Vikan - 11.04.1940, Blaðsíða 18

18
VIKAN, nr. 15, 1940
T ízkumyndir.
Nú líður að því að velja vorhattana. Hvernig skyldu þeir nú verða í ár?
Hér eru tveir, annar úr bláu filti, blómum skreyttur, en hinn úr gulu strái
með blómum og slæðu. Kannske stráhattar verði nú mest í tízku. Hver veit ?
út í lífið með þér sem aðalstoð mína, get
ég ekki hugsað mér, eins og þú ert drykk-
felldur og ístöðulaus.
Hún nam andartak staðar, en svo lét
hún að lokum á sér skilja, að hún óskaði
ekki eftir frekari umræðum um þetta, og
ekki frekari kunningsskap þeirra í milli,
og sagði að síðustu, en röddin var klökk-
kennd:
Þessi vorkjóll er úr dökk-
grænu ullar-jersy, en það
verður mikið í tizku í ár.
Hinir stóru vasar eru
hnepptir. Kjólinn er ákaf-
lega hlýr. Hatturinn er
dökkbrúnn.
— Milli okkar er hér með öllu lokið.
Þau voru komin heim til Önnu Maríu,
hún tók í hendina á honum, þakkaði hon-
um fyrir liðnar stundir, og bauð honum
að síðustu góða nótt. Svo hljóp hún upp
tröppumar og hvarf inn í húsið, en göngu-
lag hennar var reikult.
Vindurinn og regnið hamaðist æ meir, og
vatnið lak niður úr fötum Jóns Grímssonar.
Hann staldraði eitt augnablik á götunni,
einn og yfirgefinn af öllum mannlegum
félagsskap, eins og honum fannst á þess-
ari stundu, en í sölum vínguðsins hugsaði
hann sér .að leita huggunar. Og eins og til
þess að herða sig upp undir þá baráttu,
sem hann nú átti fram undan, sneri hann
sér móti veðrinu og horfði fast út í nóttina.
Svo tók hann áfengispela upp úr vasa
sínum og sagði:
— Nú drekk ég skál hinnar sönnu ein-
veru.
Og hann drakk pelann í botn, þeytti hon-
um út í myrkrið, það heyrðist brothljóð
í fjarska og — svo hvarf Jón Grímsson
út í náttmyrkrið . . .
Nú eru svona rimíahurðir mikið notað-
ar á milli samliggjandi stofa. Þær eru
laglegar, en hvorki ódýrar né hentugar.
Hér er snyrtiborð handa tveimur.