Fálkinn - 05.04.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta nr. 325.
Lúrjelt. Skýring.
1 vafa. 4 lieyskapar. 10 form. 13
skip. 15 kosning. 16 bjáni. 17 kven-
mannsnafn. 19 svipuð. 20 skriðdýr-
ið. 21 dœld. 22 ilát. 23 fyrir ofan.
25 kvenmannsnafn. 27 fljót. 29 dýr.
31 andar. 34 fornafn. 35 hreyfing.
37 farartæki. 38 muldra. 40 fugl. 41
fjelag. 42 titill. 43 mótmæli. 44 ber.
45 lærða. 48 blástur. 49 frumefni.
50 töm. 51 hlut. 53 goð. 54 dauði.
55 eyja. 57 æsir. 58 hrjúfa i'leti. 60
miklar. (il skel. 63 uppistaða. 65
saga. 66. litast. 68 kvenmannsnafn.
69 skyldménni. 70 púki. 71 stórfljót.
Lóðrjetl. Skýring.
1 bókstafur. 2 andlit. 3 safna. 5
reyta. 6 snemma. 7 grynning. 8 jjakk-
ir. 9 bor. 10 malað. 11 bönd. 12
málmur. 14 rösklega. 16 lögtökum.
18 skemmi. 20 hanki. 24 heitmey.
26 óáþreifanlegir. 27 smali. 28 bauk-
ar. 30 villa. 32 fjall. 33 Ijóð. 34 dýr.
36 sjó. 39 samband. 45 gónir. 46
varla. 47 rik. 50 atviksorð. 52 undir.
54 ójafna. 56 hitann. 57 bæjarnafn.
59 spotti. 60 örfa. 61 mynt. 62 um-
hugað. 64 bæjarnafn þf. 66 einkenni.
67 erfiði.
Lausn á krossgátu nr.324
Láyjett. Ráðning.
1 oss. 4 brostin. 10 blæ. 13 Páls. 15
ertan. 16 blak. 17 staka. 19 kol. 20
Hóði. 21 tröð. 22 Ari. 23 láta. 25
kram. 27 næra. 29 RS. 31 Flugumýri.
34 Ho. 35 eyju. 37 námur. 38 naum.
40 klóm. 41 dr. 42 N. N. 43 nugg. 44
áll. 45 flakkar. 48 kal. 49 Na. 50 Lóa.
51 móa. 53 Ra. 54 sólu. 55 öfug. 57
sótug. 58 ruður. 60 ætlum. 61 kál.
63 ruðul. 65 tros. 66 sakir. 68 gumi.
69. tán. 70 erfiðar. 71 mat.
Lóðrjett. Ráðning.
lops. 2 sátt. 3 slark. 5 Re. 6 orka. 7
storkum. 8 tali. 9 In. 10 blóta. 11 laða.
12 æki. 14 skörfum. 16 blárinn. 18
aðal. 20 flær. 24 brekáni. 26 mund-
laug. 27 nýrnamör. 28 romglas. 30
sylla. 32 gára. 33 munk. 34 hugar. 36
jól. 39 auk. 45 fólum. 46 Kormáki.
47 rófur. 50 lótus. 52 auðug. 54 Sól-
on. 56 guðum. 57 strá. 59 ruma. 60
ætt. 61 kaf. 62 lið. 64 lit. 66 sr.
67 Ra.
* Allt með íslenskmn skipum! *
FiÆgi Idlcfiil
Schreibmaschinen
Walther Darré,
þýskur ráðherra, seni stýrir
hinu umfangsmikla skömtunar-
kerfi Þýskalands.
Menn, sem heimurinn talar um.
Aarne Sihuo,
yfirmaður finskra loftvarna.
Christian Giinther.
utanríkis rá ðhe rra Svía.
Sir Frederick Leith-Ross.
Þessi maður er æðsti yfirmaður
hafnbannsathafna Breta gagn-
vart Þjóðverjum.
„Hún virtist vera húsum kunnug,“ svar-
aði Natasja.
