Fálkinn - 03.08.1965, Síða 37

FLOGIÐ STRAX
FARGJALD
GREITT SÍÐAR
~1
J
P Danmörk - Búlgaha
% 14.8.-
Vs/ss,
!
///.
2.9. 20 daga ferð
Fararjstjóri: Gestur Þorgrímsson.
14. ágúst: Flogið til Kaupmannahafnar og dyalist
þar í 3 daga.
17. ágúst: Flogið til Sofia, en þaðan farið til
Sólarstrandarinnar við Svartahaf. Nessebur og
dvalist þar í hálfan mánuð. Farið þaðan aftur til
Sofia og flogið 30. ágúst til Kaupmannahafnar
og dvalist þar í 3 daga.
2. september: Flogið til Keflavíkur
Búlgaría er eitt þeirra landa sem ferðamanna-
straumurinn á síðastliðum árum hefur aúkist til
í ríku mæli enda eru baðstrendur þar síst lakari
en í Rúmeníu og náttúrufegurð mikil. Búlgarar
hafa byggt fjöldann allan af nýtízku hótelúm-
undanfarin ár og verðlag er þar mjög gott. Búlg
arar skipuleggja ferðir til nágrannalandanna eins
og Rúmenar t.d. til Istanbul með skipi og er verð
þar mjög gott. Sömuleiðis er um fjölda ferða að
ræða ínnanlands á mjög hagkvæmu verði.
Enginn vafi er á að íslendingar eíga eftir. að auka
komur sínar til Búlgaríu á næstu árum enda eru
viðskipti landanna í örum vexti.
Hafið samband við okkur sem fyrst.
LAN □SiJ N
FERBASKRIFSTOFA
Skólavörðustíg 16, II. hæð
SÍMI 22890 BOX 465 REYKJAVÍK
nautur, í heimsókn og sagðist
vera á förum til Austurlanda
fjær. Jeane hlustaði þegjandi
á samræðurnar, en þegar hún
heyrði minnzt á Nýju Delhi
sagði hún líkt og ósjálfrátt:
„Mahatma Gandhi verður myrt-
ur.“
Báðir mennirnir störðu undr-
andi á hana. „Það er alveg satt,“
sagði hún afsakandi. „Ég sá sýn
rétt í þessu — Mahatma
Gandhi verður myrtur innan
séx mánaða.“
Innan sex mánaða, 30. janú-
at 1948, féll hinn mikli andlegi
leiðtogi Indlands fyrir skotj of-
stækismanns í Nýju Delhi.
^reymdi íyrir eldsupptökum
Eftir stríðið opnaði James
ixon sína eigin fasteignasölu
í; Washington. Þá var svo kom-
ið, að Jeane fékk ekki stund-
legan frið fyrir fólki sem leitaði
til hennar með vandamál sín
eða bað um spádóma. Hvert
spm hún fór var hún umsetin
áköfum spyrjendum. Síroinn
hringdi á öllum tímum sólar-
hringsins og bréfin voru borin
tjl hennar í sekkjum. Hún neit-
aði stöðugt að taka við þóknun í
hvaða mynd sem var fyrir ráð-
leggingar sínar, og það virtust
engin takmörk lengur vera fyr-
ir því hvers ætlazt var til af
henni.
Þegar barið var að dyrum
heima hjá þeim síðla kvölds og
inn gekk hernaðarfulltrúi eins
af sendiráðum Austurlanda
fjær til að biðja um herfræði-
legar upplýsingar í sambandi
við komandi átök, var James
Ðixon loks nóg boðið. Hann
sivaraði kurteislega en ákveðið,
áð frú Dixon væri farin að
söfa og hann vildi ekki að hún
ýrði ónáðuð.
„Þetta fólk sýgur úr þér alla
h'fsorku,“ sagði hann við konu
áína. „Ég veit, að þér er ómögu-
légt að neita nokkurri bón, svo
áð ég held, að eina ráðið til að
ýernda þig gegn þessari plágu
áé að þú komir og vinnir hjá
mér í skrifstofunni. Þá hefurðu
góða afsökun þegar fólk ætlar
að tefja þig, og símastúlkan
okkar getur séð um, að þú fáir
frið fyrir eilífum upphringing-
um.“
Jeane fór með manni sínum
í skrifstofuna morguninn eftir
og fékk sitt eigið herbergi þar.
