Vikan - 01.05.1941, Page 3

VIKAN, nr. 18, 1941
3
und krónur, og mun lækka verulega, þegar
framleiðsla er hafin í stórum stíl.
Nei, það eru ekki viðtækin, sem mestum
erfiðleikum valda, heldur senditækin. Þús-
undir manna hafa horft með hrifningu á
sýningar okkar á heimssýningunni, og það
sem hún hefir fyrst og fremst kennt okk-
ur, er að nota verður mörg myndatöku-
tæki samtímis, af því að þreytandi er að
horfa allt af á sama bakgrunninn á til-
tölulega lítilli plötu. Þar eð myndatöku-
vélin verður að standa föst til þess að
myndin titri ekki, er ekki með einni vél
hægt að taka bæði nær- og fjærmyndir,
sem annars er mikil tilbreyting í, eins og
við þekkjum af kvikmyndum. Það verður
því að koma fyrir mörgum vélum á mis-
munandi stöðum, sem stilla má saman.
Sjónvarpið er í raun og veru algerlega
ný tegund listar, sem lýtur allt öðrum lög-
málum en leiklist og kvikmyndalist.
Við útvarpssendingar verður þulurinn
að tala í sífellu, við sjónvarpið skýtur hann
aðeins inn einni og einni setningu til skýr-
ingar, myndirnar segja að öðru leyti það,
sem segja á.“
Við förum nú af skrifstofu Robards, nið-
Þetta er sjónvarpsbillinn, sem sjónvarpar atburðum, sem ske á götum New York, til stöðvarinnar
efst í Empire State-byggingunni, sem síðan endurvarpar því um umhverfið.
Sjónvarpið.
Framhald af forsíðu.
ings. En hvað tækninni viðvíkur, erum við
á undan öðrum. Síðan 1925, þegar tilraunir
okkar byrjuðu, höfðum við eytt 10 miljón-
um dollara í þær. Og nú erum við svo langt
komnir, að við getum boðið almenningi
betra sjónvarp en annars staðar tíðkast.“
Þegar David Sarnoff, forstjóri R.C.A.,
kom fyrrir tveim árum úr Evrópuferð
sinni, fórust honum orð á þessa leið:
„1 meira en eitt ár hefir Brezka útvarpið
sjónvarpað reglulega tvo tíma á hverjum
degi. Á útvarpssýningu, sem ég sá í
London, var aðsóknin að sjónvarpsdeild-
inni lang mest. En þó að venjuleg útvarps-
tæki væru seld í hundruð þúsunda tali á
sýningunni, seldust aðeins 100 sjónvarps-
tæki.
Þó að búið sé að rek^ sjónvarpsstarf-
semi í meira en ár, eru færri en 1000 viðr
tæki i öllu landinu.“
Með öðrum orðum: Englendingar hafa
tekið sjónvarpinu með hálfgerðri tor-
tryggni. Aðalorsökin er vafalaust sú, hve
tækin eru dýr. Fyrir tveim árum voru
framleiddar fimmtán mismunandi tegund-
ir tækja, en þó að margar þeirra væru
góðar í tæknislegu tilliti, voru kaupend-
urnir hræddir um, að þau yrðu, eins og
fyrstu útvarpstækin, fljótt úrelt.
,,Það er einmitt þessi hætta, sem ame-
rískir framleiðendur verða að varast,“
sagði Robards. „Við höfum gert tilraunir
með sjónvarpið áratugum saman. Yður
þætti kannski fróðlegt að vita, að fyrsta
sjónvarpstilraunin var gerð árið 1880. Nú
fyrst erum við komnir svo langt, að hægt
er að senda tækin á markaðinn. Þau fyrstu
voru sýnd á heimssýningunni í New York.
Héðan í frá er engin hætta á, að tækin
verði úrelt, að minnsta kosti ekki næstu
árin. Og verðið er ekki svo mjög hátt —
sem stendur er það frá eitt til þrjú þús-
Sjónvarpsvélin má ekki haggast á meðan hún er
i gangi, annars kemur titringum á myndirnar.
Þetta er líka sjónvarpsvél. Ameríkumenn hafa
byrjað almennt sjónvarp tvisvar í viku.