Fálkinn - 07.03.1941, Page 13

I
F Á L K I N N
13
KROSSGATA NR. 368
Lárjett. Skýring.
1. fjör, 4. dýrin, 10. efablendni, 13.
ekki rjett, 15. ganga, 16. ræði, 17.
óhreina, 19. óhreinindin, 11. flani,
22. jökli, 24. lengdareining, 26. frægs,
28. samvinnufjelag, 30. elska, 31. les,
33. tveir eins, 34. ekki öll, 36. fugl,
38. frumefni, 39. úthúsið, 40. fiski, 41.
frumefni, 42. skip, 44. ábreiða, 45.
þyrping. 46. gana, 48. eldur, 50.
skel, 51. örlögin, 54. húð, 55. sagn-
mynd, 56. milli fingra, 58. sár, 60.
sjón, 62. maður, 63. skapill, 66. gapa,
67. ata bh., 68. kunnugrar, 69. á.
Lóðrjett. Skýring.
1. dvöl, 2. 'injólk, 3. fingurna, 5.
smádýr, 6. fjelag, 7. seglið, 8. forsetn-
ing, 9. bit, 10. ólmist, 11. gangflötur-
inn, 12. geit, 14. skvetta, 16. feiti, 18.
heilladrjúgann, 20. innhafinu, 22.
þvinga, 23. atviksork, 25. kærir, 27.
gkömmin, 29. áin, 32. á hnökkum, 34.
viðurnefni fornkonungs, 35. veiðis-
svæði, 36. liljóð, 37. fjöldi, 43, tima-
markið, 47. lok, 48. líkamshluti, 49.
fugi, 50. litur, 52. sár, 53. hjarta, 54.
óþverra, 57. pynta, 58. gerfi, 59. tón-
tegund, 60. fæða, 61. mál, 64. næði,
65. fjelag.
LAUSN KROSSGÁTU NR.367
Lárjett. Ráðningar.
1. Ljá, 4. hagldir, 10. ess, 13. óæti,
15. skarð, 16. fipi, 17. mjalta, 19.
Amager, 21. alla, 22. ódó, 24. agns,
26. dalalæðunni, 28. æsi, 30. ali, 31.
ref, 33. fa, 34. Ými, 36. ask, 38. L. S.,
39. ákafann. 40. örkvisa, 41. K. A.,
42. ann, 44. frí, 45. kg., 46. urt, 48.
orf, 50. hin, 51. reiðskjótar, 54. garn,
55. sje, 56. trog, 58. guðina, 60. eitl-
ar, 62. Emil, 63. strit, 66. Alpa, 67.
far, 68. skeiðið, 69. sag.
Lóðrjett. Ráðningar.
1. lóm. 2. jæja, 3. átaldi, 5. asa, 6.
G. K., 7. Laxdæla, 8. dr., 9. iða, 10.
eignir, 11. Spes, 12. sir, 14. illa, 16.
fagn, 18. talsmanninn, 20. mann-
skratti, 22. Óla, 23. óði, 25. sæfákur,
27. ofsagna, 29. sakar, 32. elski, 34.
ýfa, 35. inn, 36. arf, 37. kví, 43. yrkj-
ari, 47. traðir, 48. oss, 49. fje, 50.
hrolls, 52. eril, 53. arta, 54. guma, 57.
gapa, 58. gef, 59. ask, 60. eti, 61. rag,
64. te, 65. ið.
þrátt fyrir æfinguna í því, að láta sjer al-
drei bregða. Þetta var eitt af þeim augna-
blikum, sem hann var hissa á því með sjálf-
um sjer, að hann skyldi hafa gengið í lög-
regluna.
„Hlustið þjer nú á, Vane,“ sagði hann.
„Jeg veit vel, livað þjer eruð að hugsa um
núna. Þjer tókuð á móti mjer hjerna, eins
og þjer hefðuð tekið á móti kunningja yð-
ar, og jeg hegða mjer eins og dóni, finst
yður. Það kann að vera, að jeg hafi gert
það. En það var aðeins ein leið önnur, sem
jeg gat farið, og liún var sú að koma fram
í embættis nafni, og það fanst mjer ekki
vera rjett, eða þjer kunna við. Jeg veit ekki
almennilega sjálfur, hvers vegna jeg tala
svona við yður. Annars er jeg aldrei vanur
að ger^* afsökun fyrir það, sem jeg hefst
að, emhættisins vegna, mjer finst endilega,
að þjer verðið að sjá þetta eins og það er.“
Þó að hann hefði þekt Jack í tuttugu ár
hefði hann ekki getað hitt betur á rjetta
strenginn.
;,Þetta er alveg eins og það á að vera,
Blyth,“ sagði ungi maðurinn stillilega. „Það
er nú eiou sinni svo, að þjer verðið að
rækja skyldur yðar. En hvað viljið þjer
mjer eiginlega?“
„Þetta er mynd af ungu stúlkunni,“ sagði
Blyth spyrjandi.
„Já, jeg teiknaði hana í morgun.“ /
Barry liorfði lengi á myndina og sagði
svo nokkuð, sem kom Jack alveg á óvart:
„Á jeg að segja yður nokkuð? Þjer verðið
galdra málari einhverntíma.”
