Bjarmi - 01.03.1910, Blaðsíða 1

BJARMI
<ss= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =====
IV. árg f Reykjavík, 1. marz 1910. 5.
»G((ð minn er klettur mér lit hœlis« Sálm. 94, 22.
„Vífji d neyðartima".
(Sálm. 9,10).
Sdlmur eftir Charles JVesley*.
Lát mig flýja’ í faðminn þiim,
frelsari’ minn, sem elskar mig;
bylgjur lujlja bátinn minn,
bjarga þá, eg hrópa’ á þig;
bá mér góðan griðastað
geyst unz lœgir stormsins bál,
leið mig heilan landi að,
lausnari, tak við minni sál.
Ekkert skjól eg annað hef,
önd mín vonar skelfd á þig,
aumingjann ei yfirgej,
enn þá slyrk og hugga mig;
trausiið eina, áslvin minn,
öll mér kemur hjálp jrá þér;
undir verndarvœnginn þinn
varnarlausum sling þú mér.
Jesás, með þér alt eg á,
ali, sem bresiur — meir en það;
reis hinn fallna, lœkning Ijá,
lúnum bii þú hvíldarsiað;
ranglœti’ er mín rélta mynd,
réttlátt, heilagt nafn þitt er;
í mér ríkir saurug synd,
sannleikur og náð í þér.
' SJ>r. síðasta blað »Bjarma«. Cliarles Weslcy (f 1788)
var bróðir Jóns (John's) Wesleys (f 1791), vakning-
nr pródikarans mikla, og stofnnði ásaml honum hinn
fjölmennaog atliafnamikla Meþódistaflokk. Cliarles
Wesley var eigi svo mikilliœfur maður sem bróðir
hans, cn gefm var honum gáfa til að yrkja innileg
og fögur trúarljóð. Eitt af þeim Ijóðum er þessi
sálmur, sem liann orti sömu nóttina og Toplady
sinn fræga sálm. Pýðing séra Matthiasar á sálmi
Toplady’s er prenlað í »Verði Ljós« (19(0) og
»Bnrnnsálmnbókinni«.
Nœg er, droltinn, náðin þín,
nœg að hylja mína synd;
lœkna synda-sárin mín
sistreymandi grœðilind;
brunnur lífsins ert þii einn,
ósparl lál mig bergja’ á þér:
spretl þú upp, minn ástvin hreinn,
eilíflega’ í hjarta mér.
Postularnir og prestarnir.
»Þeir lækna sár míns fólks
meö liægu móti, segjandi: Frið-
ur, friður og þó er enginn
friður«. Jeremías.
Þéim ber stundum ekki vel saman
preslunnm og poslulunum, endá þólt
víða sé sú list kend, að dylja ósam-
ræmið i lengstu lög.
Sumir liafa talið það mesta
hroka að undanförnu, ef nokkur
maður fullyrti, að hann væri guðs
barn, og kallað spurninguna: »Eruð
þér guðs barn?« hreinustu fjarstæðu.
En nú er orðin breyting á þessu.
Það kvað eiga að fara kenna oss, að
vér séum öll guðs börn. Það færi
betur að svo væri, en valt held eg sé
að byggja það á fyrsta bréfi Jóhann-
esar postula.
Þriðji ka.pit.uli bréfsins byrjar svo:
»Sjáið, hvílíkan kærleika faðirinn heflr
auðsýút oss, að vér skulum kallast
guðs b'örn; og það erum vér. Vegna
þess þekkir heimurinn oss ekki«.
Hvcr cr þessi »heimur«, er það
ekki fólk? Litlu síðar (í 10. v.) cr