Ljósberinn - 01.02.1937, Side 9

LJ6SBERINN
Vetur í Damnörk.
Isinn hefir nú spennt greipum allar danskar siglingaleiðir, og frá mörgum sundum og fjörðum ber-
ast nú fregnir af töluverðum Örðugleikum. Á myndinni liér að ofan má sja hvernig einn hafnarbakk'
inn ineð ströndum frammi lítur út um |>essar inundir.
IIIIL
Pú varst gjöf frá Guði
góðum, afi kær;
þig skal muna, muna,
meðan hjartað slær.
Orðin alclrei gleymast
elskulega hlý;
vögguvísur pínar
vaka minni í.
AFA.
Hljóp ég, elsku afi,
upp í faðminn pinn,
hönd um háls pér lagði,
höfuð pér við kinn.
Pá var kysst á kollinn,
klappað vangann á,
en hve blítt pú brostir,
bezti afi pá!
41