með uppglent augu, og
lioi'fði með kjánalegri forvitni á þennan
viðburð, sem virtist ætla að gefa Hágrenn-
inu umtalsefni næstu vikurnar.
Gegn um þröngina kom þjótandi bifhjól
með liliðarvagni, og sérlega illilegan mann
við stýrið. Hann snarsnerist lijá Maine,
svo gnast í öllu.
Er alt i lagi? hvæsti hann og liorfði
á hina blossandi eldkeilu. Karlinn sendi
okkur til að halda í halann á yður, hætti
undrunarsvipinn á Maine.
Nú, já, sagði Maine, og leit i hliðar-
vagninn. Eruð þjer lengi'a að fara?
Nei, svaraði lögreglumaðurinn. Vilj-
ið þjer fá góðan og rólegan spítala handa
stúlkunni?
— Já.
Það er einn hjerna rnílu niður nxeð
veginum. Jeg skal koma með yður og sann-