Ljósberinn - 26.03.1927, Blaðsíða 1

Þjónusta.
(Suntiudagaskólinn 27. marz 1927).
Lestu: Jóh. 13, 1.—15.
Lærðu: Matt. 23, 11.
Sá, sem er yðar mestur,
skal vera þjónn yðar.
Pað var síðasta kvöldið, sem Jesús
var með lærisveinum sínum, áður en
hann gekk nt í pínuna. — Hann stend-
ur upp frá máltíðinni og leggnr af sér
yíirhöfnina, og hann tók líndúk og helti
vatni í mundlang og tók að pvo fætur
lærisveinanna.
Er hann hafði gert petta, segir hann
við lærisveinana: »Eg hefl gefið yður
eftirdæmi, til pess að pér breytið eins
og eg breytti við yður.
Jesús, sem hafði alt vald á himni og
jörðtp hann, konungssonurinn frá himna-
ríki, tók á sig pjónsmynd. Hann kom
hingað til jarðarinnar til pess að pjóna
og láta líf sitt sem lausnargjald fyrir
synduga menn.
Með p.ví að pvo fætur lærisveina sinna,
sem var álitið mjög auðvirðilegt verk,
var Jesús að kenna lærisveinum sínum
lögin í Guðs ríki: Sd, sem er yðar
mestur, skal vera pjónn ydar.
Enginn hefir pjónað eins og hinn
mesti, 'sem fæðst hefir á jörðunni,
hann, sem lifir og ríkir að eilífu með
Föðurnum og Heilögum anda. Fessvegna
er Jijónustan tignarmerki lærisveina hans.
Hvílík breyting yrði ekki hér á jörð,
ef í stað eigingirni og stærilætis kæmi
auðmýkt og pjónusta. I’á mundi nverfa
mikið af pví böli, peim sársauka, sem
nú pjakar mannkynið.
Kæra barn! Ef þú horfir á pað eftir-
dæini, sem Jesús gaf okkur og reynir
að breyta eftir pví, pá mun verða bjart-
ara í heiminum af pví að pú fæddist.
Reyndu heima hjá pér. Flýttu pér að
gera öðrum greiða. Ger verk pín í trú-
mensku og ldýðni. Minstu lians, sem var
hlýðinn fram í dauðann á krossinum.
Y.
í sunniitaptóla lijá Svertmffium.
Niðurl.
En Edward gainli hafði komið auga
á liann. Hann gekk ]>á til Jóhanns, og
blíðan skein út úr öllu gamla hrukkótta
andlitinu á honum, tók með hægð í
herðar honum og sagði:
»IJú skalt koma liérna til mín, Jóhann,
eg kenni pér undir morgundaginn«.
i