Vikan - 19.09.1956, Page 9

GISSUR FÆR ÓVERÐSKULDAÐ GLÓÐARAUGA.
Gissur: Ég er búinn að segja þér það, Rasmína. Einlcaritarinn: Frændi konunnar yðar er Frœndinn: Eg slcal taka að mér hvað sem er,
Frœndi hinn vill ekki vinna ’111''' ’ 11 —- ■■ -v ••?■.■.'■'.••• of+z* ^íihh/ hara ef það er ekki erfitt.
-. ■ -• -a'-i sulc. pu veröur að láta Gissur: Látið hann koma inn. Gissur: Þú liefur aldrei gert handtak nema þeg-
hann fá vinnu. ar þú varst í betrunarvinnu.
Gissur: Þú þarft ekki að gera annað en að sitja
þama og opna póstinn.
Frœndinn: Get ég ekki fengið mýkri sessu í
þennan stólf
Vinkonan: I glugganum þama liinum megin við^ '
hornið var gamall kvennabósi, sem flautaði á eftir
mér.
Rasmína: Ég skil, elskan. Ókunnugir menn eru
líka alltaf að flauta á eftir mér.
}[ II f
(0 King Fcaturcs Syndiiate,
] rr~T 'lsí-
Inc., World rights rcserved. A
• -
Gissur: lieyröu góði minn! -Ég borga þér fyrir Gissur: Sœl, Rasmína! Ég lét frcenda þinn fá Gissur: Svo þetta eru þakkimar sem ég fœ fyrir
að vinna, ekki fyrir að hanga úti í glugga. Hvað vinnu, eins og þú baðst mig um. að útvega frœnda þínum vinnu'
ertu eiginlega að horfa á.
. Kviníf/M'iMíizntl í Æíríku
FURSTINN A KOPARREKKJUNNI A ÁTTA HUNDRUÐ KONUR
Imiðju Bubandjiddalandi í Afríku er
furstadæmi, sem minnir á ævintýrin
í Þúsund og einni nótt. Þjóðhöfðinginn
heitir Rei-Bonba. Hásætið hans er gömul
koparrekkja, og það er talið, að hann eigi
um 800 konur.
Rekkjan kom upphaflega frá Þýzka-
landi. Vilhjálmur keisari gaf föður furst-
ans hana, en hann studdi Þjóðverja í fyrri
heimsstyrjöld.
Valdsvið núverandi fursta þrengdist
mjög í lok síðari heimsstyrjaldar. Þó er
furstadæmið enn í dag eitt af furðuríkjum
veraldar, og enginn hvítur maður má stíga
í það fæti án leyfis Rei-Bonba. Sjálfur
fer hann lítið að heiman, en þá sjaldan
það skeður, gerist það með feiknmikilli
viðhöfn. Öll hirðin og hálfur herinn fylg-
ir honum, en á undan ríða menn og sáldra
mold frá Bubandjiddalandi í götu hans.
Ernst A. Zwilling, frægur leiðsögumað-
ur og veiðimaður, er einn þeirra fáu hvítu
manna sem sótt hefur furstadæmið heim.
I bók, sem hann hefur ritað um ævin-
týri sín í Afríku, segir hann frá heimsókn-
inni. Þegar hann kom að landamærunum,
varð hann að bíða í fjóra daga eftir ferða-
leyfi um landið.
Furstinn sendi að lokum einn af ráð-
gjöfum sínum til þess að bjóða hann vel-
kominn. 1 fylgd með ráðgjafanum voru
20 hirðmenn og þjónar. Hann var ákaflega
ríkulega klæddur og minnti fatnaðurinn
Zwilling dálítið á myndir af evrópiskum
miðaldariddurum. Blökkumaðurinn bar
mikið sverð sér við hlið; því svipaði mjög
til sverðanna, sem notuð voru í Evrópu á
tímum krossfaranna.
Ráðgjafinn færði Zwilling kveðju herra
síns og fursta og þar með heimboð til höf-
uðborgarinnar. Á leiðinni sá veiðimaður-
inn fjölda brynjuklæddra fótgönguliða og
léttklæddra bogmanna.
1 höfuðborginni var Zwilling fagnað
með einskonar hersýningu. Riddaraliðar
geistust á móti honum með miklum og
ferlegum herópum, en við borgarhliðið
biðu fótgönguliðasveitir. Lúðrar voru
þeyttir og trumbur slegnar og hávaðinn
var óskaplegur. Konur stríðsmannanna
stóðu álengdar og fögnuðu komumanni
með háum ópum.
