Vikan - 17.03.1949, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 11, 1949
.......j......
* HEIMILIÐ ’
Borðað milli mála
Eftir Dr. G. C. Myers. ..............■
Matseðiliuin
Steikt iúða.
4 kg. lúða, 9 matskeiðar hveiti,
9 matsk. vatn, 3 tesk. salt, 1 tesk.
pipar, muldar tvíbökur, 100 gr.
smjör, 100 gr. feiti, 1 kg. kart-
öflur.
Búinn til jafningur úr hveitinu.
Salt, pipar og tvíbökur blandað sam-
an. Fiskurinn skorinn í stykki, dýft
niður í jafninginn og tvíbökurnar.
Steikt í feitinni ca. 8 mínútur. Smjör-
ið brætt og hellt yfir fatið.
Heilhveiti-mjólkursúpa.
1% 1. mjólk, 30 gr. heilhveiti,
20 gr. hýði, i/2 tsk. salt, 50
gr. sykur, rababararúsínur eða
sveskjur.
Ef ekki eru notaðar rababara-
„Gasljós“ í Kafnarfirði
Framhald af bls. 2.
Leikstjórnina fór Ævari vel
úr hendi og er mikill fengur að
slíkum nýjum kröftum, ef þeir
fá að njóta sín.
Leiktjöldin smíðuðu Gunnar
Bjarnason og Sigurður Arnórs-
son, en Lárus Ingólfsson mál-
aði þau. Kristín Björgúlfsdóttir
annaðist hárgreiðsluna, Róbert
Bjarnason var ljósarneistari og
leiksviðsmenn Gunnar Bjarna-
son, Sigurður Arnórsson og
Sigurður Kristinsson.
Stjórn Leikfélags Hafnar-
fjarðar skipa nú: Sigurður
Gíslason, forrn., Stefán Júlíus-
son, ritari, og Hjprleifur Gunn-
arsson, gjaldkeri.
rúsínur, eru rúsínurnar eða sveskj-
urnar lagðar í bleyti í vatn kvöld-
inu áður. Heilhveitið og hýðið er
hrært út í % i. af mjólk, 1 1. mjólk
er hitaður með rúsínunum og sveskj-
unum. Þegar það sýður, er hveiti-
jafningurinn hrærður út í og soðið
2 mín. Sykur og salt er sett út í.
Sjóða má kanelstengur í súpunni.
1 staðinn fyrir ávexti er gott að
nota sítrónusneiðar, sem settar eru
i súpuskálina.
H Ú S RÁÐ
Skæri brýnast á því að klippa með
þeim sandpappír.
Ef farið er út í mikið frost i
loðkápu á að ylja hana á röngunni.
Þannig er bezt að halda á sér hita.
Næsta leikrit, sem sett verð-
ur á svið í Hafnarfirði, líka
af Ævari R. Kvaran, er revýan
Gullni vegurinn eftir Jón snara.
Þar koma fram um 30 manns,
allt Hafrifirðingar, en með
aðalhlutverkin fara Ársæll Páls-
son, Guðrún Jóhanneáðóttir,
Hafsteinn. Baldvinsson og
María Þorvaldsdóttir.
Reykvíkingar ættu að festa
sér það í minni, að það
er góð skemmtun að skreppa
kvöldstund í Hafnarfjörð, sitja
þar í þægilegum sætum í við-
kunnanlegum sal og horfa á
skemmtileg leikrit — um leið
og þeir fá góða tilbreytingu
sjálfir styrkia þeir merkilegt
leiklistarstarf, sem á það skil-
ið, að þTTÍ r.j vátt eftirtekt og
stuðningur.
,,Ef þú borðar þetta núna, borðar
þú ekkert á matmálstíma,“ eða eitt-
hvað í þá áttina- hefur hljómað í
eyrum mínum frá því að ég man
fyrst eftir mér. En ekki man ég til
þess, að át á milli máltíða hafi
nokkurn tíma minnkað hjá mér mat-
arlystina, er að hinum raunverulega
matartíma kom. Svo virðist sem mér
háfi hlotnazt mikii matarlyst í
vöggugjöf, því að svona hef ég all'a
ævi verið. Ég þarf ekki að gæta
lystarinnar, heldur þyngdarinnar. Og
ég hef séð mörg börn koma soltin
heim úr skólanum, éta eitthvert
snarl vel og duglega, án þess að
þau virtust hafa minni lyst, þegar
aðalmáltíðin var á borð borin.
