Vikan - 16.11.1944, Síða 10

10
VIKAN, nr. 41, 1944
cimii i
E. IIIII L I V
Ast og umburðarlyndi.
Eftir Dale Camegie.
\
Matseðillinn
Síldarbollur.
% kg. síld, % kg. kartöflur, 300
gr. soðið eða steikt kjöt. 10 gr.
kartöflumjöl. 1 dl. rjómi eða
mjólk. Pipar. 60 gr. smjör eða
önnur feiti.
Siidin er látin liggja í bleyti og er
siðan' hreinsuð, roði og beinum flett
frá og hakkað einu sinni í hakka-
vél. Kartöflumar eru soðnar og
síðan hakkaðar ásamt kjötinu. Mjöl-
ið, piparinn og rjóminn er látið út
■ í. Deigið er allt hrært vel saman og
búnar til litlar bollur úr því, sem svo
eru brúnaðar í feiti.
Brauðsúpa.
300 gr. fúgbrauð. 2 1. vatn. 1
sítróna eða 1 teskeið af ediki.
2 dl. hvítöl. Sykur. Saft.
Brauðið er skorið niður og látið
liggja í bleyti í vatninu yfir nóttina;
síðan er það soðið í vatninu ásamt
sítrónuberkinum eða edikinu. Þegar
brauðið er orðið meyrt, er súpan siuð
í gegn um sáld, þynnt með sjóðandi
vatni og látin koma upp suðan á
henni. ölinu, sykrinum og saftinni
þætt í eftir smekk.
Húsráð
Hreinsið ávallt vel af diskum og
skálum áður en þér þvoið upp.
Tízkumynd
Köflótt efni eru alltaf falleg og
mjög hentug, enda eru þau venju-
lega í tízku.
Þessi kjóll er úr rauð- og svart-
köflóttu efni. Framan á blússunni
og á vösunum er efnið ,,pliserað“.
Svartir hnappar eru á blússunni og
svart belti.
Spakmæli.
Munnur hins réttláta er lífslind, en
munnur óguðlegra byrgir ofbeldi.
Varir hins réttláta vita, hvað geð-
fellt er, en munnur óguðlegra er ein-
tóm flærð.
(Úr Orðskviðum Salómons).
„Eg get marga heimskuna gert um
ævina,“ sagði Disraeli, „en ég ætla
aldrei að gifta mig af ást.“
Og hann gerði það ekki. Hann
var ógiftur, þangað til hann var
hálffertugur, en þá bað hann ríkrar
ekkju, sem var fimmtán árum eldri
en hann og gráhærð. Ást? Nei. Hún
vissi, að hann elskaði hana ekki. Hún
vissi, að hann giftist vegna penmg-
anna. Hún bað hann þess vegna að
bíða í eitt ár, svo að hún gæti kynnst
honum. Hún giftist honum, þegar ár-
ið var liðið.
Þetta var heldur en ekki óskáld-
legt og útreiknað allt saman, eða er
ekki svo ? En samt brá svo undarlega
við, að hjónaband Disraelis varð
glæsileg sigursaga innan um allar
raunarollurnar í annálum hjónabands-
ins.
Ríka ekkjan, sem Disraeli kaus sér,
var hvorki ung, fríð né gáfuð og var
langt frá því. Hún talaði iðulega af
sér, svo að hlegið var að vanþekk-
ingu hennar í bókmenntum og sögn.
Hún sagðist t. d. alltaf ruglast í því,
„hvorir voru fyrri, Grikkir eða Róm-
verjar.“ Klæðaburður hennar var á-
berandi og smekkur hennar fyrir
innanstokksmunum furðulegur. En
hún var snillingur, afburðasnillingur
i því, sem mest veltur á í hjónaband-
inu, í umgengninni við manninn.
