Fálkinn - 17.10.1952, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
Knútur opnaði gangahurðina.
Karo hlaut að vera einhvers stað-
ar úti úr því að pósturinn lá á
gólfinu og hafði ekki verið hirt-
ur. Tvö bréf til hans. Annað stórt.
Utanáskrift: „Hr. K. Berg“, frá
ritstjórn „Kvöldtíðinda". Hvað
var nú þetta — hvað vildu þeir
honum? Varla þurfti svona stórt
bréf til að rukka áskriftar-
gjaldið?
Alveg rétt. Karó var úti. Káp-
an hennar hékk ekki á snagan-
um, þar sem hún hékk venjulega,
og krakkarnir voru sjálfsagt úti
á götu að leika sér. Hann urraði
ergilegur: Þvílíkt hjónaband!
Koma sárhungraður heim og fá
ekkert að borða! Svo opnaði hann
stóra bréfið og gleymdi öllu sem
matur hét, og því að konan og
krakkarnir voru úti.
„Því miður getum við ekki
tekið hjálagt handrit vegna
þrengsla í blaðinu", stóð á miða
frá ritstjórninni. Nú hringsnerist
allt fyrir honum. Saga! Aldrei
hafði hann gerst sekur um að
skrifa sögu.
En þegar hann fór að lesa sina
eigin sögu rann bráðiega upp
ljós fyrir honum. Svo að þarna
voru þá vinkonubréfin hennar!
Veslings Karo hans! Hann las sig
bæði hryggan og reiðan, og loks
vöknaði honum um augun. Vit-
lausari sögu hafði hann aldrei
lesið. En samt fékk hún meira
á hann en heimsfrægustu sög-
urnar, sem hann hafði nokkurn
tíma lesið.
Aumingja, veslings Karo! Var
hann i raun og veru svona mikill
tuddi — svona hreinræktaður í
sjálfselskunni? — Nei, það mátti
ekki fara eins og þarna í sögunni.
Nú var allt undir honum komið.
Frá því i dag .... strengdi hann
heit með sjálfum sér. Og þó vissi
hann að „leiðin til helvítis er lögð
gullnum áformum".
Svo datt honum allt í einu
ágætt ráð í hug: henni veitti
sannarlega ekki af svolítilli upp-
örvun. Hann greip pappír og um-
slag og skrifaði með óþekkjan-
legri rithönd: „Þökkum söguna
er þér hafið sent okkur. Ómögu-
legt að Segja hvenær hægt verð-
ur að birta hana. tEn eigi að síð-
ur viljum við kaupa hana. —
Sendum hérmeð kr. 20 — tutt-
ugu.“
Hann setti enga undirskrift.
Hún mundi ekki taka neitt eftir
því. Svo tók hann hattinn og
frakkann og flýtti sér á pósthús-
ið til að koma peningabréfinu
þangað áður en Karo og krakk-
arnir kæmu heim.
Vika var liðin og Knútur var
orðinn betri eiginmaður en áður.
Hann hjálpaði Karo á hverju
kvöldi til að þvo upp og koma
börnunum í rúmið, bera út rusl,
brjóta saman þvott, berja gólf-
dúka og annað þess háttar. Og
Karo ætlaði varla að trúa sjálfri
sér.
Eitt kvöldið tók hún allt í einu
um hálsinn á manninum sinum
og sagði honum frá leyndarmál-
inu um söguna og ritlaunin.
„Hugsaðu þér — sagan hefir
hjálpað mér, jafnvel þó að hún
verði aldrei prentuð,“ sagði hún.
„Og veistu hvað ég hefi hugsað
mér? Að þú skulir fá öll ritlaun-
in til að kaupa þér vindlinga fyr-
ir. Því að það er víst engin kona
í heimi, sem hefir eignast eins
góðan mann og ég.“
Dýrt dð tdhd þdtt í hrýningu
Allt það skraut og íburður sem
fylgir enskri krýningu er orðið svo
dýrt að margir enskir aðalsmenn,
sem annars þykja sjálsfagðir að
heiðra slíka athöfn með návist sinni,
hafa afráðið að silja heima næsta
sumar. Þvi að aðalsmennirnir eru
margir hverjir orðnir fátækir vegna
skattalöggjafar síðar ára, og geta því
tilkynnt löglegar ástæður fyrir fjar-
veru sinni.
Aðalsmennirnir eru ekki venjulegir
boðsgcstir heldur fá þeir skipun um
að vera viSstaddir, og eina afsökunin
fyrir fjarveru hingað til hafa verið
veikindaforföll eða nauðsynleg fjar-
vera erlendis. En við krýningu Elísa-
betar drottningar í júní (næsta ár
verða það talin gild forföll ef aðals-
menn segjast ekki liafa efni á að
koma.
