Fálkinn - 03.08.1965, Qupperneq 4

egar Jeane var tuttugu og eins árs giftist hún James L.
Dixon, sem þá var meðeigandi í gríðarstóru bílasöiu-
fyrirtæki í Los Angeles. Skömmu síðar átti kristalskúlan sinn
þátt i að bjarga lífi eiginmanns hennar. Styrjöldin í Evrópu
var hafin. Dixon flutti til Detroit til að vinna að áætlunum
um hervarnir og þurfti oft að ferðast milli Detroit, Chicago og
New York.
Morgun einn er Jeane sat í djúpum hugleiðingum með
kristalskúluna fyrir framan sig sá hún flugvél steypast til
jarðar í logahafi. Þegar maður hennar kom heim eftir há-
degið til að pakka niður fyrir flugferð til Chicago sagði Jeane
honum frá sýn sinni og grátbað hann að fara heldur með
I seinasta blaSi v-tr sagt frá spádóm-
um Jeane Dixon um morðið á Kennedy
Bandaríkjaforseta sem hún sá fyrir allefu
árum áður en það var framið, og hinum
árangurslausu tilraunum hennar til að af-
stýra ógœfunni, viðvörun hennar til Carole
Lombard sem kvikmyndastjarnan sinnti
ekki, uppvaxtarárum hennar og kynnum
af gömlu sígaunaspákonunni sem gaf átta
ára telpunni kristalskúlu og sagði við
hana: „Ógnvœnlegar sýnir munu opin-
berast þér, því að þú berð öll tákn sjáand-
ans í lófa þínum”.
Lesið um samtöl hennar við Franklin
D. Roosevelt Bandaríkjaforseta og spá-
dómana um kommúnískt Kína, aðskilnað
Indlands og Pakistan, morðið á Gandhi
og fleiri stórviðburði á sviði heimsmál-
anna.
lest. Hann maldaði í móinn, en hún lét ekki undan. Loks sam-
þykkti hann að nota ekki flugmiðann. Flugvélin sem hann
átti að fara með hrapaði spölkorn fyrir utan Chicago, og
allir farþegarnir fórust.
Dixon gleymir þessum atburði aldrei, og hann játar með
brosi á vör: „Eins og flestaltír eiginmenn fer ég eftir ráðlegg-
ingum konunnar minnar — þó að ég vilji ekki alltaf láta
hana vita af því.“
Smám saman breiddist orðrómurinn um hina undraverðu
hæfileika Jeane Dixon út um alla Ameríku. Þau hjónin
fluttu til Washington í lok stríðsins, Dixon vann að fasteigna-
kaupum á vegum hermálaráðuneytisins og Jeane bauð sig fram
til að skemmta hermönnum líkt og margar frægar leikkonur
og söngkonur. En í stað þess að lesa upp eða syngja gerði
hún það sem henni lét bezt — spáði fyrir hermönnunum.
Hún varð miðdepillinn í hverju samkvæmi sem haldið var fyr-
ir þá; hvenær sem hún var nærstödd gleymdist allt annað
og eftirvæntingarfullir áheyrendur þyrptust að henni. Eitt
sinn snerti hún fingurgóma þáverandi varaforseta, Harry S.
Truman, og sagði: „Það er Guðs vilji, að þér verðið forseti
Bandaríkj anna. “
FeigðarhugboS Roosevelts
Seint á árinu 1944, rétt eftir að Franklin D. Roosevelt var
kjörinn forseti í fjórða sinn, var Jeane Dixon boðin til Hvíta
hússins. Kvenrödd í símanum sagði: „Forsetinn myndi hafa
ánægju af að eiga við yður samræður." Og það var ákveðiíj,
að hún kæmi klukkan ellefu um morgun. Jeane tók kristals-
kúluna með sér, en af því að hún var of stór til að komast
í veskið hennar lagði hún silfurrefaskinn yfir handlegg sér
til að hylja hana.
Henni var vísað inn í sporöskjulagaða stofu þar sem for-
setinn sat við skrifborð. Hann leit upp, reisti sig upp til hálfs
með vöðvamiklum handleggjunum, brosti hlýlega og sagðí:
„Góðan daginn, Jeane. Það var fallegt af þér að koma.“
Hann bauð henni sæti við skrifborðshornið og þau töluðil
lauslega um veðrið svolitla stund. En Jeane fann „einmana-
kennd streyma frá honum“ til sín, og það var eins og áhyggj-
ur alls heimsins hvíldu á breiðum herðum hans þótt hann
væri glaðlegur í viðmóti. Loks stóðst hún ekki lengur mátið
og sagði: „Herra forseti, stundum er viturlegt að biðja um
leiðsögn þegar maður er í vanda staddur."
Roosevelt andvarpaði um leið og hann svaraði: „Maður
hefur aldrei nógan tíma, jafnvel þegar bezt lætur. Hvað á
ég langt eftir til að Ijúka þeim verkefnum sem ég hef tek-
ið að mér?“
„Má ég snerta fingurgóma yðar?“ spurði hún. Hann rétti
fram stóra hönd sína. Þegar hún skynjaði svarið reyndi hún
með öllu móti að beina samræðunum í aðra átt. En Roose-
velt heimtaði að fá að vita eins og var, og hún svaraði með
tregðu: „Sex mánuði í mesta lagi.“
Það varð dauðaþögn í herberginu. Jeane segir: „Ég fann,
4 FÁLKINN