Vikan - 03.11.1955, Blaðsíða 9

RASMÍNA LEGGUR Á FLÓTTA.
r
f>AT TATftf
a-^:<
tór#
Rasmína: Éy fœ höfuðverk af þessum hrœði-
lega hávaða í ncesta húsi.
Gissur: Þá yeturðu skilið liverniy mér liður,
þegar þú ert að syngja.
Gissur: Þeir œttu bráðum að fara að verða bún-
ir að reisa stálgrindina.
Rasmina: Éy vona það. Á þessu liefur gengið í
margar vikur.
, -M - -
K -kím\' f ^
Gissur: Ekki ásaka ég Rasmínu fyrir að bera
siy illa. Ég er sjálfur að fá höfuðverk af þessum
hávaða. Það er 'bezt éy sjnjrji verkamennina, hve
langan tíma þetta taki.
Gissur: Kalli! Éy vissi ekki að þú vœr-
ir að vinna hér.
Kalli: Gissur! Éy vissi heldur ekki að
þú byggir hér.
Gvendur: Jósafat! Komdu oy sjáðu
hver er Jcominn!
Gissur: Mér hcfur dottið snjall-
rœði i hug, piltar. Farið þið að
glugganum þarna oy gerið heil-
mikinn gauragang.
Rasmína: Nú eru þeir komnir að
svefnherbergisglugganum minum.
Þetta gerir mig geðveilca.
Gissur: Þeir segja, að því linni
ekki fyrr en eftir einn mánuð. Þú
cettir að dvelja hjá móður þinni.
Gissrir: Vertu sæl, Rasmína! Ég er
viss um að þú gerir rétt í því, að flýja
allan þennan hávaða.
Rasmína: En ég kenni í brjósti um
þig, að þurfa að umbera hann, góði
minn.
Gissur: Úr þvi Rasmína er farin, þá getum við spilað
á hverjum degi.
Kátli: Þú ert hreinasti snillingur, Gissur. Það var
snjallt hverniy þú lékst á Rasmínu.
Rasmína: Gissur, hvar ertu? Éy gleymdi
einni töskunni minni. Éy verð að fara, með
nœstu lest.
Gissur: Éy verð að komast út héðan.
Kalli: Biðið eftir mér!
Gvendur: Út á landyönyubrúna.
Jósafat: Aldrei framar á œfinni mun mig langa
til að sjá fljúgandi diska.
Gvendur: Yfir hverju ert þú svosem að kvarta.
Éy fékk tepott oy sykurkar í hausinn.
Af ýmsu tagi
ÞEGAR það kom fyrir í knattspyrnuleik
fyrir skemmstu, að brezkir piltar í fjórða
flokki fengu á sig 26 mörk í fyrri hálfleik,
ákváðu þeir að skipta um markmann. En
það bar næstum lítinn árangur. Tjrslit leiks-
ins: 53—0!
o-----•
HJÓNIN i franska bænum Tarbes, sem
geymdu sparifé sitt — um 22,000 krón-
ur — í þvottavélinni sinni, munu áreiðanlega
framvegis nota annan felustað. Vinnukonan
þeii'ra tók upp á því einn daginn að þvo þvott
í vélinrp og þúsundirnar urðu að pappirs-
g'i'aut. #_____#
RlKISSTJÓRINN í Californíu hefur lagt
svo fyrir, að öll veitingahús ríkisins skuli
tafarlaust hætta að selja áfenga drykki - -
ef til atomárásar korni.
•-----•
STJÓRNMÁLAFLOKKUR einn í Bremen í
Þýzkalandi hefur ákveðið að hressa upp
á áróðursfundi sína með því að láta laglegar
stúlkur standa við hlið ræðumannanna á með-
an þeir flytja ræður sínai\
ÞAÐ sannaðist áþreifanlega fyrir skemmstu
við íéttarhöld í Kilburn í Skotlandi, hve
vitnum getur missýnst. Þremur sjónarvott-
um kom ekki saman um, hvort bíll, sem valdið
hafði slysi, hefði verið blár, brúnn eða svart-
ur.
Hinsvegar gat lögreglan upplýst, að hann
hefði verið grár.
•-----•
STRÆTISVAGNASTJÓRAR í Singapove
hafa hótað að leyfa farþegum að aka
frítt, ef ekki verði orðið við kröfu vagnstjór-
anna um iaunabætur.
•-----•
I^TALSKIR verkfræðingar munu á næstunni
hefja tilraunir með litaða vegi. Ef þetta
gefur góða raun, verður þjóðvegakerfið fram-
vegis í öllum regnbogans litum. Tiigangur-
inn er sá að auðvelda mönnum að rata. Rauð-
ir vegir iiggja ‘til Rómar, grænir til Genua
o. s. frv.
GYPSKA menntamálaráðuneytið hefur lagt
blátt bann við þvi, að piparsveinar itenni
i kvennaskólum.
