Bjarmi - 15.11.1913, Qupperneq 5

BJARMI
181
hepnaðist líka; þeir lofuðu að koma.
Þá var nú farið að undirbúa sam-
komurnar. Ritaðar voru 15 stórar
auglýsingar og festar upp á götuhorn-
um. Svo hittum vér að máli J’fir-
mann kenslumálanna, verzlunarfélags-
ins og hermálanna, (Oberst Ma, hinn
alkunna. ræningjaskelfi, er einnig er
kunnur fyrir viðnám það, er hann
veitli stjórnarbyltingunni um árið;
liann varð þess þá valdandi, að 30
menn voru teknir af lífi, meira og
minna saklausir). Síðan var leikhús-
salurinn skreytlur með fánum og
biblíumyndum með letruðum skýr-
ingum, svo að berl væri, í hverjum
tilgangi salurinn væri nú notaður. Og
háða ^dagana var gengið um bæinn
með hvítan, áletraðan fána og bumba
barin, áður en samkoman liófst. Nokk-
ur kvöld á undan samkomunum höfð-
um vér safnast saman til bænahalds
um blessun Drottins.
Oss var það ljóst, að mikið var
nndir þvi komið, að vel gengi og
margir kæmu.
Þá er vér á tiltekinni stundu kom-
um inn í samkomusalinn, var hann
þegar orðinn nærri því fullur; fólkið
streymdi að, svo að þjónarnir höfðu
nóg að gera að vísa mönnum lil sætis.
Unglingar og hermenn fyltu mest-
megnis veggsvalirnar, en instu sæli á
gólli voru ælluð embættismönnum og
öðru heldra fólki bæjarins. Um það
bil er samkoman byrjaði, kom hópur
þeirra, og voru klæddir eftir tízku
Norðurálluþjóða í Ijósleitum sumar-
klæðum, og gengu til sælis á instu
bekkjunum. Við það fékk samkom-
an liálíðlegri hlæ.
Var síðan byrjað og skiftust á ræð-
ur, söngur og hljóðl'ærasláttur, en
meðan það stóð yfir, var le borið um.
Minnist þess, að vér erum i Kína, en
þar eru ekki hafðar undirskálar, skeið-
ar, sykur, rjómi né kökur. Aðeins
teskálarnar og teketill, svo að enginn
hávaði truflar. Handklútar, undnir
upp úr heitu vatni, eru einnig bornir
um til að þurka sér á um andlit og
háls; það er mjög hressandi.
Á ræðupallinum er reist svart spjald,
og á það rituð nöfn ræðumanna og
efni ræðanna. Á undan hverri ræðu
hringdi samkomustjórinn með klukku
og gaf ýmsar upplýsingar.
Af ræðumönnum voru 5 kínverskir
og 2 frá norðurálfunni. Hlýddu menn
á ræður þeirra með athygli, því að
það var lif og kraftur í þeim.
í5etta voru sannir liátíðisdagar fyrir
oss, því að þá fengum vér allan bæ-
inn í heild sinni lil að heyra mál
vort, og þelta bendir oss á, að krist-
indómurinn er að ryðja sér til rúms,
og lijörtu lieiðingjanna að verða meira
og meira móttækileg fyrir hann. Það
voru þess vegna ekki tóm orð, er
Oberst Ma talaði, þá er hann í lok
samkomunnar stóð upp og færði oss
í nafni samkomunnar þakklæti fyrir
all það, sem talað hafði verið.
Eg vil engu spá um áhrif og af-
Ieiðingar þær, er samkomur þessar
hafa haft. Kínverjar eru yfir höfuð
faslheldnir í trúmálum; þeir fara gæti-
lega og eru ekki vanir að koma í
hópum og ákveða, að taka kristna
trú. En von vor er það, að samkom-
ur þessar hafi þó ekki verið óveru-
legur liður í slarli því, sem nú er
unnið meðal Kínverja, og sem léttir
þeim, sem eru mótlækilegastir fyrir
sáluhjálpina, veginn til að komast í
hóp kristinna manna fyr eða síðar.
Kær kveðja.
P. NorgaanL
(Pýtt úr Dansli Missionsblad No. 32, 80. arg., 10.
ág. 1913.)
Traustur sem bjargið og tær eins og lind -
Guð veit eg elska þá inndælu mynd.
Tegnér.