Ljósberinn - 05.09.1925, Blaðsíða 2

266
LJÖSBERI'NN
l>ai’ gretur sæðið eigú fest svo djúpar rætur, að [>að
brenni ekki af í sólarhitanum. Sumstaðar sprettur há-
vaxið illgresi (þyrnar) og kæfir sæðið, [>egar [>að
sprettur upp. En á blettum er djúpur jarðvegur og'
góður og heldur í sér nægum raka. Bar má fá marg-
falda uppskeru. Af öllu ]>essu tekur Jesús sér lík-
ingu um hjörtu mannanna. En — troðninga má plægja,
grjótið má rífa upp og dýpka jarðveginn, þyrnana
má uppræta. Alt má með Guðs hjálp gera að góðum
jarðvegi. Guð getur gefið peim skilning, sem engan
skilning hafa, mýkt hjörtu þeirra, sem harðhjartaðir
eru, gert pá guðrækna, sem eru eins og ríki bóndinn
í annari dæmisögu Jesii.
Guði séu þakkir, sem sigurinn gefur fyrir Drottinn
vorn Jesúin Krist.
Biðjum Guð að skapa í oss hreint og gott hjarta.
Kæru ungu vinir. Munið eftir pessu heilræði frá
Drotni:
»Varðveit hjarta pitt frainar öllu öðru. pví að þar
eru uppsprettur lífsins«. (Orðskv. 4, 23).
»Frá l>yina jiröng og steínum
virst pú að hreinsa mig,
og girð mig náðar greinum
frá guðleysingja stig.
Minn hjartans akur yrktu,
gef andans dögg og sól.
Til gróðurs góðs hann s'tyrktu.
Ó, Guð, hans vertu skjól.
Ó, Guð ]>ví margur gleymir,
að gefa um akur ]>inn;
en fræin góð ]>ú geymir