Ef dæma skal eftir mínum eigin
athugunum óg bréfum eða munn-
legum frásögnum fjölda mæðra,
virðist mér það ljóst, að mörg böm
á ýmsum aldri borða mikið milli
mála, en hafa enga lyst á hádegis-
eða kvöldverði. 1 fyrrasumar t. d.
voru barnabörn okkar hjónanna hjá
okkur, og við ve'ittum því athygli,
að þau eldri, sem eru 6 og 4 ára,
borðuðu af mismunandi mikilli lyst
matinn sinn. Þegar við grennsluð-
umst eftir, hvað að þeim gengi, kom
up.p úr kafinu, að þau höfðu fengið
smábita hjá grannkonu okkar, ekki
löngu áður en máltíðin hófst.
Matur sá, er börnin fá milli mála,
er oft og tíðum miður staðgóður
s. s. sælgæti, sætar kökur o. þ. 1.
Þrándur í götu
Hversu mjög sem þið reynið aö
fá börn ykkar til þess að láta af
þeim óvana að borða utan matmáls-
tímanna, vill slíkt. mjög oft mistak-
ast, því að sumar nágrannakonurnar
hafa alitaf á reiðum höndum eitthvað
,,gott“, sem freistar barnanna. Það
er oft hinn versti Þrándur í Götu
fyrir ykkur: Að ég ekki tali um afa
og ömmu, ef þau búa einhvers staðar
í grennd við börnin.
Grannkonurnar sumar hafa ekk-
ert á móti því, að þeirra börn borði
milli mála og gefa þeim brauðsneið
eða kökubita, hvenær sem þau
æskja þess. Ekki hafa þær heldur
brjósthörku til þess að skilja leik-
systkini barna sinna útundan og gefa
þeim jafnan með, enda þótt for-
cldrar þeirra séu þvi andvígir, að
börn þeirra borði milli^ mála. Grann-
lconurnar gthuga þetta ekki og börn-
in standast eklci freistinguna.
Móðir nokkur skrifar mér og spyr,
hvað hún eiga að gera undir svipuð-
um kringumstæðum. Þegar hún gef-
ur ii'tla drengnum sínum, þriggja
ára gömlum, brauðsneið og sultu,
stendur hópur af kunningjum hans
uta'n um hann og langar í bita með
honum. Ef stráksi fer út með
smuriá sneið í hendinni, kemur hann
jaír.an a'ú vörmu spori aftur til móð-
ur sinr.ar og vill fá brau'j handa
öllum leiksystkiwam sínum, sem bíða
soltin og eftirvæntingarfull fyrir
utan. Þessi móðir bar fyrir brjósti
þann mikla kostnað og fyrirhöfn,
sem þetta ylli henni, en hugsaði ekki
um það, hvað hinar raæðurnar segðu
við því, að börn þeirra borðuðu utaa
matmálstímanna.
Eg svaraði konunni iþví, að húni
skyldi ekki gefa. syni sínum auka-
bita, ikma hann væri emn og forð-
ast að láta hann vera að borða
innan um önnur börn, sem ekki
fengju bita hjá mæðrum sínum. En
þetta mun mörgum foreldrum þykja
fullmikil nákvæmni, ekki sízt þeim,
sem vön eru að láta allt eftir börn-
um sínum.
Með öðrum orðum: Það er illmögu-
legt að venja börnin af því að borða
milli mála, á meðan meginþorri ná-
grannakvenna þeirra er að föndra
með aukabita handa börnum sinum
í viðurvist þeirra, sem venja á af því.
Margaret Lockwood, hin fagra
enska kvikmyndadís, bar þenna
kvöldkjól í nýjustu mynd sinni
,,Look Before You Love“. (Frá J.
Arthur Rank, London).