Einn af hirðmönnum furstans, sem kom
á fund Zwillings til þess að spyrjast fyrir
um, hvað hægt vær að gera fyrir hann,
dró þrjár vekjaraklukkur undan skikkju
sinni og spurði, hvað nákvæmlega rétt
klukka væri. Furstinn átti klukkurnar. Ein
var með sjálflýsandi stöfum, önnur með
innbyggða spiladós. Þegar Zwilling var að
setja klukkurnar mjög samviskusamlega,
kom annar embættismaður með þrjár til
viðbótar!
Zwilling var leiddur fyrir furstann
skömmu seinna í moldarkofanum, sem er
„höllin“ hans. Furstinn sat á rekkju-há-
sætinu. Túlkur var viðstaddur. Hann lá
á hnjánum á gólfinu og dirfðist ekki að
horfa framan í ásjónu hátignarinnar.
Hann skreið eins og rakki fram og aftur
um gólfið, þegar húsbóndinn kallaði.
Zwilling hafði verið tjáð, að Rei-Bonba
ætti um 800 konur og að hver þessara
kvenna hefði kofa til umráða. Næst ,,höll“
furstans var því heil borg af kvenfólki.
Rei-Bonba kvað líka eiga nýtísku bíl af
dýrustu gerð. Þetta er óvenjulegur bíll að
því leyti, að hann notar ekkert benzín.
Þess í stað er þremur til f jórum hundruð-
um af þegnum þjóðhöfðingjans beitt fyrir
bifreiðina. Ástæðan er sú, að í furstadæm-
inu eru alls engir vegir. Þarna dugar því
ekkert annað en mannaflið.
EN EKKI í
HAGNAÐARSKYNI
T ÖGREGLAN átti bágt með að skilja
það, þegar eitursnákar byrjuðu að
hverfa úr indverskum dýragarði. Því að
snákarnir voru ekki verðmætir. En þrátt
fyrir allar varúðarráðstafanir, héldu þeir
áfram að hverfa.
Loks var lögreglumaður falinn í eitur-
snákahúsinu. Viku seinna stóð hann hinn
einkennilega þjóf að verki. Hann reyndist
vera ríkur dýravinur, sem komist hafði að
þeirri niðurstöðu, að snákarnir nytu ekki
nógu góðrar aðhlynningar í dýragarðin-
um. Þessvegna stal hann þeim og flutti
þá heim í einka-dýragarðinn sinn, þar sem
öll þjónusta var — að hans dómi — mun
betri.
Lögregluskýrslur víðsvegar um heim
sýna, að menn stela ekki ávallt í hagnað-
arskyni.
Fyrir fáeinum vikum var efnaður mað-
ur í Sydney í Ástralíu handtekinn fyrir
að stela fjórum ilmvatnsglösum. Það var
sannað, að hann átti tugir þúsunda á banka
og var auk þess engin aurasál.
Hversvegna gerði hann þetta þá? Bara
af því honum fannst það spennandi, tjáði
lögfræðingur hans réttinum.
Þegar lagleg rúmensk stúlka var hand-
tekin fyrir þjófnað, kenndi hún ástarraun-
um um, hvernig komið var fyrir henni.
Hún tjáði lögreglunni, að hún hefði byrjað
að stela til þess að gleyma manninum, sem
hafði svikið hana.
Þjóðverji, sem fyrir tveimur árum var
dæmdur í fangelsi fyrir að stela krýning-
argripum Hohenzollern ættarinnar, lýsti
yfir að hann hefði því aðeins látið greip-
ar sópa um nokkra kastala, að honum
væri meinilla við alla svokallaða aðals-
menn.
Albert Leroy tókst að leika á frönsku
iögregluna árum saman, áður en hún kló-
festi hann. Þá kom á daginn, að hann
framdi hina fífldjörfu þjófnaði sína í
góðgerðarskyni! Hann hafði sjö blásnauð-
ar fjölskyldur á framfæri sínu og gaf auk
þess peninga til góðgerðarstofnana.
BELESSAÐ
BARMÐ
Mamman: Maturinn er að verða til. Kallaðu á Lilla.
LUli: En það eru tvö á móti engu!
Pabbinn: Það skiptir ekki máli, Lilli. Maturinn er
kominn á borðið.
Pabbinn: Mig langaði bara til að sjá, hvort þeir
jöfnuðu ekki leikinn.
Mamman: Skiptu þér ekkert af leiknum. Matur-
inn er tilbúinn.
Mamman: U-ss! Það eru tvö á móti einu.
Pabbinn: En maturinn kólnar á borðinú, elskán.
8
9