Fálkinn - 15.06.1935, Blaðsíða 13

FÁLRINN
13
1 2 3 4 5 i m 6 7 8 9 10
11 m, 12 IMI13 14
15 16 17 |« 18 19 20
21 22 23 24 25
m 26 m 27 m 28 m
29 30 m m 31
32 w. 33 & m
34 Hl! 35 m 36 37
M 38 m 39 40 m 41 m
42 43 44 45 46
47 m 48 m 49 50
51 52 m 53 54 55 m. 56 |
57 w 58 • | 1
Krossoáta Nr. 222.
Lárjett. Skýriny.
1 fuJlkomria. 6 sleppa tilkalli til.
11 dýrt efni. 12 verkakona. 13 nikk-
el. 14 látbragð. 15 kringum. 16 i
búri. 18 mánudagur. 20 skammstöfun
tí málfr.). 21 vertíð.' 26 sem stend-
ur. 27 ámóta og. 28 málmur. 29
æSri verur. 31 jakaburSur. 32 eftir-
læti Hitlers. 33 beisk. 34 slen. 36
ættinginn. 38 drykkur. 39 kona. 41
greinir. 42 forkur. 47 einkenn-
istala. 48 dvali. 49 litil þyngd. 50
helgi. 51 móSurfaSir. 53 líkams-
hluti. 55 drykkur. 50 væta. 57 skip-
aSi niSur. 58 truflar.
Lóðrjett. Skýriny.
I gera hávaSa. 2 bragSvont. 3 úr
hófi fram. 4 veiki. 5 merki á bílum.
6 skammstöfun. 7 lala. 8 vegna. 9
eldfjall. 10 stundum haft fyrir him-
in. 16 sálarlegt fyrirbrigSi. 17 kró.
19 þáttur í skólastarfsemi. 22 í söng-
fræSi. 23 skammstöfun. 24 vinsæll
íþróttafjelag. 25 dögun. 30 dula. 31
frysta. 34 græSir. 35 fylgirit meS
reikningsbök Ó. D. 37 bítur. 39 fer.
40 fleirtöluending. 43 líkamningur.
44 ræktaS. 45 gefa hljóS frá sjer.
46 umrót. 52 hreyfirig. 54 málmur.
55 skjótur. 56 félag á fyrsta ári.
Lausn á Krossgátu Nr. 221.
f hrukka. 6 útlits. 11 nám. 12 un.
13 tó. 14 ern. 15 aS. 16 um. 18 re.
20 jú. 21 langlundargeS. 26 al. 27
mar. 28 Ga. 29 angur. 31 tinna. 32
lúin. 33 sáld. 34 dofna. 36 Levin.
38 Ag. 39 tía. 41 G(izzus) l(sleifss.).
42 Akraneskirkja. 47 fá. 48 rá. 49
Ni. 50 át. 51 lúi. 53 mó. 55 en. 56
átu. 57 inntak. 58 Tarsan.
Lárjett. Ráðniny.
1 halla. 2 ráSa. 3 um. 4 kuml. 5
an. 6 út. 7 tóra. 8 ie. 9 trje. 10
snuSra. 10 ugluungar. 17 snar. 19
ergilegri. 22 naglfar. 23 um. 24 Dr.
25 Gandvík. 30 ría. 31 tál. 34 drafii.
35 bísa. 37 Nóatún. 39 le. 40 ak.
43 kaun 44 náma. 45 inna. 46 játa.
52 in. 54 ók. 55 et. 56 ás.
AS þú skulir vilja hann Jó-
hann í EyrarbúS fyrir tengdason.
Harin hefir setiS þrjú ár í betrun-
arhúsinu.
— —Þarna er honum rjett lýst,
bölvuSum lygalaupnum. Hann sagSi
mjer aS hann hefSi ekki setiS
nema tvö ár þar.
„Maðurinn minn segir,
að tennisskyrturnar yð-
ar sjeu altaf eins oy
nýjar“.
„Það er af þvi að þær
eru þveynar úr Rinso.
Rinso gerir þær mjalla-
hvítar — oy svo encl-
ast þær miklu betur“.
Karlmennirnir kunna að meta
þennan tindrandi hvíta blæ.
HiS ríka hreinsandi löSur Rinso gerir hvítan þvott eins og nýj-
an. Settu ofurlítiS Rinso út í lieitt vatn og hrærSu í þangaS til
freySir, legSu svo þvottinn í vatniS og láttu hann liggja þar
nokkra tíma, eSa til morguns, ef þú vilt heldur. Hin sterku
þvæliefni Rinso vinna verkiS á svipstundu og þvæla burt
óhreinindin, án þess aS þú þurfir aS nudda. Þannig vinnur
Rinso blutverk í tvær áttir; það sparar þjer vinnu og það
sparar slit á þvottinum. Fötin endast miklu
lengur þegar þau eru þvegin i Rinso, vegna
þess aS nuddið er ónauðsynlegt.
