Bjarmi - 01.06.1910, Qupperneq 7

BJARMI
87
....Mcr cr svo varið, eins og liklega
mörgum, að cg á óþægilegt með að skrifa
um það, scm ég þó þrái að tala um cins-
lega við mann, sem eg ber traust til í
því efni, þegar um trúmál er að ræða.
Nú ætla cg saml að segja þér eitlhvað
al'því sem fyllir lniga minn á einverustund-
unum, og það er í fám orðum sagl ó-
ánægja með mig í trúarefnum. —> Eg finn
svo sárt lil þcss, hve viljalítill, þreklaus
og ónýtur eg er i baráttunni við holil og
heim, í barátlunni við að afneita heimin-
uin og eignast lílið í guði.
Löngunin lil bænrækninnar er ckki nógu
slerk, bænir mínar ckki nógu heitar.
Hjartað fult af hugsunum um veraldleg
efni, og baráttan fyrir likamlegum þöríum
tekur hugann svo upp, að stundirnar verða
alll ol' l'áar, sem eg ver lil að cfla sálar-
heill mína. Kærleikurinn til guðs ogmanna
kraftlílill, og trúin veik og slundum ef-
andi.
Retta finn eg alt vcl og á bænastundum
mínum, sem lielzt eru þegar, eg er cinn
við verk mitt úti við, þá bið eg guð að
hjálpa mér í þessu stríði minu, bið
hann að lireinsa lijarta mitt al óhreinum
liugsunum og taka sér þar bústað. Oft
verða þessar stundir inndælar sælustííndir
og mér finnst eg þá í nálægð og náð við
guð; en aftur er ofl eins og mér sé varn-
að þessarar sælu, brenin er svo lcöld og
eg íinn ekki til nálægðar guðs. Eg held
að þelta sé af staðfestuleysi minu i því að
framganga á hverri stundu og á hverjum
degi scm sæmir góðum og guðelskandi
manni. — Pað er pella slad/esluleijsi mill,
sem cg er ráðalaus mcð«.
Heimurinn, með öllum sínum ótal mynd-
um og tælandi röddum, hefiroftmeð ein-
liverju móti, og án þess cg viti af, of mikil
ábrif á mig, og hrekur mig slundum al-
vcg frá áselningi mínum í einu og öðru.
Stundum cr eg, aðmérfinst, þreyltur á
þessu slríði, og nærri uppgeíinn, cn guð
gcfur, að það veröur aldrei alveg.
Undarlcg barátta er það, sem mönnum
er ællað að lieyja við sjálfa sig í þessu
lííi.
Ó, hvað eg öfunda þá, sem hafa unnið
sigur í þessari baráttu og náð þessu há-
leilasla lalunarki mannlegrar tilveru, að
komast i slöðugt samfélag við guð og
l'relsara sinn.
Um þctta hugsa eg oft á einverustund-
iinum; cn þá þyrfti eg einhvern til að taka
þált í luigsununum með mér og styrkja
þannig þessar beztu tilfinningar. Til þess
dellur mér oftast þú i hug, þvi fyrir á-
hrif orða þinna hef eg i fyrstu vaknað
til þessai'a hugsana. — En inér finnst eg
enn þá of veikur íyrir lil þcss að gjöra
þetta að umtalsefni við þá, scmlítið virðast
liugsa um þessi efni, og því gengur mér
ekki að fá mér striðsbræður, sem þó væri
mikill styrkur að, því það að vita annaii,
sem hægt er að ná lil við og við, ciga í
sama stríðinu, gefur manni tvöfalt all«.. ..
Ágrip af svarinu kemur seinna, en les-
endurnir eru beðnir að íhuga, hverju þcir
gælu svarað slíku bréfi, ef góður vinur
ælli i hlut.
S. A. Gíslason.
Yikuvers gömul.
í náðarnafni þínu
nú vil eg klæðast, Jesús,
vík eg að vcrki mínu,
vertu hjá mér, Jesú,
Hjarta hug og sinni
hef eg til þín Jesú,
svali sálu minni
sætasl nafn þitt, Jesú,
cg svo yfirvinni
alla mæðu Jesú,
bæði úti og inni
umfaðma mig Jcsú.
í náðárnafni þínu
nú vel eg sofna, Jesús.
Bið eg: í brjósti minu
blessaður hvili Jesú,
sveipi sálu klæðum
síns réttlætis Jcsú —
að á himna hæðiim
hjá þér lcndi, Jcsú,
mér í mótgangs mæðum
miskunna, góði Jesú;
dreyra úr dýrstum æðum,
drcif þú á mig, Jesú.
Úr ýmsum áttum.
Heima.
Iírynjólfur Magnússon cand. tlieol. var
kosinn prestur í Grindavík 17. f. m. með
öllum þorra atkvæða.