Ljósberinn - 11.04.1931, Blaðsíða 4

100
LJÖSBERINN
L
Frá Feneyjum.
II. Punte di Rialto.
Hér sjáið þið hina
gömlu fögru brú
»l’onte di Rialto«.
Hún liggur yfir »Ca-
nalegrand«. Tilbeggja
bliða á brúnni eru
búðaraðir, svo ekkert
sést til umferðar á
hinni »votu götu«,
pegar gengið er yfir
hana, en aðeins heyr-
ist áraglamrið og blístr-
ið í pípum vélbátanna.
sái góöu«, sagói Magga vió móóur sína
eitt sinn, er j)ær töluóu um Gústa.
Tíminn leió og smátt og smátt fór hið
góða að festa rætur í sál Gústa. Hann
fór mjög aó hætta vió aó tala ljótt, og
ef f>aó kom fyrir, aó hann gleymdi sér
og léti stjórnast af fyrri hvötum, leit
hann til Möggu sneyptur og biójancii.
En löngu síóar, er j>au töluóu um lióna
æfi hans, er lá eins og ljótur draumur
langt aó baki — I>ví að þá var Gc'sti
gamli oróinn vandaóur og dagfarsprúó-
ur, sem eingöngu var Möggu aó joakka
— j)á sagói hann:
»Eg missti foreldra mína kornungur,
og svo var mér stjakaó og hrundió úr
einum staó í annan; flestir voru vond-
ir vió mig og eg var eins á móti. En ]pú
kenndir mér að biója Guð og elska hió
fagra og góóa. Þú hefir verió mér allt,
faóir og móóir, systir og bróóir, og Idú
hefir gert mig aó jjví, sem eg er oróinn«.
Gústi gamli tók í hönd hennar og
vætti hana meó tárum. Magga brosti
meó tárin í augunum; óumræóilegur
frióur fyllti sál hennar. Glöó og létt í
lund gekk hún aó verki sínu og sýngur
blítt og rólega:
Ö, faóir, gjör mig lítió ljós
um lífs míns stutta skeió,
til hjálpar hverjum hal og drós.
er hefir villst af leió.
Þetta er sönn saga. En getum vió ekki
fleiri, en hún Magga litla, látió gott o.f
okkur leióa?
Henríetta frá Flatey.
Guli Yilhjálmur.
Hvaó var nú þetta? Hann rétti út
höndina til aó vita þaó víst, hvaó f>aó
væri. Ö, almáttugi, náóarríki Guó. Und-
arlegur ert foú í ráóum j)ínum og álykt
unum, svo að vor vesæla, mannlega
skynsemi stendur hljóó frammi fyrir
}>ér! —
Felix fann, aó jjaó var planki, bæóí
langur og breióur; hann var á floti
þarna úti á sjónum; tók hann joá plank-
ann, eins og björgunarplanka, sendan af
Guói, og greip nú um hann báóum hönd-
um og neytti sinna síóustu krafta til aö