Vikan - 02.12.1948, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 49, 194S
Draumur og veruleiki
Teikning eftir George McManus.
Hasmína: Ó, þetta var hræðilegur draumur!
Mig dreymdi, að Gissur hefði slasast og verið
fluttur á spítala!
Dóttirin: I guðs bænum — hvað hefur komið fyrir,
mamma? Þú gerðir mig dauðskelkaða!
Rasmína: Mig dreymdi, að faðir þinn hefði siasast —
ég fór inn í herbergið hans og sá þá, að hann er ekki
kominn heim ennþá. Ó, veslings maðurinn minn! Hringdu
á lögreglustöðina! Ó, því var ég að rífast við elskuna
mína! Hringdu á lækninn minn — þetta er hræðilegt —
hann hefur aldrei fyrr verið svona iengi úti!
Dóttirin: Hormón, hringið á lögreglustöð-
ina! Mamma vill vita, hvort pabbi er þar!
Hormón: Hvað gengur á? Ég hélt, að gufu-
ketillinn hefði sprungið!
Lögregluþjónn: Nei, eiginmaður frú Rasminu er
ekki hér, en bræður hennar tveir eru héma, og
föðurbróðir, og bróðursonur — þeir eru allir í 52.
klefa!
Annar lögregluþjónn: Það eru alltaf minnst
fjórir úr þessari fjölskyldu hér í einu!
Læknirinn: Látið þér nú ekki svona, frú Rasmina!
Það er ástæðulaust, reynið að stilla yður!
Rasmína: Þér skiljið mig ekki, læknir. Elsku mað-
urinn minn! Hann er það eina, sem ég á eftir í líf-
inu! Látið mig vera læknir! Farið þér, þér getið ekki
hjálpað mér!
Rasmína: Ef eitthvað hefur komið fyrir hann,
þá vil ég ekki lifa lengur! Ó, elsku Gissur
minn!
Gissur: Sæi, Rasmína. Lof mér að gefa skýr- Rasmína: Erkibófinn
ingu . . .
þinn! ! ! . Læknirinn. Sælir, Gissur. Eg er rétt að koma
heiman frá yður. Konan yðar var áhyggjufull,
af þvi að hún hélt, að þér hefðuð slasast.
Gissur: Áhyggjurnar hurfu, þegar hún hafði
fengið vissu sína. Mig langar til að biðja yður
að gera að sárum mínum.