Fálkinn - 13.02.1953, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN
/
KROSSGATA NR. 892
Vitið þér...?
að auka verður rísgrjónafram-
leiðslu Austurlanda um 1,3 mill-
jón smálestir árlega til þess að
hún haldist í hendur við fólks-
fjölgunina?
Rísgrjónabirgðirnar í heiminum eru
litlar og í flestum þeirra landa sem
búa við sult eru lítil gjaldeyrisefni
til að kaupa. Nú er verið að greiða
fyrir því að kaupgeta þessara tanda
aukist, og um leið er verið að prófa
nýjar aðferðir, sem aulca stórkostlega
rísgrjónaframleiðslu beinrsins, ef þær
gefast eins vel og haldið er.
að forðum gat duglegur korkskeri
skorið 2—3 þúsund tappa á dag?
Með vélum þeim, sem nú eru notað-
ar, er áætlað að maður geti skorið
15—20 þúsund tappa daglega. Aðeins
30% af korkinu sem notað er er hæft
í tappa, en úrgangurinn fer ekki til
ónýtis. Úr honum er gert pressukork,
einangrunarplötur og ýmislegt annað.
Lárétt skýring:
1. mannabústaður, 4. ávarpsorð, 7.
svar, 10. heill heilsu, 12. líknar, 15.
veðurátt (skst), 10. þrældómsríki í
Asíu, 18. vellíðan, 19. bókstafur, 20.
skel, 22. frostbit, 23. óhreinka, 24.
elskar, 25. þýsk kvikmyndafram-
leiðslufyrirtæki, 27. koma glundroða
á, 29. keyra, 30. íshröngl, 32. bækling-
ur, 33. láta í ljós óánægju, 35. gleð-
skapur, 37. gefa frá sér reiðihljóð, 38.
erl. fréttastofa (skst), 39. setti út á,
40. amstur, 41. fantamiðstöð í miðri
Evrópu, 43. bæla við, 46. töluorð, 48.
3 'samhlj., 50. blóta, 52. bókstafur, 53.
horaður, 55. snýkjudýr, 56. óþrif, 57.
hrýs hugur við, 58. lengdarmál, 60.
óhreinka, 62. keyrði, 63. sáðland, 64.
erl. mynteining, 66. bókstafir, 67. ílát
(flt), 70. ræðustóllinn, 72. ofbeldis-
taka, 73. fjall við Eskifjörð, 74. beita.
Lóðrétt skýring:
1. slúður, 2. bókstafir, 3. kveikur,
4. karlfuglar, 5. kyrrð, 6. sá, sem
leggur sér allt til rnunns, 7. keyra, 8.
ónefndur, 9. sér eftir, 10. flana, 11.
kvendýr, 13. selja upp, 14. sbr. 72
lárétt, 17. handverkfæri, 18. stein-
efni, 21. mjög, 24. smjörlíki'stegund,
26. herma eftir, 28. hjónavígsla, 29.
for, 30. valdir, 31. vondar, 33. fuglar,
34. hindra, 36. aðferð, 37. vökva, 41.
drepsótt, 42. efsta hæð hússins, 44.
undir yfirborðinu, 45. kvenmanns-
nafn, 47. sjúkur, 48. skóhljóð, 49. yfir-
höfn, 51. annar helmingur sólar-
hringsins, 53. skordýr (þf. flt.), 54.
bindingar, 56. veiðarfæri, 57. keyrðu,
59. dygg, 61. mannlaus, 63. sbr. 24.
lárétt, 65. fæða, 68. ldotnast, 69. alg.
skst., 71. íslenskt Ijóðskáld (upp-
hafsst.).
í BRÚÐKAUPSPERÐ. — Hinn for-
ríki, ungi jarl af Dalkeith og kona
hans, Jane McNeill, sem áður var
tískusýningarstúlka og er nú 22 ára,
hafa verið í brúðkaupsferð suður við
Miðjarðarhaf undanfarið. Myndin er
tekin er þau komu við í Nizza, en
þaðan var ferðinni heitið til Korsíku.
UUSN k KR0SSS. NR. 891
Lárétt ráðning:
1. istofa, 5. klíka, 10. stúka, 11. árita,
13. st, 14. naga, 16. stað, 17. F. G., 19.
lak, 21. áti, 22. akur, 23. aðall, 26. íran,
27. kar, 28. ófullar, 30. nnn, 31. rakur,
32. amaði, 33. ýr, 34. A. G., 36. myrða,
38. Aðils, 41. æti, 43. ritarar, 45. kát,
47. túli, 48. ratir, 49. inása, 50. att,
53. kar, 54. rt, 55. ílát, 57. nat'n, 60.
K. A., 61. altan, 63. kanna, 65. ratar,
66. varna.
Lóðrétt ráðning:
1. st, 2. tún, 3. okar, 4. fag, 6. lát,
7. írar, 8. kið, 9. at, 10. 'staka, 12. aftan,
13. stakt, 15. Auður, 16. salla, 18.
ginna, 20. kurr, 21. Árni, 23. afurðir,
25. lamaðar, 28. ókyrr, 29. ragir, 35.
mætar, 36. milt, 37. atast, 38. arinn, 39.
skák, 40. stara, 42. tútta, 44. at, 46.
