Vikan - 01.05.1941, Qupperneq 6

6
VIKAN, nr. 18, 1941
Frægur sjóvíkingur.
Felix von Luckner greifi, sem frægur er úr heims-
styrjpldinni fyrir það, hvað hann sökkti mörgum
skipum, er sagður vera kominn á stúfana aftur.
Þeir, sem orðið hafa fyrir barðinu á honum, en
komist undan, segja að hann sé á enska skipinu
„Glengarry“, sem Þjóðverjar tóku í Kaupmanna-
höfn í fyrravor. Hann er á ferðinni um sunnan-
vert Kyrrahaf.
„Ég hélt,“ sagði Chunk vongóður, ,,að ef ég
fengi eitthvert svona duft, til að gefa Rósu
inn, þegar ég hitti hana við borðið í kvöld,
þá mundi það herða hana og hjálpa til
þess, að hún neitaði ekki tillögunni um að
„stinga af.“ Ég býst ekki við að hún þurfi
múldýraæki til að draga sig burt á, en
kvenfólk er samt alltaf betra við akstur
en á skeiðvellinum. Ef duftið verkar svo
sem tvo tíma, þá er björninn unninn.“
„Hv^nær á þetta heimskulega brott-
hlaup að fara fram?“ spurði Ikey.
„Klukkan níu,“ sagði McGowan. „Kvöld-
matur er klukkan sjö. Klukkan átta háttar
Rósa með höfuðverk. Klukkan níu hleypir
Parvenzano mér inn á baklóðina sína, en
þar vantar borð í girðinguna inntilRiddle’s
í næsta húsi. Ég stencf undir glugganum
hennar og hjálpa henni ofan brunastig-
ann. Við verðum að vera snemma til vegna
klerksins. Það er allt lafhægt, ef Rósa flýr
ekki þegar skothríðin byrjar. Geturðu ekki
búið til svona duft handa mér, Ikey?“
Ikey Schoenstein nuddaði á sér nefið.
„Chunk,“ sagði hann, „lyfjasveinarnir
verða að fara varlega með þessháttar
meðul. Ég trúi engum af kunningjum mín-
um fyrir slíku nema þér. En ég skal búa
það til handa þér og þá skaltu sjá hvort
Rósu líst ekki á þig.“
Ikey fór upp að lyfseðlaborðinu. Þar
muldi hann tvær upplausnartöflur, sem
höfðu gram af morfíni inni að halda.
Hann bætti dálitlum sykri og mjólk í
þær, til þess að dálítið meira færi fyrir
þeim, og vafði blönduna síðan snyrtilega
inn í pappír. Ef fullorðin manneskja tæki
þetta inn mundi hún sofa fast í nokkra
tíma, án þess að nokkur skaði skeði. Hann
fékk Chunk McGowan þetta og sagði hon-
um að gefa það inn í drykk, ef hægt væri
og hlaut innilegt þakklæti frá bakdyra-
brúðgumanum.
Undirferli Ikeys sýnir sig bezt þegar
sagt er frá hvað honum varð næst fyrir.
Hann sendi Riddle boð og skýrði honum
frá fyrirætlun McGowons að nema Rósu
á brott. Riddle var þrekinn maður, rauð-
brúnn á lit og fljótráður í framkvæmdum
sínum.
„Ég er yður þakklátur," sagði hann við
Ikey. „Bölvaður írski slæpingurinn.
Herbergið mitt er beint fyrir ofan herbergi
Rósu. Ég fer þangað upp eftir kvöldverð
og hleð byssuna mína og bíð. Ef hann
kemur inn á baklóðina mína, þá skal hann
fara þaðan í sjúkrabíl, en ekki í brúðar-
vagni.“
Ef svefninn héldi Rósu í faðmi sér í
marga tíma og faðirinn, sem hafði verið
varaður við, biði vopnaður og blóðþyrst-
ur, þá þóttist Ikey vita, að meðbiðlinum
væri ósigurinn vís.
Klukkan átta um morguninn kom að-
stoðarmaðurinn og Ikey flýtti sér í snatri
til frú Riddle til að frétta um úrslitin. Og
sjáum til, þegar hann kemur út fyrir búð-
ardyrnar, hver kemur þá hlaupandi út úr
strætisvagni og grípur hönd hans — nema
Chunk McGowans með bros sigurvegar-
ans á vörum og rjóður af gleði.
„Búið og gert,“ segir Chunk með Para-
dís í brosi sínu. „Rósa klifraði niður bruna-
stigann á stundinni og við vorum komin
til klerksins kl. 9%. Hú'n er heima í íbúð-
inni núna — hún sauð egg í morgun í
bláum morgunkjól — drottinn minn, hvað
ég er hamingjusamur! Þú verður að koma
upp til okkar einhvern daginn og borða
með okkur, Ikey. Ég hefi fengið vinnu
niður við brúna og ég er að flýta mér
þangað núna.“
„En — duftið?“ stamaði Ikey.
„Nú, þetta drasl, sem þú gafst mér,“
sagði Chunk og hló út undir eyru; „jæja,
það var nú svona með það. Ég settist við
borðið hjá Riddle’s í gærköldi og leit á
Rósu og sagði við sjálfan mig: „Chunk,
ef þú færð þessa stúlku, þá verðurðu að
fara heiðarlega að því — þú mátt ekki
vera með neinar brellur við svona stólpa-
kvenmann eins og hana. Og ég lét bréfið
liggja kyrrt í vasa mínum. En þá varð mér
litið á hinn helminginn, sem sat þarna
hinu megin við borðið og sem, sagði ég
við sjálfan mig, vantar reglulega velvild
til tilvonandi tengdasonar síns; þá sá ég
mér leik á borði og dembdi duftinu í kaffi-
bollann hjá Riddle gamla — og þar fór
það!“
SKRÍTLUR.
Kerlingu einni í Borgarfirðinum bárust þau
tíðindi siðla sumars 1914, að heimsstyrjöld væri
hafin. Þá komst hún svo að orði:
„Það er meiri gauragangurinn í mönnunum.
Það er ég viss um, að þeir hætta ekki fyrr en
þeir drepa einhvern."
*
„Ég er í svoleiðis skapi, að mig langar til þess
að syngja allan daginn."
„Ó, það vildi ég, að ég gæti gert eitthvað til
að hugga þig.“
Maggi
og
Raggi.
Maggi: Áfram, áfram, afi! Þú er fyrst-
ur!“
\Copr 1940, King Fcaturcs Syndicate, Inc., World rights rcscrvcd
Maggi: Varlega, strákar. Farið varlega
upp stigann.
Raggi: Passið að missa hann ekki. —
Aumingja afi.
Amma: Æskan er dásamleg, finnst þér
það ekki?
Afi: Jú, en það er eins og ég hefi allt
af sagt, mér finnst synd að eyða henni í
óvita börn.