• «
1r Indlandi hefur verið framleidd ný fæðu-
tegund, sem fullyrt er að innihaldi öll þau
næiingarefni, sem fulloi'ðinn maður þarfnast.
Eini ókosturinn: Það er heybragð af kássunni.
Á Nýju Guineu er
ríkjandi mikil fáfræði
og .allstór hluti íbúanna,
sem eru rúm milljón, er
ólæs. Blaðið, sem er að
koma úr prentvélinni er
gefið út af menntamála-
ráðuneytinu og sent til
allra þorpa á eynni, en
það er liður í herferð
gegn fáfræðinni, sem
Ástralía hefur umsjón
ineð í umboði Samein-
uðu þjóðanna.
HEFNDIISI ER SÆT
JJEFNDIN er sæt — að sumra
áliti. Hér eru fáein dæmi um
það, hve mikið menn vilja stund-
um á sig leggja til þess að het'na
liarma sinna.
Kona er nefnd Eve Closset. ^Jún er
frönsk. Hún á son að nafni Jose Closset.
Jose hafði mikinn hug á að verða söngv-
ari. Hann komst í kór franskrar óperu.
En fáeinum vikum síðar var honum sagt
upp; hann hafði næsta lítilfjörlega söng-
rödd aö dómi forráðamanna óperunnar.
Hvað gerði frú Eve Closset, móðir Jose?
Hún kveikti í leiksviðsbúnaðinum og
brenndi óperuhúsið til grunna!
Annað dæmi: Gamall ítalskur hennaður
barðist fyrir því árum saman að komast
á eftirlaun. Hann var orðinn áttræður,
þegar hann loks fékk þau. Þá lét hann
það verða sitt fyrsta verk að giftast átján
ára gamalli stúlku.
Hann var að hefna sín á stjórnarvöld-
unum, sagði hann glaðhlakkalega. „Þegar
óg dey, verða þau að greiða henni ckhna-
laun til dauðadags."
I Heidelberg reiddist ungur ver!:amað-
ur skattheimtumanni nokkrum svo ofsa-
lega, að hann kyrkti hann með hálsbind-
inu hans og lét greipar sópa um peninga-
hirzlur skrifstofunnar. En þessi hefnar-
þorsti kostaði hann raunar lífstíðar betr-
unarhúsvinnu.
Blindur hefndarþorsti leiðir þó til allr-
ar hamingju ekki alltaf til mannvíga. Þó
kemur það að sjálfsögðu fyrir, jafnvel
á Norðurlöndum. Fyrir fáeinum árum
gerðist það*í Svíþjóð, að 25 ára gamall
maður gekk berserksgang með voðalegum
afleiðingum. Hann hét Tore Hedin. Unn-
usta hans, Ulla Ostberg, hafði sagt hon-
um upp. Hann fór heim til hennar, myrti
báða foreldra hennar og kveikti í húsinu.
Ulla var starfsstúlka í elliheimili þar
í grendinni. Hinn tryllti morðingi fór til
eliiheimilisins, myrti hana og forstöðu-
konuna og kveikti í því húsi líka.
Loks er hér frönsk saga um hefndir.
Þegar Ray Colmar skrapp í fjölleikahús
og sá enga aðra en konuna sína dansa þar
fáklædda á sviðinu, óð hann úr sæti sínu
og upp á leiksviðið, sló hana utanundir
og skipaði henni að klæðast hið snarasta
og snáfa heim.
Lupe Colmar hefndi sín með því að
ráða sig í næturklúbb, þar sem hún dans-
aði jafnvel fáklæddari.
Ray fór í skilnaðarmál. Lupe krafðist
3,000 króna lífeyris á mánuði. Þegar af-
greiðslu málsins var frestað, fluttist hún
að heiman og tók saman við forstjóra
næturklúbbsins.
Upp úr því myndaði Ray félagsskap,
sem keypti klúbbinn; sagði síðan forstjór-
anum upp! Allt þetta umstang komst í
dagsins ljós þegar skilnaðarmálið var
tekið fyrir að nýju og skilnaðurinn veitt-
ur.
BLESSAÐ
BÁRNIÐ
Pabbinn: Hvað lét mamma margar brauðsneiðar i nestiskörfuna
okkar, Lillif
Lilli: Sex!
Pabbinn: Fimm, sex, sjö, átta! Lilli þó! Þœr eru átta.
Éy hélt að þú kynnir að telja betur en þetta.
EEíSCIi’
Pabbinn: Þú verður að œfa þig l að telja,
Lilli. Éy mundi skammast mín, ef einhver
víssi, að þú kannt ekki að tclja upp að átta.
Golfleikarinn: Hvc
Pabbinn: Se;v!
mörg högg notaðir þú ?
Lilli: Þú tclu
sandhrúgunni i
á brautinni oy
sinnum i allt.
r vitlaust, pabbi. Þú lékst tvisvar á
byrjun, tvisvar í þýfinu, cinu siuni
þrisvar á yrasfletinum. Það er átta
8
9