ásaka, 51. plat, 52. æfar, 55. ýta, 56.
ana, 58. aka, 59. nnn, 62. L. R., 64. NA.
Þú ræður hvort þú trúir þessu!
Jómfrú Anna —
„Hvíta konan á Skovsbo“.
Á FJÓNI, milli Odense og Nyborg, er
gamalt óðal sem Skovsbo heitir. Þar
hefir löngum þótt reimt. Sögu þessa
óðals má rekja aftur í tímann til 12.
aldar eða lcngra og kunnar ættir hafa
setið á Skovsbo, svo sem Lykke-ættin.
Þaðan var Niels Lykke, hinn kunni
ævintýramaður, sem segir frá í leik-
ritinu „I7ru Inger til Östrat“ eftir
Ibsen.
Enn er fólk á lífi sem getur sagt
frá fyrirburðum á Skovsbo. Þær eru
flestar um jómfrú Önnu, 'hvítu kon-
una sem hefir gengið aftur þarna í
margar aldir. Hún líður áfram um
gljáfægð stofugólfin og er oft á gangi
í garðinum, ekki aðeins á nóttinni
heldur líka um hábjartan dag. Frú T.
nokkur var gestkomandi á Skovsbo
fyrir nokkrum árum. Eitt sinn var
hún á gangi undir beykitrjánum í
garðinifm og kemur þá á móti lienni
bvítklædd kona brosandi. Frú T. stóð
og glápti, því að henni þótti konan
kynleg. Fatnaðurinn var frá löngu
liðinni tíð og göngulagið svo létt og
svifkennt. Er frú T. hafði áttað sig
ætlaði hún að heilsa þeirri hvítu, en
þá var eins og hún yrði að þoku fyrir
augunum á henni og hvarf milli
trjánna. Frúin sagði húsbændunum
frá sýninni skömmu síðar en þau
svöruðu: „Jú, þér hafið séð hana jóm-
frú Önnu, en það skuluð þér ekki
taka nærri yður, þvi að það veit á
gott.“
Draugavagninn á Skovsbo sást líka
oft. Þegar minnst varði ók hann
skröltandi i lilaðið, og með Ijósum
þegar dimmt var, en þegar komið var
út til að laka á móti gestunum var
hann horfinn. Sams konar vagn sást
oft á Kjalbergi í Noregi, alltaf með
tveim svörtum hestum fyrir, og brást
ekki að skömmu síðar heyrðist manns-
lát eða slysafregn. Á Skovsbo varð
stundum svo mikill undirgangur, lik-
ast og riðið væri húsum, að enginn
þorði að hátta. Fótatak heyrðist oft
úr myrkrinu, og vein og stunur, sér-
staklega í „bláa herberginu“ svo-
nefnda. Liðsforingjar sem lágu við á
Skovsbo í stríðinu 1864 báðust hver
eftir annan undan að sofa í bláa her-
berginu, svo óhreint þótti þar inni.
Sagan um brotnu rúðuna er kyn-
legust allra þeirra, sem gerðust í bláa
iherberginu. Hvernig sem á því stend-
ur hél'st ein rúðan í glugganum aldrei
heil til lengdar. Eftir að nýir gluggar
voru settir í allt húsið 1881 fór alveg
eins, rúðan á þossum stað brotnaði.
Þetta er ekki einsdæmi, á Skjörring
á Falstri er líka rúða, sem aldrei
hélst heil. Hirðveiðimeistarafrú Ida
Dinesen sagði frá því í viðtali 1943,
að ekkert þýddi að setja nýja rúðu í
ákveðinn glugga í Skjörring, því að
'hún brotnaði alltaf.
í kjallaranum á Skovsbo er líka
blóðblettur, sem aldrei hverfur. Það
hefir verið reynt að þvo hann af og
oft hefir verið kalkað yfir hann en
ávallt kernur hann fram aftur. Um
þennan blóðblett og rúðuna sem alltaf
brotnar, hefir myndast þessi þjóð-
saga:
Eiríkur Lykke (1651—1701) hafði
selt sig fjandanum. Daginn sem köliski
átti að sækja 'hann læsti Lykke sig
inni i bláa herberginu og bannaði
þjóni sínum að koma inn til sín. En
þjónninn gægðist gegnum skráargatið
og sá fjandann koma inn um glugg-
ann og fara að greiða Lykke með gló-
andi greiðu, svo að blóðið lagaði úr
liöfði hans. En nú tók fjandinn eftir
auganu á þjóninum í skráargatinu og
stakk það út. Lykke l'Iýði út um
dyrnar með fjandann á hælunum en
í kjallaranum náði kölski í bann.
Lamdi hann honum við vegginn þang-
að til ekkert varð eftir nema sálin
og fór svo sömu leið út aftur og um
gluggann isem hann liafði farið inn
um. Síðan hefir rúðan aldrei baldist
heil, hún springur alltaf skömmu
eftir að hún er sett í.
Hún: — Góði Adolf, livers vegna
liggur þú með fæturna upp á bað-
kersröndinni?
Hann: — Manstu ekki að læknirinn
sagði að ég mætti ekki vökna í fæt-
urna.
Palli niðar á hné föður síns: —
Hvað er snobb, pabbi.
— Snobb, drengur minn, er maður
sem ekki vill umgangast aðra en þá,
sem ekki vilja umgangast liann.