Bjarmi - 15.06.1912, Side 8

96
B J A R M I
Hann grunaði ekki þá, að orð hans mundu
rætast svona bókstaflega, né heldur hve mikil
blessun yrði að söngnum hans út um víða
veröld. Foreldrar hans, sent eru öldruð hjón
á Englandi, hafa fengið sfmskeyti og bréf í
þúsundatali, síðan slysið vildi til, og í sumum
bréfunum er mikill samfögnuður yfir því, að
þau skyldu hafa átt aðra eins hetju fyrirson.
Annars voru þeir margir, sem sýndu frá-
bært þrek og sjálfsfórn þessa nótt, sjálfsagt
miklu fleiri en nokkur veit.
Ung stúlka frá Ameríku var á skipinu, með
þremur öldruðum frænkum sínum. Pær fóru
allar fjórar í einn af seinustu bátunum. En
þegar báturinn ætlaði að leggja frá skipinu,
tók formaðurinn eftir því, að það var einum
fleira en bátnum var ætlað að bera, og sagði
hann þvf, að einhver yrði að fara úr bátnum.
Ein frænkan stóð þá upp og bjóst til að fara, en
ungastúlkan, ungfrú Evans, sagði að hún skyldi
sitja kyr. „Þú átt mann og böin, en eg ekki",
sagði hún og steig á skipsfjöl aftur; sfðan
hefir hún ekki sézt.
Það er dálítið sýnishorn af sjálfsfórninni
miklu: „Hann dó fyrir mig“.
Meðal farþeganna á Titanic var kunnur
prestur enskur, John Harper að nafni. Hann
varráðinn prestur við kyrkju Moodys í Chicago.
Hann var nú að flytja sig, og með honum
voru: systurdóttir hans og 6 ára gömul móð-
urlaus dóttir hans. Þær komust af, en hann
druknaði. „Jón farinn, Nina og ungfrú
Leítsch heilsa", hljóðaði sfmskeytið, sem vinir
hans í London fengu. „Ilann hefir haft frá-
bærilega gott tækifæri til að boða þessu
deyjandi fólki fagnaðarerindið", skiifar einn
vina hans, »og eg er viss um að hann hefir
notað sér það alt þangað til skipið sökk«.
Alstaðar rná rekja fótspor guðs miskunnar,
hvort sem börnum hans mætir líf eða dauði,
gæfa eða ógæfa. Hann er góði hirðirinn og
ber það nafn með réttu.
Annar kunnur prestur enskur, Stuart Holden,
ætlaði og með Titanic og var búinn að kaupa
sér farseðil. En sama kvöldið sem skipið
átti að fara, varð konan hans fárveik og lækn-
arnir sögðust verða að gera holskurð á henni.
Stuart Holden varð því að hætta við förina
og gat losast við farseðil sinn á síðasta
augnabliki.
„Já, guðs vegir eru sannarlega æðri vor-
um vegum", skrifar hann nýlega. „Og það
er gott að fela lff vort og fyrirætlanir í hend-
ur hans. Konan m.fn er á góðum batavegi.
Skurðurinn var ekki eins hættulegur og lækn-
arnir héldu, og eg get þakkað guði fyrir
björgun mfna, að eg skyldi ekki fara með
Titanic."
Sigurbjörn A. Gíslason.
Til bindindisvina.
Eins og sézt hefir af blöðunum þá er fyrir
alvöru farið að hugsa um að koma í veg
fyrir það voðaböl, sem drykkjuklúbbarnir hér
í bænum hafa bakað mörgum.
Guð gefi því málefni sigur. Hann styðji
þá tilraun, sem þegar er gerð til að hnekkja
þessum ófögnuði, sem er bæjarfélagi voru til
hins mesta tjóns og hneysu.
Bjarmi biður alla vini sína að vinna með
áhuga og rögg að útrýmingu áfengisins, hvern
á sfnu svæði, guðs og samvizkunnar vegna,
á þann hátt sem bezt á við í hverri bygð eða
kauptúni.
Sérstaklega berum vér það traust til presta-
stéttarinnar að hún styðji þetta siðferðismál
hér eflir eigi síður en hingað til, því að það
er þjóðinni til ómetanlegra heilla og guði
til dýrðar.
Afram að markinul
Heiðraöir kauperidur
Bjarma eru beðnir að muria eftir því, að
gjalddagi blaðsins er /. júlí næstkomandi.
Bezta vinarbragð blaðinu til handa, er, að
greiða andvirðið á réttum tfma. Kæruleysi
í þeim sökum er öllum hlutaðeigendum til
tjóns, beinlfnis eða óbeinlínis.
Útgcfandi: Hlutafclag í Reykjavík.
Ititstjóri: njarni Júusson kennari, Iíárastíg 2, Reykjavík.
Afgreiðstu- og innheimtumaður: Sigurjón Jónsson, Laugaveg C3.
Afgrciðslan opin kl. 9—10 f. h. og 2—3 e. h.
Prentsraiðjan Gutcuber#.