Jack góndi á liann. Svo sagði hann við-
vaningslega: „Æ hvaða bull!“
„Nei, það er ekkert bull! og jeg segi
þetta ekki til að slá yður gullhamra. Eins
og jeg sagði yður, get jeg sjálfur ekki teikn-
að grís með hringaða rófu, en jeg liefi gam-
an af myndum og hefi reynt að læra dálítið
um list. Ef þjer getið fullgert mynd, eins
góða og teikningin er, þá er jeg sannfærð-
ur um, að þjer fáið góðan stað á næstu
vorsýningu. Jeg þori að veðja fimrn pund-
um um það.“
Jack tróð í pípuna sína.
„Það er fallega sagt af yður,“ svaraði
hann. „Jeg held ekki, að jeg hafi meii’a
sjálfsálit en aði'ir, og jeg hefi i'issað margt
upp, sem mjer finst hi-æðilegt. Þetta upp-
kast hjerna varð ekki eins og jeg vonaðist
til að það yrði, en jeg vei'ð að viðurkenna
með sjálfum nxjer, að jeg er ánægðai'i með
það, en flest annað, sem jeg hefi teiknað.“
„Svona á það að vei'a,“ sagði Bari-y. „Ef
yður kynni nokkui-ntíma að finnast, að
þjer hefðuð náð öllu því sem þjer ætluðuð,
í listavei'ki, þá er yður eins holt að hrenna
penslana yðar undir eins, og fara að læra
að prjóna. En — ekki dugir þessi ski-atti.
Jeg má víst ekki gleyma því, að jeg er lög-
reglumaður. Nú langar mig til að biðja yð-
ur um nokkuð, sem jeg veit að yður gremst
hei-filega.“
„Og hvað er það?“
„Mig langar til að biðja yður, að lofa
mjer að taka ljósmynd af þessari stúlku-
mynd yðar.“
Jack fór út að glugganum og horfði út;
það leið dálítil stund þangað til hann svar-
aði.
„Hversvegna hjelduð þjer að mjer
gremdist það?“
„Af þvi, aðeins, að þjer liafið málað
þessa mynd,“ svaraði Barry hreinskilnis-
lega.
Svo sneri Jack sjer að fulltrúanum og
sagði eftir nokkra umhugsun: „Jeg veit
ekki hve langt vald yðar nær. Það getur
hugsast, að það komi í hága við lög — en
jeg get ekki leyft yður, að setja þessa mynd
í blöðin."
Það liefi jeg aldrei liugsað mjer,“ svar-
aði Barry, hinum til mikillar furðu.
„Hvað ætlið þjer þá að gera við mynd-
ina?“
„Mig langar aðeins til að úthýta ‘henni
meðal aðstoðarmanna olckar. Verið þjer nú
lipur,“ sagði hann og það kom hik á Jack.
Reynið nú að skilja hvað fyrir mjer vakir.
Það er ekki nema eitt: að leiða sannleik-
ann i Ijós. Þjer munið álít'a^ að stúlkunni
geti tekist að sleppa, og þjer unnið lienni
þess. Þjer munuð kanske segja, að i augna-
blikinu sje jeg að yfirvega hvort jeg liafi
rjett til að krefjast þess, að þjer gefið mjer
upplýsingar eða hjálpið mjer eftir bestu
getu. Þjer skuluð líta á þetta mál frá öðru
sjónarmiði. Hvorugur okkar veit, hve mikið
eða lítið ungfrá Page er riðin við þetta mál.
Hún getur verið algerlega saklaus af öllu
glæpsamlegu, en hún er auðsjáanlega
hrædd og hefir einsett sjer að leynast. Jeg
hefi rekist á fólk, sem ekkert hefir gert fyr-
ir sjer, og eigi að síður hagað sjer svona,
en það borgar sig ekki, trúið mjer til. Við
náum í hana fyr eða síðar og því fyr sem
það verður, því hetra er það fyrir alla að-
ila. Á morgun byrja rjettarprófin — það er.
eitt sem jeg kom til að segja yður, og ef
hún finst ekki fyrir þann tíma, lítur það
grunsamlega út.
Jack hnyklaði brúnirnar, en svo birti
yfir andlitinu, við að honum datt nokkuð
nýtt í hug:
„Göngum við elcki að of miklu sem gefnu,
þegar öllu er á botninn hvolft? Hvernig
getum við eiginlega vitað, að þessi ungfrú
Page sje sama stúlkan og jeg sá í Hamp-
stead?“
í stað þess að svara tók Barry ljósmynd
upp úr vasanum.
Hún var af nokkrum ungum stúlkum i
hóp, auðsjáanlega tekin fyrir nokkrum ár-
um, en það var ekki að villast um andlit-
ið í miðjum hópnum.
„Jeg fann þessa mynd í herhergi ung-
frú Page“, sagði Barry. Húsmóðir hennar
staðfesti, að myndin í miðju væri af henni.
Eruð þjer sjálfur í nokkrum vafa?“
Jack hristi liöfuðið og rjetti honum mynd
ina til baka. „Þjer hafið vitanlega rjett fyr-
ir yður. Og þjer getið tekið mynd af teikn-
inguni minni, ef þjer viljið.“