Auk þess að hvílur þvottui- verður enn
mjallhvítari skýrast ailir þvoanlegir litir
stórum, þegar þeir eru þvegnir í Rinso.
Rinso
14?-50 IC
R. S. HUOSON LTD.. LIVERPOOL, ENGLAND
og þær liggja fyrir, þá mistókst yður, og kom-
uð með afsakanir, sem litu of vel út.
Þjer eruð órjettlátur, tautaði Claudia,
og reyndi að gera sjer læti éftir því sem hún
gat.
Salmon leit hvast á liana. — Jeg skal nátl-
úrlega gjarnan reyna að trúa yður. Það get-
ur hafa verið af viðvaningsliætti yðar, og
jeg skal reyna að taka það lillit lil þess,
sem jeg get.
Hann þagði en hætti svo við með óviðkunn-
anlegri áherslu:
— Því auðvitað geta mistök yðar liafa átl
sjer aðrar rætur.
Hún fann að liana þýddi ekki að etja
kappi við þennan mann, sem var svo glöggur
mannþekkjari og virtist lesa huga hennar
niður í kjölinn og sjá hvar hún var veil fyrir.
Hversvegna ekki sleppa mjer, ef ekkert
gagn er í mjer?
Jeg sleppi yður aldrei, svaraði han
með harðri rödd. — Jeg á yður í tólf mán-
uði. Jeg lief komið yður áfram og jeg' hef
handa á milli þetta brjef, sem hefði getað
eyðilagt atvinnu yðar og svift yður unnust-
anum. Jeg skal standa við minn hluta samn-
ingsins — en svo sannarlega skuluð þjer
iíka fá að standa við yðar.
Hvað heimtið þjer af rnjer til að sanna
hugrekki mitt og trúmensku?
Það fáið þjer að vita þegar þar að kem-
ur. Farið þjer nú og sjáið um flutninginn,
sem þjer töluðuð um. Eftir viku fáið þjer að
Iieyra frá mjer. Þá geri jeg yður boð að
koma hingað og þá skuluð þjer fá að vita í
smáatriðum um þessa sendiför, sem jeg
ælta að trúa yður fyrir.
Það er þá ekkert meira í dag?
Hann opnaði hliðardvrnar út úr einka-
skrifstofu sinni.
Nei, ekkert meira í dag. En þetta eru síð-
ustu orð mín og takið vel eftir þeim:
Látið yður ekld detta í hug, að þjer getið,
með yðar konuviti, farið í krihgum mig, og
haldið þjer samning yðar, ekki aðeins í orði
heldur líka á horði. Trúið mjer til, að þjer
munuð iðrast þess dags þegar þjer gerið til-
raun til að leika á mig.
Ilún fór niður stigann með þessi ógnunar-
orð hljómandi i eyrum sínum. Hún hitti
ungfrú Farrell og þær átu hádegisverð sam-
an. í fyrstunni var liún þögul og þungbúin,
en brátt sigraði æska hennar og lífsgleði á
áhyggjunmn og hrátt var hún hrosandi að
skrafa við vinstúlku sina.
íhúðin, sem þær l'undu, var svo góð, að
þær liöfðu ekki getað hugsað sjer hana
hetri, og áður en vikan var liðin höfðu þær
komið sjer fyrir. Og á áttunda degi lcom
hrjef frá Salmon. Hann óskaði að tala við
hana.
Hún fór og hann útlistaði í stuttu máli
sendiferðina, sem hún ætti að fara. Þegar
hann hafði lokið máli sin, lmeig hún niður
í stól, máttíáus og ringluð.
Það er ómögulegt, sagði hún og greip
andann á lofti.
Hann reis upp úr sæti sinu og stóð þar
yfir henni, harður og vægðarlaus. í þjón-
ustu okkar er ekkert ómögulegt. ()g munið,
að jeg lief efast um trúmensku yðar. Hjer er
tækifæri lil að færa sönnur á hana. Það er
verðið, sem yður ber að greiða fvrir ham-
ingju þá, sem jeg hef látið yður falla í skaut.
Ef þjer neitið, þá vitið þjer afleiðingarnar.
Ilenni var það ljóst, að hún hafði ekkert
undanfæri frá því að standa við samning
sinn.
Hún fór heim til sín í Kensinglon, hált'-
ringluð. Hún talaði um daginn og veginn
við Maudie Farrell og á morgun yrði hún
að ljúga einliverju, til þes að gera grein
fyrir fjarverú sinni í nokkra daga, en þar
hafði Salmon hjálpað henni. í lniga sínum
var hún innilega þakklát fyrir eitt: að Carlo
var enn í Róm. llún hefði ekki getað litið
framan í liann með þessa hræðilegu byrði á
samviskunni. þessa hyrði, sem stafaði af
eins augnahliks gáleysi.
XVIII. KAPlTULI.
í fjörunni, rjett hjá Llandudno stóð kven-
persóna alein. Þetta var um nótt í dimmu og