.,.lá, hún gekk hjerna uni eins og grár
köttur áður, en sem betur fer, er það hætt
núna. Jeg liefi einmitt verið að lirósa happi
vfir þvi, að doktorinn væri sloppinn úr klón-
um á henni þessum kvendjöfli, svo að
þjer skiljið, að mjer brá heldur en ekki í
hrún, þegar jeg sá henni skjóta hjer upp
aftur.“
, Hverskonar manneskja er þetta eigin-
lega?“ sjiurði Natasja, sem gjarnan vikli
fræðasl um, hvaðan hún hefði peninga til
þess að klæðast þeim dýrindisklæðum, sem
lnin var i. .
„Hún dansar herfætt og svo er hún
frilla ríkra manna, eins í dag og annars á
morgun. Doktórinn hefir verið mikið með
henni, þangað til þjer konmð, þá hætti hann
alveg við hana,“ sagði ganili maðurinn föð-
urlega.
Alt í einu kom einskonar ró yfir Natösju
og henni lá við að brosa að sjálfri sjer fyrir
að hafa orðið svona skelkuð, er hún sá
skitulijúin tvö. Byltingin var, sem betur fór,
gengin um garð og hún var langt frá Rúss-
landi og skelfingum þess. Undir vernd Ey-
soldts hafði hún ekkert að óttast af svörtu
Sonju og Nikita Osinski jafnvel þó hatur
þeirra virtist ekki vera sloknað.
Þetta ástæðulausa liatur mundi náttúr-
lega blossa upp með auknu afli, ef hún
giftist doktor Eysoldt og yrði þannig i ann-
að skifti tekin fram yfir Sonju, af mann-
inum, sem hún elskaði.
í fvrra skiftið var það Boris Petrovitsj.
,,Bóris?“ hugsaði Natasja. Hveruig stóð
eiginlega á því, að hún hafði sjeð hann
með Sonju undir arminn forðum. Var það
máske tilviljun ein?
En Boris var þá ekki giftur að minsla
kosti ekki stúlkunni, sem Nataskja hafði
sjeð hann með, og lildega ekki neinni ann-
ari heldúr.
Hana sundlaði og ósjálfrátt spenti hún
greipar til að þakka guði, sem á ný leyfði
ástardraumum hennar að blossa upp aftur,
þó að hun liefði haldið, að þeir væru dauð-
ir að eilífu.
Nú tók hún eftir, að hún var með lirað-
ritunarheftið i hendinni, heftið, sem hún
hafði skrifað í eftir upplestri Evsoldts, og
átti að vjelrita lýsinguna eftir. Hún kink-
aði kolli til Peukerts og fór inn í ritvjelar-
herbergið sitt og settist við ritvjelina.
Aður en hún byrjaði að skrifa rendi hún
hlýjum huga til Ej'soldts og einsetti sjer,
að hún slcvldi segja honum frá öllum sínum
trúnaðarmálum og hiðja hann um að hjálpa
sjer til að velja það rjetta. Hann hafði sýnt
lienni írausl og hún ætlaði að gera eins.
Hún gat ekki enn gert sjer grein fyrir,
hvernig framtíðin mundi verða, en hins-
\egar gal hún ekki leynt sig því, að streng-
ur, sem lengi hefði verið eins og dauður i
sál hennar, var farinn að titra aftur núna,
er liún þóttist viss um, að Boris væri ekki
annari konu hundinn.
Hún varð heit i kinnum við tilhugsunina,
en fingur hennar ljeku um ritvjelina. Hljóð-
ið i ritvjelinni ómaði i eyrum hennar, svo
að hún heyrði ekki, að dyrnar voru opnað-
ar og að fótatak færðist nær henni.
Hún leit ekki upp fyr en hún hevrði rödd
i æsingi bak við sig.
Þar stóð doktor Evsoldt. En henni virt-
isl hann vera orðinn gjörbreyttur. Hann
hvesti á hana augun og sagði hyrstur:
/