Hún bar það ekki við, að jafna
sínum gáfum við gáfur mannsins
síns. Þegar hann kom heim þreyttur
og leiður á samkvæmum og smelln-
um brðasennum við hnyttnar hertoga-
frúr, þá var honum hvíld að hinu
létta hjali Mary Anne. Heimilið varð
honum til sívaxandi ánægju, sá stað-
ur, þar sem hann gat notið áhyggju-
lausrar hvíldar og hjúfrað sig í hlýj-
unni af aðdáun Mary Anne. Stund-
irnar, sem hann eyddi heima hjá kon-
únni, sem var að eldast, voru mestu
ánægjustundir ævi thans. Hún var
hjálparhella hans, trúnaðarmaður
hans og ráðgjafi. Á hverju kvöldi
flýtti hann sér heim úr þinghúsinu
til að segja henni fréttirnar. Og það
gilti einu, hvað hann tók sér fyrir
hendur, Mary Anne datt ekki eitt
andartak í hug að efast um, að hann
gæti gert það. Þetta er mjög mikils-
vert.
1 þrjátíu ár lifði Mary Anne fyrir
Disraeli og fyrir hann einan. Hún
kærði sig því aðeins um auðævi sin,
að þau gátu gert honum lifið þægi-
legt. Hún var svo eftirlætisgoð hans.
Hann varð jarl, eftir að hún dó. En
meðan hann var enn í borgarastétt,
fékk hann Victoríu drottningu til að
aðla Mary Anne. Hún varð Beacons-
field greifafrú árið 1868.
Hann hallaði aldrei einu orði á
hana, hversu kjánalega og skraf-
skjóðulega sem hún kom fram opin-
berlega. Hann ávítaði hana aldrei.
Og ef einhver dirfðist að draga dár
að henni, þá reis hann óðfús upp til
varnar henni af fullum drengskap.
Mary Anne var ekki fullkomin. En
í þrjá áratugi þreyttist hún aldrei á
því, að tala um manninn sinn, lofa
hann og dáðst að honum. Og afleið-
ingin ? „Við höfum verið gift í þrjá-
tíu ár,“ sagði Disraeli, „og ég hefi
aldrei orðið leiður á henni." (Og
samt héldu sumir, að Mary Anne
hlyti að vera leiðinleg, af þvi að hún
kunni ekki mannkynssögu).
Disraeli dró aldrei fjöður yfir það,
að Mary Anne væri mikilsverðasti
þáttur Iífs síns. Og afleiðingin?
„Vegna ástúðar hans,“ sagði Mary
Anne við vini sína, „hefir æfi mín
bókstaflega talað orðið þrotlaus
hamingja.“
Þau höfðu sin í milli dálítinn orða-
leik. „Þú veizt það,“ sagði Disraeli,
„að ég giftist þér ekki vegna neins
annars en fjármunanna." Og Mary
Anne svaraði brosandi: „Já, en ef þú
ættir að gera það aftur, þá mundir
þú gera það af ást, er það ekki?“
Og hann félst á, að það væri rétt.
Nei, Mary Anne var engin fyrir-
mynd í öllu. En Disraeli var nógu
skynsamur að lofa henni að vera eins
og hún var.
Henry James hefir sagt: „Fyrsta
boðorðið, sem menn þurfa að læra
í umgengni við aðra, er, að troða
ekki öðrum um tær, þegar þeir vilja
fara sinar leiðir til ánægju sinnar
og hamingju, svo framarlega sem þeir
Framhald á bls. 15.
Frímerki eru verðmæti.
Kastið ekki
SIG. HELGASON, P.
verðmætum fyrir borð.
Kaupi íslenzk frímerki hæsta
verði eftir innkaupslista. —
Duglegir umboðsmenn óskast
um allt land til innkaupa á
íslenzkum frímerkjum.
Há ómakslaun!
Leitið upplýsinga hjá:
O. Box 121, Reykjavík.
Allir vita að
GERBER’S
Barnamjöl
hefir reynst bezta og
bætiefnaríkasta fæða,
sem hingað hefir flutzt
Fæst í
Verzlun
Theódór Siemsen
Súni 4205.
NB. Sendi út um land gegn
póstkröfu. —