Fálkinn - 22.03.1940, Síða 10

10
F A L K 1 N N
SKEMTILEGUR
SAMSETNINGARLEIKUR.
Þið takið þessa mynd og límið
hana á pappaspjald og litið hana
með sterkum litum — stólinn græn-
an, peysuna stráksins bláa, kjólinn
telpunnar rauðan o. s. frv. og klipp-
ið myndina svo sundur eftir strik-
unum. Á þann liátt fáið jjið 17
I>appabita. Þið biandið jieim saman
og skiftið þeim svo milli Jjeirra,
sem taka J)átt í leiknum, nema ein-
um bita, sem ]>ið leggið á borðið.
Nú á hver að athuga hjá sjer, hvort
hann hefir bila, sem fellur upp að
bitanum, sem er á borðinu. Þetta er
gert í röð, alveg eins og þegar
spilað er á spil, en enginn má leggja
nema einn bita í myndina í einu.
Eftir Jjví, sem' myndin stækkar,
vc-rða möguleikarnir meiri að losna
við bita og sá, sem fyrstur losnar
við alla sina, hefir unnið. Leikur-
inn heldur áfram, Jjangáð til mynd-
in er orðin heil.
RISASTJARNAN
BETELGEUZE.
Ef þið hafið nokkurntíma skoðað
stjörnuhimininn í góðu næði og
með grandgæfni, þá hafið þið ef-
laust tekið eftir stjörnumerkinu
Orion — hermanninum með þrjár
glitrandi stjörnur i beltinu sinu og
einni i sliðrunum miðjum. En þó er
lietelgeuse eftirtektarverðasta stjarn-
an í öllu Jjessu stjörnumerki. Hún
er undir hægra handarholinu á her-
manninum, og þið munuð skilja, að
þessi stjarna er ekkert smásmíði,
þegar jeg segi ykkur, að hún gæti
rúmað um 30 miljónir sólna á við
okkar sól. Þið getið kanske gert
ykkur betur grein fyrir stærðinni á
þessari stjörnu metj jiví, að hugsa
ykkur, að 4 ára gamall drengur
væri staddur á Betelgeuze færi i
rakettu með 850 metra hraða á sek-
úndu og ætlaði að hregða sjer kring-
um stjörnuna. Hann yrði sjötíu ára,
Jjegar hann kæmi aftur. Og ef við
setjum nú upp reikningsdæmið:
850 x 60 x 60 x 25 x 360 x 56
fáið þið ummál Jæssarar stjörnu.
sem þið getið svo borið saman við
ummál jarðarinníhf, sem er 40.000
kílómetrar.
1 næsta skifti, sem heiðskírt verð-
ur, skuluð þið reyna að finna Jjessa
stjörnu. Það er ómaksins vert að
kynnast henni.
ítbreiðiðFálkann.
Nr. 591. Adamson á hjeraveiðum.
S k r í 11 u r.
.... jeg skal nejnilega segja
gffur nokkuff. Maffurinn minn vilt
altaf fá steypubað, jafnvel þegar við
erum i gönguferöum.
Alll með Islenskum skrpam' *f«
— Finst þjer ekki mál til komiö,
aö jeg fái nýjan kjól?
Kœri ungi maðiir. Jeg hefi aff-
stoöaö viff þúsundir af fæðingum og
altaf hefir faöirinn komist út úr
þeim óskaddaður.
Einu sinni eftir heimsstyrjöldina,
]>egar flestir Þjóðverjar gengu með
járnkrossinn, kom kona grátandi
inn á lögreglustöð i Berlín og kærði
að maður einn liefði stolið mjólkur-
brúsanum, sem stóð við dyrnar
hennar.
Sáuð þjer manninn? Gejið þjer
lýst honum, spurði varðmaðurinn.
— Nei, hann hljóp svo fljótt, að
jeg get ekki lýst honum.
Var hann með járnkrossinn?
Nci, það er áreiðanlegt, að
hann var ekki með járnkrossinn.
— Þá skuluð þjer vera rólegar!
sagði lögreglumaðurinn. Við skul-
um góma hann!
Binni litli var i kirkjunni við
brúðkaup systur sinnar og stóð hjá
henni mömmu sinni. Alt í einu
hvíslar hann:
— Af hverju ertu að gráta, mamma.
Ekki ert það þú sem ert að gifta þig.