En hún gat ekki bælt niður
spádómsgáfu sína. Að vísu tók
hún kristalskúluna ekki með
sér í vinnuna, en hún gat ekki
stillt sig um að leika sér að því
að finna réttu húsin handa rétta
fólkinu. Hún fann á sér hvað
hverjum hæfði bezt, og £ram-
sýni hennar var jafnóskeikul og
endranær. Auk þess skynjaði
hún erfiðleika og hættur bæði
í vöku og svefni.
Vic Rand, gamall starfsmað-
ur fasteignasölunnar, minnist
þess enn er hún hringdi til hans
snemma morguns og sagði: „Hr.
Rand, mig dreymdi í nótt, að
það væri kominn upp eldur í
einu af húsunum okkar. Vilduð
þér nú ekki vera svo góður að
skreppa þangað og gæta að
því?“
Hann andvarpaði mæðulega
og hugsaði með sér: „Hvað ætli
það verði næst?“, en fór samt
af skyldurækni til að athuga
málið. Húsið var mannlaust,
og um leið og hann opnaði úti-
dyrahurðina fann hann sterka
reykjarlykt.
„Ég rauk að næsta síma og
hringdi í slökkviliðið," segir
hann. „Og frá þeim degi treysti
ég forspám hennar svo vel, að ef
hún segir mér, að við megum
eiga von á erfiðleikum í þessu
eða hinu málinu eða viss háski
steðji að, þá styn ég í angist og
bý mig undir hið versta.“
NIÐURLAG í NÆSTA BLAÐI.
Þar segir m. a. frá spádóm-
um hennar um sigur Trumans
í forsetakosningunum, ósigur
Churchills fyrir Attlee eftir
stríðið, fyrsta geimskot Sovét-
ríkjanna, valdamissi Krúsjeffs
og framtíðarhorfur heimsins
allt til ársins 1999.
• Aristokrat
Framh. af bls. 33.
„Ég hef jú verið oddviti hér
í hreppnum í átján ár eða síðan
Egilsstaðahreppur var stofnað-
ur. Þetta er orðið nokkuð viða-
mikið starf síðan allur þessi of-
vöxtur hljóp í þorpið. Ég er þó
ekki að kvarta. Félagslíf er svo
sem ekki fjölskrúðugt og
strandar þar mikið á húsleysi,
sem að vísu stendur til bóta.
Við eigum í smíðum myndar-
legt félagsheimili, sem þegar
eru komnar einar fjórar millj-
ónir í, en sannast sagna stend-
ur upp á „Félagsheimilasjóð",
sem skuldar orðið á aðra millj-
ón í framlag. Þessar fjárhítir
fyrir sunnan gleypa allt, svo við
dreifbýlismenn erum settir á
hakann."
Við Sveinn spjöllum góða
stund í viðbót og ég get ekki
annað en dáðst að hreinskilni
hans og hleypidómaleysi um
allt er varðar landbúnað.
Það líður að kvöldverði og
brezku millistéttarhjónunum
smakkast vel á harðsteiktum
kolanum og velta mikið fyrir
sér hvers konar „púdding"
kynslóðinni er í heimsókn hjá
í eftirmat, er.
Sveinn bóndi situr enn að
skriftum á kontórnum sínum,
og fjölskyldan hefur safnazt
þar saman og hlýðir á útvarps-
dagskrána. Nokkuð af þriðju
knslóðinni er í heimsókn hjá
Bíll með heildsalahjónum úr
Reykjavík rennur í hlaðið og
mér verður á í huganum að
velta fyrir mér og bera saman
þessa tvo máttarstólpa í þjóð-
félaginu, heildsalann og stór-
bóndann. Óþarfi er að láta
nokkuð uppi um þann saman-
burð.
Kyrrð er komin á í kauptún-
inu, einn og einn bíll á stangli
veltur þar í gegn, og sem ég sit
við gluggann í hótelherberginu
og lít austur yfir kauptúnið,
þá reyni ég að geta mér þess
til í huganum hvort muni hafa
vinninginn í framtíðinni kaup-
túnið eða stórbýlið. Ég mundi
segja, að stórbýlið hefði enn
vinninginn, því þar eru ómót-
mælanlega unnin fjölbreytt og
verðmikil framleiðslustörf, með
an kauptúnið hefur aðeins á
hendi verzlunar- og þjónustu-
störf. Vonandi eiga bæði þessi
stórveldi eftir að vaxa og þró-
ast í skjóli hvors annars, og
meðan þau gera það, þá er lítil
hætta á að um þau væsi.
FALKINN
37