I>ó að sem mest sé sparað efni í
'skikkjurnar, sem lávarðarnir eiga að
nota við ’athöfnina, t. d. notað kanínu-
skinn í stað hermelinu, kostar skrúð-
inn aldrei minna en 500 sterlings-
pund á mann. Kórána heyrir til og
iiana liafa ýmsir lávarðar fengið að
erfðum, en sumir fargað þeim. Þeir
sem 'láta gera sér nýja kórónu verða
að borga 120 pund fyrir hana, jafn-
vel þó að hún sé aðeins úr gylltu
silfri, og svo verða þeir að borga
önnur 120 pund í skatt af liöfuð-
djásninu. Eh hertogar standa þeim
mun ver að vigi en aðrir aðalsmenn
að þeir eru skyldir til að ganga með
höfuðdjásn úr ósviknu gulli — sveig
gerðan úr eftirlíkingu á jarðarberja-
blöðum, og slíkan sveig er ómögu-
legt að fá fyrir minna en 500 pund,
að viðbættum 500 pundum i skatt. En
síðan 1937 hafa engir fengið hertoga-
tign í Bretlandi nema menn úr kon-
ungsættinni, og væntanlega hefir
drotfningin einhver ráð með gull-
sveiga handa þeim.
Maður einn stóð mjög athugull fyrir
framan eina myndina á málverkasýn-
ingu. Mynd af fallegri stúlku, sem ekki
hafði annað klæða en þrjú fikjuviðar-
blöð. Myndin liét Vor. Konan lians var
orðin leið á að bíða og loksins sagði
hún:
— Eftir ihverju ertu að biða. Ætlarðu
kannske að verða hérna þangað til í
haust, að laufin fara að falla?
M 09 l«ít drengjopeysd ií 3-4 dra
aukaprjón og axlirnar prjónaðar. —
Fella skal 1 1. á hvorum prjón í háls-
málinu, þar til 28 I. eru eftir, prjóna
þá þar til framstykkið er jafnlangt
og -bakið. Fell af 11—11—6 1.
Ermin: Fitja upp 46 1. af rauða garn-
inu á prjóna nr. 2% og prjóna 5 cm.
brugðið. Fær á sokkaprjónana. Prjóna
eina umferð slétt og auk um leið út,
'Svo á verði 72 1. Tak livíta garnið og
prjóna mynstrið. Þegar ermin er 30
cm. cr prjónað fram og aftur með
prjónum nr. 3 og felldar af 3 1. hvoru
megin, svo 2 1. í byrjiln hvers prjóns,
þar til 12 1. eru eftir. Fell af.
Þegar prjónið er orðið slétt og jafnt
við að liggja milli blautra dagblaða
nokkurn tíma, er liægri öxl saumuð
saman og 78 1. teknar upp i hálsmálinu
á prjóna nr. 2Vi og brugðið 3 cm. af
rauða garninu. Fell laust af. Brjót
líninguna út á réttuna og sauma hanav
niður, svo vel að varla sjáist. Á vinstri
öxl eru 32 1. teknar upp að framan og
prjónað með prjónum nr. 2Vi af rauða
garninu 4 prjónar slétt. Á 5. prj. eru 3
I. prjónaðar slétt, 2 1. felldar af, 6 1.
slétt, 2 1. felldar af, 6 I. slétt, 2 1.
felldar af, 6 sléttar, 2 af, slétt sem
eftir er. Á 6. prjón er prjónað slétt
og 2 1. fitjaðar upp, þar sem tekið var
úr áður. 7. prjónn affelling. Þá eru
ermarnar saumaðar við, og tölur fest-
ar á vinstri öxl að aftan.
Dómarinn (við mann, sem hann
hefir dæmt i þriggja ára fangelsi):
— Meðal annarra orða — viljið þér
ekki leigja mér ibúðina yðar?
Efni: 75 gr. fjórþætt hvitt ullargarn
og 100 gr. fjórþætt rautt uliargarn.
Prjónar: Tveir prjónar nr. 2V2, einn
hringprjónn nr. 3, einn gangur sokka
prjónar nr. 12. Fjórir hnappar. —
Aðferðin: * Fitja upp 90 1. af rauða
garninu á prjóna nr. 2Vj og bregð 5
cm. (1 sl. 1 br.) * Fær á hringprjóninn,
Endurtak frá * til * þ. e. fitja upp aft-
ur og bregða. Fær það einnig á hring-
prjóninn og prjóna 1 umf. slétt og auk
um leið út 20 I. jafnt allt i kring. (200
1.). Tak svo hvita garnið og prjóna
eftir mynstcinu. Þegar komnir eru 22
cm. er skipt, 104 1. á bakið en 96 1.
að framan. Tak úr á handveg að aftan
4—4—3 1. á hvorri hlið. Þegar hand-
Mynstrið:
Svörtu fer-
hyrningarn-
ir = rautt.
Hvítu fer-
hyrningarn-
ir = hvítt.
vegurinn er 15 cm. er fellt af á öxl.
11—11—6 1. hvoru megin, 26 1. dregn-
ar á band eða prjón.
Að framan: Fell af 3—2—1 á hvorri
'hlið. Þegar handvegurinn er 9 cm. eru
16 1. á miðju tframstykki dregnar á